11/05/2025
Dit weekend ben ik alleen thuis. Moederdag begon vroeg dit jaar 😍 Ik heb lekker gewerkt, gegeten, eindeloos op het terras gezeten en nu lig ik in bed en scroll ik op een stille Moederdag ochtend door mijn foto’s heen van de afgelopen jaren.
Ik probeer in woorden te vatten wat moeder worden en zijn voor mij betekent en eigenlijk lukt dat niet. Het omvat zoveel. Van een ongekend verlangen én vertrouwen, naar zoveel teleurstelling en rouw. 5 positieve zwangerschapstesten komen langs op foto’s… heel veel echo’s, veel afscheid en verdriet.
En toen was daar op Ibiza, na een magische avond, waarin song; ‘make space for new life’ 🎶 was er de volgende ochtend een positieve test. Ongelofelijk. Ik zie mezelf nog zitten, in mijn eentje op het dakterras, tijdens de zon langzaam opkwam, ik voelde het. 🩷
1 januari 2020 begon met direct het hoogtepunt van het hele jaar, Imae werd geboren na 9 hobbelige maanden, door een placenta praevia (placenta die voor de uitgang lag).
Wat een vanzelfsprekend maar ook heel groots gevoel. Ik was mama.
9 maanden later een groots cadeau, vrij onverwacht, maar zo welkom was ik weer zwanger. Benji was onderweg.
Moeder zijn gaat voor mij over jezelf een stukje kwijtraken én opnieuw weer vinden. Over het meest vanzelfsprekende én natuurlijke tot irritante mom guilt. Over alles uit je handen laten vallen voor de meest grote liefde die er bestaat, tot vermoeidheid en uitdagende momenten. Van gieren van het lachen door opmerkingen of grapjes, tot een eindeloos een handje vasthouden als ze slapen en blijven kijken tot je tranen voelt opkomen. 🥹
Als jij wenst en verlangt dan voel ik je.
Als jij mist en rouwt dan zie ik je.
Als het leeg voelt, dan knuffel ik je.
Altijd. Maar vandaag een beetje meer.
🩷
📸 door
