Praktijk Sigrid Karssens

15/01/2025

Wat moeten we geloven van klimaatveranderingen als in lang vervlogen tijden, toen er nog geen auto’s, fabrieken en zelfs mensen waren, in bijvoorbeeld Limburg; ( bezoek maar eens het natuur historisch museum in Maastricht) het klimaat in een natuurlijk verloop, meermalen wisselde van tropisch tot ijstijd. Als ik maar een beetje uit-tune op de drama berichtgeving en gewoon mijn innerlijke wijsheid volg, dan geloof ik, dat we onszelf zwaar overschatten, als we denken dat we het klimaat kunnen beinvloeden of zelfs redden. Er zijn naar mijn mening natuurlijke processen gaande. Zelfs op Mars stijgt momenteel de temperatuur.

Vooral de jonge mensen, die nauwelijks het leven meer zien zitten op deze “stervende aarde”, zou ik een hart onder de riem willen steken. Geniet van de aarde en haar schoonheid en grillen. Wees een hoeder van de aarde, door plastics te bannen en op te ruimen, door al het landbouw gif te verbieden. Door uitstoot van gassen terug te dringen, het vliegverkeer zwaar te reduceren, enz. Eer de aarde met rituelen en feesten, voor haar wijsheid en zelfgenezend vermogen. Doe dit omdat je van een harmonische leefomgeving en gezond voedsel blij wordt. Ban alle angst en hopeloosheid uit je leven en uit de eenzijdige berichten die je voorschoteld krijgt. Angst is de slechtste raadgever die er is en de grootste manipulator om jou en de wereld ongelukkig te maken en te houden.

Ik wens iedereen deze angstvrije en liefdevolle verantwoordelijkheid voor onze prachtige moeder Aarde toe♥️
♥️Sigrid
Ps. Op het bord in de moestuin staat:
Als niets je planten eet, dan ben je geen deel van het grote geheel♥️

09/11/2023

En dan komt ineens deze herinnering via facebook. Ook ik lees het weer met tranen van ontroering. Onze prachtige zoon Rein de Wolff. Altijd zo trots op hem❤️❤️❤️

Vorige week waren Fons en ik, samen met onze zoon in een toeristisch stadje in Frankrijk, toen recht voor ons neus een man in slowmotion duikelend op de straatklinkers viel. Iedereen keek toe behalve Rein. Zonder een moment te aarzelen hurkte hij bij de man, sloeg beschermend zijn armen om hem heen en maakte oogcontact. Hij gaf hem zijn hand om de man overeind te helpen. Rein hielp op zijn eigen bijzondere wijze zo goed hij kon, terwijl de vele toeristen toekeken. Ook ik keek toe en had net als de vele omstanders mijn mening al klaar. (Hij zal vast gedronken hebben of drugs gebruikt hebben) Toen ik Rein zo onvoorwaardelijk zijn liefde zag geven aan deze man, die geen vergrote pupillen had en ook geen dranklucht om zich heen bleek te hebben, dacht ik terug aan drie jaar geleden., toe hij ons ook zijn grote hart toonde. Wat ben ik toch trots op dit prachtige kind!
Frankrijk Juli 2017
Rein doet het voor
Het rolscherm boven het terras, dat aan Fons, Rein en mij de hoognodige schaduw biedt in dit verzengend hete middaguur, schuift langzaam een stuk omhoog. Zojuist hebben we te horen gekregen dat het eten dat we willen bestellen niet geleverd kan worden; de keuken is dicht. Alleen stokbroden belegd met dikke plakken worst, ham of kaas rest ons om uit te kiezen. We blijven zeer tegen onze gewoonte in zitten op het terras, ondanks de weggenomen schaduw en de gesloten keuken, alsof een geleide hand ons vraagt te wachten.
Drie Marokkaanse mannen komen het terras op. Reins arm schiet, begeleid door zijn lage stem joviaal omhoog. ‘Hoiiiii!!!’ De mannen antwoorden met een lach, terwijl zij aan het tafeltje achter ons plaatsnemen. Rein legt aan ons uit: ‘Vrienden van Rein!’ ‘Je kunt ook bonjour zeggen Rein, dat zeggen de mensen hier als ze iemand groeten.’ ‘Bonjour’ zegt hij braaf, wat opnieuw een lach en tevens een schouderklop oplevert van de man die recht achter hem plaats genomen heeft.
Fons legt in het Frans aan de mannen uit wat Rein tegen ons zei: Dat zij vrienden van Rein zijn. Intussen legt Rein een arm over de schouder van de man achter hem. Moeten we ingrijpen? Deze jongen is geen goodwill kwekend, aandoenlijk jong kind meer, maar een puberdowner met jeugdpuistjes en streperige happen uit zijn haar – eigenhandig veroorzaakt door de tondeuse van zijn scheerapparaat. Zijn gedrag overschrijdt geldende normen en juist deze vakantie is hij regelmatig een bezienswaardigheid voor ongegeneerd kijkende mensen. De reactie van de man inschattend en de serieuze diepe gedrevenheid van Rein, laat ons de situatie zijn beloop hebben. De man lacht opnieuw en legt nu ook zijn arm om Rein heen. In de drie Marokkaanse gezichten schemert een stil verdriet terwijl zij lachen om Rein, die onverstaanbaar, belangrijke dingen vertelt aan zijn nieuwe vriend. Hun hoofden tegen elkaar, alleen de stoelleuning scheidt hen nog. De man legt zijn hand op zijn hart en vertelt ons, dat hij altijd geraakt wordt door mensen met Down.
Dan komt het hoge woord eruit. Hij vertelt ons van zijn zevenjarig Downkind. De oudste van vier kinderen. Vorige maand is het gestorven. Rein die de Franse taal niet verstaat, stopt zijn eigen verhaal en staat op, de man met kleine vingerwijzingen gebarend om ook op te staan.
Iedereen wordt stil. De lading van een bijzonder moment. Rein neemt de stoere Marokkaanse man in zijn armen. Ondanks het lengteverschil laat de grote man zich troosten door de vreemde Downjongen die in alles lijkt op zijn eigen gestorven kind. Een geruststellende liefdevolle groet van gene zijde, doorgegeven via Rein, na een maand van intense rouw. De man weet het. Wij weten het. Rein wist het allang. Zijn handelen dat ongeremd en ongepast lijkt, vindt in werkelijkheid vanuit diepe wijsheid en invoelend vermogen plaats, en maakt een ontmoeting als dit mogelijk.
Nog even een selfie van de twee vrienden - de man wil zijn vrouw deelgenoot maken van deze bijzondere groet. Daarna verlaten wij het restaurant - trots op dit buitengewone kind en diep onder de indruk - Rein sloffend tussen ons in of er niets gebeurd is.

09/11/2023

Kijk maar om je heen en niet naar de massa media. Het proces is zich volop aan het ontvouwen❤️❤️❤️❤️❤️

09/11/2023

Ook mijn levenspad❤️

14/09/2023

Ik heb getekend

Dankzij jouw ondersteuning vecht CitizenGO met hand en tand om het voorgestelde pandemieverdrag van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) tegen te houden. Helaas kunnen we nog niet op onze lauweren rusten... Twee jaar lang, sinds landen instemden met een pandemieverdrag dat de totalitaire Wereldgezo...