Aleksandra Marciniak Psycholog Łódź. Dorośli, dzieci. Gabinet, czat, online

19/05/2025

09/02/2023

"Danuta Golec: Część dorosłych uważa, że w dzieciństwie nie byli widziani. Ich potrzeby i trudności - przede wszystkim emocjonalne - były odsuwane. Nie chodzi o zaniedbanie, dziecko mogło mieć świetne warunki, być wożone na basen i na kucyki, ale rodzice w gruncie rzeczy nie wiedzieli, jakie konflikty wewnętrzne przeżywa i jakiej pomocy potrzebuje. Brakowało myślącego rodzica, który rozumie, że dziecko ma życie wewnętrzne. Kogoś, kto potrafi wytrzymywać emocje.

Grzegorz Sroczyński: Wytrzymywać?
DG: Chodzi o przestrzeń wewnętrzną, która pozwala przyjąć od dziecka lęk, smutek, złość, przyjrzeć się tym uczuciom i zamienić na mniej przerażające. Można ten proces porównać do trawienia. Dziecko nie połknie zbyt dużych kawałków, trzeba mu jedzenie rozdrobnić. Niektórym dorosłym tej funkcji brakuje. Dziesięciolatka zwierza się z kłopotów w szkole, a w matce budzi to taki lęk, że wzdycha: "Jak nie przestaniesz, to ja zwariuję". "Chyba się powieszę, jeśli będziesz ciągle histeryzować". Dziecko dostaje komunikat, że swoimi problemami może matce zrobić krzywdę, więc nie powinno ujawniać trudności ani nawet ich mieć. W późniejszym życiu taka osoba może mieć nieświadome przekonanie, że jeśli zbliży się do kogokolwiek, to go zniszczy - ten ktoś zwariuje albo umrze. Oczywiście każdemu rodzicowi może się zdarzyć, że bywa nieprzytomny psychologicznie, niedostępny, ale jeśli to zbyt często się powtarza, staje się dla dziecka traumatyczne."

fragment rozmowy "Nikt mnie tak nie irytuje, jak matka"
fot Myeyeslamp

09/02/2023

Anna Król-Kuczkowska: Proszę sobie wyobrazić pacjentkę o strukturze osobowości borderline z bardzo zdezorganizowanym wzorcem tworzenia więzi. Wzorzec ten można pokrótce opisać jako równoczesne przeżywanie przeciwstawnych pragnień – bycia razem i przerażenia tym byciem, dużą impulsywność, słabe rozumienie swojego i innych świata wewnętrznego i ogromny lęk przed porzuceniem. W chwili zgłoszenia na terapię jej życie jest nie do zniesienia, bo wszędzie dostrzega sygnały tego, że jest niechciana, niekochana i odrzucana. Na przykład leży wieczorem w łóżku ze swoim partnerem i mówi mu, że chce z nim porozmawiać, a on na to odpowiada, że jest zmęczony i odwraca się od niej. W psychice takiej osoby pojawia się wtedy tyle nieznośnych uczuć, których ona sama nie potrafi ani zrozumieć ani ukoić, że po to, by je rozładować np wdaje się w gwałtowną awanturę, albo robi sobie jakąś krzywdę. Jeśli po przejściu terapii ta sama osoba zareaguje na takie zdarzenie mniej impulsywnie, to różnica, która zajdzie w jej życiu osobistym będzie ogromna. To będzie oznaczało, że nauczyła się na terapii zatrzymywać się i tłumaczyć sobie, że takie zdarzenie można interpretować różnorako, powiedzieć sobie na przykład: „no dobrze, wiem, że mam z tym kłopot, poczułam się odrzucona, jak się odwrócił, ale może rzeczywiście jest po prostu zmęczony, miał ciężki dzień, a wczoraj przecież okazywał mi dużo czułości, może nie ma siły teraz rozmawiać, chyba też ma do mnie żal, że tak nakrzyczałam dziś na jego siostrę przez telefon, może rzeczywiście trochę przesadziłam, zobaczymy co będzie jutro”.
Cveta Dimitrova: I to od razu będzie oznaczało, że lepiej się z mężem dogada. Ale co takiego musi się wydarzyć w gabinecie, żeby taka pacjentka zdołała pomyśleć i zareagować inaczej niż zawsze reagowała?
AKK: Musi nauczyć się rzeczy, których z różnych powodów nie miała możliwości nauczyć się wcześniej, zazwyczaj w okresie dzieciństwa i dorastania. Kiedy zaczynam pracę z pacjentami, wyobrażam sobie sytuacje, które sprawiają im trudność, staram się wychwycić momenty, które prowadzą ich do kłopotów. Pacjenci nie dlatego wikłają się w problemy, bo się nie starają, są złośliwi, albo im się nie chce. Oni po prostu nie potrafią inaczej sobie radzić z różnymi okolicznościami. Nie możemy robić czegoś, czego wcześniej się nie nauczyliśmy, powtarzamy na ogół to, czego zostaliśmy nauczeni. A to z kolei bywa spuścizna trudnych doświadczeń, bagażu, którego nie włożyliśmy sobie sami na plecy, choć to my go dźwigamy całe życie. To, że ktoś ma ograniczony dostęp do swoich emocji, nie umie nawet ich rozpoznać, a tym bardziej rozumieć i wyobrażać sobie jak mogą na nie reagować inni, nie jest kwestią jego złej woli. Pacjent nie tyle jest kimś chorym, ale raczej kimś, kto utknął na pewnym etapie swojego rozwoju, bo czegoś nie dostał."

fragment rozmowy z książki "Psychoterapia dziś"

15/01/2023

"Ludzie z PTSD są stale w stanie przeciążenia bodźcami. Starają się sobie z tym radzić, odcinając się od otoczenia, wypracowując widzenie tunelowe i nadmierną koncentrację. Jeśli nie potrafią wyłączyć się w sposób naturalny, mogą starać odciąć się od świata alkoholem lub narkotykami. Tragizm leży w tym, że ceną takiej blokady jest odcięcie się także od źródeł przyjemności i radości."

Bessel van der Kolk, Strach ucieleśniony, Str. 93
fot Matteo Catanese

27/10/2022

🤎 "Lęk przed bliskością uniemożliwia niektórym osobom nawiązanie jakiegokolwiek związku emocjonalnego. Chociaż wchodzą w przejściowe relacje, to zrywają je, kiedy pojawia się uczucie miłości, potrzeba czułości i tęsknota za czymś trwałym. Boją się ścisłych więzów - skazujących na łaskę lub niełaskę partnera, który np. mógłby wyśmiać ich uczucia lub inaczej zranić. Lęk przed niemożliwą do zniesienia frustracją powoduje, że uprzedzając ją sami zrywają relację, aby nie dopuścić do bycia porzuconym. W ten sposób sprowadzają na siebie inną frustrację, prowadzącą do wewnętrznej pustki, poczucia rezygnacji i bezsensu własnego życia."
Jurg Willi, "Związek dwojga"

Lęku przed bliskością niezwykle często doświadczają osoby wychowywane w rodzinach dysfunkcyjnych lub rodzinach, w których nadużywano alkoholu.

12/10/2022

https://www.facebook.com/169812436427948/posts/5528811623861309/

Ni nam samym, ni we dwoje zostać nam… Wyśpiewany przez zespół Kult dylemat jest bliski wielu parom, które po kilka razy schodzą się i rozstają. Jakie szanse powodzenia ma związek na bis – pytamy terapeutę Pawła Przybysza.

10/10/2022

https://pieknoumyslu.com/od-urodzenia-do-czterech-lat-to-najbardziej-decydujaca-faza-dla-mozgu/?utm_medium=org&utm_campaign=new_search&utm_source=mcfb&utm_content=mc_937581

06/10/2022

https://www.facebook.com/100063755703951/posts/512452770889909/

Uwikłanie w związek - artykuł mgr Adama Zalepy - wpis kategorii Aktualności - Blog Poradni Clue.

14/09/2022

Osobowość borderline – pierwsze objawy. Jak wygląda atak borderline?

https://zwierciadlo.pl/psychologia/334630,1,osobowosc-borderline--pierwsze-objawy-jak-wyglada-atak-borderline.read

24/08/2022

Wszystko można odzyskać.
Pieniądze.
Pracę.
Pozycję społeczną.
Wszystko.

Tylko nie CZAS.

Czas, który można było spędzić z ukochaną osobą.
Tego nigdy nie odzyskasz.

~ Aneta Micherda

10/04/2022