02/02/2025
Ziek geweest 🤒
Aantal weken geleden moest ik op controle komen bij de longarts, omdat ik vorig jaar maanden lang heb gehoest. Uitputtend was dit!
Na maanden werd ik plotseling opgenomen in het ziekenhuis en toen zagen ze eindelijk, maar vooral horen dat mijn hoest echt niet normaal was. Uiteindelijk kwam de longarts in consult. 3 verschillende medicatie voorgeschreven, waarvan ik 2 echte onzin vond. Ook uitgesproken, als patiënt vind ik dat ik dit gewoon mag zeggen. Uiteindelijk bleek ik ook gelijk te hebben. Dat wist ik ook! Ik heb vroeger als verpleegkundige gewerkt en door mijn ervaringen rondom mijn gezondheid leer je zo veel. Maar die puffer die ik had gekregen werkte bijna gelijk! Wat een verschil.
Tijdens de poli afspraak vroeg de longarts hoe gaat het? Ik antwoord goed. Ik schrik van het antwoord goed, want dat woord probeer ik te vermijden. Ik vertelde tegen de longarts, ik moet even afkloppen, want als ik het woord goed zeg dan gebeurt er ALTIJD iets negatiefs met mijn gezondheid. Hij lachte. Samen het beleid afgesproken mocht ik weer gaan hoesten.
De volgende dag Ja hoor! Ik werd wakker met een ontstoken oog. 7.00 uur in de ochtend de SEH gebeld. De dienstdoende oogarts belde terug, hij zei ik denk dat je hier naar toe moet komen. Dat denk ik ook zei ik vriendelijk. De huisarts stuurt mij toch door naar Rotterdam zei ik tegen de arts en dat beaamde hij. Vriendelijke arts aan de telefoon. Hij vertelde je wordt later in de ochtend teruggebeld. Kortom oogonderzoek gehad in het ziekenhuis en antibiotica oogdruppels gehad.
Vorig weekend was ik niet fit, zatermiddag allemaal pijn aanvallen gehad, normaal heb ik deze pijn maar 1 of 2 keer. Maar nu de hele middag. Ik begon mezelf wel zorgen te maken. Gelukkig tegen de avond was het over en zijn we op visite geweest bij vrienden. Daar nog 1 keer zo'n pijn aanval gehad.
Maandagnacht slecht geslapen. In de ochtend voelde ik mezelf niet lekker en heb ik voor de zekerheid mijn temperatuur opgemeten en ja hoor koorts. Weer de SEH gebeld en dan moet je allemaal standaard vragen beantwoorden en daarna gaan ze overleggen met de dienstdoende arts. De verpleegkundige belde terug en hij vertelde dat ik het mocht aankijken. Ik antwoorde dat ben ik niet gewend en ik sprak mijn zorgen uit.
Ik kon mezelf niet vinden in het antwoord en besloot om in de ochtend naar het telefonisch spreekuur van de transplantatieverpleegkundige te bellen. Mijn verhaal gedaan, de verpleegkundige ging later even overleggen. Ik wil alles weten zei ik vriendelijk, met wie ga je overleggen, vroeg ik. Ze antwoorde met een naam. Ik zei daar ik heb ik wel vertrouwen in antwoorde ik. (Is toch mijn favoriete verpleegkundige! 😊)
Later die ochtend werd ik terug gebeld en ja hoor ik moet mezelf presenteren op de SEH.
Op de SEH kreeg ik de standaard onderzoeken, zodat ze mij kunnen beoordelen.
Ook werd ik in de auto gebeld door afdeling infectieziekten met de vraag of ik mee wil doen aan een studie. Ik antwoorde; meestal doe ik mee. Voordat ik wist waar precies tegen ja tegen had gezegd. Ze kwam nog langs op de SEH voor verdere informatie.
De verpleegkundigen op de SEH moesten het ook allemaal uitzoeken wat ze allemaal moesten aanvragen voor de studie. Ik heb mijn krabbel gezet en doe mee aan een studie.
Na alle onderzoeken kwam de arts langs, ze gaf aan dat het bloed er goed uitzag. Ik antwoorde de leverwaarde zijn wel wat verhoogd, klopt zei ze. Ze begreep ook niet waarom ze eerder die ochtend mij niet hebben laten komen op de SEH. Ik zei het is toch gewoon protocol en zeker na mijn medische geschiedenis. Dit beaamde ze.
Volg altijd je eigen gevoel!
Ze vertelde dat ze vroeger een studie had gedaan naar Galgangatresie. Daarmee ben ik geboren. Hierover hebben nog even gekletst. Die vind ik altijd interessant.
Na het gesprek zei ze; ik kijk nog even naar de longfoto en overleg even wat we gaan doen.
Ik las voordat de arts kwam dat er niets te zien is op de longfoto (online in mijn Erasmus).
Ik blij, want dat mag ik naar huis. Na een tijdje kwam de verpleegkundige en daarna de arts om te vertellen dat ik naar huis mag.
Lekker thuis uitzieken. Waarschijnlijk was een virusinfectie.
Gelukkig is de koorts weg, maar heb nog niet helemaal de oude.
Vanmorgen deze blog nog een keer terug gelezen.
Het avontuur van een levende lever donor
Voor wie dit terug wil lezen. 😉😊 ik vind altijd fijn om na een tijdje het weer eens te lezen.
Deze dame is voor mij het traject ingegaan om levende donor te worden. Uiteindelijk ben geholpen door de wachtlijst.
Lieve groetjes,
Denice
