Eq og du, fordi det fyrst og fremst handlar om deg.
Eg er eit menneske som brenn for det hjertevarme, ikkje-dømande menneskesynet.
Dette er ei side der eg vil informere, inspirere, formidle, dele, glede, oppdatere om det eg har erfart, veit, synes, kan, trur på når det gjeld det indre, emosjonell intelligens, dagens samfunn, hamsterhjul, kvardagslogistikk, livets opp og nedturar. Eg brenn for at vi kan tenke på kvarandre som menneske, ikkje kjønn, alder, nasjonalitet, rase, religiøsitet, legning. Eg brenn for at vi alle kan ø
ve på å ta plass på vår måte, og på den måten klare vere god med kvarandre, bry oss om kvarandre når det trengs. Eg trur sterkt på at natur og frisk luft er viktig både for den fysiske og mentale helsa.
25/06/2025
17/06/2025
Om smerteuttrykk, migrene, kropp, hovud, og livsveien vi går..
Du har ikkje kome kort eller er mislykka fordi om kroppen seier frå.
Kanskje du har gløymt deg litt..
Smerteuttrykk, er kroppen som seier frå; hei, no treng du å stoppe opp, gå litt saktere..
Du er fortsatt EiT godt menneske, på god veg til å få det betre, fortsatt ein god ansatt, lærer, terapeut, arbeidstaker..
12/06/2025
11/06/2025
«Kvardagstankar», om avledning, pauseknapp, kvile, flukt..
Mi faste spalte om ting og tang.. som dukker opp i kvardagen min..
17/05/2025
Gratulerer med dagen alle fine mennesker der ute i vårt landstrakte land.. Her er litt frå min start på dagen ilag med mine nærmaste.. eg ønskar deg ein skikkeleg god dag der du er.. og er slike dagar ikkje gode.. so hugs: i morgon kjem ein heilt ny, ubrukt dag til deg
🇳🇴🇳🇴🇳🇴🇳🇴🇳🇴🇳🇴🇳🇴🇳🇴🇳🇴🇳🇴🇳🇴🇳🇴🇳🇴🇳🇴🇳🇴🇳🇴
01/04/2025
I kVA grad prioriterer du påfyll, næring, frisk luft, pusterom i livet ditt?
11/02/2025
Dette er verkeleg verdt å få med seg! Kristine Czilling Tørå er eit menneske som tenker so klokt rundt angst.. ikkje eksponering men trygging..
10/02/2025
Ny god krok i stua.. har du slike favorittplassar rundt om i huset ditt? Hos oss er der mannen sin styrer og ommøblerer.. eg pynter, fl***er og fargesett med puter, tepper og står for fargekoder og finpuss ❤️
Denne kroken blei so god.. p**a er frp mormor.. og bildet over stolen er mormors eiga handskrivne kjøkkenrutiner innramma for mange år sidan..
Eg kjenner at ho var viktig for meg, bestemor Alvfhild, mormor.. hennes ro.. fang.. luktene frå hennes kjøkken.. er med meg.. endå det er tosifra antal år sidan ho sovna inn..
Kvar gong eg ser noko, kjenner ei lukt, hugsar på EiT minne om henne.. so seier eg det høgt.. gjerne for meg sjølv.. det gjer at ho kjem nærare meg.. faktisk..
Er ikkje det litt rart at det går an? Eg fekk høyre frå ein terapeut ein gong: dei som har gått bort treng ikkje bli borte for oss. Om du vil kan du jobbe med å bli betre kjent med mormor di framover.. kanskje vil det gjere deg godt?
Og det har eg fortsatt med. Eg har små skåler, mugger som eg brukar i kvardagen.. p**a frå ho ligg i dagligstua.. strikkajakkene eg har arva frå ho brukar eg ofte.. dette gjer at minnet frå gode stunder med ho kjem ofte opp.. gode minner.. gode følelser i meg får plass..
Eg veljer nemleg aktivt kva som får ta plass i mitt liv.. og ikkje minst kva eg vil ha meit av i mitt liv ..
Har DU tenkt på korleis du kan gjere det?
Tar du bevisste valg i din hverdag for å ha det bedre?
08/02/2025
Egne grupper for menn på EQ Institute ❤️
Vil du få en bedre relasjon til deg selv og de du er glad i?
EQ-mann er et introduksjonskurs om emosjonell intelligens (EQ). Vi henvender oss til deg som ønsker å lære mer om relasjonskompetanse, kommunikasjon og håndtering av konflikter.
Du vil få en større forståelse for hva som skjer i samspillet mellom mennesker, og hva som ligger bak reaksjoner og handlinger hos deg selv og de du har rundt deg.
EQ-mann er et tilbud for menn som føler seg tryggere med å dele i en gruppe bestående av bare menn. Vi har valgt å gjøre dette som en gruppesamling fordi vi gjennom vår utdanning har sett fordelene av å lære om vår historie gjennom det andre har opplevd.
Kveldskurs Oslo
Mandag 10. mars
Mandag 17. mars
Mandag 24. mars
kl. 17-21
04/02/2025
Min januar… i bilder… eg lever eit rikt liv om dagen.. dei ulike rollene eg har er svært varierte.. eg får brukt alle delar av meg.. og det elskar eg å vere i…
Samtidig er den balansen ikkje alltid enkel.. eg smiler er glad.. er trist.. modig.. skjør.. sårbar.. eg skrattler..
Livet består av mange ting.. det er eg her inne for å dele med deg.. vise deg..
Å vere meg består av: å lene meg på andre.. eg ber om hjelp.. eg formidler om autentisk væremåte.. eg er der for andre.. eg jobbar med barn.. eg veileder personale.. eg sitt i foreldresamtaler.. eg støtter familie.. eg bidreg for vennar.. eg underviser voksne i emosjonell intelligens.. eg er i samvær, tilsyn, oppfølgingsmøter som fostermor.. eg er hundemor.. ofte er eg ein ressurs og innimellom er eg den som treng ein ressurs.. eg gir terapier en til en.. i grupper.. eg underviser om terapiformen min.. eg blandar fargar og utforsker med barna i barnehagen eg jobbar i.. eg går tur og nyt vakre solnedgangar.. eg er ute i naturen.. eg aker med barna.. eg kviler på sofaen.. eg mediterer… eg nyt meiningsfull næring… variert kan du si 😂
Vi er mange ting kjære du ❤️
Du treng ikkje
🥰vere noko, konstant..
🥰tru at du treng å ha energi, konstant ..
🥰tru at du må vere glad, konstant..
🥰tru at du kjem til å vere trist, for alltid..
🥰vere redd for at du kjem til å ha vondt, for alltid
Livet skjer….
Det går opp..
…og det går ned…
Livet er mange ting..
Du kan le so du får vondt i magen ein dag..
…for so å hulkegråte neste dag..
Eg er her for å dele med deg;
⭐️Det er ingenting feil med deg
⭐️Du er akkurat slik du skal vere
⭐️Takk for at du er deg
☘️Håpar dette treff akkurat deg som treng å høyre dette idag.. eg elskar at du er her inne med meg.. og eg er soo takknemligfor akkurat deg 🤩
God tirsdag der du er no
01/02/2025
Hei på deg.. lenge sidan sist.. eg brukar lite mobil for tida.. dermed lite her inne… men eg prøvar øve meg på å leve sakte.. gå sakte.. puste roleg.. gjete mest muleg av det som gir meg roleg, sakte modus…
24/01/2025
Heldige meg som får undervise på EQ Institute!!
I dag ønsker Marte Olsen og Karen-Mette Myrlie-Bjørn klasse 1D hjertelig velkommen til første samling på vår treårig deltidsutdanning i EQ-terapi på Skøyen. ❤️
EQ-terapeututdanningen vil gi deg erfaring og kunnskap om hvordan du kan hjelpe andre - ved først å hjelpe deg selv. 💫
Undervisningen er samlingsbasert, og klassen treffes til samling 10 ganger hvert år. ✨
Gjennom å få og gi EQ-terapi, forelesninger, grupperefleksjon og aktiv deltagelse i undervisningen vil du få mulighet til å revurdere dine sannheter og i stadig større grad ta ansvar for eget liv.
For mer info eqi.no https://eqi.no/eq-terapeututdanningen-i-oslo/
Vær den første som vet og la oss sende deg en e-post når Eq og du, fordi det fyrst og fremst handlar om deg. legger inn nyheter og kampanjer. Din e-postadresse vil ikke bli brukt til noe annet formål, og du kan når som helst melde deg av.
Kontakt Praksisen
Send en melding til Eq og du, fordi det fyrst og fremst handlar om deg.:
Om meg og korleis eg kom til at eq-terapeut skulle bli mi greie.
Eg har vokst opp ut i havgapet på Leikong, øya Gurskøy litt sørvest for Ålesund. Det var ikkje mange å velje i med tanke på relasjonar, vennar, sosial omgang. Du var med dei som var der og tok del i dei aktivitetar som fantes. Lite valmuligheiter og små forhold. Det å vekse opp i ei lita bygd, ut i øyriket har påverka meg mykje til den eg er i dag. Eg er som person svært følsom har eg i vaksen alder skjønt. Alltid blitt sterkt uroleg av urettferdigheit, krangling, vold, blod, kamp, mobbing, vonde bilder, reagert svært sterkt på sanseintrykk, hatt mykje behov for ro, kvile, avkobling, vore lite opptatt av å gjere ting fordi andre gjorde det, har alltid skilt meg litt ut blant andre.
Dette er ein god ting på ein måte. På ei anna side har det og slitt meg heilt ut. Det å vere litt annleis. Det å kjenne seg annleis. Det å bli kalla dramatisk, pysete, skinnhellig, prippen, nebbete fordi ein prøvar å seie frå om urettferdigheit, sitt synspunkt, si oppleving, kalla slitsom fordi ein er sliten eller lei seg, sutrete fordi tårer kjem lett, klagarskit for å seie frå, mobba fordi ein vel sine eigne vegar, ikkje vil henge med på alt det andre gjer. Ja det har til tider vore svært frustrerande å prøve og finne min eigen veg. Dei lite hyggjelege orda om kven eg er, defineringa av meg har kome veldig direkte og opplevdes svært krenkande, og vel so mykje frå vaksne som frå jamnaldrande.
Klart det er ikkje kult for kollektivet med ei som ikkje passar inn i mønsteret, ei som ikkje vil lyde, ei som har vilje, prøvar å seie mot vaksne fordi dei ikkje alltid har rett. Eg har på ein måte alltid vore ho som snakkar andres sak, står opp for andre, står opp for urettferdigheit, støttar den som bli mobba, står på dei svakes side. Noko som jo forsåvidt er ein bra ting. MEN vegen blir ikkje so lett å gå når du heile tida vert kjerringa mot straumen. Det har vore både einsamt, frustrerande og slitsamt.
Eg fekk nok god støtte heimanfrå på å vere meg, stå opp for det eg trudde på. Men eg stod nok stort sett veldig åleine om å stå opp for meg sjølv. Eventuelt var det vel aldri nokon som lærte meg korleis gjere det på ein adekvat og konstruktiv måte. Det at eg er viktig, at eg betyr noko, at eg har rett til å ta plass trur eg var lite av på 80-90 talet. Det var nok kollektivet som vart sett på som viktigst. Individet skulle passe inn. Slik har i allefall eg opplevd å vekse opp på den tida. Idealet var å vere der for andre, ikkje ha so mykje særpreg, passe inn, skli under radaren, gå i ett, vere A4. Lettast for alle det, om alle passa inn.
Eg har fortsåvidt beholdt beinet i nasa som eg er velsigna med. Men eg har forstått ein del sidan den gong, og det er at det innimellom er lurt for sin eigen del å skli litt inn, blende litt inn blant dei andre. Om du ikkje alltid vil stå åleine er det ok å ikkje alltid seie frå om alt som er urettferdig. Det er ok å velge sine kampar. Det er ok å halde inne i seg litt, ikkje alltid måtte uttale, utbrodere, dele det innerste. Ein gylden middelveg er nok det beste har eg no forstått. Treng ikkje alltid ta tak i alt.
Min far hadde ein forferdeleg vond oppvekst noko som har påverka hans mentale helsa, som igjen har prega min oppvekst mykje. Det prega mi mor, mi syster, meg og vår familie i veldig stor grad. Eg har hatt med meg mykje frå han som handla om hans negative mønster, mindreverdighetskompleks og vanskelege forhold til omverda. Mora mi hadde det ikkje lett i relasjonen med ein som store delar av livet sitt ikkje hadde det godt, so hennar realitet, vanskelege kvardag med han, har og prega meg mykje som menneske. Samtidig er eg og syster mi veldig ønska barn og hverken lagt hand på eller forsømt når det gjeld hverken tak over hovudet, klede, mat eller kjærleik. Men vi har vokst opp med rollemodellar som ikkje har lært oss noko særleg konstruktive måtar å vere i verden på.
Etter mine foreldres skilsmisse rømte eg til Volda, ein halvtime unna heimplassen min der eg tok pedagogisk grunnfag. So reiste eg vidare til Oslo året etter for å bli førskulelærar, no barnehagelærar. Eg trivdes med å lære meir om barn, mennesket, formidling, læring, opplæring, veiledning, pedagogikk, psykologi og hoppa rett inn i jobb etter studiet. Starta som pedagogisk leder, avdelingsleder med personalansvar i ein Oslo-barnehage som 23åring. Gjekk på ein smell etter nokre år då det var tidleg med mykje ansvar, mykje alvor, stor oppgåve for ung jente å skulle stå støtt ilag med vaksne som var mykje eldre, sterkare, tøffare. Tok pauseår og gjekk på ny ped.lederrolle i nyoppstarta barnehage midt i Oslo sentrum. Stortrivdes no med oppgåvene og elska dette med oppdragelse, barn, familie, foreldreveiledning, driften av barnehagen, personaloppfølging og tok imot ansvar, oppgåver med iver.
Etter å ha møtt mannen i mitt liv, prøvd frå starten av å få barn utan å lukkast gjekk eg igjen på ein smell i slutten av 20åra. Blei i jobb so godt eg klarte, med ein del opphald rundt prøverørsforsøk gjennom fleire år. Sa opp fordi det blei for tøft å støtte andre når eg so sårt trengte støtte sjølv. Trengte ei pause. Elska å jobbe med foreldre, personale, barna, det pedagogiske, det psykologiske, organiseringa, prioriteringar men trengtge ta meg sjølv på alvor og puste litt etter tøffe år med mykje på agenda. Etter jobbing i anna bransje snudde eg meg til studier igjen. Tok 2/3 av ein master på Bi, Executiv Master of Management: Kursa heite: “Påvirkning og makt i lederrolla” samt “Forvaltning av menneskeleg ressursar, HRM”. Eg innsåg at det er jo dette eg elskar, korleis vi mennesker samhandlar, korleis vi mestrar relasjonane våre og at vi treng trivast både heime og på jobb for å fungere optimalt i kvardaen vår, i livet vårt.
Eg erkjente meir og meir kor sliten eg var og kor eksistensielt det var for meg dette å ønske meg barn, vårt barn, familie at eg innsåg eg trengte finne ein måte å bearbeide alt på. Barndomen og oppveksten min som ikkje var god for meg, utfordringane med meg sjølv som følsomt menneske oppi det heile, det eksistensielle i å miste kontrollen over eigen kvardag, kropp og sorga over å ikkje kunne lage vårt eige barn alt dette trengte å få synke litt i meg, få plass.
Min mann og eg fann ut etter kvart at det var å bli ein familie som var viktigast for oss. Det å kunne dele det fine vi har ilag med nokon som trengte det, var viktigast. Vi fekk oss oppi alt dette og hund noko som fekk tankane våre og fokuset vårt over på noko anna. Det gjorde at vi kom oss meir ut i naturen, ut i nabolaget blei meir kjent med folk rundt oss. Etter nokre runder i oss sjølve fann vi ut at å bli fosterforeldre vart løysinga. Etter kursing, samtalar og matcheprosessar fekk vi ta imot ein 8 månadar gamal liten gut. Fosterguten vår har no budd med oss i over fire år. Vi er derfor no fire stykker i vår familie, to- og firbeinte.
I det å gå inn i ein prosess for å bli fosterforeldre kjente eg at eg trengte bearbeiding meir enn nokon gong. Ein tidlegare kollega av meg sa at eg burde bli relasjonsterapeut fordi eg var so god på mennesker, noko som plutseleg kom oppi meg på dette tidspunkt. Eg hadde høyrt om Relasjonssenteret (no Eq Instituttet) og gjekk på nokre foredrag hos dei. Der kjente eg at eg fann meg sjølv. Både som fagperson, som mennske, som morsfigur og alt stemte. Alt stemte med korleis eg er som person, kva eg vil, korleis eg har tenkt og tenker, eg kjente JAA dette er det eg vil, bli relasjonsterapeut (no eq-terapeut). Då får eg jo brukt alle mine eigenskapar, talent, evner. Då blir det plutseleg ei meining med alt. Då blir all den følsomheita som aldri passa inn nokon plass til nytte. Då blir alt det alvoret eg har vekse opp med, via pappa og mamma til nytte. Då blir den vanskelege skilsmissa eg rømte frå til nytte. Då blir krasjane eg hadde i jobblivet til nytte. Då blir sorga over å ikkje kunne lage barn, kjenne meg normal, ha kontroll over eigen kropp, eige liv til nytt. Jaa!!
Og her er eg no. No vil eg bruke alle mine ressursar på å støtte deg på di reise, i din prossess, akkurat der du er no. Vil du bli med vidare, so er eg her.
