PaletBoom uitvaartzorg

10/03/2025

Met enige trots ben ik lid geworden van het Platvorm eerlijke uitvaarten. Ben je benieuwd check de site of paletboom.nl

Het platform waar alle échte eerlijke Uitvaartondernemers bij zijn aangesloten. Vind een Eerlijke Uitvaartverzorger bij u in de regio.

18/12/2024

PaletBoom viert vandaag zijn eerste jaar! Na hard werken, ontdekken en ervaren gaat PaletBoom door naar jaar twee.

Voor nu wens ik een ieder fijne feestdagen toe en een goed 2025.

17/10/2024

ROUW IN DE STEIGERS

“Heb je het al een plekje kunnen geven?”
“Mijn moeder is twee terug overleden, niemand vraagt er meer naar.”
“Praat er maar niet over anders gaat oma weer huilen.”

Tijdens mijn wandeling zag ik de kerk die in Mantgum staat en vroeg ik mijzelf symbolisch af waar op dit moment mijn steigers van rouw zich bevinden. De scheuren en het metselwerk van de kerk verdient onderhoud, het is niet de eerste keer dat er gerestaureerd wordt, authentiek vraagt om aandacht, liefde en zorg.
Rouw kan verscheurend aanvoelen en je “zijn” aantasten, hoe restaureer jij jouw rouw? Hoe authentiek ben jij in jouw verliezen en de daarmee gemoeide rouw?

“Ga maar twee weken in de ziektewet zodat je je verlies kunt verwerken.”
“Is ze er nog steeds mee bezig?”
“Rouw is een fase, het gaat vanzelf over.”

Rouw is niet een ziekte wat na een tijdje weg is. Sterker nog je kunt wel ziek worden als rouw niet aangegaan wordt of hangen aan overtuigingen waarin je bent gaan geloven, met als doel om de confrontatie met het verlies niet nog eens mee te maken.

“Ik hecht mij niet zo aan vrienden, nooit gedaan”.
“Bij elk kind dat ik zie wordt ik jaloers”.
“Van de ene relatie naar het andere gaan”.
“Steeds meer eten, sporten of spullen kopen”.
“Tja, dat ie overspannen is, zijn eigen schuld.”
“Ik ga nooit meer vliegen tot aan ik vermijd alle conflicten”.

En ga zo maar door. Kortom, het zijn de gevolgen van verarmde of weggeduwde rouw. De gedragingen, opvattingen en de manier van (over)leven dat bij triggers wordt ingezet zullen hoogstwaarschijnlijk behouden blijven en dat je leven lang.

Wanneer wij de verliezen niet onder ogen zien, de pijn die het meebrengt niet doorleven zullen we gaan overleven. Een plekje geven zoals wij dat in de westerse maatschappij hanteren is iets onnatuurlijks: het zegt veelal dat iets kortdurend en na verloop van tijd klaar moet zijn, dat het een fase is. Rouw komt en gaat omdat we nu eenmaal verder leven en voortdurend worden blootgesteld aan herinneringen rond het verlies.

Het verlies en de pijn wordt vervlochten in je leven. Het beïnvloed, verandert en leid je. Soms verdient het extra aandacht. Zodat de scheuren in je zijn herstel moeten worden op zo’n wijze dat jij authentiek blijft en bij jou past.

Rouw in de steigers….
Voor mij is het momenteel de dood van mijn moeder die bijna twee jaar terug het leven verliet.

Voor welk verlies zet jij de steigers op?

28/08/2024

Proost op het leven. Mams… haring, patat, kibbeling, broodje met filet Americane…. Onze rituelen. Ik zet ze voort.

31/05/2024

Rouw: de honger naar liefde

Zo scrollend door mijn foto’s ga ik een tijdlijn terug. Immers zijn al deze foto’s gemaakt in een verleden tijd. De sloop van de trap paar weken terug, de opgeknapte achtertuin in april. De landschildpadden in maart die uit winterslaap komen. Met m’n zusje en twee neefjes naar Walibi en ga zo maar door. Allemaal mooie herinneringen. Liefde voor mens, dier en omgeving in levende lijven.

Ook kom ik foto’s tegen van mijn hond die op 29 februari is ingeslapen, mijn moeder die 1.5jaar terug is overleden, verschillende life events dat impacts heeft gekend. Ook hierin is liefde voor mens, dier en omgeving aanwezig. Het enige verschil is dat het fysiek niet meer in handbereik is. Het is weg, dood of afgerond. De rauwe rouw doet zeer en het doorleven van de trek naar liefde wordt sterker en eindigt vaak in honger, het rammelt gemis.

Ook ik, als hulpverlener in complexe casuïstiek, uitvaart- en rouwbegeleider kent de diepste grotten van rouw. Daar waar ik het eerst voor mijzelf hield leg ik nog niet heel lang mijn rouw bloot en laat ik mij horen.

Rouw, de honger naar liefde kan gevoed worden. Het is er altijd en vraagt om twee voedzame bronnen: kwetsbaar kunnen zijn en gehoord worden. Met andere woorden: bewust zijn dat liefde niet losgelaten hoeft te worden, maar op een andere manier vast mogen houden. De golf van gedachten, gevoelens en emoties kunt toelaten. Dat luisteren door anderen toegestaan en toegepast wordt en dan nog eens en dan weer eens…..

Zaterdagmiddag 29 juni 2024 organiseer ik een wandeling waarin de rouwreis centraal staat. Uiteraard met een creatieve twist om aandacht te geven voor de twee voedingsbronnen: kwetsbaarheid en luisteren. Deelname is kosteloos en een maximum van vijf rouwreizigers. Je kunt je aanmelden via pm. Locatie en tijdstip volgt bij aanmelding.

18/02/2024

Wikkelen? Hoe doe je dat?

De reden om mijzelf op te geven na een bericht van Wikkel Waardig, een onderneming waarin afscheid nemen met liefde voor mens en wereld centraal staat.

Niet alleen liefde bij afscheid staat centraal bij hen, ook was de liefde terug te zien in de stoffen (wade en kledij) en in de techniek aanleren wikkelen. Met zoveel passie en geduld en ruimte voor de innerlijke mens; koffie, chocolade, cake en een goed gesprek en daarnaast het geduld om keer op keer te oefenen met wikkelen, waren er zomaar ruim 2.5 uur verstreken.

Met andere ogen kijken naar afscheid, de dood en rouw waar ik voor sta kwamen in deze ochtend bijeen. Het wikkelen - de overledene omhullen - had zoveel waardigheid. In alle rust het stof om de overledene bedekken, ontvouwen van verdubbelingen in de stof, en de techniek waardoor het stof ook stevig blijft zitten biedt iets troostend: het inbakenen voegt iets toe aan het vertroosten; met liefde, tijd en aandacht de overledene stapje voor stapje loslaten.

Tijd voor het gesprek was daar: de herkomst van werken in een wereld waarin afscheid centraal staat. Het is bijzonder mooi hoe een ieder met een eigen persoonlijk verhaal is geprikkeld om iets toe te voegen aan een afscheidscultuur wat anders mag en anders moet! Met liefde voor mens en natuur.

Bedankt Jaquelina en Paulina voor jullie tijd en aandacht. Duurzaamheid zit niet alleen in producten zoals biologische afbreekbare wade, kledij en de prachtige baren en kisten die door de timmerman is gemaakt. Maar ook in het gesprek wat ter plekke is ontstaan.

09/02/2024

Begraven neemt af ten opzichte van cremeren. Natuurgraven nemen toe in populariteit. Hoe zit dat?

De populariteit van begraven zoals wij die kennen nemen af. Belemmeringen zijn de kosten die duurder zijn dan cremeren en het belasten bij nabestaanden voor onderhoud en de keuze en kosten tot verlengen of afstand doen van de overledene indien de periode van grafrust/recht verstreken is.

Natuurgraven kent eeuwige grafrust, vraagt geen onderhoud van het graf en kent eenmalige kosten op het moment van begraven. Na verloop van tijd is het graf 1 met de natuur.
Nabestaanden en natuurliefhebbers kunnen vrij wandelen in het natuurgebied wat opengesteld is. Daarnaast voelen mensen zich steeds meer onlosmakend verbonden met onze natuur omdat duurzaamheid meer en meer een begrip wordt.

Ik ging op een mooie zonnige dag op pad bij de natuurbegraafplaats van Friesland. Een heerlijke wandeling tussen de bomen en alle levende dieren en ondertussen kijkend naar de graven. De 1 nog net begraven, de ander al helemaal 1 met de natuur. De foto’s vertellen het zelf…

20/01/2024

Wat doe je dan als begrafenis….”hoe heet dat ook alweer”, een moeder voegt toe vanuit de keuken, als begrafenisondernemer? Antwoord: ik help mensen om afscheid te nemen als iemand dood is.

- Het gesprek over mijn werk en de dood met twee kinderen van zes en acht jaar oud -

We pakken verf en we gaan kliederen en kladderen. Wat is dood vraag ik? Antwoord: dan kun je niet meer lopen, niet meer eten, niet meer praten. Dat klopt zeg ik. En wat doet er nog meer niet? Denken en denken…. Ik wijs naar m’n hart. Een vinger gaat omhoog: je hart doet het niet meer. Jaaaa zeg ik!!! Als je hart het niet meer doet ben je dood.

Waar ga je naartoe als je dood bent. Antwoord: begraven onder de grond. Hoe doen mensen dat, vraag ik? Met bloemen en een foto en liedjes. Ik zeg: dat is wat ik doe als begrafenisondernemer, ik help mensen om de bloemen en foto klaar te zetten en dat de liedjes afgespeeld worden, zodat mensen afscheid kunnen nemen van iemand die….. dood is vullen ze aan.

En als je begraven bent wat gebeurt er dan? Antwoord: dan ga je naar de hemel, wordt er luidt geroepen!!! Hoe ziet de hemel eruit, vraag ik? Zwart met sterren. Voor de ander groen met blauwe stippen. Nou kliederen dan maar……..

Her en der komen de verhalen over dood los: klasgenootjes over dode opa’s en oma’s en dode dieren. Ik vraag waar dode dieren naartoe gaan als ze dood zijn? Ook naar de hemel, terwijl de 1 met de handen helemaal onder zit en de ander netjes met de kwast verft.

Hoe gaan we dode mensen niet vergeten? Met een hart, zegt de 1, want een hart staat voor lief en dat moet blauw worden.

We schilderen het hart met z’n drieën blauw en ruimen daarna op. Na het eten kijken we naar het schilderij: is het al droog? Nee nog niet. Mooi geworden zegt de kleinste van zes jaar. Ja zeg ik….. het is mooi.

Praten over de dood met kinderen vraagt om eerlijk antwoorden geven en eenvoud. Geef kinderen ook ruimte om antwoorden te bezinken en ze vervolgens vragen te laten stellen.

12/01/2024

Wanneer eigen regie bij leven stopt.

Je ziet het goed, een uitvaart en een herdenkingshoekje. Dan is er toch sprake van overlijden. Klopt!
Deze overleden man had regie op de wijze van sterven en invulling van zijn plechtigheid. Mede dankzij een mentor die tevens ook in het testament werd benoemd als uitvaart executeur, Sandra Russell

Bij leven kan het soms voorkomen dat eigen regie risico’s met zich meebrengt dat ernstig nadeel heeft voor de persoon zelf, naar anderen toe, of een combinatie daarvan. In Nederland is het mogelijk om die regie te verdelen in mentorschap en bewindvoering om ernstig nadelen te verkleinen en /of te voorkomen.

Deze man had zijn uitvaart uitgedacht: simpel, eenvoudig en geen poespas. Dan doen we dat!! En dat is gebeurd.

Als uitvaartbegeleider was ik de afgelopen week betrokken met Sandra, om de stem van hem te mogen en kunnen faciliteren. Daarnaast kwam ook de kennis en kunde van pas als gedragskundige wat ik hiervoor was bij specifieke doelgroepen. Ik begreep waar het omging en ook voor zijn medebewoners hebben we een herdenkingshoekje gemaakt, het gesprek met bewoners aangaan en luisteren, luisteren en dan nog eens luisteren……

Zoals zijn laatste woorden in het Gronings: “‘t is goud zo, ik goa op rais”

Fijne reis!!! Je keek er naar uit.

23/12/2023

Kerst....

Ieder huisje heeft zijn kruisje. Of te wel, ieder huisje heeft te maken, krijgt te maken of heeft te maken gehad met het verliezen van een dierbare.

Praten over de dood, het afscheid en de rouw, we weten allemaal dat kerst van die dagen zijn dat hier extra in wordt gedacht, gevoeld en wellicht ook wel met elkaar de herinneringen worden gedeeld. Ieder op zijn eigen manier. Het zijn dé momenten waar vaak extra bij stil wordt gestaan., of dat er wordt verzwegen. Mag het er zijn? Luister je naar de ander, of kies je ervoor om het er niet over te hebben?

Voor mij zal de herinnering aan mijn moeder zijn, die 13 maanden terug het leven verliet. Voor haar maakte ik altijd kerststukjes waar ze van genoot. Die traditie zet ik voort en mag ik genieten van de zelfgemaakte kerststuk.

Een kerst is er voor iedereen. Leef en deel de herinneringen, met een lach en een traan. Ze zijn er niet voor niks.