Pracownia Psychoterapii i Samorozwoju Adam Zalepa

14/05/2025

11/05/2025

Cele psychoterapii:
"zrozumienie wszystkich aspektów Ja, nawet najbardziej prymitywnych i zaburzających, rozwój współczucia dla samego siebie (i innych w miarę jak zmniejsza się nasza potrzeba projekcji i przemieszczenia niepożądanych cech) oraz poszerzenie swej wolności, by móc rozwiązywać stare konflikty nowymi metodami."
Nancy McWilliams

09/05/2025

"Pierwszym krokiem w każdej zmianie jest przyjęcie odpowiedzialności za swoje życie. Jak bowiem możemy je zmieniać, jeśli w ogóle nie czujemy się za nie odpowiedzialni?"
"Kat miłości" - Irvin D. Yalom

27/10/2024

Najważniejsze są autentyczne potrzeby
(np. dbanie o siebie, macierzyństwo/ojcostwo, rozwój, aktywność) i pragnienia (np. życia w zgodzie z sobą, realizacji marzeń ze szkoły średniej). Zazwyczaj mają one odzwierciedlenie w nie zawsze uświadomionej historii przodków (np. ciotki, która wyjechała za granicę wbrew obawom i krytyce jej rodziców), chociaż dotąd były negowane przez destrukcyjne międzypokoleniowe często niewybrzmiane do końca przekazy (np. pradziadek wyjechał i przepadł) i/lub lęk pacjenta przed powtórzeniem dysfunkcyjnej dynamiki (np. kuzynka wyjechała i wszyscy się od niej odwrócili – bo tak jak w historii pradziadka uznali, że przepadła). Dlatego przez ograniczenia spowodowane rodzinnymi i/lub kulturowymi przekazami wiele osób obawia się założenia rodziny lub poświęcenia uwagi rozwojowi osobistemu mimo odczuwania takich potrzeb. Paradoksalnie wiedzą przy tym, co im służy i jak to osiągnąć a jednocześnie nie wiedzą, ponieważ odcięci od zasobów czyli pozytywnych narracji o sobie i swoich krewnych tkwią w obezwładniającym transie przytłoczeni lękami przeszłości rodzinnej oraz niewyjaśnionymi tajemnicami, o których nie wolno mówić (np. dziadek na wyjazdach z pracy w delegacje zdradzał babkę). Praca terapeutyczna toczy się wtedy niejednokrotnie wolno i z trudem w kierunku odkrywania w dżungli sprzecznych tendencji drogi do autentycznych potrzeb i energii umożliwiającej ich realizację.

Adam Zalepa

23/10/2024

"Pierwszym krokiem w każdej zmianie jest przyjęcie odpowiedzialności za swoje życie. Jak bowiem możemy je zmieniać, jeśli w ogóle nie czujemy się za nie odpowiedzialni?"
Irvin D. Yalom

16/10/2024

Witam nowych obserwatorów! Fajnie, że jesteście! Jurek Mozdzer, Aneta Kacprzak - Bernacińska

14/10/2024

O rezygnacji z siebie
Osoby, które rezygnują z siebie dla związku, rodziny (często też pracy), doświadczają narastającego niezadowolenia, złości, utrzymującej się frustracji i stanów depresyjnych. Poświęcenie własnych potrzeb i rozwoju na rzecz partnera często „w imię miłości” nikomu nie służy i staje się przyczyną poważnych problemów indywidualnych i rodzinnych. Jak do tego dochodzi? Z pewnością ogromną rolę odgrywają wzorce zaszczepione w dzieciństwie w rodzinie pochodzenia, kształt wzajemnych relacji między rodzicami i między rodzicami a dziećmi. Nie bez znaczenia są również późniejsze życiowe doświadczenia oraz postawa obecnego partnera, który może wcielać się w postać upragnionego supermana (o czym marzy każdy chłopiec), na którego z podziwem patrzy oddana, „zbyt mocno kochająca” partnerka. Mężczyzna ten czasem za sprawą własnych wyobrażeń i nieświadomych oczekiwań kobiety stara się spełnić fantazje o idealnym ojcu, którego brakowało w dzieciństwie i osiągnąć różnie pojmowany życiowy sukces. Dążenie do spełnienia, rozwoju i potwierdzenia swojej wartości poprzez odgrywanie ról i rezygnację z części własnego „ja”, na początku może jedynie nadmiernie idealizować relację. Później jednak coraz bardziej obciąża, prowadzi oboje do poczucia oddzielenia, zmęczenia życiem i pracą, wypalenia uczuć, kryzysu oraz chęci ucieczki. Dlatego rozumienie własnych autentycznych potrzeb, ich wyrażanie i szacunek dla potrzeb partnera są podstawą udanego związku.
Adam Zalepa