07/11/2024
“Bij de kassa voor mij stond ‘Bert’ te tobben met zijn pinpas. Hij wist zijn pincode niet meer,” vertelt wijkverpleegkundige Samantha over haar kennismaking met Bert (niet zijn echte naam) in de supermarkt.
“Ik observeerde hem en herkende meteen de signalen. Ik schatte hem in de tachtig, onverzorgd en verward, wellicht zelfs een beetje wanhopig. Ik hoorde de caissière zeggen: ‘Ja, meneer, dat is toch echt €41,80, of u moet de boodschappen terugleggen.’ Er klonk geen enkel spoor van empathie om een oplossing voor Bert te bedenken.”
Samantha zag dat hij alleen maar basisartikelen in zijn winkelwagentje had, zoals brood, kaas en pasta. “Ik zei tegen de caissière: ‘Laat hem de boodschappen maar inpakken, ik betaal het wel.’ Ze keek mij met grote ogen aan. ‘Maar mevrouw, het is €41 hè?’”
Ze vertelde de caissière over haar werk en de mensen die ze dagelijks verzorgt. “Ze kunnen er niets aan doen. Ze hebben hulp nodig, maar ons huidige systeem is zo ingericht dat ze zichzelf moeten redden, omdat er geen verpleeghuizen meer zijn om deze mensen op te vangen."
En de reactie van Bert? Die was hartverwarmend! “Hij keek mij emotioneel aan en zei: ‘Nou kan ik toch een fijn weekend hebben.’ Zo is dat, Bert, en geniet ervan!” 💙
Daarom geeft Samantha deze tip voor medewerkers aan de kassa: “Realiseer je dit: er zijn kwetsbare ouderen die gewoon thuis moeten blijven wonen. Ze hebben mogelijk een vorm van dementie en weten het soms even niet meer. Roep je supervisor erbij en kijk of er een manier is om ze toch een paar van die boodschappen mee te geven, zodat ze de dag doorkomen. Het is namelijk al heel wat dat ze zich kunnen realiseren dat het brood op is en dat ze moeten eten.”
