Homeopathie en natuurgeneeskunde zijn niet meer weg te denken uit de gezondheidszorg. De wens naar natuurlijke behandelwijzen al dan niet in combinatie met reguliere geneeskunde blijft bij en groeiend aantal mensen en heeft zich de afgelopen jaren gemanifesteerd. Wat vroeger in een achterkamertje of op zolder werd uitgeoefend is steeds meer geprofessionaliseerd en maakt nu een serieus te nemen dee
l uit van de gezondheidszorg. Sindskort heeft Leerdam er zo'n professionele praktijk bij gekregen. De therapeute, drs. Sabine Hahn, is geen beginner meer. Zij heeft haar opleiding in Duitsland afgerond en startte 1996 haar praktijk op in Raamsdonksveer. Wat begon met klassieke algemene natuurgeneeswijzen heeft zich in de loop der jaren ontwikkeld tot een praktijk met diverse specialisaties die grootdeels uit Duitsland "geïmporteerd" zijn en hun werking talloze malen bewezen hebben. " Nieuwe stappen op oude wegen" is je motto, kun je vertellen, wat dat voor jou inhoudt? In de natuurgeneeskunde streven wij er altijd naar om het natuurlijke evenwicht in het lichaam te herstellen. Iedereen is uitgerust met een ongelofelijk uitgekiend systeem van zelfregulering en zelfgenezing dat perfect kan functioneren. Dat zie je bijvoorbeeld bij een sneetje in je vinger. Je hoeft er niets aan te doen behalve schoonmaken en binnen enkele dagen zie je er niets meer van. Om dit evenwicht te herstellen kun je gebruik maken van planten, mineralen, massage, homeopathie, acupunctuur, diëten, vastenkuren etc. Met nieuwe stappen bedoelen wij dat het nu mogelijk is om moderne technologie in te zetten om de klassieke behandelmethoden aan te vullen en nog beter te laten werken. En wat zijn dat dan voor nieuwe methoden? Ondertussen horen er bij ons bioresonantie-therapie en radionika bij de standaardbehandeling. Clustertherapie is afkomstig uit Duitsland en wordt daar al jaren ook door artsen ingezet. Bijzonder aan deze therapieën is dat met frequenties (trillingen) gewerkt wordt waardoor het lichaam een zeer doelgerichte ondersteuning in het genezingsproces heeft. Bovendien krijgt de behandelaar nog extra informatie over de verstoorde processen in het lichaam. Dat neemt niet weg dat wij met de klassieke behandelwijzen blijven werken natuurlijk. Denk ook aan schröpfen en baunscheidt (vacuum-glaasjes op je rug). Wat moet ik eigenlijk mankeren om naar een natuurgeneeskundige te gaan? Nou ja, eigenlijk zie ik je het liefst als je nog niets mankeert, om ziekte te voorkomen. Maar waar komen mensen over het algemeen mee? Zeker alle vormen van allergieën en huidaandoeningen zoals eczeem, schimmels, psoriasis. Verder staan bovenaan onze lijst hoofdpijn, moeheid, gevolgen van stress, vaccinatieschade, darmklachten, chronische aandoeningen (blaasontstekingen, bijholteproblemen, reuma en artritis). Heel mooi is het werken met kinderen en baby's. Denk aan problemen die ontstaan zijn door zware bevallingen (huilbaby's), trauma's, kinderen met gedragsproblemen. Echter hebben wij als voorwaarde dat mensen bij de dokter/specialist geweest zijn en zich hebben laten onderzoeken. Vaak krijgen ze dan toch te horen dat ze of niets hebben of dat er niets aan te doen valt. Ze gaan dan verder op zoek. Zie je jezelf dan als concurrentie van de artsen/specialisten? Nee, oh nee zeker niet. In mijn visie horen de reguliere en de alternatieve geneeswijzen naast elkaar en samen te werken, in het belang van de cliënt/patiënt. Helaas is er al te vaak sprake van concurrentie maar dat vind ik compleet misplaatst. Hoe gaat het dan in zijn werk als iemand in behandeling wil komen, wordt het vergoed, is er een doorverwijzing nodig? Meestal plannen wij eerst een afspraak voor een kennismakingsgesprek, zodat wij in kaart kunnen brengen wat het probleem is en wat er to nu toe aan gedaan is. Heel belangrijk vind ik ook dat de cliënt een goed gevoel heeft, dat het klikt met de therapeut. Kijk, de therapieën die iemand toepast kun je in veel gevallen toch niet beoordelen. Maar je moet het gevoel hebben dat er vertrouwen is, dat je gehoord wordt, dat je begrepen wordt. Verder komen op zo'n afspraak de mogelijke behandelwijzen aan bod, vergoedingsmogelijkheden etc. zodat de cliënt een idee heeft wat er allemaal op hem af komt. Doorverwijzing is niet nodig. Toen ik begon werd er helemaal niets vergoed. Tegenwoordig zit (gedeeltelijke) vergoeding van alternatieve geneeswijzen heel vaak in het ziekenfondspakket. Dat is echter afhankelijk van de maatschappij en de polis. Stel nou ik heb altijd last van moeheid, hoe zou je te werk gaan? Bij zo'n algemene klacht kan natuurlijk het zoeken naar de oorzaak heel ver gaan. Na een uitvoerige anamnese (opname van de ziektegeschiedenis) beginnen wij met voeding, slaap, beweging. Ga verder met stress (werk, gezin, familie?) , dan zoeken wij naar allergieën, tekorten, stofwisselingsproblemen, hormonale problemen. Wij kijken naar elektromagnetische belastingen (stroom, aardstralen) en zoeken naar ziekteverwekkers, schimmels en parasieten. Ook de toxische situatie van het lichaam is zeer belangrijk, als iemand zoveel jaren geleden een operatie heeft gehad dan kunnen er nog steeds restanten van het narcosemiddel aanwezig zijn die het systeem verstoren. Bij kinderen kunnen vaccinaties de meest uiteenlopende problemen veroorzaken, die nemen we dus ook altijd mee in onze zoektocht. Zo vormt zich langzaamaan een beeld, we stellen dan samen een behandelplan op en gaan aan de slag. Dat lijkt mij een moeizaam vak, wat vind je er zo leuk aan dat je dit al zo veel jaren doet? Mensen vind ik het meest spannende wat er is. En de vraag waarom wij ziek worden houdt mij altijd bezig. Ik ben nieuwsgierig, ik ben onderzoeker, ik begrijp mijn werk ook als coach. Samen met de cliënt/patiënt kijken waar de oorzaken van zijn probleem liggen (ook emotioneel) triggert mij enorm. Wij zijn zo vaak vastgelopen in vaste patronen en automatismen dat wij er niet meer over nadenken of iets wel leuk, zinvol of goed is. Dus veranderen wij ook niets, terwijl dat soms wel nodig is. De weg naar beterschap of genezing is vaak een nieuwe weg voor de mensen, met een competente begeleider aan je zijde gaat het een stuk makkelijker. (dit artikel is gepubliceerd in HET KONTAKT, juni 2009)
