06/10/2025
NAGALIT SI MAAM DAHIL NAGBEBENTA RAW AKO NG BANANA Q SA KLASE, AT BIGLA PANG DUMATING 'YUNG PRINCIPAL NAMIN
Ako si Junjun, labing-apat na taong gulang at nasa Grade 9. Madalas sabihin ni nanay na masipag daw akong bata, pero minsan napapagod din ako, lalo na tuwing madaling araw pa lang ay gising na kami para magluto ng banana Q na binebenta namin sa labas ng paaralan.
Si nanay ang nagpiprito ng saging habang ako naman ang tagatuhog at tagabenta. Madalas ay may amoy mantika pa ang uniform ko, pero ayos lang. Para sa akin, mas mabuti nang amoy banana Q kaysa amoy kahirapan na walang ginagawa.
Tuwing recess at uwian, nagbebenta ako ng banana Q sa labas ng gate ng school. Hindi ako nahihiya, kasi alam kong sa bawat tuhog ng saging, may dagdag akong ambag sa pangmatrikula ko. Pero isang araw, nagbago ang lahat.
Lunes ng umaga noon. Mainit ang panahon at pawis na pawis ako kahit bagong ligo. Pagpasok ko sa classroom, nagulat ako nang biglang tawagin ako ni Ma’am Leticia, ang adviser namin.
“Junjun! Ano bang ginagawa mo? Bakit nagbebenta ka ng banana Q habang nagkaklase tayo?!”
Napatingin ako agad. Lahat ng kaklase ko napatigil sa pagsusulat. May ilan pang napatingin sa akin na parang nanonood ng eksena sa teleserye.
“Ma’am?” tanong ko, nanginginig ang boses ko. “Hindi po totoo ’yan…”
Ngunit singbilis ng kidlat ang sagot ni Ma’am.
“’Wag ka nang magsinungaling! Nahuli ka raw kahapon na nag-aalok ng banana Q habang nagtuturo ako!”
Ramdam ko ang panlalamig ng katawan ko. Alam kong wala akong ginawang masama. Pero ang boses ni Ma’am ay parang martilyong dumadagundong sa tenga ko.
“Hindi po, Ma’am! Hindi po ako nagbebenta sa loob. Sa labas lang po ako, tuwing recess,” sagot ko habang nagsisimula nang mamuo ang luha sa mga mata ko.
Pero hindi siya nakinig. Sa halip, humakbang siya palapit at tinuro ako.
“’Wag mo akong gawing t4nga, Junjun! Alam kong ikaw ’yun. Pati mga kaklase mo nagsabi!”
Napatingin ako sa mga kaklase ko. Pero wala ni isa ang lumaban o nagtangkang magsalita para ipagtanggol ako. Yung iba, umiwas ng tingin; yung iba, tumango lang kay Ma’am. At doon ako tuluyang napayuko sa hiya, kasabay ng pagtulo ng mga luha ko.
Habang umiiyak ako, biglang dumaan sa hallway si Sir Amador, ang principal ng paaralan. Narinig niya ang sigaw ni Ma’am kaya agad siyang pumasok sa classroom.
“Ano’ng nangyayari rito, Ma’am Leticia?” tanong niya, kalmado pero matigas ang tono.
Mabilis na sumagot si Ma’am.
“Si Junjun po, Sir. Nagbebenta ng banana Q sa oras ng klase! Wala pong disiplina!”
Tumingin sa akin si Sir. Maamo pero matalim ang mata niya, parang sinusuri kung nagsasabi ako ng totoo.
“Totoo ba ’yan, hijo?”
Halos mabulol ako sa takot. “Hindi po, Sir. Hindi ko po ginawa. Dala ko lang po ito kasi sa recess ko po binibenta sa labas ng gate.”
Ngunit sumabat ulit si Ma’am, galit na galit. “Sir, lahat po ng kaklase niya nagsabi! Wala po siyang respeto sa klase ko!”
Tahimik lang si Sir. Maya-maya, tumingin siya sa mga kaklase ko.
“Sino sa inyo ang makakapagsabi ng totoo?”
Walang nagsalita. Ilang segundo ang lumipas, may isang nagtaas ng kamay, pero ang sagot ay pabor kay Ma’am.
“Opo, Sir. Nagbebenta po siya.”
Doon, parang gumuho ang mundo ko. Napayuko ako, nanginginig, at tuluyang bumagsak ang mga luha ko sa sahig.
(nasa UNANG COMMENT ang ending)
.👇👇👇👇👇
