Eijscoach, Rijksstraatweg 104C, Zwolle (2025)

20/08/2025

Mijn beste ideeën krijg ik onder de do**he.
Of als ik door het bos loop. In een kano zit.
Of uitkijk over een bergtop.

Dan denk ik ineens: waarom voelde alles zo ingewikkeld?

Het zijn altijd die momenten waarop ik stop met proberen.
Wanneer ik m’n best niet meer doe. Wanneer ik eindelijk even uitsta.

In de vakantie gebeurt dat vanzelf.
Al duurt het soms even – eerst moet ik loskomen. Ontspannen.

Maar dan… begint het te kriebelen.
Er plopt een idee op. Ik denk spontaan aan iemand.
Krijg weer zin om dingen op te pakken. Plannen te maken.

Soms is het verbazingwekkend hoe weinig er nodig is om jezelf weer te voelen.

Je hoeft er niet eens voor te dwalen door Frankrijk
(hoewel ik je dat wél aanraad).

Wat mij helpt, ook buiten de vakantie,
zijn die momenten waarop ik bewust uit m’n hoofd stap.
Terug m’n lijf in.

Adem en ijs doen dat voor mij in no-time.
Geen afleiding. Geen moeten. Alleen zijn met wat er is.

Daar ontstaat weer ruimte.
Voor helderheid. Voor richting.
Voor datzelfde kriebelende gevoel van iets nieuws.

Daarom geef ik op zondag 7 september een Adem & IJs sessie.
Een relaxte ochtend voor jezelf. Om op te laden en te voelen wat er omhoog komt.

🧊 Ademwerk, een ijsbad, rust en frisse focus.
Van 10h to 12h in Voorst
Deelname kost €65 (of €55 als je gezellig samen komt)

Wil je meedoen?
https://shop.eijscoach.nl/ademenijs

15/08/2025

Ik was onderweg naar de supermarkt met mijn kinderen op de achterbank.
De regen sloeg tegen de ruiten. We hadden een levendig gesprek, het soort waarbij je zomaar een afslag mist.

En toen zag ik ze. Twee mensen, twijfelend lopend richting het zebrapad. Doorweekt.

Ik reed door. Niet hard. Niet onbeleefd.
Maar gewoon… door. Terwijl ik normaal zou stoppen. Zeker voor mensen in de regen.

Ik had eigenlijk even moeten wachten, mompelde ik hardop.

Mijn zoon keek me bloedserieus aan.
Dan moet je nu de gevangenis in. Je hebt je niet aan de verkeersregels gehouden.

We lachten, reden door voor de boodschappen.
En daar, tussen de blauwe bessen en zomerfolders: zag ik ze weer.

Ik twijfelde even en liep toen toch naar ze toe.

“Ik zag jullie net bij het zebrapad,” zei ik. “En ik dacht: ik had eigenlijk even moeten stoppen. Mijn zoon vindt trouwens dat ik nu naar de gevangenis moet.”

“Wat lief dat je dat zegt, zei de vrouw. Maar ik had echt niet het gevoel dat je iets verkeerds deed.”

Haar man knikte naar mijn zoon:
“Nou jongen, dan moet jij je moeder straks maar opzoeken in de gevangenis.”

We lachten naar elkaar.
Maar mijn kinderen reageerden anders. Ze zuchtten. Draaiden met hun ogen.
Zoals altijd wanneer ik een wildvreemde aanspreek.

Als ik zeg dat iemand een mooie jurk draagt.
Of tegen een moeder met een huilend kind zeg: “We kennen het allemaal hoor.”

En ze hebben gelijk, het is soms een beetje ongemakkelijk.
Maar ik hou zó van die momenten. Even echt contact.
Samen, ook al ken je elkaar niet.

Zo klein hoeft het te zijn.
Even terugkomen op iets. Iemand iets aardigs zeggen.

Dat kleine stapje voorbij het ongemak maakt iets open.
Zonder dat het groots hoeft te zijn.

💬 Ben jij ook zo iemand die wildvreemden aanspreekt?
Of had je ooit zo’n ontmoeting die je bijbleef?

Vertel het me in de reacties.
Wie weet is jouw verhaal een goed voorbeeld waarmee ik mijn kinderen kan laten zien dat het wél leuk is om mensen aan te spreken die je nog niet kent. 😉

06/08/2025

Matthijs kwam alleen voor de ademhaling. Geen ijsbad!
Dan raak ik gegarandeerd in paniek.

Natuurlijk geen enkel probleem. Omdat hij een individueel traject volgde, paste ik het programma aan op zijn tempo.

Maar na twee sessies besloot hij: ik wil toch het ijsbad proberen.

Maar na zijn besluit sloegen zijn gedachten op hol:
• Word ik hier niet ziek van?
• Wat als ik in paniek raak?
• Wat als ik m’n adem niet rustig krijg?
• Hoelang moet ik erin blijven?
• Waarom denk ik al deze dingen?

Onze hersenen willen ons veilig houden.
Dat doen ze o.a. door gedachten te produceren die je waarschuwen, remmen, terugtrekken. Heel functioneel dus.

Maar je hoeft niet alles te geloven wat je denkt.
Je bént je gedachten niet.

Matthijs ging tóch.

Hij stapte het bad in. Zijn adem stokte. Zijn lijf wilde eruit.
Hij zocht controle, maar vond het niet.
En ik dacht: zie je wel! Ik kan het niet! En voelde de paniek al opkomen...

Toen jij me hielp die controle los te laten, gebeurde er iets.
Ik werd rustig. Dat was zo'n bijzonder moment!

🧊 Wil jij dat ook ervaren?

Op 7 september geef ik een Adem & IJs sessie in Voorst.
Voor iedereen die de kracht van adem en kou wil voelen.
Of je nu nieuwsgierig bent of al vaker in het ijs zat.

Stuur me een DM als je meer wil weten of erbij wilt zijn.
Of kijk op https://shop.eijscoach.nl/ademenijs

22/07/2025

“Ik ben kampioen relativeren. Ik laat de dingen me niet zo raken.
Soms zit het mee, soms zit het tegen, zeg ik dan.
Maar tijdens de oefening in de masterclass voelde ik ineens de spanning die ik normaal zo wegwuif. Blijkbaar zat die toch ergens verstopt."

Heel even schrok ze ervan, maar daarna voelde ze zich zoveel lichter.

“Ik ben blij dat ik heb meegedaan. Het luchtte op. En ik merk: ik durf nu net iets eerlijker te voelen wat ik nodig heb.”

Dit schreef een deelneemster me na afloop van de masterclass Stop met leeglopen.

Misschien herken je dat ook:
Je redt je wel, maar ondertussen leef je vooral op de automatische piloot.
Je gaat door, lost op, relativeert. En merkt pas veel later wat het eigenlijk kost.

Het was mijn eerste keer dat ik deze masterclass gaf.
Dat voelde hier en daar nog even zoeken…

Maar de reacties lieten me zien:
dit thema raakt. En het is zó waardevol om op een toegankelijke manier een eerste stap te zetten.

Ik hou ervan om mensen even los te maken van alle 'moetjes'.
Niet met nóg meer theorie of goedbedoelde adviezen,
maar door stil te staan en zonder oordeel te voelen wat er vanbinnen speelt.

In de masterclass neem ik je mee in een paar ervaringsgerichte oefeningen.
Daarin ontdek je (vaak verrassend snel) waar je energie ongemerkt weglekt.
Door die ene collega.
Een oude overtuiging.
Of gewoon: altijd ‘aan’ staan.

Wat ik vaak hoor van de mensen die ik coach:
“Ik dacht dat ik de enige was die hier zo mee zat.”

Maar juist door even stil te staan, te voelen wat er speelt en daar woorden aan te geven in een veilige setting, ontstaat herkenning.
En dat alleen al geeft vaak zoveel ruimte.

Ik geef deze masterclass nog 1 keertje: morgenochtend (woensdag) om 10h.
Voel je welkom, als jij denkt dat dit misschien precies is wat je nu nodig hebt.

🟡 Aanmelden kan via de link in de comments

17/07/2025

Ik zou willen dat ik kon zeggen dat ik altijd goed voor mezelf zorg.
Maar de waarheid is dat ik het soms gewoon zó zat ben.

Zelfzorg
We doen net alsof het alleen maar heerlijk is.
Alsof het gaat over een kop thee met een tijdschrift op een zonnig balkon, een diepe ademhaling of een wandeling door het bos.

Maar in werkelijkheid voelt het vaak ook gewoon als iets wat je moet doen.
Je weet dat het goed voor je is, maar tegelijkertijd is het weer een extra actiepunt op je lijst.

Sinds een paar maanden heb ik een peesontsteking in mijn bovenarm.
Ik wil er vanaf, ik ben gemotiveerd en ga wekelijks naar de fysio.

Ik weet precies wat ik moet doen.
En tóch kom ik niet altijd toe aan mijn oefeningen.

Het is weer iets wat erbij moet.
Iets dat ik moet plannen, onthouden, tussen de bedrijven door moet persen.

Dit herken ik ook bij de mensen die ik begeleid.
Als ik ze vraag waar ze behoefte aan hebben, dan zeggen ze:
"Ik wil het anders. Meer ruimte. Meer rust.
Ik zou het zó heerlijk vinden als ik elke dag een wandeling kon maken."

Maar in de praktijk loopt het anders.
Die wandeling komt er vaak niet van.
De pauze ook niet.

Dat ene rondje langs het water, het koffietje in de zon, de stilte in je auto.
Het blijft een mooi idee voor 'als het straks wat rustiger is'.

Zelfzorg wordt iets wat we romantiseren.
Terwijl het in de praktijk ook als een last kan voelen.
Zeker als je hoofd nog volle vaart maakt en je lijst nog lang is.

Wat helpt is realistisch zijn. Accepteren dat zelfzorg óók gewoon werk is
en stoppen met het perfecte plaatje nastreven.

Begin gewoon met een eerste stap.
Laat dat een uur zijn waarin jij even niets hoeft, behalve aanwezig zijn bij jezelf.

Dit is wat ik je wil geven met de online masterclass
Stop met leeglopen en grenzeloos loyaal zijn.

Wil jij voelen waar je ongemerkt energie verliest en ontdekken wat jij nodig hebt om keuzes te maken voor wat je echt belangrijk vindt?
Klik dan op de voor alle info en aanmelden.

Ik weet het: zelfzorg klinkt leuker dan het voelt.
Maar soms verrast het je. Juist op het moment dat het even helemaal niet goed uitkwam. Of je er echt geen zin in had...
Dus tot ziens bij de masterclass?

10/07/2025

Ik zie het overal: alles moet nog vóór de vakantie. Zomerpaniek! Op school. Op het werk. In hoofden, agenda’s, systemen.

We ploeteren ons door zweet en zwoegweken naar de vakantie, alsof we over een paar weken collectief stoppen met leven en dus alles nu moet.

Dat frustreert me! Dat we onszelf zo’n enorme druk opleggen. Dat we nog nét even een presentatie erin proppen, een rapport afronden, een optreden regisseren en ondertussen nauwelijks meer stilstaan bij wat er eigenlijk allemaal op ons drukt.

Alsof we straks, met onze tenen in het zand, plotseling wél ruimte gaan voelen.

We maken onszelf zo veel te afhankelijk van de vakantie. Of van stilte en rustigere tijden om weer adem te halen. Om overzicht te krijgen. Om even niet te moeten. Om ruimte te kunnen voelen en op te laden.

Dat zou toch niet nodig moeten zijn? Die ruimte is er altijd. Alleen moet je even stilstaan om haar te kunnen voelen.

En dat doen we nu juist zo weinig in deze race naar rust.

Ik gun jou niet alleen ruimte, maar ook dat je voelt dat die ruimte er altijd is.
Niet pas straks, als je ergens op een camping ligt. Maar nu.
Te midden van de volle agenda’s en de straks-mag-ik-eindelijk-uitrusten-stress.

Daarom geef ik speciaal voor jou en voor iedereen die vastzit in de zomerdruktekoorts een masterclass. Nog voor de vakantie.
Niet zodat er nóg iets is wat je moet doen, maar om je te helpen voelen wat je lijf je allang vertelt.

Deze masterclass is geen praatje, maar een ervaring.
Eentje die je helpt om weer bij jezelf te komen.
Om te voelen waar jij op leegloopt. En hoe het anders kan.
Voor mensen die net als ik genoeg hebben van de ratrace naar rust.

Ervaringsgerichte masterclass: Stop met leeglopen en grenzeloos loyaal zijn
Zodat je energie overhoudt voor wat er echt toe doet.
Meedoen kost je een uur. Het levert je veel meer op.
Daar hoef je niet lang over na te denken, toch?

Ik wens je nog een paar stressvrije joepie-ik-mag-bijna-op-vakantie dagen/weken/... en zou het leuk vinden je te zien bij een van de masterclasses!

04/07/2025

Je verwacht vuurwerk. Je krijgt alleen krekels 🦗

Je hebt ergens naartoe gewerkt. Een rapport, een presentatie, een overleg waar veel van afhing. Alles stond op scherp. Je zette nét dat beetje extra, je haalde de deadline, het liep goed. Het is gelukt.

Maar de voldoening waar je op had gehoopt… die blijft uit.
In plaats daarvan voel je iets anders. Een leegte.

➡️ Over precies dat moment geef ik binnenkort een online, gratis masterclass.

Want dit gebeurt vaker dan we denken – zeker bij mensen die veel geven, veel dragen.

Niet omdat het misging. Helemaal niet. Je leverde.
Je werd gezien. Mensen rekenen op je.
Maar ergens onderweg is iets van jou weggelekt.

Dat is niet zo gek. Dat sluipt erin. Juist als je veel presteert, wanneer je voortdurend vooruit beweegt. Wanneer je anticipeert op wat er nodig is, al voordat iemand het vraagt. Wanneer je je aanpast, schakelt, oplost. Je verantwoordelijkheid neemt, steeds weer.

Van buitenaf is er geen vuiltje aan de lucht.
Je draait mee op niveau.
Maar van binnen raak je jezelf kwijt.

In mijn nieuwe, ervaringsgerichte masterclass (online & gratis) onderzoeken we precies waar het misgaat.
Niet aan de buitenkant, want daar loopt het wel.
Maar van binnen.

Je merkt pas hoe hard je jezelf voorbij loopt, als je even stilvalt.
Omdat je dan eindelijk weer voelt waar je bent.

Deze masterclass wordt geen ellenlange praatsessie.
We gaan een uur actief samen aan de slag met wat er in jou speelt.

Je ontdekt hoe jouw automatische patronen (het schakelen, het oplossen, het overnemen) jou op de lange termijn leegtrekken.
En hoe je dat kunt keren.

Zodat je weer keuzes maakt die echt van jou zijn.
Zonder je kracht te verliezen. Zonder je terug te trekken.
Zodat je impact kunt maken, zonder jezelf voorbij te lopen.

𝗘𝗿𝘃𝗮𝗿𝗶𝗻𝗴𝘀𝗴𝗲𝗿𝗶𝗰𝗵𝘁𝗲 𝗺𝗮𝘀𝘁𝗲𝗿𝗰𝗹𝗮𝘀𝘀: 𝗦𝘁𝗼𝗽 𝗺𝗲𝘁 𝗹𝗲𝗲𝗴𝗹𝗼𝗽𝗲𝗻 𝗲𝗻 𝗴𝗿𝗲𝗻𝘇𝗲𝗹𝗼𝗼𝘀 𝗹𝗼𝘆𝗮𝗮𝗹 𝘇𝗶𝗷𝗻
Hou energie over voor wat er écht toe doet, in jouw werk, je relaties en je leven.

Er zijn 3 data in juli om uit te kiezen. De masterclasses zijn in een kleine groep via Zoom. Zie de link voor meer informatie en om je aan te melden. Of stuur me een berichtje!
Https://shop.eijscoach.nl/leeglopen

27/06/2025

“Zelfs als ik de leiding heb, pas ik me onbewust aan.”

Het was een reactie van één van de deelnemers tijdens mijn workshop vorige week. In de tuin van een oud landhuis in Arnhem, op een warme zomerdag, deden we een eenvoudige loopoefening: de één leidt, de ander volgt.

Wat eruit naar voren kwam, was verrassend herkenbaar. Zelfs als iemand formeel de leider is, doet het lijf soms iets anders. Past zich aan. Onbewust. Subtiel. Maar voelbaar.

En precies daar ging de dag over.

Ik mocht op de zomerbijeenkomst van de Nederlandse Orde van Beroepscoaches de keynote verzorgen voor een groep van 75 natuurcoaches. Daarna doken we samen de praktijk in, in een workshop over ritme en resonantie.

Wat gebeurt er in je lijf vóórdat je het met je hoofd snapt?
En hoe stem je daarop af?

Ik vond het bijzonder om te zien hoe snel het lichaam iets blootlegt wat in woorden vaak verborgen blijft. De één merkte dat ze onbewust het ritme van een ander overnam. De ander zag hoe vaak ze vanuit hetzelfde automatische patroon reageerde. Soms maakte één zucht al het verschil.

Juist dát bewustzijn maakt ruimte voor beweging.

Herken je dat? Dat je lijf zich aanpast nog voor je er erg in hebt—alsof je steeds afgestemd bent op de ander, maar niet op jezelf?

En voel je dat het tijd is om dichter bij jezelf te komen, zonder alles eerst te hoeven begrijpen?

Stuur me een bericht als je merkt dat dit iets in je raakt.

05/06/2025

Daar lag ze. Op het asfalt. Met bloed op haar gezicht en een wond aan haar hand.

Je zag aan alles dat ze zich vanochtend met zorg had klaargemaakt. Haren netjes, mooie kleren aan, sieraden om.
Even op de fiets voor een boodschap, en nu lag ze daar.

Stel je voor: je bent tachtigplus en stapt nog vol vertrouwen op de fiets.
Maar dan is er dat ene stoepje en in een split second verlies je je evenwicht.
Ineens verander je van een zelfstandige vrouw in een kwetsbare oude vrouw.

Ik kon niet veel voor haar doen.
Alleen bij haar zitten op het asfalt en haar hand vasthouden.
We praatten wat, ik stelde haar gerust tot de ambulance en politie kwamen.

“Kan ik iemand voor je bellen?”
“Nee, ik ben alleen.”

Die zin bleef hangen. Niet uit medelijden, maar omdat ik hem zó vaak hoor. Niet altijd letterlijk, maar wel tussen de regels door.

In teams. In coaching. Op de werkvloer.

Mensen die geen hulp vragen. Die zich groot houden. Niet omdat het niet nodig is, maar omdat ze niemand tot last willen zijn.

De ander heeft het al druk. Ik los het zelf wel op.

De intentie is begrijpelijk, maar ook zo ontzettend zonde!

Want als je jezelf altijd overeind houdt, ontneem je de ander ook de kans om er voor je te zijn.

Soms betekent sterk zijn niet harder je best doen, maar eerlijk zijn over waar het schuurt.

Ik zie het bij professionals die blijven glimlachen terwijl ze op omvallen staan.
Bij teamleiders die zich eenzaam voelen.
Bij teams waar niemand zegt wat-ie denkt, bang om de sfeer te verpesten of zelf kwetsbaar te lijken.

Maar juist daar, in een beetje openheid, ontstaat ruimte.
Om elkaar te helpen. Beter samen te werken.
Van ‘ieder voor zich’ naar echt samen.

Soms is het genoeg als iemand gewoon even naast je komt zitten.
Al is het op het asfalt. Of op een werkdag waarop je hoofd overloopt.

Herken je dit? Laat een ❤️ achter of stuur me een bericht.

30/05/2025

“Ik heb Brené Brown ontmoet!”
zegt mijn zus Nienke, terwijl ze me een filmpje stuurt vanuit Amerika. Ze staat bij de microfoon in een grote congreszaal. Alleen dat al vind ik stoer.

Op het podium zit Brené Brown – je kent haar misschien van haar boeken over schaamte, moed en kwetsbaarheid. Wat ik zo in haar waardeer: ze staat niet boven de materie, ze leeft het zelf.

Na haar beroemde TEDx Talk over kwetsbaarheid, durfde ze de dag erna haar gordijnen niet open te doen. Ze had een kwetsbaarheidskater, zoals ze het noemt. Wat een woord. Ik voelde ‘m meteen in mijn buik. Herken jij dat ook?

Kwetsbaarheid hoort bij het leven, zeker als je iets doet dat je belangrijk vindt. Als je je hart erin legt. En dan tóch faalt. Of twijfelt. Of gewoon te moe bent.

Nienke is docent op een hogeschool en vroeg Brené:
Wat kunnen wij doen om studenten te helpen beter om te gaan met tegenslag?

Haar antwoord was raak: normaliseer tegenslag.
“Het is een mythe dat het leven comfortabel en gelukkig hoort te zijn. Dat is bullsh*t,” zei ze. “Betekenis ontstaat juist als iets de moeite waard is om voor te strijden. Kies voor moed boven comfort.”

Ik zie dit ook dagelijks in mijn coaching:
– Je werkt keihard, maar straft jezelf af als het even niet lukt.
– Je bent pas trots als het moeiteloos ging.
– Je verlangt naar betekenis, maar vraagt je af of je het wel goed genoeg doet.

Het probleem is niet dat we niet hard genoeg werken.
Het probleem is dat we kwetsbaarheid verwarren met zwakte.

Maar betekenis zit juist in die momenten waarop het spannend wordt. Waar je kiest voor iets wat je raakt. Ook als je niet zeker weet of het lukt.

Herken je dit? Wat is iets waar jij eigenlijk voor zou willen kiezen – maar spannend vindt om écht te doen? Laat het me weten in de reacties of stuur me een berichtje.

03/05/2025

Ideale dag voor een adem en ijs workshop!

02/05/2025

Een klein, stoffig zaaltje met té veel stoelen en té veel mensen. We schuifelen naar binnen en ik voel me meteen wat ongemakkelijk. Ik zit met mijn ouders en zusje op een rijtje. Er ontsnapt me een zucht en even heb ik spijt dat ik ben meegegaan.

Het is een informatieavond over het levenseinde. De presentatie begint met een citaat: Memento mori. Gedenk te sterven, heb ik ooit geleerd bij Latijn.

Die avond gaat het vooral over praktische zaken. Maar die ene zin blijft hangen. Want het herinnert me aan iets veel groters.

Dat het besef van de dood juist helpt om te leven. Om te voelen wat belangrijk is. Om keuzes te maken die echt bij je passen.

Ik zie het zo vaak op de werkvloer: mensen die vastlopen in verwachtingen van anderen. Teams waar energie weglekt. HR-managers die zoeken naar hoe ze hun mensen écht in beweging krijgen.

Wat als we wat vaker zouden stilstaan bij de vraag: leef ik het leven dat bij mij past? Werk ik op een manier die klopt voor mij?

Even terug naar dat zaaltje. Ik ben blij dat ik ben meegegaan. Het raakte iets.

Zeker nu mijn ouders ouder worden en mijn vader ziek is, voeren we andere gesprekken. Er komt een nieuwe laag bij. Meer kwetsbaarheid. Meer diepgang.

En ondanks dat het soms verdrietig is, voel ik me ook dankbaar dat we dit samen doen.

Hoe bijzonder is het als je het kunt hebben over het leven én het levenseinde?

Gelukkig is dat laatste hopelijk nog ver weg. Voor nu houd ik me vast aan die andere zin uit de lezing: Carpe diem. Pluk de dag.

Wees je bewust van het einde, om het leven nú ten volle te leven.

Wanneer stond jij voor het laatst stil bij wat je echt wilt?

Laat het me weten in de reacties of stuur me een berichtje als je hierover wilt sparren – voor jezelf of je organisatie.

Eijscoach

20/08/2025

15/08/2025

06/08/2025

22/07/2025

17/07/2025

10/07/2025

04/07/2025

27/06/2025

05/06/2025

30/05/2025

03/05/2025

02/05/2025

Adres

Telefoon

Website

Meldingen

Contact De Praktijk

Snelkoppelingen

Delen