Karin Kaljee

22/10/2025

Deel 5 – Van rouw naar kracht

Het proces van rouw is niet alleen voor als je iemand verliest.
Ook als je iets van jezelf kwijtraakt — zoals vrijheid, energie of vanzelfsprekendheid — ga je erdoorheen.

Ik heb gehuild, gevloekt, geschreeuwd en een weg gezocht om te accepteren en opnieuw op te bouwen.
En ja, soms word ik nog steeds boos als iemand z’n fiets dwars op de stoep zet of een bedrijf z’n afspraken niet nakomt.

Maar inmiddels gebruik ik mijn ervaring om anderen te helpen.
Als counsellor en APS-therapeut begeleid ik mensen bij pijn, stress en verlies.
Want als íemand weet hoe het voelt, dan ik wel.

Je kunt niet kiezen wat je overkomt, maar wel hoe je ermee omgaat. En als je dit graag samen wilt doen ben ik er met Fenna.

18/10/2025

🐾 Deel 4 – Fenna, mijn steun op vier poten

Na mijn operatie zei ik: “Nu wil ik een hulphond.”
En daar was Fenna — mijn steun, mijn rust, mijn maatje.
Altijd bij me, altijd alert.

Alleen jammer dat niet iedereen begrijpt wat “niet afleiden” betekent.
Mensen praten tegen haar, staren of laten hun hond zomaar op haar afstormen.
Ze is zelfs een paar keer gegrepen door een teckel (ja, echt 😬), waardoor ze nu wat verdedigend is.

Maar eerlijk? Ze doet het fantastisch.
Wij zijn een team. Wielen en poten. En ik zie ook vaak aan haar hoe iemand in zijn of haar vel zit. Ze is voor mijzelf ook een fantastische spiegel.
Ze past zo mooi in mijn werk als APS-therapeut en Counsellor.

Sommige helden hebben geen cape — die hebben een dekje.

16/10/2025

Deel 3 – Van spontaan naar gepland

Vroeger kon ik zomaar even weg. Even naar de winkel, even langs iemand, even een terrasje pakken.
Nu is even niet meer zo vanzelfsprekend.
Alles moet gepland worden: bellen, mailen, vragen of ik met mijn rolstoel naar binnen kan, of er een lift is, en — laten we eerlijk zijn — hoe het zit met de wc.

Parkeren is een puzzel, uitladen een krachtmeting, en “even” is veranderd in “met beleid”.

En dan zeggen ze dat Nederland toegankelijk is… nou, laat ik zeggen: daar is nog winst te halen. 😅

Neemt niet weg dat ik zo veel als mogelijk wel ga maar de energie is soms ver te zoeken om zo maar even te gaan.

💜 Vrijheid zit niet in zomaar kunnen gaan, maar in weten dat je het tóch doet — op jouw manier.

14/10/2025

Deel 2 – De dag dat alles veranderde 10 januari 2022

Ik struikelde, viel… en mijn linkerbeen lag er raar bij.
Ziekenhuis, foto’s, verbrijzeld bovenbeen. Operatie, revalidatie, 14 dagen plat (met HMSN = geen goed plan).

Daarna kwam de klap. De rouw.
Altijd trots geweest dat ik nog kon lopen — en ineens was dat voorbij.
De rolstoel werd mijn vaste metgezel. En eerste wat ik zei toen het tot mij doordrong. Nu wil ik ook voor een hulphond gaan. En zo kwam Fenna in mijn leven.

En eerlijk? Dat deed pijn. In m’n been, maar vooral in m’n hart. Al die jaren lukte mij het uit die stoel te blijven en nu kon ik er niet meer omheen.

Soms breekt er iets in je lijf, maar vooral in wat je dacht dat vanzelfsprekend was.

09/10/2025

Deel 1 van mijn weg– Ik kwam al dwars ter wereld

Ik kwam letterlijk dwars ter wereld.
Een maand te vroeg, stuitligging — en hup, eruit getrokken. Daar begon het ziekenhuis-avontuur.
Mijn jeugd bracht ik vaker door op de kinderafdeling dan op het schoolplein. Artsen vermoedden iets met mijn spieren of zenuwen, maar niemand vond iets.

Tot ik op mijn 18e zelf vragen ging stellen… en via mijn vader ontdekte dat er in de familie een zenuwaandoening was. Test gedaan, en ja hoor: HMSN type 1A.

Rennen of springen heb ik nooit gekund, maar ach — op een driewieler en met krukken of rolstoel kwam ik ook overal. 😄

💜 Soms begint je verhaal niet soepel, maar je kunt er wél een sterk hoofdstuk van maken.

08/10/2025

Even een kijkje achter de schermen bij mij thuis…

De afgelopen weken waren een tikkeltje… hectisch. Of eigenlijk: ronduit gespannen. 😅
En tja, als therapeut weet ik natuurlijk als geen ander dat spanning zich ergens in je lijf gaat nestelen.
Dus vandaag even verstandiger dan eigenwijs: tijd om mezelf te behandelen.

Eerst de oorclips – voor wat rust in het hoofd – en daarna de rest van mijn lichaam.

Fenna ligt er zoals altijd rustig bij 💜

APS-therapie is trouwens niet ingewikkeld: het werkt met zachte microstroompjes die het zelfherstellend vermogen van je lichaam activeren. Precies wat ik nu nodig heb!

Herken jij dat je lijf soms ‘stop’ zegt? Geef het dan ook even die rust of ondersteuning die het nodig heeft.

Meer weten over APS-therapie of zelf ervaren? Stuur me gerust een berichtje.

07/10/2025

Er was een tijd dat ik twijfelde.
Of mensen me als therapeut in een rolstoel wel serieus zouden nemen.
Of ze niet zouden denken: “Hoe kan zij anderen helpen als ze zelf beperkt is?”

Tot ik op een dag weer eens letterlijk vastliep — een deur die te smal was, een drempel te hoog.
En ik dacht: genoeg is genoeg.
Niet alleen voor mij, maar voor iedereen die elke dag tegen onzichtbare muren oploopt.

Vanaf dat moment besloot ik:
Ik ga niet langer wachten tot de wereld toegankelijker wordt.
Ik maak hem zélf een stukje toegankelijker.
Door zichtbaar te zijn, mijn verhaal te delen en te laten zien dat een rolstoel niets afdoet aan kracht of deskundigheid.

Wat houdt jou nog klein?
Waar mag jij vandaag voor kiezen, in plaats van te wachten tot de omstandigheden perfect zijn?
Mag onder opmerkingen of via pb.

06/10/2025

05/10/2025

Soms gebeuren er dingen in je leven die alles op z’n kop zetten.
Je wereld wordt kleiner, je lijf werkt niet meer mee, en ineens moet je opnieuw leren leven — met wielen in plaats van benen, en plannen in plaats van spontaniteit.

De afgelopen jaren waren een rollercoaster vol frustratie, verdriet, humor en groei.

In een reeks van vijf posts deel ik mijn verhaal — van mijn vroeggeboorte tot mijn leven met Fenna, mijn hulphond.
Over rouw, verlies, veerkracht én de kracht van gewoon doorgaan.

💜 Misschien herken je er iets van. En misschien helpt het jou ook om iets met zachtheid naar jezelf te kijken.

02/10/2025

In november mag ik in gesprek met iemand van Rouw Magazine over een thema dat me heel persoonlijk raakt: functieverlies.
Niet alleen heb ik hier zelf mee te maken, ook in mijn werk als counsellor ontmoet ik mensen die worstelen met de pijn en het gemis dat dit met zich meebrengt. Mogelijk komt mijn verhaal ook in Rouw Megazine.

Rouw gaat niet alleen over het verliezen van een dierbare. Het kan ook gaan om het verlies van delen van jezelf, van je lichaam, van mogelijkheden. Dat verdient net zo goed ruimte, erkenning en woorden.

Ik vind het bijzonder dat ik mijn verhaal en ervaring mag delen – in de hoop dat anderen zich erin herkennen en zich erkent voelen. 💜

18/09/2025

Daar lig je dan. Met z’n tweeën op de bank, terwijl je eigenlijk op een bijeenkomst voor ondernemers met een beperking zou moeten zijn.

Maar ja, mijn lijf dacht: “leuk idee, maar vandaag even niet.”
Eerst nog koppig “doorzetten” in gedachten, maar uiteindelijk toch maar braaf geluisterd naar de signalen.

Moraal van het verhaal? Soms is niets doen de grootste prestatie van de dag.

En jij? Luister jij als je lichaam fluistert?