22/09/2025
Onlangs mocht ik een pasgeboren mama masseren, haar baby’tje lag naast haar. Buiten scheen de zon, waait de wind door de ritselende herfstbladeren en scharrelden kipjes.
Ze sloot haar ogen en slaakte een zucht. Het kleintje maakte zachte smakgeluidjes, zoals ze dat doen, drinkend aan de borst. Ik dekte mama toe en trok een dikke wollen sok uit om te beginnen met een verwarmende voetmassage.
Mijn zachte handen gleden over haar benen. Benen die zo hard gewerkt hebben, zoveel hebben gedragen, gestreden, gerend… Vervolgens haar rug, haar schouders, haar nek, haar hoofd… Met elke streling stuurde ik haar mildheid toe, verzachting, vertedering. Ook al had deze mama al een bevalling eerder meegemaakt, toch is ze opnieuw geboren. En elke geboorte, raakt weer nieuwe dingen in jezelf aan.
Een prachtige thuisbevalling staat niet meteen gelijk aan een kraamweek op een roze wolk. Net zoals een intense ziekenhuisbevalling dat wél kan zijn. Zelf heb ik het gevoel dat juist de bewuste en bekrachtigende (thuis)baringen dingen kunnen openen waar je dacht klaar mee te zijn of oud zeer/ verdriet opnieuw onder een vergrootglas kan leggen.
En dit betekent niet dat je faalt of dat je iets anders had moeten doen, zeggen of denken…
Dit betekent dat je Mens bent met een Missie. Vaak is deze Missie het helen van de voorouderlijn, zodat de cycli van oud zeer of verdriet niet doorgegeven hoeven te worden aan de kinderen die volgen.
De heling ligt in je W.O.M.B.:
WAARNEMEN wat er in je leeft,
OMARMEN van alles wat zich aandient,
MOED tonen om te voelen en door te gaan,
en jezelf BEKRACHTIGEN in dit heilige pad van moederschap en mens-zijn.
Herken jij dit bij jezelf? En bij welk onderdeel van WOMB heb je het meest moeite?
Foto 🫶🏼
