DVM De Voorouder Methode

15/07/2025

20/06/2025

🕊️ Wat we niet weten, kunnen we toch voelen.

Soms leef je een leven dat niet helemaal van jou lijkt. Je reageert fel, je voelt je leeg, je loopt telkens vast, zonder dat je precies begrijpt waarom.

Alsof je lichaam iets weet wat jij niet kunt benoemen. En dat is geen toeval.

Je lichaam draagt herinneringen die nooit zijn uitgesproken — van je ouders, grootouders, van generaties vóór jou. Ervaringen van oorlog, verlies, schaamte, ontheemding, slavernij. Wat zij niet konden verwerken, loste zich niet op. Het werd opgeslagen. In hun gedrag, hun stiltes, hun lichaam. En via hen: in jou.

🧬 De wetenschap noemt dit epigenetica. Die laat zien dat trauma de genen niet verandert, maar wel hoe ze werken. Alsof jouw lichaam nog voor je geboorte fluistert: “wees voorzichtig, vertrouw niet te snel, overleef eerst.” Zelfs generaties later leeft het lichaam nog in de reflex van overleving.

En dit is geen theorie.

We zien het bij kinderen van Holocaust-overlevenden: een verhoogde stressgevoeligheid, angst zonder aanwijsbare oorzaak. Bij nazaten van tot slaaf gemaakten: structurele stress, chronische gezondheidsklachten, diep wantrouwen. Bij Hindoestanen die het Girmit-trauma meedragen — het verlies van een thuis, een identiteit die in twee richtingen trekt. Bij Indische Nederlanders: loyaliteit vermengd met zwijgen, gevoelens van nergens écht thuishoren. Bij Hongaren: collectieve rouw om een verloren land, generaties lang voelbaar.

Al die verhalen leven voort. Niet als herinnering, maar als stemmingen. Als patronen. Als spanning in het lijf.

Misschien voel jij het ook. Niet omdat jij het hebt meegemaakt, maar omdat het zich in jou herhaalt.

Maar jij leeft nu. En misschien ben jij degene die het wél durft aan te kijken.

Niet om het over te nemen, maar om het bestaansrecht te geven. Zodat het verzacht.

Voor jou. Voor hen. Voor wie nog komt.

🌱 Wat jij heelt, heelt ook je lijn.

Ilonka
Praktijk Ilonka Horvai
📞 0615414935 | ✉️ info@ilonkahorvai.nl | 🌐 www.ilonkahorvai.nl

lichamelijkepijnen

11/05/2025

🌍 Moederdag voor Moeder Aarde
Een moment van thuiskomen

Vandaag eren we niet alleen de moeders die ons hebben grootgebracht,
maar ook de moeder die ons allemaal draagt.
De aarde zelf.
Zij die ons leven geeft,
ons voedt, ons laat ademen,
en altijd aanwezig is stil, trouw en geduldig.

We leven op haar bodem,
we drinken haar water,
we ademen haar lucht.
Ze schenkt zonder voorbehoud,
elke dag weer.

Soms vergeten we dat.
Niet met opzet,
maar door haast, drukte, gewoonte.
Toch blijft ze ons uitnodigen:
om te vertragen, te luisteren, te voelen.

Want we zijn niet los van haar.
We zijn van haar.
Gemaakt van haar elementen,
we dragen haar ritme in ons lichaam,
haar kringloop in ons leven.

Moederdag is ook een kans om stil te staan,
om opnieuw verbinding te maken.
Met haar.
En met onszelf.

Niet met grote daden,
maar met aandacht.
Een wandeling zonder haast.
Een hand in de aarde.
Een ademhaling in bewustzijn.

Zo eren we haar.
En daarmee ook onszelf.
Als kinderen van deze wereld,
die weet: zorgen voor de aarde is zorgen voor het leven.

Praktijk Ilonka Horvai

30/04/2025

Wist je dat jouw leven al begon met een ervaring — lang voordat je ademhaalde?
Soms begon het met verbinding. Maar soms ook met angst. Scheiding. Stilte. Of een leegte die je sindsdien niet kon verklaren.

👶 Geboortetrauma is geen herinnering in woorden.
Het is een lichamelijke imprint.
Het zit in je zenuwstelsel, je hechting, je ademhaling, je diepe overtuigingen.

Denk aan:

🦋Een moeder die beviel met haast, stress of onder narcose
🦋Jij als baby direct weggehaald bij haar
🦋Tijd in couveuse, zonder huid-op-huid
🦋Een verloren tweelingbroertje of -zusje
🦋Of een geboorteverhaal dat je niet kent, maar wél voelt

❤️ En dan leef je verder, maar:

🦋Voel je je vaak onveilig
🦋Heb je moeite met overgave of verbinding
🦋Is er controle nodig om te kunnen ademen
🦋Keer op keer bots je in relaties of tijdens je eigen bevalling

🪶 Wat als je lichaam je simpelweg iets probeert te vertellen wat nooit gezegd is?
Je bent niet 'te gevoelig'. Je bent aan het dragen wat te groot was voor een baby.
Ik werk met vrouwen (en mannen) die de moed hebben om terug te keren naar hun oorsprong. Die willen voelen. Begrijpen. Helen. Zodat ze hun eigen leven — en dat van hun kinderen — vrijer kunnen leven.

📩 Wil je weten of dit iets voor jou is?
Stuur me een bericht. Je bent welkom.

Praktijk Ilonka Horvai
0615414935 |
info@ilonkahorvai.nl | www.ilonkahorvai.nl

22/04/2025

https://goo.gl/maps/BCS9x64LoLBYpHu56?g_st=ac

★★★★★ "Lieve Ilonka, wat een geweldige vrouw ben jij. Zo puur en lief het voelt altijd als een bevrijding als ik bij jou ben geweest"

17/04/2025

Vandaag had ik de eer om een vrouw te ontmoeten die ik al eerder in mijn praktijk heb mogen begeleiden. Wat een bijzondere ziel, vol wijsheid die ze zelf vooralsnog niet erkent. Toen ik haar voor het eerst ontmoette, was het meteen duidelijk dat ze een zware last met zich meedroeg. Ze groeide op in een gezin met ouders uit een ander land, een gezin waarin de pijn van migratie, de onbekendheid met de nieuwe samenleving, en de onverwerkte trauma’s van haar ouders haar wereld bepaalden. Als kind werd zij gedwongen om een rol te vervullen die haar eigenlijk niet toebehoorde.

Van jongs af aan werd ze geconfronteerd met situaties die veel te zwaar waren voor haar leeftijd. Terwijl andere kinderen zich bezig konden houden met school, spelen en ontdekken, werd zij verantwoordelijk voor het vertalen van medische informatie, het begrijpen van ingewikkelde administratieve zaken, en het regelen van betalingen en gezondheidszorg. Stel je voor dat je als kind niet alleen zorg moet dragen voor je eigen welzijn, maar ook voor dat van je ouders. Je moet beslissingen maken over wat te doen als iemand ziek is, je moet financiële zaken regelen, en je moet zorgen dat er geen misverstanden ontstaan vanwege taal- of cultuurverschillen. Dit zijn allemaal volwassen verantwoordelijkheden, maar zij was degene die deze op haar jonge schouders moest dragen, omdat haar ouders simpelweg niet in staat waren om deze zaken te behartigen. Ze stond in de plaats van hen, omdat zij het niet konden — zelfs niet bij belangrijke keuzes zoals de keuze voor een middelbare school.

Dit gaf haar geen ruimte om kind te zijn. Terwijl andere kinderen zich om zich heen konden ontwikkelen en zich konden richten op hun eigen groei, werd zij continu geconfronteerd met volwassen verantwoordelijkheden. Ze werd als het ware geplaatst op de verkeerde tak van haar levensboom, haar plek als kind werd overschaduwd door de zorgen en lasten van een volwassene. Ze moest meer dan eens een volwassen rol vervullen, omdat haar ouders het niet konden — niet uit onwil, maar door de pijn die zij zelf met zich meedroegen.

In de vooroudersessie die ze vorig jaar bij mij had gedaan, kwam iets verontrustends naar boven. Het verhaal van haar vader, dat diepe wonden had achtergelaten, werd duidelijk. Haar vader was als kind ontvoerd, samen met andere kinderen, en meegenomen naar de woestijn. Daar werd hij misbruikt. Dit was een traumatische ervaring die zijn leven heeft getekend. De pijn en het trauma is voor hem ondraagbaar en verdoofd hij met verdovende middelen en is verslaafd.

Na de sessie besloot ze naar haar tante te gaan, om te vragen of wat er in de sessie naar boven was gekomen wel waar was. Haar tante, die geen idee had hoe ze dit kon weten want niemand wist dit wat haar broer(s) was overkomen. Ze bevestigde dat de verschrikkelijke ervaring van haar vader inderdaad waar was, iets wat de tante zelf altijd had geweten, maar wat nooit openlijk besproken werd. Dit moment van bevestiging was bijzonder krachtig voor haar. Het gaf haar de erkenning dat de pijn van haar vader.

Vandaag ging het er niet meer om haar ouders of hun pijn, maar om haar eigen plek in haar levensboom. Vandaag was het moment om het innerlijk kind dat zo lang verwaarloosd was, terug te halen. Het was tijd om die jongere versie van zichzelf de ruimte te geven om gewoon kind te zijn, zonder de zware verantwoordelijkheid voor de zorg van anderen. Ze realiseerde zich dat zij niet degene is die de pijn van haar ouders moet dragen. Ze hoeft niet langer als volwassene voor hen te zorgen. Ze is de dochter, en haar plek is die van het kind.

Wat me zo raakte, was hoe ze vandaag eindelijk haar eigen stem kon vinden, haar eigen plek kon innemen. Ze mocht zichzelf het recht geven om zich niet meer weg te cijferen voor de behoeften van anderen, maar haar eigen ruimte in te nemen. De ruimte om gewoon te ZIJN. Haar plek als kind is essentieel voor haar heling, en ze mag nu eindelijk de verantwoordelijkheid voor haar eigen leven dragen, zonder dat ze zich moet verdelen tussen haar eigen behoeften en die van haar ouders.

Zonder dat ze het volledig beseft, ís zij degene bij wie het stopt. De heler van haar familielijn.

Misschien herken je iets van haar verhaal. Misschien ben jij ook degene die altijd alles heeft moeten regelen voor anderen, terwijl je zelf als kind niet de ruimte kreeg om te groeien. Misschien heb jij ook het gevoel dat je altijd verantwoordelijk was voor dingen die niet jouw verantwoordelijkheid zouden moeten zijn — en misschien is het tijd om die rol los te laten, om je eigen plek in je levensboom weer in te nemen, en het kind in jou te helen.
Voel je welkom. In mijn praktijk zodat jij weer jouw plek kunt vinden. Je hoeft het niet alleen te doen.

Ilonka
Praktijk Ilonka Horvai

17/04/2025

🪞Waarom herhaal ik steeds dezelfde patronen?

Je kent het wel.
Je zegt: “Dit keer ga ik het anders doen.”

En tóch...
kies je weer voor die relatie waarin je jezelf verliest.
laat je wéér je grenzen overschrijden.
of raak je opnieuw verstrikt in twijfel, schuld of pleasegedrag.

En je vraagt het jezelf af:
“Waarom beland ik steeds op dezelfde plek?”

Lieve jij — dat is geen zwakte.
Het is geen bewijs dat je faalt.
Het is een teken dat je systeem jou beschermt op de manier die het kent.

Patronen zijn geen toeval.
Ze zijn de overlevingsstrategieën van een jonger deel van jou.
De delen die ooit besloten:
“Als ik me aanpas, word ik niet verlaten.”
“Als ik presteer, krijg ik liefde.”
“Als ik stil ben, ben ik veilig.”

Dus herhaal je. Onbewust.
Niet omdat je dom bent.
Maar omdat je lichaam en geest veiligheid boven geluk kiezen.
Totdat jij kiest om te kijken.
Te voelen.
En dat jonge deel in jou —
niet af te wijzen,
maar te ontmoeten.

Je hoeft niet harder je best te doen. Je mag dieper voelen.

Want pas als je het patroon doorvoelt, hoef je het niet meer te herhalen.

✨ Voel je dat het tijd is? Tijd om echt iets anders te kiezen?
Dan mag je me altijd een bericht sturen.
Niet om het op te lossen —
maar om samen te kijken naar wat eronder leeft.

Ilonka

Praktijk Ilonka Horvai
📞 0615414935 | ✉️ info@ilonkahorvai.nl | 🌐 www.ilonkahorvai.nl

31/03/2025

"De Eerste Adem – Hoe Geboortetrauma Je Leven Vormt"

Je eerste ontmoeting met de wereld is geen zachte overgang. Het is een reis van duisternis naar licht, van warmte naar kou, van gedragen worden naar alleen zijn. En hoe die reis verloopt, bepaalt meer dan we denken.

Geboortetrauma is geen herinnering die je bewust meedraagt, maar je lichaam vergeet niets. De manier waarop je geboren wordt—te vroeg, te snel, met complicaties, met stress, met medische interventies, met een moeder die bang was of pijn had—laat sporen achter in je zenuwstelsel. En die sporen vormen hoe je je later in het leven hecht, hoe je reageert op stress, hoe je liefde ervaart, hoe veilig je je voelt in je eigen lichaam.

Een moeilijke geboorte kan leiden tot een diep, onbewust gevoel van onveiligheid. Misschien voel je je altijd gehaast, alsof je nooit écht kunt ontspannen. Misschien ervaar je een leegte die je niet kunt verklaren, alsof je altijd iets mist, maar niet weet wat. Misschien heb je moeite met loslaten, omdat je eerste ervaring met verandering er een was van schok en strijd.

En zonder dat je het doorhebt, herhaalt dit zich in je leven. In de manier waarop je moeite hebt met vertrouwen. In de angst om verlaten te worden. In de drang om altijd "aan" te staan, alsof je op elk moment moet vechten om je plek te behouden.

Maar hier is het goede nieuws: wat je lichaam onthouden heeft, kan het ook loslaten. Wat als traumatisch begon, kan geheeld worden. Door zachtheid toe te laten waar er ooit spanning was. Door opnieuw veiligheid te ervaren in verbinding. Door diep te ademen, wetende dat deze wereld, deze adem, dit moment, nu wél veilig is.

Je geboorte was het begin van je verhaal, maar jij bepaalt hoe het verder gaat.

Praktijk Ilonka Horvai

27/03/2025

De schaduw die met je meeloopt

Soms voel je een zwaarte die je niet kunt plaatsen. Een vermoeidheid die niet verdwijnt, zelfs niet na een goede nachtrust. Een onrust die onder je huid kruipt zonder reden. Je zoekt naar verklaringen—werkdruk, stress, het weer misschien. Maar diep vanbinnen weet je dat het iets anders is.

Het zit in de stilte waarmee je dingen inslikt. In de angst om te falen, terwijl niemand je veroordeelt. In het gevoel dat je altijd moet blijven doorgaan, ook als je lichaam smeekt om rust. Alsof er een stem in je hoofd fluistert dat opgeven geen optie is. Dat voelen gevaarlijk is. Dat zwakte niet bestaat.

Waar heb je dat geleerd? Misschien niet uit woorden, maar uit blikken. Uit een gespannen kaaklijn aan de eettafel. Uit handen die doorgingen met werken, zelfs als ze trilden van vermoeidheid. Uit verhalen die nooit verteld werden, maar altijd in de lucht hingen.

Je draagt de last van wat nooit mocht bestaan. De tranen die nooit gehuild zijn. De angsten die nooit erkend werden. De offers die in stilte gebracht zijn. Generaties lang, doorgegeven zonder dat iemand het echt zag. En nu zit het in jou, als een schaduw die met je meeloopt.

Maar weet dit: een last die je hebt geërfd, is niet jouw schuld. En jij hoeft hem niet verder te dragen. Jij bent degene die mag stoppen, die mag kijken, die mag voelen. Niet om het weg te duwen, maar om het eindelijk te erkennen.

Want soms is dat alles wat nodig is. Zien wat nooit gezien mocht worden. Voelen wat nooit gevoeld mocht worden. En dan, heel voorzichtig, het laten gaan.

Jij mag voelen. Jij mag vrij zijn.

Net als de generaties voor jou en na jou.

Praktijk Ilonka Horvai

23/03/2025

Onvoorwaardelijke Liefde is de puurste vorm van Liefde die we kunnen ervaren. Het is een Liefde die niet vraagt om iets terug, een Liefde die simpelweg is omdat ze bestaat. Het is een Liefde die niet gebonden is aan voorwaarden, verwachtingen of prestaties. Het is het moment waarop je weet dat je geliefd bent om wie je bent, niet om wat je doet of hoe je jezelf presenteert.

Maar wat gebeurt er als je opgroeit met een ouder die liefde voorwaardelijk maakt? Wanneer je altijd het gevoel hebt dat je jezelf moet aanpassen, presteren of voldoen aan bepaalde verwachtingen om gezien, gehoord of geliefd te worden? Wanneer liefde niet vanzelfsprekend is, maar iets dat je moet verdienen?

Dan wordt het moeilijk om te voelen dat je waardig bent om onvoorwaardelijke liefde te ontvangen. Je begint jezelf te zien door de lens van de verwachtingen van die ouder, en het kan voelen alsof je nooit echt genoeg bent, simpelweg om wie je bent. Deze liefde is altijd gekoppeld aan voorwaarden: "Als je dit doet, dan hou ik van je. Als je dat doet, ben je goed genoeg.

Het resultaat is vaak dat je begint te geloven dat Liefde iets is dat buiten jezelf ligt, iets dat je moet verdienen, iets wat nooit gegarandeerd is. En deze overtuiging kan zich door je hele leven heen voortzetten, in relaties, in je werk, in je eigen innerlijke dialoog. Je gaat zoeken naar goedkeuring van anderen, omdat je diep van binnen nog steeds gelooft dat je Liefde alleen kunt krijgen als je voldoet aan bepaalde verwachtingen.

De reis terug naar Onvoorwaardelijke Liefde begint door deze patronen te herkennen. Het gaat om het moment waarop je je realiseert dat Liefde niet iets is wat je moet verdienen van anderen, maar iets dat je al in jezelf draagt. Het is het besef dat je waarde niet afhangt van wat je doet, hoe je presteert of hoeveel je voor anderen geeft. Je bent al Liefde waardig, gewoon omdat je bent.

Het kan zijn dat je door veel pijn en verwarring heen moet werken om dit te ontdekken. Het kan zijn dat je in jezelf moet leren geloven, zelfs als je omgeving je anders heeft doen voelen. Het betekent dat je de moed hebt om jezelf te zien, te erkennen en te omarmen, met alles wat je bent, zonder je te hoeven verstoppen of aanpassen.

De Onvoorwaardelijke Liefde die je zoekt, is altijd al bij je. Het is een innerlijke reis van zelfontdekking, waarin je jezelf bevrijdt van de verwachtingen van anderen. Het is het moment waarop je jezelf toestaat om lief te hebben zonder voorwaarden, jezelf accepteert zonder angst voor afwijzing, en jezelf volledig waardeert—omdat je bent.
Je hebt altijd het recht om jezelf te omarmen met dezelfde Liefde die je zo lang hebt gezocht buiten jezelf. Je bent compleet, precies zoals je bent. En dat, dat is de Onvoorwaardelijke Liefde die altijd voor je beschikbaar is.

Praktijk Ilonka Horvai

0615414935 |
info@ilonkahorvai.nl |
www.ilonkahorvai.nl

06/03/2025

🌿 "Je bent niet wat anderen in jouw woorden horen, je bent het hele verhaal dat niet altijd wordt gezien." 💙✨

Lieve Jij , je hebt je hart geopend. Je hebt jezelf kwetsbaar opgesteld, iets gedeeld dat diep van binnen leeft. Het is niet gemakkelijk om je gevoelens te uiten, om je zo bloot te geven. Dat verdient respect en ruimte. Het vereist moed om je pijn of twijfels te delen, om eerlijk te zijn over wat je meemaakt, zonder te weten hoe anderen zullen reageren. Wat je deelt is waardevol. Jij bent waardevol. En dat stukje van jezelf dat je hebt gegeven, verdient aandacht, niet afwijzing.

Helaas zijn er mensen die dat niet begrijpen. Ze luisteren niet echt naar wat je zegt, ze zien alleen een klein stukje van je verhaal en denken dan te weten wie je bent. Ze hebben geen idee van de weg die je hebt afgelegd om hier te komen, van alles wat je hebt gevoeld en ervaren. Ze nemen een moment uit je verhaal, zonder te kijken naar het grotere geheel. En wat gebeurt er dan? Ze gebruiken dat ene stukje om te oordelen, te veroordelen, je kleiner te maken.

Dit komt vaak van mensen die zelf niet in staat zijn om je kwetsbaarheid te begrijpen. Ze zitten vaak vast in hun eigen pijn of onvermogen om zich in anderen in te leven. Ze reageren vanuit hun eigen onzekerheden en overtuigingen, en denken dat ze jouw verhaal kunnen begrijpen door slechts een deel van de woorden te horen. Ze bevinden zich vaak in een slachtofferrol, waardoor ze alles door een filter van pijn en frustratie zien. Ze kunnen niet echt zien wie jij bent, omdat ze zichzelf niet kunnen zien.

Maar lieve jij, laat je niet klein maken door de woorden van anderen. Jij bent meer dan wat ze denken te weten. Jij bent het geheel van je verhaal, met alles wat daarin schuilt. Je kwetsbaarheid is een kracht, niet een zwakte. Jij bepaalt wat je voelt en wat je deelt. Jij hebt het recht om jezelf te zijn, zonder oordeel van anderen. Blijf trouw aan jezelf, want jij bent precies zoals je hoort te zijn.

💙✨

Praktijk Ilonka Horvai

www.ilonkahorvai.nl