18/11/2025
k dacht dat ik het allemaal wel wist.
Dat ik precies begreep waar bepaald gedrag vandaan kwam.
En dat ik ook wist hoe ik dat kon ombuigen naar gedrag wat ik wel wilde zien in mezelf.
Het was lastig om zichtbaar te zijn....
Natuurlijk, dat kwam omdat ik vroeger gepest werd.
Vind ik het lastig om verbinding te hebben? Of is het verlating?
Logisch, ik kom uit een gebroken gezin… of misschien omdat mijn beste vriendin ooit naar Friesland verhuisde.
Relaties aangaan waarvan ik ergens al wist dat het niks zou worden?
Tuurlijk, dat kwam door…
Ach ja, vul het maar in.
Alsof dat wanneer ik een reden kon bedenken, dat het dan...
''poef, last is opgelost".
We zoeken zo graag naar verklaringen.
Want als er een oorzaak bedacht is, voelt het alsof we grip hebben. Controle.
Maar vaak weten we helemaal niet of dat het klopt, het klinkt vooral logisch. ....En daarmee is de kous af.
En eigenlijk maakt het ook niet uit waar iets ooit is ontstaan.
Het verleden is alleen relevant als het op het NU nog invloed heeft.
Maar wat is dan “last”?
Last is een woord dat klein klinkt, maar groot kan voelen.
Toch wordt het pas echt een last wanneer je het niet kunt ombuigen naar iets wat licht maakt. Je kunt er als het ware er niet bij met je verstand.
Toen besefte iets belangrijks: Ik dacht dat ik het wist. Maar dat was niet zo.
Wat er op onbewust niveau speelt, kun je niet oplossen met bewuste verklaringen.
Zolang we blijven denken dat we het wel begrijpen, krijgen we soms juist geen toegang tot de echte verandering die nodig is.
En ook wanneer je bereid bent te erkennen dat je het niet weet…
kan iets in jou eindelijk lichter worden.
