14/03/2024
Als je hond last heeft van zijn knie, laat hem dan niet castreren!
Huh? Ballen eraf en dan knieproblemen? Ja. Dat leerde ik gisteren tijdens de lezing van Osteo4legged over de gevolgen van sterilisatie en castratie vanuit oogpunt osteopathie.
Spoiler: geen oordeel over wel/niet castreren, wel op welke leeftijd je dat doet, hoe je dat doet en hoe je de gevolgen ervan kunt minimaliseren.
Joyce heeft mooi inzichtelijk gemaakt hoe alles samenhangt in hondenlichamen. Vanuit de osteopathie wordt er onder meer vanuit de botten, gewrichten, wervels en pezen gekeken, maar ook vanuit organen, weefsels, bloedsomloop etc. Het hele plaatje wordt meegenomen.
Als er ergens een snee gemaakt wordt, kan dat elders in het lijf gevolgen hebben. Dit geldt natuurlijk ook voor blessures. Zelf weleens last in schouder gehad die ik tot in mijn pink kon voelen, dan besef je weer even dat zenuwen lange wegen bestrijken. En niet alleen zenuwen. Ook spiergroepen bestrijken soms grotere oppervlakte, wervels die met organen in verbinding staan en dan heb je ook nog het fascia waar steeds meer over bekend wordt en wat door Joyce als het dak van het huis omschreven wordt. Alles hangt met alles samen.
Het was dus een goede bewustwording dat zowel sterilisatie als castratie grote gevolgen kan hebben op andere gebieden in het lijf. Zo krijgen veel gecastreerde honden knie-, heup- en/of lage rugproblemen. Ook bepaalde vormen van kanker komen meer voor, zoals milt- en botkanker. Melktumor problemen door niet castreren zijn makkelijker te verhelpen. Problemen met de blaas, chronische blaasontsteking en incontinentie komen ook vaak voor maar ook algemene gezondheidsklachten en gedragsproblemen en angst voor onweer komen vaker voor na castratie bleek uit onderzoek van Zink, Delgado&Stella (2023) en Zink(2014).
Als je hond dus al knieproblemen heeft, kan castratie deze verergeren, om even terug te komen op de titel;)
Als je dan toch besluit om te castreren of steriliseren, kies dan voor sterilisatie, omdat dit minder ingrijpend. Minder, want je grijpt nog steeds in.
Vanuit mijn eigen expertise dan de toevoeging: voer dit pas uit als je hond mentaal en fysiek volwassen is en ga eerst met een gedragsdeskundige in gesprek als je problemen met je puber ervaart. Veelal worden pubers gecastreerd omdat ze niet meer luisteren, uitvallen, haantjesgedrag vertonen worden etc.
De pubertijd hoort echter bij het opgroeien en volwassen worden. Dat kan niet zonder grenzen verkennen en dat gaat gepaard met soms gierende hormonen. Die zijn echter nodig om zowel fysiek als mentaal volwassen te worden. De prefrontale cortex bijvoorbeeld, is nog niet uitgegroeid.
Pubers kunnen last hebben van bananen in de oren, grenzeloos en roekeloos gedrag, maar dat gaat over en daarin kun je prima management toepassen.
Helaas is dat de tijd waarin we meer gaan vragen en er maar een extra cursus gehoorzaamheid tegen aan gooien, terwijl het eigenlijk de tijd is waarin je wat minder moet vragen en dingen die de hond kan leveren moet vragen.
Het effect van castratie op het gedrag bij dit soort honden is namelijk helemaal niet positief. Veelal zie je nog meer onzekerheid en uitvalgedrag en is er een chemische disbalans door onder meer het wegvallen van testosteron. Hormonen zijn er niet voor niets, ze zijn van grote invloed.
Mocht je wel gaan castreren/steriliseren, ga dan binnen een aantal weken na de ingreep langs bij een fysio/osteo om de gevolgen ervan in de rest van het lijf te beperken. Een (half)jaarlijkse checkup is sowieso een heel goed idee!
