24/11/2025
💫De Adem tussen Leven en Loslaten🤍
Soms zien we alleen de buitenkant van iemand — de glimlach, het dagelijkse ritme, de schijnbaar gewone momenten. Maar achter die buitenkant schuilt vaak een verhaal dat niemand ziet.
Mijn vader leefde met COPD. Ik zag hoe zijn wereld kleiner werd, hoe zijn adem korter werd en hoe spanning en angst zich vastzetten in zijn lichaam. Ik voelde zijn zorgen en droeg tegelijk mijn eigen onrust, die voortdurende alertheid die je krijgt omdat je zoveel van iemand houdt en ten einde raad bent.
Tot die ene dag… het moment kwam waarop zijn lichaam het opgaf en alles stil viel. Ik handelde instinctief, gedreven door liefde en paniek…En ergens was ik enorm gefocust… En na een aantal dagen … tja… 🕊️
COPD is genadeloos.
Ik zag de ademnood, de strijd die niemand van buiten écht begrijpt.
Ik zag zijn wil om te blijven, maar ook de grens van wat een lichaam en hart nog dragen kan.
Liefde is niet alleen vasthouden.
Liefde is soms ook:
“Ik wens je geen pijn meer. Geen ademnood. Geen strijd.”
Dat moment na het terugkomen na de stilstand , het vasthouden, het langzaam leren loslaten heeft mijn hart opengebroken én geopend.
Yoga, de oude geschriften en mijn eigen geloof werden daarna mijn houvast. Ze hielpen me om ruimte te vinden in verdriet en om het verleden niet weg te duwen, maar te dragen met zachtheid. En natuurlijk de liefde van mijn gezin.❤️
Vandaag deel ik dit niet voor medelijden, maar voor herkenning.
🤍Voor iedereen die iemand heeft zien worstelen.
🤍Voor iedereen die zorgde vanuit liefde.
🤍Voor iedereen die trauma in hun lichaam draagt en weer wil leren ademen.
Je bent niet alleen.
En er is een weg terug naar rust, ruimte en zachtheid.
📷