30/03/2020
Van je familie moet je het hebben!
Mijn dochter moppert nog wel eens over haar uiterlijk. Er mankeert op dat moment dan van alles aan haar. Ik maakte er een opmerking over en haar reactie was: Ja, maar mam, jij bent ZO mooi!!
Die opmerking was best confronterend. Natuurlijk is het superlief dat ze dit tegen mij zegt, maar s**t zeg, zie ik dat zelf ook? Regelmatig ben ik niet zo tevreden met mijn spiegelbeeld.
Ik kon nu tegen haar zeggen dat het niet waar is wat ze zegt en dat ze prachtig is, maar dat is wat ik vind. En wat bereik ik met deze opmerking? Ik stelde haar daarom de vraag: ‘Zijn er ook dingen die je mooi vindt aan jezelf?
Die dingen waren er ook gelukkig. Ik gaf haar een dikke knuffel en zei tegen haar: ‘Blijf vooral deze mooie dingen zien! Geef daar je aandacht aan, dat geeft je een blij gevoel.’ En alsnog zei ik natuurlijk dat ik haar prachtig vind.
Dit gesprekje bleef nog wel even bij mij hangen. Want, als kind heb ik onwijs getobd met mijn zelfbeeld, ik voelde mij altijd minder dan anderen. Was erg onzeker en twijfelde veel. Dit is het laatste dat ik mijn eigen kind gun. Natuurlijk hoort deze onzekerheid er ook wel een beetje bij, maar het moet niet je leven gaan beïnvloeden op een negatieve manier. Dan wordt het te groot.
En net zoals ik door mijn dochter werd geconfronteerd met mijn eigen onzekerheid zie ik bij mij in de praktijk prachtige meiden komen. Prachtig en onzeker. Regelmatig worstelt moeder dan met precies hetzelfde. De ene moeder negeert het, de ander is zich er niet van bewust en weer een andere moeder durft er geen hulp bij te vragen.
Dat gaat mij zo ontzettend aan het hart! Elke moeder houdt zielsveel van haar kind, geen enkele moeder wil negatieve emoties als onzekerheid doorgeven. Maar het gebeurt wel.
Dan kan ik als coach wel aan de slag gaan met dit onzekere meisje, maar als het er echt op aan komt: kan ik haar dan wel helpen? Al doe ik nog zo mijn best, al doet dit meisje nog zo haar best. Als zij thuis elke keer weer die onzekerheid van moeder voelt en voorgeleefd krijgt, dan is het vechten tegen de bierkaai. En dat gun ik niemand: dit meisje niet en deze moeder niet.
Op zich is het niet gek dat dit gebeurt. Als we als kind niet de kans hebben gekregen onze eigen s**t op te ruimen, dan draag je dat – tegen de tijd dat je zelf ouder wordt – al veel te lang met je mee. Hoe ouder je wordt, hoe lastiger het wordt om het aan te gaan, om er iets mee te doen. Jouw s**t zit inmiddels zo vastgeroest in je systeem dat het een deel van jou is geworden. Je doet het er al jaren mee. Dat betekent dat er ontzettend veel LEF voor nodig is om dit aan te durven kijken. Om te zeggen: “Nu is het klaar, dit wil ik niet meer.’
Stel je nu eens voor dat je het toch durft aan te gaan.
Hoeveel leuker wordt dan jouw leven?
En misschien nog wel belangrijker.
Hoe prachtig is het cadeau wat je hiermee aan je dochter geeft?
Een moeder:
Die zichzelf mooi vindt.
Die zelfvrouwen heeft.
Die lief is voor zichzelf.
Die haar eigen beste vriendin is.
Die durft te vallen en op te staan.
Die weerbaar is voor negativiteit in haar omgeving.
Die ontspannen door het leven gaat.
Vul de rij zelf maar aan. Wat voor moeder zou jij graag willen zijn?
En echt, ik hoop dat je het van mij wil aannemen, als het jou lukt, is de kans zoveel groter dat het je dochter ook lukt.
Om je op weg te helpen wil ik je deze tip geven:
Neem eens de tijd om na te denken over je eigen struggles.
Ga eens letterlijk voor de spiegel staan, kijk naar jezelf en voel eens hoe dit voor je voelt.
Welke gedachten komen er in je op?
Zijn deze gedachten positief of negatief?
Herken je dingen van jezelf in je dochter?
Als er een negatieve gedachte is schrijf deze dan eens op en onderzoek eens wat deze gedachten met je doet.
Waarom denk je dit?
Wat geeft deze gedachten jou voor gevoel over jezelf?
Gun jij jouw dochter dit gevoel ook?
Lukt het jouw om deze gedachten om te draaien naar een positieve gedachten?
Misschien kun je er wel een mantra van maken?
Ga daarna weer voor de spiegel staan en spreek deze gedachten hardop uit naar jezelf. Niet één keer maar iedere keer als je jezelf in de spiegel ziet.
Dit is een eerste kleine stap, een stap waarmee je jezelf in beweging zet.
Echt, gun jezelf al het moois dat je jouw dochter ook gunt.
Gun jezelf dat je iedere dag weer opnieuw mag beginnen, want het is niet makkelijk en gaat niet vanzelf, ik spreek uit ervaring. Vertrouw jezelf dat je het kunt, je bent sterker dan je denkt!
Ik kan honderd keer zeggen dat je prachtig bent. Hoe tof zou het zijn als je dit straks tegen jezelf zegt.
Geniet van elke kleine stap. Geniet van je dochter, jouw grootste motivator om je allermooiste zelf te worden.
Wil je graag iets met mij delen of reageren op mijn blog. Dat kan via: bauke@meidencoachbauke.nl
Veel liefs
Bauke
