28/07/2025
Dokladnie! Dzis w Polsce będąc w aptece przepuściłam w kolejce starsza Pania. Malutka, drobna kobietka o białych włosach wspierająca sie laska. Przy okienku Pani rozmawiała z farmaceutka "Pani Magister, czy ma Pani jakis szampon dla dzieci? Bo juz włosów prawie nie mam a słyszałam ze taki dla dzieci tez mozna przy raku...". Nos tej Pani byl znieksztalcony, zapadnięty i widoczne rany. Pani farmaceutka spytała "A Pani byla sie badac ze Pani wie ze napewno rak?" Na to ta starsza Pani odpowiedziała "Tak napewno rak. Gdzie ja tam pojde jak 90 lat mam, meza nie mam, dzieci tez juz umarły. Do lekarza juz nie pójdę. Ile pożyje to pożyje". I sie smiala mowiac to a kiedy odchodziła od kasy spojrzałam na nią i sie uśmiechnęłam. Położyłam jej reke na ramieniu i powiedziałam ze to piekne ze przeżyła tyle lat i nadal wychodzi z domu, pieknie wygląda i ze nam młodym zycze bycia pozytywnym i dożycia tylu lat. Ta kobieta pomimo swojej choroby i wieku miala w sobie ogrom piekna, piekne oczy ktore pokazywały ze ona ma też piekne serce jednoczesnie mozna bylo w nich zobaczyc jej cale zycie-mieszankę tego co lekkie i tego co ciezkie ja spotkało. Podziękowała za te słowa i wyszła z apteki. A ja...zrobilam zakupy i wróciłam do auta w ktorym czekala moja rodzina. Do męża, syna i do krzyczyczacej w nieboglosy i placzacej za mama córki. Przemyslen nie ma końca. I życzę kazdemu rodzicowi takich mądrych spotkań z tymi ktorzy wiedza ze kiedys bedziemy chcieli zeby płaczące i biegające dzieci wróciły znow do naszego życia 💚
Ergens in een lokaal restaurantje aan het ontbijt.. Net klaar met eten , we zijn nog een beetje na aan het genieten. Totdat onze dochter begon te gillen, schreeuwen.. krijsen.. ze had er genoeg van… tijd om te gaan. Licht geïrriteerd verlaten we het restaurant. Naast ons zat een oud Portugees dametje.. ze roept mijn vrouw en zegt.
‘ Dont be mad when she cries , do you remember when she first came out your tummy ? If she wouldn’t cry back then… you would have panicked.. when she did her first cry, you was happy.Why are you sad now ? When she cries.. she’s alive.
We werden er beide een beetje stil van..
Dagen gaan voorbij.. ik zit aan het zwembad en ik krijg de oude dame maar niet uit mijn hoofd. Mijn dochter, zit vol energie, en kan niet stil zitten. Geen idee van wie ze dat heeft. En in plaats van het pierenbadje.. wil de waaghals constant het diepe in springen. Mopperend in mijn hoofd ren ik er achteraan. Tot mijn oog valt op een vader met zijn dochter. Ze is een jaar of 12.. ze zit in een rolstoel.. en terwijl iedereen speelt in het water.. zit zij langs de kant.
De oude Portugese dame verschijnt weer in mijn hoofd. ‘Dont be mad when she runs.. some children never wil ‘ Ik moest mijn tranen bedwingen, die avond schreef ik het van me af.
We willen weg van ongemak, vasthouden aan plezier. We missen het verleden, vrezen de toekomst , vergeten het nu.
Maar er is niets anders dan dit moment.
De rest zijn projecties van onze gedachtes.
De oude dame gaf mij een les in overgave.. overgave aan het huidige moment.
Er was niks mis met de omstandigheden.. er was iets mis met mijn gedachtes hierover.
Vanaf dat moment kon ik genieten van waar ik eerst last van had. De rest van de vakantie werd geen frustratie maar dolle pret. Met mijn dochter aan mij zijde en de dame in mijn hoofd.
Het leven beweegt in fases.
Je gaat je ouders verliezen..je kinderen vliegen uit, je verliest vrienden.
Soms breekt je hart, soms vind je liefde
Misschien komt het allemaal goed.. misschien ook niet.
Hoe dan ook.. hetzelfde blijft het niet.
Soms een felle zon.. soms een Rainy day…
Waar ik ook ga.. die oude dame reist met mij mee.
