Master Godangel

12/07/2025

𝐆𝐨𝐝𝐚𝐧𝐠𝐞𝐥 𝐛𝐚𝐧𝐢 𝟏𝟐 𝐉𝐮𝐥𝐲 𝟐𝟎𝟐𝟓,
प्रिय आमा-बाबा, युवा नानुहरु हजुरहरु सबैमा कल्याणको कामना गर्दै आजको गड्याञ्जल वाणी तर्फ प्रवेश गर्ने अनुमति चाहन्छु ।

प्रेमवादीको कर्तव्य: (𝐑𝐞𝐬𝐩𝐨𝐧𝐬𝐢𝐛𝐢𝐥𝐢𝐭𝐢𝐞𝐬)
संसार बचाउने नवीन अभियान हो प्रेमवाद दर्शन, न त पहिला नै थियो न त अब आउने नै छ, अन्धकारमा बलेको बत्तिको वरिपरि अनेकौं किराहरु झुम्छन् ती किराहरु र हावाहुरीको सामना गर्दै जसरी बत्तिले अन्धकारमा उज्यालो प्रकाश छर्न कहिले छोड्दैन, त्यसरी नै हामी प्रेमवादीहरुले पनि यो अन्धकार संसारको लागि एउटा बत्ति बनेर उज्यालो प्रकाश छर्न कहिले पछि हड्नु हुन्न । हाम्रो प्रेमवाद दर्शन एउटा दियोको रूपमा आएको छ भने त्यो दियोमा हामी प्रेमवादीहरु कोही सलेतो, कोही तेल बनेर आफू जल्दै भए पनि, आफू रित्तिन्दै भए पनि यो अन्धकारमय संसारमा उज्यालो छर्नु कहिले पछि हट्नु हुन्न किनकि हामी प्रेमवादी हौं, हामी संसार बचाउने अभियानता हौ । हामी प्रेमवादीले संसारको पिडालाई बोध गर्नु पर्छ र हामी जीवन भरी संसारको निम्ति कृयाशिल हुनु पर्छ, हामी जहाँ रहे पनि जे गरेता पनि हाम्रो कार्यहरुले संसारको हित हुने कर्म गर्नु पर्छ । आफ्नो लागि, आफ्नो सम्प्रदायको लागि, आफ्नो राष्ट्रको लागि त धेरैले सोंच्छ तर यो सिंगो संसारको लागि कस्ले सोंच्ने ? यो संसारै नरहे हामी, हाम्रो सम्प्रदाय, हाम्रो राष्ट्र कहाँ रहन्छ ? तसर्थ हामी प्रेमवादीहरुले यो सिंगो पृथ्वी संसार बचाउने नवीन योद्धा बनेर उठ्नु पर्छ ।

भलै हामी ठुल-ठुलो सब्दवाणले भासण छाड्न नसकौला, ठुल-ठुलो राष्ट्र र अन्तराष्ट्र बाग्डोरहरुमा हाम्रो यी हातहरुले हस्ताक्षर गर्न नसकौला तर हाम्रो यी हातहरुले ती असहाय दुःखी रोगीहरुको सेवा गर्न सक्छ, सडकमा आफ्नै सन्तानले फालिएका आमा-बाबाको आँसु पुछ्न सक्छ, यी हाम्रो हातहरुले ती अबोध पशु-प्राणीको सेवा गर्न सक्छ, प्रकृति प्रकोपलाई न्यूनीकरण गर्न र भूक्षय रोक्नको लागि यी हाम्रो हातहरुले रुख-बिरुवा रोप्न सक्छ, सुन्दर प्रकृतिलाई अझ सुन्दर बनाउन हरबर फूल फुलाउन सक्छ । हामी प्रेमवादीहरु आफ्नो निम्ति मात्रै नभएर अरुको निम्ति पनि बाच्नु पर्छ । निर्बल, अबोध पशु-प्राणीको आवज बनेर उनीहरुको निम्ति संरक्षण गर्न प्रेमवादी हातहरु अब्बल बन्नु पर्छ, यो धर्तीमा हामी जति जिउँछौ त्यति सम्म भए पनि अरुको सेवामा हाम्रो हातहरु लम्काई राख्नु पर्छ । प्रेमवादी हातहरु संसार ध्वस्त गर्ने ठुल-ठुला बम-मिसाइल निर्माण गर्न र ध्वंस गर्न हैन तर ती बम-मिसाइल द्वारा ध्वंस भएकालाई पुनःस्थापन र पुन:निर्माण गरि संसारमा प्रेमको माध्यम दिगो शान्ति स्थापित गर्न आएको हो ।

संसार बचाउने अभियानमा अगाडी बड्दै गर्दा अनेकौं ठेस अवस्य लाग्नेछ, संघर्षको मैदानमा असल कार्यलाई अबरोध गर्न अनेकौं कुतत्वहरु आउनेछन्, असल कार्य गर्नेहरु प्रति विभिन्न जालझेल र प्रतिकार गर्नेहरु जुट्ने छन् तर प्रेमवादीहरु ती त्यस्ता तत्वहरुको बेवास्ता गर्दै असल सेवाको कर्ममा सधैं अगाडि लम्की रहनु पर्छ । संसार बचाउने जिम्मेवारी आफ्नो काँधमा लिएर हिडेका हामी प्रेमवादीहरु प्रेमको हतियारले ती घृणाको पर्खाल तोड्दै अगाडी बड्नु पर्छ, हाम्रो जहाँ-जहाँ पाइला पर्छ त्यहाँ असल कार्यहरुको छाप छोड्नु पर्छ । विनम्रता, धर्यता, सहनशीलता र प्रेमले ओतप्रोत भएर बाँच्नु एक प्रेमवादीको पहिचान हो, प्रेमवादीहरुले आफ्नो पहिचान कहिले मेट्ने छैनन् । बिज्ञानको उपलब्धिलाई आत्मसात गर्दै ईश्वरको अस्तित्वलाई स्विकार्दै प्रेमवादी आकाशमा एक नक्षेत्र बनेर प्रेमवादीहरु चम्किनु पर्छ, जस्तोसुकै घृणाको अन्धकार भए पनि सधै प्रेमको किरण छरी रहनु नै एक असल प्रेमवादी हुनु हो ।
जय प्रेम !

With love and blessings,
Guruhajur 🙏

10/07/2025

𝐇𝐚𝐩𝐩𝐲 𝐆𝐮𝐫𝐮 𝐏𝐮𝐫𝐧𝐢𝐦𝐚 !
प्रिय आमाबाबा नानुहरु
आज गुरुपुर्णीमाको दिन्
यदि मिल्छ भने, म हजुरहरु सबैसँग गुरुदक्षिणाको अपेक्षा गर्छु :र त्यो दक्षिणा हो हजुरहरु सँधै खुशी भएर रहनुहोस् । हजुरहरु दुःखी हुँदा म पनि दुःखी हुन्छु, अनि खुशी हुँदा म नि खुशी हुन्छु । साच्चिनै, हजुरहरुको खुशी भन्दा ठुलो खुसी यो संसारमा कुरा मलाई अरु केहिनि लाग्दैन । मान्छेको जीवनमा दुःख, पिँडा, रोदन् त आउछ नै तर म स्मरण गराऊँ कि :
रोएर दुःख सकिने भए संसारै रुन्थ्यो होला ....
झुलेर चिन्ता सकिने भए संसारै झुल्थ्यो होला ...
तर अफ्सोँच् रोएर चिन्ता जाँदैन
चिन्ता र छट्पट्ले समस्या टर्दैन ।
अत : जस्तै परिस्थितिमा पनि नआतिनु, धेरै चिन्ता नलिनु, सबैकुरा समयसँगै ठिक् हुँदै जानेछ ।“ जे हुन्छ राम्रैको लागि हुनेछ ।“
अन्तमा
गहिराई अन्तर्बिन्तीका साथ
सारा निर्वल, निर्दोष् र अबोध् प्राणीकोनि कल्याण् र भलाईको कामना् गर्दै
सबैमा खुशी, आनन्द, स्वास्थ र दिर्घायुको कामना गर्दछु ।
जय प्रेम ।
With Love and Blessings
Master Godangel

05/07/2025

Godangel bani 5 July 2025,
प्रिय आमा-बाबा, युवा नानुहरु हजुरहरु सबैमा कल्याणको कामना गर्दै आजको गड्याञ्जल वाणी तर्फ प्रवेश गर्ने अनुमति चाहन्छु ।

हेभेन्ली निर्भाणा पाथ/ सर्बधर्म पाथ / प्रेमवाद ?
प्रेमवाद दर्शनले भन्न चाहेको कुरा यहाँ हामी सबै प्रेमले जीउ, प्रेमले अगाडी बढौ भन्ने नै हो, सर्बधर्म पाथ र प्रेमवाद भन्नूमा कुनै फरक छैन एउटै हो । पानीलाई वाटर भने पनि चाव्वा भने पनि पानी पानीनै हो, किनभने सर्बधर्म पाथ भन्नाले सबै संसारको धर्महरु मिलौ, सबै धर्महरु सहिष्णुताको भावनाले अगाडी बढौ भन्ने हो भने त्यो मिल्ले कुरा ठाँउ भनेको प्रेम हो अर्थात प्रेमवाद । बिश्व धार्मिक सुधार एवं मानव एकता अर्थात बिश्व धार्मिक सुधार भन्नाले सर्बधर्म हो र मानव एकता भन्नाले प्रेमवाद हो, किनभने मानव एकता प्रेमले बाहेक अरु कुनै कुराले सम्भव छैन । कतिपय जनमानसमा यो कुराहरु अझै पनि प्रश्न चिन्न बन्न सक्छ कि बिश्व धार्मिक सुधार एवं मानव एकता बाट प्रेमवाद हुँदै सर्बधर्म पाथ कसरी भयो भनेर तर प्रेमवाद दर्शनले आफ्नो दृष्टिकोण सुरुवातकाल बाटै स्पस्ट पार्दै आएको छ कि बिश्व धार्मिक सुधार भन्नाले सर्बधर्म हो र मानव एकता भनेको प्रेमवाद हो, निचोडमा भन्दा सर्बधर्म र प्रेम नै मुल खम्बा हो प्रेमवाद दर्शनको ।

संसारमा धेरै धर्म शास्त्रहरु दर्शन शास्त्रहरु आइसकेका छन्, विभिन्न धर्महरु स्थापित भएका छन् ती धर्महरु बाट झुन्ड-झुन्ड भएर अन्य धर्महरु निर्माण भएका छन्, हिन्दु बुद्धिष्टमा हेरौं, क्रीस्चियन इस्लाममा हेरौं सबै धर्महरुमा आ-आफ्नै धर्ममा विभिन्न झुन्डहरु निर्माण हुँदै नयाँ-नयाँ धर्महरु उघारिन्दै गए तर प्रश्न यहाँ खडा भएको छ कि यति धेरै धर्महरु बीच धर्म निर्माण हुँदै जाँदा धार्मिकता र मानवताको ढोका किन बन्द गरियो ? यति धेरै धर्महरु हुँदा हुँदै मान्छेहरुलाई किन धर्मको सहि अर्थ बुझाउन सकेनन् । विभिन्न धर्मका धर्मलम्बीहरु सर्बधर्म पाथमा हिड्न जति ढिलो गर्छन् उति यो संसारको आयु छोटिन्दै जान्छ, जति मानव एकतामा हिड्न ढिलो गर्छन् उति संसार अशान्तिको दलदलमा फस्छ,अन्ततः यो पृथ्वीनै ध्वस्तको बाटोमा पुग्नेछ । हाम्रो प्रेमवाद दर्शनले भन्छ सारा धर्महरु हाम्रो आफ्नै धर्महरु हुन्, सारा धर्म शास्त्रहरु हाम्रो धर्म शास्त्र हुन्, एक धर्मले अर्को धर्मलाई सम्मान गर्दै हामी सारा धर्म लम्बीहरु सर्बधर्मको पथमा मानव एकताको धारमा आउनु पर्छ तब मात्रै संसारमा दिगो शान्ति आउँछ, यही कुराको उत्घोस् गर्दै अगाडी बढेको दर्शन हो प्रेमवाद ।

हेभेन्ली/निर्भाणा पाथ अर्थात स्वर्गिक मार्ग भनेको सारा धर्महरुको साझा र अन्तिम गन्तव्य हो, सबै धर्महरुको उदेश्य अन्ततः स्वर्ग प्राप्ति गर्नु नै हो, सारा धर्महरुको उदेश्य स्वर्ग प्राप्त गर्नु भएको कारण प्रेमवाद दर्शन साझा मार्ग बन्न पुग्यो, सारा धर्महरु अन्तमा एउटै मार्गमा भेट भए पछि सर्बधर्म पाथ भएको हो । माथी उल्लेखित अनुसार बिश्व धार्मिक सुधार एवं मानव एकता अर्थात बिश्व धार्मिक सुधार चै सर्बधर्म हो भने मानव एकता चै प्रेम हो, भन्नुको मतलब सर्बधर्म अर्थात सबै धर्महरु मानवताको हितमा प्रेमवादमा एक भएर असल कार्य गर्दै हेभेन्ली/निर्भाणा पाथ अर्थात स्वर्गिक मार्ग भएर स्वर्ग प्राप्त गरौ भन्ने साझा मार्गदर्शन हो । तसर्थ प्रेमवाद दर्शनलाई हामीले सारा दर्शनहरुको साझा दर्शन भनेर बुझ्नु पर्दछ, प्रेमवादको प्रधान उदेश्य धार्मिक सहिष्णुतालाई जोड्दै सर्बधर्ममा प्रेमले अघि बड्दै संसार बचाउनु हो, संसार बचे मात्रै त्यो संसार भित्र रहने हामी सबै बाँच्ने छौ यही हाम्रो प्रेमवाद दर्शनको मुख्य ध्येय रहेको छ ।
जय प्रेम !
With love and blessings
Guruhajur 🙏🙏🙏

28/06/2025

𝐆𝐨𝐝𝐚𝐧𝐠𝐞𝐥 𝐛𝐚𝐧𝐢 𝟐𝟖 𝐉𝐮𝐧 𝟐𝟎𝟐𝟓,
प्रिय आमा-बाबा, युवा नानुहरु सबैमा मंगल कल्याणको कामना गर्दै आजको गड्याञ्जल बाणीमा प्रवेश गर्छु ।
आज संसार युद्धको चपेटामा परी छट्पटी रहेको छ, धर्ती माता विक्षिप्त भइ चिच्याई-चिच्याई रोइरहेकी छिन्, यो संसारमा केही जना मान्छेहरुको स्वार्थ, घमण्ड र अहंताले गर्दा हजारौं निर्दोष मान्छेहरु मारिरहेका छन्, लाखौं अंगभंग भएका छन्, युद्धमा परी लाखौं पशुप्राणीहरुको विभल्स हत्या भैरहेको छ । आज विभिन्न देशमा लडाइँ भैरहेको छ एक मान्छेले अर्को मान्छेलाई मारी रहेको छ, हिन्दु र इस्लाम, क्रीस्चियन र इस्लाम बीच लडाइँ भैरहेको छ त्यो सबै धार्मिक लडाइँ हो, आज एक धर्मले अर्को धर्मलाई चढाई रहेको छ, एक धर्मले अर्को धर्मको अस्तित्व मिठाउन खोजी रहेको छ, म मात्रै ठुलो म मात्रै राम्रो, मेरो भगवान मात्रै ठुलो भन्ने भावनाले संसार टुक्रि रहेको छ । हामी हिन्दुले भन्छौ हामी जस्तो सनातनी तेत्तीस कोटी देवि-देउता भएको अरु कुनै धर्म छैन, हामी जस्तो ठुलो संख्या भएको धर्म संसारमा अरु कोही छैन, हामी बुद्धिष्टहरु भन्छौ हामी जस्तो शान्ती प्रीय धर्म यो संसारमा कोही छैन, हामी क्रीस्चियनहरु भन्छौ हाम्रो धर्म बाट मात्रै मुक्ति सम्भव छ, हामीले मात्रै स्वर्ग पाउछौ अरु धर्मले स्वर्ग पाउदैन हामी बाहेक अरु धर्ममा हिड्ने सबै एकदिन नर्क जानेछन्, हामी इस्लामले भन्छौं हाम्रो अल्लाह मात्रै सबै भन्दा ठुलो हो, अल्लाह बाहेक अरु कोही पनि ईश्वर छैन,अल्लाहलाई मात्रै बिश्वास गर्नु अरु सबै अन्धविश्वास हुन् । यही हो समस्याको जड, धर्म भनेको सुख र चैन हो, धर्म भनेको प्रेम र अहिंसा हो, धर्म भनेको सेवा र बचाउनु हो तर आज धर्मले दु:ख समस्या तिर डोर्‍याउदैछ, अप्रेम र हिंसाको बाटोमा धकेल्दैछ, सेवा दिने र बचाउनु पर्नेमा आज नरसंहार मच्चाई रहेको छ, धर्मले आज शान्तिको ध्वानी गुन्जाउनु पर्ने ठाउँमा अशान्तिको चीत्कार चिच्याई रहेको छ ।

प्रेमवादले भन्छ प्रेम अचुक औषधि हो यो संसारलाई निको पार्ने, तर आज यो संसार अन्धकारको संसार, यो संसार धर्म-धर्म बीच लडाइँ भैरहेको संसार, यो संसार मान्छे-मान्छे बीच लडाइँ भैरहेको संसार, यो संसार एक देशले अर्को देशलाई चढाई रहेको संसार, एक मान्छेले अर्को मान्छेलाई मान्छे होइन राक्षस देख्ने संसार, यो संसार अबोध पशुप्राणीलाई निर्दयी क्रुताले बध गर्ने संसार, यो संसार मैसाशुरको संसार, साँच्चिकै कलियुगको संसार, हुन त जमानाले हामीलाई बनाउदैन हामीले जमाना बनाउछौ तर कलियुगको पनि यस्तो घोर-कलियुगको जमाना हामी मान्छेले नै बनाई पठाएका छौं, यदि त्यो अन्धकार संसारको विकल्प कुनै छ भने त्यो हो साँचो प्रेम । विश्वमा शान्ति आउनको लागि राष्ट्र-राष्ट्रमा शान्ति आउनु पर्छ, राष्ट्रमा शान्ति आउनको लागि समाजमा शान्ति आउनु पर्छ, समाजमा शान्ति आउनको लागि परिवारमा शान्ति आउनु पर्छ र परिवारमा शान्ति आउनलाई ब्यक्ति-ब्यक्तिमा शान्ति आउनु पर्छ तसर्थ ब्यक्तिमा शान्ति आउनलाई हरेक ब्यक्ति प्रेममा जिउनु पर्छ, जब हामी प्रेमभावले जिउछौ त्यहाँ शान्ति आउँछ, संसारको हरेक मान्छेलाई प्रेमको नजरले हेर्नू पर्छ, सबै धर्मलाई आफ्नै धर्म मान्नु पर्छ तब मात्रै संसारमा शान्ति सम्भव हुन्छ ।

प्रियजन आज यो हाम्रो घर पृथ्वीलाई दु:खी रहेको अवस्था छ, यो पृथ्वी हामी सबै मानव लगायत सारा प्राणीहरुको साझा घर हो, एउटा देशले अर्को देशलाई ध्वस्त गर्नु भनेको एउटै घरको एउटा कोठामा रहेर अर्को कोठालाई ध्वस्त गर्नु सरह हो, पल्लो कोठा ध्वस्त गर्दै गर्दा आफू रहेको कोठाको छत भत्त्किएर आखिर सबै घर नै भत्किएर आफैलाई ध्वस्त गर्ने हो, यसर्थ यो संसारमा एकले अर्काको अस्तित्व मेट्ने दुस्साहस गरे आखिर यो पृथ्वीलाई नै चोट लाग्ने हो, एक सम्प्रदायले अर्को सम्प्रदायलाई मारे आखिर त्यहाँ मानवता नै मारिने हो, एक धर्म लम्बिले मान्ने ईश्वरको अर्को धर्म मान्नेले अनादर घृणा गरे आखिर आफुले मान्ने ईश्वरकै अनादर र घृणा गरिएको हुनेछ किनकि ईश्वर एक मात्रै हुनुहुन्छ, हरेक धर्म लम्बीलाई सृष्टि गर्ने अलग-अलग ईश्वर हुनुहुन्न । त्यसैले हामी सारा धार्मिक सहिष्णुताको भावनाले सर्बधर्मको पथमा हिड्नु पर्छ, हाम्रो मुख्य कर्तव्य भनेको मानवताको रक्षा गर्नु र सम्बोधन गर्नु पनि हो । प्रेमवादको यी तीन मन्त्रले मात्रै संसारमा दिगो शान्ति सम्भव छ ।
1. प्रेम से सोंचे : Think With Love.
2. प्रेम से बोले : Speak With Love.
3. प्रेम से जिए : Live With Love.
With love and blessings,
Guruhajur,
Jai prem

25/06/2025

"दु:ख"

दु:ख जीवनको शाश्वत सत्य हो । यही दु:ख नै जीवनको खजाना हो । यो सृजनाको भण्डार हो । जीवनको क्यानभास पोत्ने कुची र मसी यही हो । ईश्वरीय परम विधानमा दु:ख अति सुन्दर व्यवस्था हो । यो माछाको निम्ति तलाउ हो भने चराको लागि खुल्ला आकाश अनि माहुरीको निम्ति फुलै फुलको बगैँचा ।

खुशी र आनन्दको चाबी यही दु:ख हो । यो नुन जस्तै हो जसले हरेक खानालाई स्वादिलो बनाउँछ । यो परम न्याय विधानको प्रस्तावना हो ।

यही दु:ख जसले सिद्धार्थलाई भगवान बुद्ध बनायो । यही दु:ख जसले अनेकौँ दार्शनिक, सन्त र ज्ञानीहरु जन्मायो । धर्मशास्त्र, आचारशास्त्र, विज्ञान आदि अस्तित्वमा आए ।

अत: दु:ख पीडाको कारण मात्र होइन यो जीवनरुपी बिरुवा हुर्काउने, फुलाउने, फलाउने मल पनि हो ।
जय प्रेम !
With Love and blessings
Guruhajur 🙏🙏🙏

21/06/2025

Godangel bani 21/Jun/2025
प्रिय आमा-बाबा,युवा नानुहरु सबैमा कल्याणको कामना गर्दै भगवानको सवालमा एउटा कथा आजको गड्याञ्जल वाणीमा राख्ने अनुमति चाहन्छु ।

एकदिनको कुरा हो एउटा सहरमा कपाल काट्ने सैलुन रहेछ, त्यहाँ एकजना ग्राहक जानु हुन्छ र ग्राहकले आफ्नो कपाल काट्दै गर्दा बार्बर सँग भगवानको विषयमा कुरा गर्नु हुन्छ, अनि बार्बरले भन्नु हुन्छ “भगवानको अस्तित्व छैन, भगवान यदि हुनु हुन्थ्यो त बाटोमा गएर हेर्नुहोस् त्यहाँ भिखारी देख्नु हुन्छ, सडक भरि भिख माग्ने मानिसहरुलाई हामी देख्न सक्छौ, यदि भगवान हुँनु हुँदो हो त भिखारीलाई यस्तो खालको दुःख हुदैनथ्यो । पिडा,छट्पटीमा परेको मान्छेहरु हुँदै हुँदैनथ्यो त्यसैले भगवानको अस्तित्व छैन, जसले गर्दा यो दुःख छ, यो माग्नेहरु छन् । त्यसको उत्तरमा ग्राहकले भन्नु हुन्छ “होइन भगवान हुनु हुन्छ तर हामी भगवानलाई खोज्न, पुज्न जान्दैनौ” तर बार्बरले जिकिर गर्छ होइन त्यसो हुनै सक्दैन, ग्राहक बार्बर सँग धेरै बहस नगरिकन कपाल काटी सकेर जानु हन्छ, जाँदै गर्दा बाटोमा यस्तो मान्छेहरुलाई देख्नु पुग्नु हुन्छ, जसको कपाल लामो अव्यवस्थित र बिग्रिएको थियो, अनि त्यो ग्राहक फर्केर फेरी बार्बर कहाँ आउनु हुन्छ र त्यो कपाल लामो भएको मान्छे तर्फ ईसारा गर्दै भन्नुहुन्छ “हेर्नुहोस् मलाई लाग्छ मेरो विचारमा बार्बर को कुनै अस्तिस्व छैन, यहाँ कोही बार्बर छैन संसारमै छैन, मलाई यस्तो महसुश हुन्छ ।” अनि बार्बरले सोध्छ “कसरी त्यस्तो भन्न सक्नु हुन्छ ? हेर्नुस् त मेरो बार्बर पसल यहाँ छ, म संगै कपाल काट्नु भयो हजुरले, अरु पनि थुप्रै बार्बरहरु छन् ।” तब ग्राहकले भन्नुहुन्छ “यदि बार्बर हुँदो हो त यति लामो कपाल भएको बिग्रिएको अव्यवस्थित कपाल भएको मान्छेहरु कसरी बाटोमा हुन्थ्यो र ?” तब बार्बरले भन्नु हुन्छ “होइन त्यो बार्बर नभएर उहाँहरुको कपाल लामो भएको होइन तर बार्बर पसलमा नआएर चै त्यो कपाल लामो भएको हो", अनि फेरी ग्राहकले बार्बरलाई भन्नुहुन्छ हजुरले यहाँ आफैले जवाफ दिनु भयो जसरी बार्बरहरु छन् तर पनि बार्बर पसलमा नआएर, नजानेर वा नकाटेर मान्छेहरुको कपाल लामो छ त्यस्तै भगवान पनि हुनुहुन्छ तर भगवानलाई खोज्न, पुज्न, भज्न नजानेर वा वहाँको विषयमा थाहा नपाएर भगवान छैन जस्तो लाग्छ ।

प्रियजन कथाको नैतिक शिक्षा भगवानको अस्तित्व छ तर भगवानलाई चिन्न हामी जान्दैनौ, भगवानलाई हामी एकछिनमा हसाउने, एकैछिनमा रुवाउने खालको सोच्छौ । भगवानलाई हामी एकछिनमा हँसाउने नायक ज्याकी चेन झै र एकैक्षणमा समाप्त पार्ने ठुलो मार्शल आर्ट खेलाडी ब्रुसली जस्तै सम्झन्छौं, तर त्यस्तो होईन । कहीं कतै हामी उनै भगवानलाई बली खाने, फलफुल खाने सम्झन्छौ । हामी नुहाई धुवाई गरेर उपासना गर्‍यौं भने, ब्रत बस्यौ भने वा फलफुल प्रसाद चढायौं भने भगवान खुशी हुनुहुनेछ भन्ने हाम्रो मान्यता रहेको छ अनि सोही अनुसार हामी हामी गर्छाै पनि तर त्यसरी भगवान खुशी हुनुहुन्न, भगवान त केवल सेवा, उद्धार र उपकारले मात्रै प्रसन्न हुनुहुन्छ । जब हामी दुःखीहरुको सेवा गर्छौ, आवाज विहीन अबोध प्राणीहरुको सेवा गर्छौ, दुःखी-पीडितहरुको सेवामा सधै उभिन्छौ, साँचो निस्वार्थ सेवा गर्छाै त्यहाँ भगवानलाई हामी पाउँछौ । भगवान प्रसादको भोको होइसिन्न, बली त झन् परै जाओस् ईश्वरले रगत कहिल्यै माग्नु हुन्न । न फलफुलको भोको न त धुप र अगरबत्तीको भोको हुनुहुन्छ तर भगवान त असल कार्यको भोको होइसिन्छ । जब हामी असल हुन्छौ, राम्रो हुन्छौ भने भगवान त्यहाँ खुशी हुनुहुन्छ । त्यसैले भगवानलाई पुज्दा, चिन्दा हामीले भित्रीय रुप बाट नै चिन्नु पर्छ बाहिरीय रुप बाट होइन ।
With love and blessings,
Guruhajur,
Jai prem

14/06/2025

Godangel bani 14 Jun 2025,
प्रिय आमा-बाबा, युवा नानुहरु हजुरहरु सबैमा कल्याण मंगलको कामना गर्दै आजको गड्याञ्जल वाणी तर्फ लाग्ने अनुमति चाहन्छु।

प्रेमवाद दर्शनको दृष्टिकोणमा प्राणीहरुको कल्याण:
पशु-पन्क्षी प्राणीहरु यो संसारमा मारिनको लागी, खाईनको लागि र बलि चढिनको लागि आएको होइन, उहाँहरु पनि हामी संगै यो पृथ्वीमा बाँच्न आउनु भएको हो , उहाँहरुलाई काट्छौ, मार्छौ भने हामीलाई ठुलो पाप लाग्छ, पशु-प्राणीलाई पनि हामीलाई जस्तै भोक लाग्छ, तिर्खा लाखा, डर लाग्छ, पशु-पन्क्षीलाई पनि माया गर्नु जसरी एउटा बालकलाई माया गरिन्छ । उहाँहरुको कहिले जीवन नहर्नु, उहाँहरुलाई पनि आफ्नो जीवनको माया लाग्दछ, हामी मान्छे जस्तै भोक-तिर्खा लाग्छ अनि हामी मान्छे कै हात बाट झरेको खान्छन् तर निरीह विचरा उसलाई के थाहा मान्छे कै हात बाट आफू मरिन्छ भनेर, मान्छेलाई आफ्नो मालिक ठानी बिश्वास गर्दछ जब उसलाई काटिन लाग्दा मालिक बचाउ-बचाउ भन्दै चिच्याउछ तर के थाहा विचरा उसलाई आफ्नै मालिकले काट्न लाएको छ ।

आफै सोंच्नु होस् आफू संगै एकैछिन अगाडी सम्म खेल्दै गरेको प्राणी आफ्नो प्लेटमा मासुको परिकार बनि आउँदा हामीलाई पनि यस्तै गरेको भए के हुन्थ्यो ? निर्दोष अबोध प्राणीहरुको हत्या गरेर बलि दिदा के साच्चै पाप धुईन्छर ? ईश्वरले के आफ्नै सन्तानको रगत खानु हुन्छर ? बचाउनु पो धर्म के मार्नु के धर्म होर ? हामीले ती निरीह अबोध प्राणीहरुको सुरक्षा गर्नु पर्ने ठाँउमा उनीहरुलाई नै शिकार गर्दा हामी जगतकै सर्बोकृष्ट सृष्टि मानव भनेर भन्ने कसरी ? हामी मानव तब सम्म रहन्छौ जब हामी भित्र मानवता रहन्छ, हामी भित्रको मानवता नै नरहे पछि मानव स्वरुपमा दानव बन्छौं, यसर्थ हामीले हामी भित्रको मानवतालाई उजागर गरि ब्यबहारमा मानवताको पहिचान दिनु पर्छ । संसारमा पशु-प्राणीहरुले हामी मानवहरुलाई जिउन ठुलो भुमिका निभ्याउनु भएको छ, यो पृथ्वीमा हरेक कुरालाई ब्यालेन्स् राख्नमा हामी मान्छे भन्दा पनि पशु-प्राणीहरुको ठुलो देन रहेको छ । जस्तैः सर्पले हावामा भएको खराब तत्व बीसहरु नष्ट गरिदिन्छ, हाम्रो पुर्खाहरुले प्राणीहरुकै भरमा खेती गरेर जीवन धान्नु भयो, प्राणीहरु मार्फत नै ऋतु परिवर्तन, जलवायु परिवर्तनको अग्रिम जानकारी पाउने गर्नु हुन्थ्यो । तसर्थ हामी मान्छेको जीवन बचाउन पशु-प्राणीले ठुलो मद्दत गर्नु भएको छ, तर हामी मान्छेहरु अति नै स्वार्थी भएर गइरहेको छौ, हामीले ती हाम्रो जीवन बाँच्न मद्दत गर्ने ती अबोध पशु-प्राणीहरु लाई आफ्नो भाग्य र भबिस्य बनाउनको निम्ति बध गर्छौ, जसलाई मेरो सुरक्षा दिने मालिक भनेर बिश्वास गर्नु हुन्छ त्यही बिश्वास गरेको मालिकले आफ्नो जिब्रोको स्वादको निम्ति मारेर खाइदिन्छ । यसर्थ हामी प्रेमवादीहरुको मुख्य कर्तव्य भनेको प्राणीको रक्षा गर्नु हो, पशु-पन्क्षीलाई प्रेम गर्नु हो, उहाँहरुको आवाज बनिदिनु हो ।

प्रियजन हजुरहरु प्रेमवादी नामले होइन कामले कहलिनु पर्छ, हामी प्रेमवादीहरु आवाज बिहिन प्राणीको आवाज बन्नु पर्छ, यो प्रेमवाद दर्शन मान्छेको मात्रै होइन पशु-प्राणीहरुको पनि दर्शन हो, यसर्थ हाम्रो यो धर्तीमा मुख्य कर्तव्य मध्यमा निरीह प्राणीहरुको सारथी बन्नु, उहाँहरुको सुरक्षा गर्नु र उहाँहरुलाई माया दिनु पनि हो । हामी मान्छेहरुले यो पृथ्वी केवल मान्छेहरुको मात्रै नसोचेर पृथ्वी सारा प्राणीहरुको पनि घर हो भन्ने कुरा भुल्नु हुँदैन । यो पृथ्वीमा हामी मान्छेको जति अधिकार छ उति नै सारा प्राणीहरुको पनि अधिकार छ, उहाँहरु निरीह छ, अबोध छ भनेर उहाँहरु माथि थिचोमिचो गर्नु अन्याय गर्नु सबैभन्दा ठुलो पाप गर्नु हो । अत: यस्तो गल्ती कहिले नगरी असल प्रेमवादीको परिचय दिनु हाम्रो परम कर्तव्य हो, हामी सधैं प्राणीहरुको दु:खलाई बुझेर उहाँहरुलाई प्रेम गरौं, करुणाको आँखाले हेरौं, उहाँहरुको संरक्षक बनौ भनी यही आग्रहको साथ आजलाई बिदा हुन्छु ।
With Love and Blessings
Guruhajur,
Jai Prem.

07/06/2025

𝐆𝐨𝐝𝐚𝐧𝐠𝐞𝐥 𝐛𝐚𝐧𝐢 𝟔 𝐉𝐮𝐧 𝟐𝟎𝟐𝟓
प्रिय आमा बाबा युवा नानुहरु हजुरहरु सबैमा कल्याणको कामना गर्दै आजको गड्याञ्जल वाणी तर्फ प्रवेश गर्ने अनुमति चाहन्छु।

प्रेमवाद दर्शनको दृष्टिकोणमा दु:ख के हो ?

दु:ख निवारण अर्थात दु:खलाई हटाउन संसारमा धेरै खाल्का अभ्यासहरु गरिए । दु:खलाई अनेक तर्कले परिभाषित गरिए दु:ख बाट मुक्त हुन अनेक ध्यान, योग, साधनाको प्रयोग र अभ्यास गरिए तर पनि दु:ख हटेको देखिन्न । प्रेमवाद दर्शनको दृष्टिकोणमा दु:खलाई दु:ख अर्थात दुश्मनको नजर बाट पर सारेर दु:खलाई सबै भन्दा नजिकको असल मित्रको रूपमा परिभाषित गरिएको छ । कारण हरेक कुराहरुले हामीलाई छाडेर गए पनि हामी संग कहिले टाढा नहुने असल मित्र भनेको दु:ख नै हो । दु:खलाई बुझ्न नसक्दा अर्थात दु:ख बाट भाग्न खोज्दा धेरै जनाले आत्मा हत्या पनि गरेको पाइन्छ तर त्यो सबैभन्दा ठुलो अज्ञान्ता हो, कारण यो संसार बाट हामी विदा भए पछि पनि हाम्रो यात्रा निरन्तर यात्रामै हुनेछौं, यसर्थ दु:ख बाट लुक्नु अथवा दु:खलाई टाढा राख्नु भन्दा पनि दु:ख के हो ? दु:खको स्रोत के हुन् ? दु:खलाई हेर्ने बुझ्ने हाम्रो दृष्टिकोण बदल्नु पर्छ । हामी सबैको जीवनमा अनेकौं दु:ख समस्याहरु आउँछ तर त्यही दु:खको कारण कसैले आत्मा हत्या गर्छन् कसैले भने त्यो दु:ख बाट आफुलाई अझै मजबुत बनाउछ । त्यसैले दु:ख बाट भाग्ने होइन तर दु:खलाई चै बुझेर साथी सम्झेर संघर्ष गर्दै अगाडी बढ्नु पर्छ ।

यो संसार एउटा रंगमञ्च हो, जहाँ हामी अनेकौं कलाकार झै भएर आ-आफ्नो जिम्मेवारी निर्वाह गरिरहेका छौं । हामी हरेकको जीवन दु:ख, समस्या विनाको जीवन हुँदैन । हामी मान्छेलाई मात्रै होइन, हरेक प्राणीहरुको जीवनमा पनि दु:ख हुन्छ तर ती अबोध प्राणीहरु आफ्नो दु:खलाई देखाउन पनि सक्दैनन् । उनीहरुको दु:खमा सहयोग गर्ने कोही हुँदैन, जंगलका हरेक प्राणी-पन्छीहरु बिरामी हुँदा उनीहरुको हस्पिटल हुँदैन । हामी मान्छेहरु बिरामी हुँदा खाना बनाएर दिने हाम्रो आफ्नाहरु जस्तो उनीहरुको आफ्ना कोही हुँदैन तर पनि एउटा प्राणी-पन्छिहरु आफ्नो दु:ख बाट भागेर कहिले आत्मा हत्या गर्दैनन् बरु उनीहरु सकेसम्म बर्गतले भ्याए सम्म जिउन संघर्ष गरि रहन्छन् र दु:खलाई जितेर जिउदछन् । एउटा प्राणीले कहिले पनि मलाई दु:ख भयो भनेर जीवन बाट हार खादैन ।दु:खलाई साथमा लिएर उनीहरु अगाडी लम्की रहन्छन्, भोलि के खाने भनेर सोचेर अझ अरु दु:ख निम्त्याउदैनन् । हामीले पनि त्यही प्राणीहरु बाट दु:खलाई साथमा लिएर जिउने कला सिक्नु पर्छ ।हामीले दु:खलाई कुन रूपमा लिने र कसरी त्यो दु:ख संग अगाडी बढ्ने, त्यो कुराको ज्ञान हामीमा हुनु आवस्यक हुन्छ ।

प्रियजन प्रेमवादको दृष्टिकोणमा दु:खलाई दुश्मन होइन असल मित्रको रूपमा देखिन्छ । दु:खलाई साथी बनाएर अगाडी बढ्ने कला सिकाउँदछ । जति दु:ख समस्याहरु आए पनि दु:खलाई साथी बनाई निराशीत नभै संघर्ष गर्दै अगाडी बढे दु:खले पनि अवस्य एकदिन हरेस खाने छ । त्यसैले दु:खलाई दुश्मन सम्झी हटाउने होइन मित्र बनाएर संघर्ष गर्दै अघि बढे दु:खले आफै हरेस खाएर हट्ने छ । हामी मान्छेले आफ्नो दु:खलाई मात्रै हेर्छौ किनकि हामी स्वार्थी छौ । हाम्रो दु:ख समस्यालाई मात्रै देख्छौं तर हामी भन्दा जो कम्जोर असहाय अबोध प्राणीहरुको दु:ख देख्दैनौ बरु उल्टो दु:ख दिन्छौं, प्राणीहरु हामी भन्दा कति कम्जोर छन् जसको न्यायको अदालत छैन, जसको बिरामी हुँदा हस्पिटल छैन, जसको घाम पानीमा ओत लाग्ने घर छैन, जसको सुरक्षा गर्ने निकाय छैन र पनि प्राणीहरु ठुलो संघर्ष गर्दै दु:खलाई जित्दछ । यसर्थ हामीले दु:ख बाट भाग्ने होइन दु:खलाई बुझ्नु पर्छ, आध्यात्मिक रूपमा उठ्नु पनि दु:खलाई हार खुवाउने एक खुड्किलो चड्नु हो । हामी जति भौतिक संसारमा डुव्छौ उति दु:खको कारण बन्छ तर आत्मिकी जागरणमा जाग्न सके दु:खले हार मान्नु थाल्दछ । अत: हामी सबै प्रेमवादीहरु दु:खलाई अझ दरिलो बनाउने अवसरको रूपमा लिदै हामीले हाम्रो दु:खलाई मात्रै होइन संसारमा भएको सारा अबोध प्राणीहरुको दु:खलाई पनि हरण गर्न हाम्रो मुख्य भुमिका रहोस् ।
With Love and Blessings
Guruhajur,
Jai Prem

05/06/2025

प्रिय आमाबाबा नानुहरु,
आज World Environment Day को दिन् हजुरहरुलाई
धेरै याद गरेको छु अनि आग्रह पनि गर्दछु, आज वा कुनै हजुरलाई पायक परेको समयमा यहि बर्षमा आफ्नो घर वरिपरि अथवा जंगलमा हामी सबैले एउटा भए पनि रुख-बिरुवा रोप्नु हवस् भनि आग्रह गर्छु ।

यो विश्व वातावरण दिवसको अवसरमा मात्र नभई अरु बेला पनि हामीले यो हाम्रो सुन्दर पृथ्वीलाई जोगाउने जनजागरण चेतना विस्तार गरौं, यो सुन्दर पृथ्वी हामीलाई प्राप्त अद्भुत उपहारको रूपमा कदर गरौं । शताब्दीयौँ देखि पृथ्वीले निःस्वार्थ रूपमा हामीलाई बाँच्न आवश्यक सबै कुरा प्रदान गर्दै आइरहेको छ, हामी मानव लगायत सम्पुर्ण प्राणीको जीवन संरक्षण गर्दै आएको छ । आज हाम्रो यो आश्रयस्थल घर अर्थात पृथ्वी हामी मान्छेहरुको क्रियाकलाप बाट नै पिडित छ । हामी मान्छेले पुर्‍याएको क्षतिको कारण आज अनापेक्षित जलवायु परिवर्तन हुनुले स्पष्ट पारेको छ । आज विश्व वातावरण दिवसको दिन मात्रै केवल नभएर हाम्रो यो पृथ्वीलाई बचाउनु आफ्नै जिम्मेवारी ठान्नु पर्दछ, हाम्रो हेल्चेक्राईले परिस्थिति कति गम्भीर भैसकेको छ भन्ने कुरा बुझ्नु पर्दछ । हामी यही कुरा बुझी पृथ्वीको रक्षा गर्न भावी सन्तति जीवनलाई हाम्रो हात र काँधमा जिम्मेवारी राखेर पृथ्वीको भलाइको सुनिश्चित हुने काम गर्दै जानू पर्दछ ।

हामी पृथ्वीलाई माया गरौं, पृथ्वीलाई बचाउ केवल हाम्रो लागि मात्रै होइन सारा जीव-जन्तु प्राणीहरूको लागि जसले पृथ्वीलाई आफ्नो घर बनाएका छन् । हामीले स्वस्थ सास फेर्ने पृथ्वी हाम्रो अमूल्य सम्पत्ति हो, त्यो सम्पत्ति जुन हामीले भविष्यका पुस्ताहरू लाई पनि प्रदान गर्नु हाम्रो दायित्व हो । हाम्रो जीवन यो सानो ग्रह पृथ्वी बिना असम्भव र अस्तित्वहीन हुन्छ । यसर्थ यो हाम्रो जिम्मेवारी सम्झी पृथ्वीको संरक्षण र हेरचाह गर्ने हाम्रो परम कर्तव्य हो । हामीले नगरे कसले गर्ने ? त्यसैले हामी सबै यो पृथ्वीलाई बचाउने जिम्मेवारी लिउ भनी आग्रह गर्दछु ।
प्रिय आमा बाबा युवा नानुहरु म हजुरहरुलाई यो निबेदन गर्छु कि आजको दिन केवल चेतना जगाउने दिन मात्र होइन, यो दिन कर्ममा रूपान्तरण गर्ने दिन हो ।
jai prem
with love and blessings
guruhajur prem

31/05/2025

𝐆𝐨𝐝𝐚𝐧𝐠𝐞𝐥 𝐛𝐚𝐧𝐢 𝟑𝟏 𝐌𝐚𝐲 𝟐𝟎𝟐𝟓
प्रिय आमा बाबा युवा नानुहरु हजुरहरु सबैमा कल्याणको कामना गर्दै आजको गड्याञ्जल बाणी तर्फ प्रवेश गर्ने अनुमति चाहन्छु ।

एउटा गाउँमा एक जना ब्यक्ति अत्यन्तै भगवान प्रति झुकाव राख्नु हुन्थ्यो उहाँ सधैं भक्तिभावमा डुब्ने सधैं साँझ बिहान पुजा आराधना गर्नु हुन्थ्यो, आफ्नो चिताएको मनोकांक्षा पूरा गर्नलाई हरेक मन्दिर गुम्बामा धाउनु हुन्छ, भगवान समक्ष सोंचेका सपनाहरू पूरा होस् भन्दै अन्तर विन्ती चढाउनु हुन्छ । तर मन्दिर गुम्बा धाए पनि जति भगवानको पुजा आराधना गरे पनि आफ्नो कुनै काम सफल हुँदैन, अनि निराश हुँदै उहाँले भन्नू हुन्छ भगवान छैन, मैले भगवानलाई विश्वास गरेर दिनरात पुजा गरे मन्दिर धाए तर पनि मेरो कुनै सपना पूरा भएन अब भगवान प्रतिको मेरो विश्वास मर्यो, यदि भगवान हुनु भएको भए यति धेरै मैले पुजा आराधना गर्दा मेरो चाहाना पूरा हुनु पर्ने, भगवान प्रति मेरो सारा विश्वास भरोसा अब मर्‍यो ।

निराश भएर बसिरहनु भएको थियो यतिकैमा एकजना यस्तो ब्यक्ति उहाँको घरमा आउनु हुन्छ जसको दुबै आँखा र एउटा हात हुँदैन, आँखा र हात नभएको ब्यक्ति नजिकै आएर भन्नू हुन्छ, ए हजुर ! म निक्कै दिन देखि भोकै छु हजुरले दया गरेर एक मुठी चामल दिनुहोस् न भन्नू हुन्छ, अनि जो ब्यक्ति निराश भएर बस्नु भएको थियो उहाँले अशक्त ब्यक्ति जसको आँखा हात नभएको ब्यक्तिलाई घर भित्र बाट आफुले खाएर बाँकी रहेको खाना दिनु हुन्छ अनि त्यो धेरै दिनको भोकै माग्दै हिड्ने ब्यक्तिले पेट भरी खान खानु हुन्छ । जब भोकले ब्यकुल भएर चामल माङ्ने एक अशक्तले आफ्नो पेट भरी खान पाउँदा अत्यन्तै हर्षित हुन्छ अनि जाने बेला त्यो अशक्त ब्यक्तिले खान दिने ब्यक्तिलाई भन्नू हुन्छ ! " हजुरलाई मैले दिने त के दुई हात जोड्ने हात पनि म संग छैन, हजुरले मेरो धेरै दिनको भोक मेटाई दिनु भयो, हजुरलाई भगवानले आशिष दिएको होस् , भगवान हजुरलाई कुन सब्द चढाउ मेरो भोक मेट्ने ठाँउमा पुर्‍याउनु भयो, मलाई कति धेरै प्रेम गर्नु हुन्छ है भगवान धन्य छ भगवान भन्दै त्यहाँ बाट अशक्त ब्यक्ति आफ्नो बाटो लाग्नु हुन्छ ।

अशक्त ब्यक्तिको यो कुरा सुनेर आफ्नो मनोकांक्षाहरु पूरा नहुँदा निराश हुने ब्यक्ति झस्किनु हुन्छ, जसको दुई आँखा र एउटा हात छैन उसैले त भगवानलाई यति धेरै धन्यवाद दिदैछ, जसले एक छाक मागेर खान मिल्दा यति धेरै भगवानलाई धन्यवाद दिन्छ भने मेरो त के छैन ? सबै शरीर सकुशल छ, मेरो घर छ, परिवार छ, यति हुँदा-हुँदै पनि मैले भगवानलाई धन्यवाद दिनको सट्टा मनोकांक्षाहरु पूरा भएन भन्दै भगवान प्रति गुनासो गर्दैछु, भगवान प्रतिको मेरो विश्वास मार्दै रैछु म त ठुलो भुलमा रैछु, मेरो बल्ल आँखा खुल्यो भन्नू हुन्छ ।

प्रिय जन हामी मान्छे जब सम्म आफुले आफुलाई बुझ्दैनौ, जब आफुले पाएको कुरामा सन्तुष्टि मनको साथमा जिउँदैनौ, पाएको कुरालाई बेवास्ता गर्दै अझै प्राप्तिको इच्छा शक्तिलाई माथि सम्म चुलाउछौ तब जीवनमा दु:खको सुरु त्यही बाट हुन्छ । जति सुन्दर छौ अझ सुन्दर हुनु खोज्नु मानवीय गुण नै हो तर हामी भित्र भएको इच्छा शक्तिलाई कम गर्नु सक्नु पर्छ । हामी मान्छे एकदमै स्वार्थी हुन्छौं सुख प्राप्तिमा भगवानलाई भुल्छौ अनि दु:ख आपतमा मात्रै भगवानलाई सम्झिन्छौ, अनि पाएको कुरामा भगवानलाई कहिले धन्यवाद दिदैनौ तर अझै प्राप्त गर्ने आशामा माग्न छाड्दैनौं । यसर्थ हामी प्रेमवादीहरु जे छ आफू संग जस्तो छ त्यसैमा सन्तुष्टि मनका साथमा पाएको यो जीवन प्रति भगवानलाई धन्यवाद चढाउदै सधैं असल कर्म दिन-दु:खी असाह्य र अबोध प्राणीको आवज र सेवामा समर्पित हुँदै यो संसारमा मानवताको बीजारोपण गरौ ।
जय प्रेम,
With Love and Blessings
Guruhajur!

24/05/2025

Godangel bani 24 may 2025
प्रिय आमा बाबा युवा नानुहरु, हजुरहरु जहाँ–जहाँ रहनु भएको छ सम्पुर्णमा कल्याणको कामना गर्दै आजको गड्याञ्जल बाणी तर्फ प्रवेश गर्ने अनुमति चाहन्छु ।

हामीले भर्खरै Heavenly Day / Lovism Day एउटा उत्सवको रूपमा मनायौं, यो दिनलाई उत्सवको रूपमा मनाई रहँदा एउटा उत्सवको रूप मात्रै अर्थ नलागोस्, हाम्रो लागि Heavenly Day / Lovism Day साच्चिकै आध्यात्मिक मार्ग तर्फ लम्किने उर्जाको रूपमा सन्देश मिलोस् । त्यो इतिहासको दिनलाई हामीले इतिहास बनाएर पढ्नु भन्दा पनि वर्तमानमा हाम्रो पाइलाहरु आध्यात्मिकमा चाल्न सुरु गरौं । संसारकै सबैभन्दा उच्च शीर सगरमाथा चड्नुको कारण कुनै पनि ब्यक्तिगत इच्छा –चाहाना एउटा इज्जतको भावानाले कतै होइन, कुनै प्रतिस्पर्धाको भावनाले होइन, कुनै साहसिक कार्य गर्ने भावनाले पनि होइन, तर सामान्य भावना चै के हो भने ध्यान गर्नु, प्राथाना र अनुरोध गर्नु हो । ध्यान गर्नुको उदेश्य भनेको संसार बाट जो जति बिदा भएर जानु भयो उहाँहरु लाई शान्ति मिलोस् भन्ने कामना अनि आज संसारमा जति बसोबास गरिरहेका छन् मानव जाति लगायत सम्पुर्ण प्राणी जगत सबैको हित होस्, मंगल होस् भन्ने हेतुले मानव जाती लगायत सबैको हित होस्, मंगल होस् भन्ने कामना गर्नु ध्यानको मुल मर्म रहेको थियो । यो ध्यानले केवल मानव–प्राणी लाई मात्रै होईन तर प्रकृतिलाई पनि टेवा पुगोस् भन्ने ध्यानको उदेश्य थियो । प्रकृति बिना हामी बाच्न सक्दैनौं, प्रकृतिको नियम लाई मानेनौ भने हामी एकै छिनमा सिधिन्छौं पनि, जसरी मान्छेले कुनै ढुङ्गा खाएर उ बाच्न सक्दैन किनकि त्यो प्रकृतिको विरुद्ध हो । त्यसरी नै रुख –बिरुवाहरु ढालेर मान्छे रहन सक्दैन किनकि रुख–बिरुवाहरु ढाल्न बित्तिकै अक्सिजनको नास हुन्छ अनि प्रकृतिक प्रकोपहरु आउन थाल्छ, वायु प्रदूषण सुनामी–भुकम्प आदि चिजहरु जुन आइरहेका छन् यो मान्छेको स्वार्थको कारणले गर्दा भैरहेको हामीले देखिरहेका छौँ, यसैगरी प्रकृतिलाई माया नगर्दा मान्छेले आफुले–आफैलाई ध्वस्त गरिरहेको अवस्था सर्वबिदित छ । यससर्थ प्रकृतिलाई पनि प्रेम गर्न सकौ भन्ने मुख्य ध्यानको ध्याय रहेको थियो ।

मान्छेले यो एउटा पृथ्वीलाई विभिन्न धर्म, वर्ण, जातको नाममा टुक्रा –टुक्रा पारेको छ, हिन्दुको देश, मुस्लिमको देश, क्रीस्चियनको देश, त्यो देश भित्र पनि वर्ण, जातको आधारमा बिभाजन गरिएको छ, एक राष्ट्रले अर्को राष्ट्रलाई मात्रै होइन, एउटा धर्मले अर्को धर्मलाई मात्रै होइन आज यहाँ हिन्दु हिन्दु मै लडाइँ छ, मुस्लिम मुस्लिम मै लडाइँ छ, क्रीस्चियन क्रीस्चियन मै लडाइँ छ यो सबै हुनुको एउटा कारण हो आज प्रेम सेलाएको छ । भगवानहरुको उपदेशलाई वाणीहरुलाई कथा मात्रै बनाएर विस्तार गरियो, तर अनुसरण गर्ने तिर ध्यान खासै गएको पाइन्न, भगवानहरुको ज्ञानलाई विभिन्न शास्त्र बनाएर प्रचार गरियो तर खुद आफैले ग्रहण गरिएन, यसर्थ हामीले भगवानहरुको उपदेशलाई ब्यबहारिक रूपमा ग्रहण गर्नु सक्नु पर्छ, हामीले भगवानहरुको उपदेशलाई कथा मात्रै बनाउने होइन भगवानको प्रत्येक पाइला–पाइलामा हाम्रो पाइला खेप्नु पर्छ । Heavenly Day / Lovism Day ले हामीलाई यही सन्देश दिएको बुझ्नु पर्छ । यो पृथ्वी हामी सबैको साझा घर हो, हामी मानव लगायत सम्पुर्ण जीव प्राणीहरुको घर हो, यो पृथ्वीलाई प्रेम गर्नु, संरक्षण गर्नु हामी सबै मान्छेहरुको कर्तव्य दायित्व हो । अहिले पृथ्वीको आयु लम्बाउनको निम्ति हामी सबैले शान्तिमा जिउनु पर्छ, जब यो पृथ्वी शान्ति रहन्छ तब मात्रै यो पृथ्वीमा रहने हामी मानव लगायत सारा प्राणीहरुलाई शान्ति मिल्नेछ, यो पृथ्वीलाई शान्ति राख्नको लागि एउटै मात्रै उपाय छ त्यो हो “प्रेम“ यानकी प्रेमले जिउनु, Lovism Philosophy को मन्त्र प्रेमले सोच्नु, प्रेमले बोल्नु, प्रेमले जिउनु यी मन्त्रहरुलाई हामी सबैले ब्यबहारिक रूपमा लागू गर्नु सके मात्रै यो पृथ्वी शान्ति रहनेछ ।

प्रियजन हजुरहरु संसारको हरेक ठाउँमा रहेर आ–आफ्नो ठाँउमा असल काम गरिरहनु भएको छ, प्रेमवादको दर्शन अनुसार आफ्नो जीवनलाई व्यबहारमा ढालेर अगाडि बढिरहनु भएको छ, हजुरहरु सबैले आफ्नो ठाँउ बाट संसारलाई बचाउने कुनै न कुनै भुमिका निभाई रहनु भएको छ, Heavenly Day / Lovism Day द्वारा सदैव असल कर्ममा अग्रसर हुने प्रेरणा मिलिरहोस् भन्दै हजुरहरु सम्पुर्णमा भित्री हृदय देखि धन्यवाद अनि कृतज्ञता चढाउदछु ।
Once again
Happy Heavenly/Lovism Day !
With Love and Blessings
Master Godangel,

23/05/2025