Monique Jeucken

18/11/2025

Herken je dit?

Je komt de keuken inlopen en denkt: Oh ja...de afwas 🙈
Die heb ik 3 uur geleden gedaan en toen ging ik een theedoek pakken en bedacht ik:
🧐 Oh ja, ik moet nog even douchen
🧐 Oh ja, ik heb zo dat interview
🧐 Oh ja, even haren föhnen, make up doen
🧐 Nog even scrollen op de socials
🧐 Oh ja, ik moet de link voor het webinar nog even versturen, even maken...
🧐Ah...een appje van een vriendin, ff snel beantwoorden.
🧐 Toch maar even met haar bellen...
🧐 Oh ja ik was met die link bezig...
🧐 Eerst even thee zetten...

Dan kom je de keuken in en ziet dit 🙈 theedoek in de hand en denken, hmmm...de postbode zal inmiddels ook wel geweest zijn....

Ik weet inmiddels dat het te maken heeft met Focus en er is iets aan te doen. Gelukkig maar 😊

Ik ben maar daar nu in het verdiepen.
Vind je het leuk als ik daar binnenkort wat over ga delen? Tips en tricks?

15/11/2025

Oké, heel eerlijk?
… mijn broek past gewoon hoor 😅
Deze foto is helemaal in scène gezet.

Maar ik lag net op de bank zoals ik er vroeger zo vaak bij lag: alsof ik een compleet kerstdiner achter de kiezen had.

Herkenbaar toch? Dat moment dat je denkt:
Oh help… nog 40 dagen tot kerst, dan moeten we weer eten tot dat we bijna ploffen en ik voel me nu al een gevulde kalkoen. 🙈

En dan dat stemmetje:
Ik begin wel in januari…

Ja joh, januari… de maand waarin we nog restjes pepernoten, chocoladeletters, oliebollen en kerstkransjes vinden in de kast en denken, dat is ook zonde om weg te gooien. En voor je het weet is het alweer februari en voel je je een extra gevulde kalkoen.

Maar serieus, waarom wachten tot januari als je je in 16 dagen al zoveel beter kunt voelen?

Drie jaar geleden was ik er helemaal klaar mee.
Ik had rond deze tijd een gesprek met Suus:
‘Klaar met die extra kilo’s. We gaan NU aan de slag!’
Ik was toen die bikkel, die midden in de feestmaanden met de Holistic Reset startte 😅
Maar met het 16-daagse darmprogramma kun je ook gewoon makkelijk starten.

Zo wordt kerst een stuk relaxter en zit dat ene pak of die little black dress net wat fijner en hoef jij de band van je panty’s niet in te knippen (jaja dat deed ik altijd 🤫).

Dus ja, wacht niet op januari.
Begin nu, voel je beter én kom met kerst relaxed aan tafel… broek dicht, energie hoog en vol zelfvertrouwen en wie weet straal jij wel meer dan al die kerstlampjes in je kerstboom.

En weet je wat? Als jij gaat starten, doe ik gezellig met je mee en deel ik elke dag extra tips, recepten en inspirerende dingen met je.
En ik doe het dit jaar niet omdat ik me een gevulde kalkoen voel, maar omdat ik ook elke keer na een darmprogramma denk:
Oh, ik kan me nog beter voelen.

Je laat me toch niet alleen starten of wel?

12/11/2025

Dus… ik dacht vandaag met de lunch: even lekker een broodje van de maand van Van Dam eten. Want ja, soms moet dat gewoon kunnen, toch?

En nu lig ik hier op de bank… met m’n schaap op m’n buik.
Het was een heerlijk broodje (non spon), maar nu zegt m’n lijf:
Zie je nou? Daarom doen we dit normaal dus niet, die koolhydraten.

Grappig eigenlijk, ik had vroeger heel vaak buikpijn, maar dat signaleerde ik eigenlijk niet meer en dacht dat dat gewoon mijn ‘normaal’ was.
Tot ik tijdens de Holistic Reset die koolhydraten liet staan en ineens dacht: ohhh, zó hoort een buik dus te voelen!

Dus ja… vandaag een lesje in luisteren naar je schaap… ehh, je lichaam.

Lig jij ook regelmatig op de bank met een schaap, of ander model pittenzak op je pensje?

En gun jij die pittenzak ook wat meer vrije tijd? Neem dan zeker even contact met me op, want ik kan je vertellen, je leven is echt veel leuker zonder buikpijn.

Maar eerlijk is eerlijk, sommige broodjes zijn echt de buikpijn waard 😊

09/11/2025

Ik kreeg pas de vraag;
Monique, ben jij gestopt met het begeleiden van mensen naar vitaliteit, gezondheid, een gelukkiger leven of een extra inkomen?

Het antwoord op deze vraag?

Dat hoor je in dit filmpje.

01/11/2025

JIJ MAG DE OMA GAAN ZIJN DIE IK NIET HEB KUNNEN ZIJN…

Dit waren de woorden die bij mij binnenkwamen een tijdje geleden tijdens een coachingsessie bij
Ik mocht contact maken met mam (voor degene die die niet weet, mijn moeder is overleden toen ik 11 was), en dit waren de woorden die ik haar hoorde zeggen.

Ik dacht, nou, dikke vinger mam! Daar sta ik nu echt nog niet op te wachten.
Dit was in de periode dat we nog volop in de emotionele rollercoaster zaten en mijn verstand de overhand had.

Inmiddels heb ik deze opdracht met beide handen aangegrepen en ga ik die oma zijn, die ik mag zijn.

Dit weekend bij ik bij Maximum Potential van

Vandaag tijdens een meditatie liepen de tranen me over de wangen en besefte ik me nog een keer dat het m**s lot was om te sterven en dat het mijn lot is om te leven, en wel mijn mooiste leven!

En dat mooiste leven zag ik tijdens de meditatie voor me…ik zag een huisje aan het water, met een steiger en een bootje. En in de tuin rende mijn knappe kleindochter rond, met een licht tintje en blonde kroeshaartjes en ik was zo gelukkig en mam keek van boven trots toe.

Eigenlijk begon dit inzicht gisteren al toen Michael vertelde over zijn pasgeboren dochter, zo mooi en liefdevol. Dat besefte ik me vanmiddag nog een keer extra toen ik tegenkwam en ze me een dikke knuffel gaf, me feliciteerde en zei: Het wordt zo mooi!!

En dat wordt het: Heel mooi!

En het is me nu nog meer duidelijk geworden waarom ik doe wat ik doe…

Maar daarover de volgende keer meer.

31/10/2025

28/10/2025

22 juni 2025…
Daar zat ik dan…op een blok aan de Portugese kust…

Aan de ene kant volop genietend van de vakantie, maar aan de andere kant maakte mijn hoofd overuren. Waarom? Nou dat zal ik je vertellen…

Anderhalve week van te voren kreeg ik namelijk een appje van mijn zoon…Mam, wat is jouw planning vanavond? Niets vermoedend bel ik hem terug…ik ben onderweg naar de schouwburg, voor een seminar over grenzen verleggen…

Oh, ik moet je iets vertellen, maar dat kan ik dan misschien beter morgen doen, want het is wel heel belangrijk…
Er schiet van alles door mijn hoofd wat er aan de hand kan zijn, maar wat hij me vertelde had ik niet aan zien komen, terwijl ik normaal toch echt vaak dingen wel aanvoel of weet, gewoon omdat ik het weet…

Mama, mijn vriendin is zwanger…

Stilte….nog steeds stilte…nou hij had het voor elkaar, zijn moeder met de bek vol tanden…
Auto aan de kant…appje gestuurd…ik ga deze avond even overslaan, want ik heb hier een gevalletje Grenzen verleggen 2.0 aan de hand. Auto gedraaid en rechtsomkeert om met hem te praten en hem even flink te knuffelen.

Er volgende de dagen erna veel gesprekken en de eerste boodschap was: Welke keuze jullie ook maken, we zullen jullie steunen. Maar we willen wel dat jullie hier heel goed over nadenken, want dit is iets dat invloed gaat hebben op de rest van jullie leven, wat de keuze ook wordt.

Er volgde heel veel slapeloze nachten, dagen met concentratieproblemen en een hoofd wat overuren maakte. Er spookte van alles door mijn hoofd:
• Ze zijn nog zo jong
• Ze zijn nog maar zo kort samen
• Ze hebben hun opleiding nog niet af
• En zo nog 100.000 dingen

En ik was natuurlijk niet de enige met slapeloze nachten, want voor hun was het ook een heftige periode, waarbij de emoties en gedachten van links naar rechts vlogen.

Angst, onwetendheid, verdriet, boosheid, onmacht…

Anderhalve week nadat het bommetje gedropt was, stapte ik het vliegtuig in…met mijn rolkoffer en rugzak en besloot mijn mentale bagage even thuis te laten, dat lukte me redelijk…

En daar zat ik dan. Aan de Portugese kust.
Toen besefte ik: dit raakt me zo, omdat ik mijn kind gun dat hij vrij is om zijn eigen pad te kiezen.

En eerlijk is eerlijk, als je een baby krijgt, dan kan je nog steeds je eigen pad bewandelen, maar sommige paden zijn toch iets minder toegankelijk met een kinderwagen.

En je wil dat je kind een onbezorgde jeugd heeft, met zo min mogelijk obstakels op het pad.
En daar zat ook mijn pijn, verdriet en angst, want juist omdat mijn eigen jeugd niet altijd zorgeloos en zonder obstakels was, gun ik dat mijn kind wel…

Maar nu, maanden later, besef ik ook:
Die obstakels hebben mij gemaakt tot wie ik nu ben.
Een geasfalteerd pad is makkelijk, maar vaak ook… saai.
De mooiste uitzichten vind je juist op de hobbelige wegen.

Dus Jens, geniet van de obstakels op je pad en deze mama zal er voor je zijn als je hulp nodig hebt om over een bultje heen te komen of als je even niet meer weet welke kant je op moet.

De komende tijd zal ik jullie verder meenemen op mijn reis naar het aanstaande oma schap. Dus als je dat leuk vindt, blijf me dan zeker volgen.
Ben maar niet bang dat je nu alleen maar baby en oma berichten voorbij ziet komen, want ik blijf zeker ook nog Monique, gewoon Monique!

25/10/2025

Nou, daar komt ie dan, de reden dat ik de afgelopen maanden in die emotionele achtbaan zat...

Ik word namelijk oma 😊
En dat zag ik helemaal niet aankomen, en ik was niet de enige die verrast was...

Dit zieltje heeft Jens en zijn vriendin Alicia uitgekozen als papa en mama.
En dat was voor hen net zo'n verrassing als voor mij.

Dus stapten we met zijn allen die emotionele achtbaan in en maakte looping, gingen door kurkentrekkers, werden omhoog getakeld en gingen in volle vaart naar beneden.
Vlogen van links naar rechts in de karretjes.

Het werd een strijd tussen verstand en gevoel voor iedereen.

Maar uiteindelijk gingen de karretjes rustiger rijden.
Er kwam rust, duidelijkheid en ruimte, omdat er een keuze gemaakt was en iedereen zich kon gaan klaar maken op zijn of haar nieuwe rol in het leven.

En de mijne is: oma! En ik heb er heel veel zin in.

En ja hoor...je mag me feliciteren 😊

De komende dagen neem ik jullie graag mee in wat deze achtbaan van de afgelopen maanden met me heeft gedaan, en wat het me heeft geleerd. 🥰

24/10/2025

Weet je nog… dat ik laatst m’n verhaal deelde over die emotionele achtbaan?

Het was een periode vol emoties van bezorgdheid en verdriet tot hoop en alles daartussenin, oftewel die emotionele achtbaan.

Soms is de stress gewoon te veel om te handelen, hoe hard je ook je best doet. En ja hoor… na 2,5 jaar zonder eetbuien stond daar ineens weer een oude bekende aan de deur.

Tony Chocolonely!

We kregen weer dikke verkering — het was wel een beetje een haat-liefde verhouding, Want soms maakte Tony me heel blij, maar vaak dacht ik ook…rot alsjeblieft op!
Na een tijdje kwam het besef, toen ik ook nog op date was met zijn neef… Ven Co.

Toen ik die zak stationair leeg aan het eten was in de auto, dacht ik:
Monique! Wat ben je aan het doen? Dit wil je niet meer! Dus stopte ik bij een tankstation en dumpte Ven Co in de prullenbak!

Er kwam geen 2e date met Ven Co en ik maakt de verkering met Tony uit.
Sorry Tony… het lag niet aan jou, het lag aan m’n emoties.
(Al wil ik je wel bedanken dat je er even voor me was 😉).

Wat ik mocht leren: terugvallen betekent niet dat je faalt.
Het betekent dat je mens bent.
Dat er iets in je systeem is dat aandacht of rust nodig heeft.
En dat los je niet op door naar eten te grijpen, maar door pas op de plaats te maken en even goed te voelen wat deze emoties je willen zeggen. Dus dat heb ik gedaan.

Gelukkig rijdt de achtbaan inmiddels met een slakkengangetje.
Er is weer ademruimte, zachtheid en vertrouwen.
Ik voel me weer wat meer mezelf: lichter, wijzer, steviger in m’n schoenen.
En letterlijk ook lichter trouwens… de verkering-kilo’s zijn er weer af 😅

En ergens diep vanbinnen voel en weet ik ook:
soms laat het leven je even flink schudden, om je klaar te maken voor iets heel bijzonders dat eraan komt. 🌷

Morgen vertel ik daar heel graag meer over… iets wat mijn hart vult met trots, liefde en verwondering.

En jij? Wat doe jij als het leven even te veel van je vraagt?

23/10/2025

“Ja hoor, ik kijk wel even mee…”
Zei ik..
Gewoon even kritisch meekijken met het nieuwe boekje over de Holistic Reset.
Niet te diep, gewoon wat puntjes op de i.

Maar voor ik het wist… dook ik dagenlang elk vrij uurtje erin 😅
Laptop open, kop koffie koud geworden, bord eten op schoot, helemaal in de flow.
Zinnen herschrijven, ideeën toevoegen, de punt-komma-spatie-politiepet op, alsof het mijn eigen kindje is.

En nu denk ik:
waarom doe ik dit toch?
Is het perfectionisme?
Bewijsdrang?
Erbij willen horen?
Toch een vinger in de pap willen hebben?
Of gewoon omdat ik het niet half kan doen als mijn hart ergens enthousiast van wordt?
Waarschijnlijk dat laatste 😄

Dat herken ik ook in mijn leven.
Of ik nou mensen begeleid in hun vitaliteit, of samen iets opbouwen dat klopt en voelt,. Als mijn energie zegt “ja”, ga ik er helemaal in.
Met m’n hart, m’n enthousiasme, een flinke dosis liefde en die typische “oké, dit gaat helemaal goedkomen”-toewijding.

En eerlijk?
Het opbouwen van een online inkomen voelt voor mij niet als “werk”.
Het is een natuurlijk gevolg van doen wat klopt: mensen inspireren, samen groeien, plezier hebben in het proces.

Dus nee...ik kan niet “even meekijken”.
Ik doe mee met m’n hele hart… en met m’n ziel en zaligheid en een paar wallen onder de ogen😄

En voor de oplettende kijker...dit is niet mijn laptop, maar een foto uit Canva, want mijn werkplek was afgelopen week echt niet fotogeniek.

28/07/2025

Een maandje terug uit Portugal en ik mis vooral… het strand, de zon én het lekkere eten en de drankjes😄

Normaal probeer ik meestal wel de gezonde keuzes te maken, maar als ik op vakantie ben dan gaat mijn healthy lifestyle ook een beetje met vakantie. 🤫

Maar om te voorkomen dat ik als een aangespoelde walvis terug zou komen, heb ik vlak vóór die vakantie nog een 16-daagse darmkuur gedaan met als resultaat:

✅ Meer energie
✅ Geen food baby in bikini
✅ Boost voor je weerstand
✅ En ja hoor… ook een blijere huid

En weet je wat het mooiste is? Mijn buik is nog steeds blij!
Want door 16 dagen even extra lief te zijn voor mijn lijf, kon mijn lijf de Portugeese hapjes en drankjes prima handelen.

Ben jij nog niet weg? Dan is dit hét moment om je buik vakantieproof te maken.

Of ben je net terug en denk je: oeps, iets te veel ijsjes & sangria… en voel jij je wel een beetje een aangespoelde walvis, dan is deze darmkuur de oplossing om te zorgen dat je lijf weer lief voor je is. 🌿

Stuur me gerust een berichtje als je benieuwd bent wat die darmkuur nu precies is.
Ik help je met liefde op weg 💛