13/06/2023
Ongezien opgroeien: Vaders wil is wet
Iemand vertelt je hoe je iets moet doen. Als je ongezien bent opgegroeid, gaan je nekharen direct overeind staan: “Ik ben toch volwassen, ik laat me toch niet de les lezen en vertellen hoe ik iets moet doen. Ik weet toch zelf wel wat ik moet doen. En bovendien, mag het ook gewoon op mijn manier?!”
Dat iemand goede intenties heeft en jou wil helpen, dat komt niet in je op. Op deze manier kun je het niet bekijken. Dat is niet hoe het voor jou voelt. De ander wil dat het op zijn manier gebeurt en jij hebt daar naar te luisteren. In jouw beleving is er geen enkele ruimte voor wat jij wil.
Wat er dan eigenlijk gebeurt, is het volgende: je bent ongezien opgegroeid. Vroeger thuis leek er geen interesse te zijn in wie jij was, wat jij voelde en wat jij graag wilde.
Als één van jouw ouders heel streng was, en de dingen in jouw leven moesten altijd op de manier zoals je vader of je moeder dat voor je had uitgestippeld, dan heeft dat pijn gedaan. Daar zit een onzichtbare wond.
En op het moment dat iemand jou nú vertelt hoe je iets moet doen, wordt de oude pijn van vroeger getriggerd.
De pijn van niet gezien te zijn. De pijn van niet gehoord te zijn. De pijn van dat jouw wensen, verlangens en behoeftes er niet toe deden en genegeerd werden. De pijn van dat als jij iets niet leuk vond, dat daar niet op gereageerd werd: dit was hoe het hoorde, dus dit was hoe het gebeurde!
Die oude pijn van die strenge ouder, die zit al jouw relaties en contacten in de weg. Want zodra iemand zegt hoe die iets wil, word jij getriggerd en reageer je op een manier die helemaal niet past bij de situatie in het hier en nu. Dat gebeurt onbewust en het is iets waar je zelf heel weinig grip op hebt.
Deze pijn kunnen we helen. Dit patroon kunnen we oplossen. Op een zachte manier. Waardoor al je relaties makkelijker worden en jij je vrijer voelt.
Je bent welkom.