10/12/2025
“Je bent niet geïrriteerd omdat je geen geduld hebt…
maar omdat je buffer op is.”
😤 Die kleine uitbarstingen?
😢 Die tranen die sneller komen dan je lief is?
⚡ Dat scherpe randje waarvan je zelf schrikt?
Het zegt niets over wie jij bent.
Het zegt niets over je karakter.
Het zegt alleen iets over dit:
Je systeem loopt over.
Je hebt geen ruimte meer om dingen op te vangen en rustig te reageren.
🧠 Als werkende moeder draag je elke dag meer dan iemand ziet:
• vragen
• verwachtingen
• deadlines
• emoties
• planning
• to-do’s
• verantwoordelijkheden
En zolang je buffer groot genoeg is, lukt dat allemaal.
Maar wanneer je moe, overprikkeld of emotioneel leeg raakt,
wordt die buffer minder.
Minimaal.
En dan gebeurt dit:
🔸 Een kleine vraag voelt groot.
🔸 Een opmerking voelt als kritiek.
🔸 Een foutje voelt als falen.
🔸 Als iets anders gaat dan gedacht of als er iets mis gaat, ontplof je.
Dit doe je niet bewust.
Maar omdat je van binnen overloopt.
Je systeem zegt: “Ik kan dit niet meer verwerken.”
Dit gaat niet over identiteit.
Dit gaat over capaciteit.
💥 Een zenuwstelsel dat te lang AAN staat:
• filtert prikkels minder goed
• reageert sneller en harder
• verwerkt emoties minder soepel
• ziet sneller gevaar dan nuance
• schiet in overdrive bij het minste of geringste.
#
Je bent niet “zo”.
Je bent zo geworden door wat je draagt.
✨ En dan het hoopvolle deel: als je buffer terugkomt, kom jij ook terug.
💛 Je reageert rustiger
Kleine dingen blijven klein.
🧘 Je hoofd wordt helder
Je kunt eindelijk weer denken zonder mist.
🌿 Je emoties worden stabieler
Je hoeft jezelf niet meer bij elkaar te houden.
💆 Je lichaam ontspant
De druk neemt af, de adem wordt dieper.
🌼 Je voelt je weer jezelf
Aanwezig. Warm. Geduldig en rustig.
Dat is niet omdat je veranderd bént,
maar omdat je systeem eindelijk weer ruimte heeft.
