09/04/2025
Verschrikkelijk vs prettig 🌱
“Dat vond ik echt verschrikkelijk om te doen, maar verder was de les prettig, hoor.” Dit is een reactie die ik vaker hoor na afloop van een les.
We maken de balans op en dat wat ongemak oplevert, serveren we liever af. De rest mag er zijn, want dat was fijn. Het leverde geen ongemak op.
Eerder deelde ik wel eens: yoga is zeker niet altijd fijn. Gelukkig maar, want op die momenten kom je juist jezelf tegen.
Je kunt er dan voor kiezen om jezelf, deze delen van je lichaam, te ontmoeten of heel hard bij deze delen van je lichaam weg te gaan. Oftewel: je kunt je verbinden met datgene wat je waarneemt of jezelf afscheiden van datgene wat je waarneemt.
Tussen die twee wegen zit vaak het ongemak. Ongemak kun je heel mooi voelen in je lijf: je kunt jezelf wiebelig voelen, onrustiger worden, sneller ademen, en naar je hoofd vertrekken. Je geeft dan je lichaam vanuit je hoofd opdrachten: je moet ontspannen, waardoor de spanning steeds meer ruimte krijgt en je adem zich er ook nog mee gaat bemoeien. Deze gaat sneller, en voordat je het vaak bewust waarneemt ben je vertrokken, uitgestapt uit het voelen.
Wat nou als je op dat soort momenten terugvalt op je adem? Je zitvlak begint te voelen en de uitademing verlengt. Mogelijk begin je, net als ik, ook te praten tegen je lichaam, door het gerust te stellen. Dat wat je waarneemt, er mag zijn.
Waarschijnlijk ontdek je dat je steeds meer mag verzachten en zakken in dat wat het lichaam je wil vertellen.
Je kan zo steeds een laag dieper komen, zodat je tot de kern van iets kunt komen.
En je kan voelen en samenwerken met je lichaam, die jou steeds meer vertelt.
Dan mag het deel van je lichaam bestaan; het krijgt bestaansrecht en hierdoor ontspant het, waardoor het steeds meer mee kan bewegen met je hele lichaam en je eigenlijk weer heel wordt.
En lukt het nu niet, dan is dat ook oké, want ook dan verzacht je lichaam. Dan dient zich ongetwijfeld de volgende keer weer een nieuwe kans aan 😉