Pracownia Psychoterapii VIOMA

12/05/2025

Z dużą radością chcemy poinformować, iż Evgenios Ioannou, członek naszego zespołu i współzałożyciel naszej Pracowni, otrzymał drugie miejsce za esej, który napisał do konkursu kwartalnika psychoanalitycznego Idiomy.. Nie możemy się doczekać druku i lektury.

📢 Uwaga, ważne! Ogłoszenie wyników!

Drodzy czytelnicy, czytelniczki, osoby czytające! Z ogromnym wzruszeniem pragniemy ogłosić wyniki konkursu na esej nawiązujący do tematyki nadchodzącej konferencji PTPP: „POMIĘDZY – migracje wewnętrzne i zewnętrzne”.

Wpłynęło do nas 26 konkursowych prac. Poziom merytoryczny, literacki, głębia skojarzeń i odwaga odkrywania siebie przerosły nasze wyobrażenia. Dlatego postanowiłyśmy rozszerzyć pulę nagród i wyróżnić więcej osób, niż pierwotnie planowałyśmy. Dzięki współpracy z naszym niezawodnym partnerem, Drukarnią BETMOR, stało się to możliwe – drukarnia zasponsorowała dodatkowe nagrody za dwa drugie miejsca.

🏆 Pierwsze miejsce:
Magdalena Cieśluk-Toczek, temat pracy: „Pomiędzy”
→ za impresje, otwartość na skojarzenia, odwagę. Za poetyckie rozmarzenie i zdania przenikające na wskroś.
Nagroda: udział w konferencji PTPP sponsorowany przez wydawnictwo IDioMY.

🥈 Drugie miejsce, ex aequo:
Patrycja Felczak, temat pracy: „Trickster: Między śmiechem a rozpaczą”
→ za oryginalność ujęcia, za podążanie za bohaterem, nawet jeśli bywa clownem, za archetypy i śmiech.
Nagroda: udział w konferencji PTPP sponsorowany przez drukarnię BETMOR.

Evgenios Ioannou, temat pracy: „Pomiędzy: Migracje wewnętrzne i zewnętrzne”
→ za intelektualny wysiłek i dyscyplinę, naukowe zacięcie, które nie gubi po drodze żywości.
Nagroda: uczestnictwo w seminarium klinicznym z Virginią Ungar, sponsorowane przez drukarnię BETMOR.

🎖️ Wyróżnienie:
Krystyna Gawleńska, temat pracy: „Przeploty w chodzeniu”
→ za przeploty, przesunięcia i szczeliny, za poezję i fenomenologię percepcji.
Nagroda: książki sponsorowane przez wydawnictwo IDioMY.

Gratulujemy laureatom, dziękujemy wszystkim piszącym i kłaniamy się w pas!
Myślimy intensywnie o możliwości wydania nie tylko nagrodzonych esejów – wyczekujcie wieści!

Aby wiadomość dotarła do jak największej liczby osób, pierwszy raz oznaczamy wszystkich naszych obserwujących. Dziękujemy, że jesteście z nami!

zdjęcie: Magdalena Cieśluk-Toczek - laureatka konkursu w swojej pracy

Pomiędzy. Konferencja PTPP Drukarnia Betmor

07/04/2025

Superwizja stanowi kluczowy element rozwoju zawodowego psychologów i psychoterapeutów. Pracownia Psychoterapii VIOMA oferuje superwizję w podejściu psychodynamicznym, która jest dostosowana do potrzeb zarówno psychologów, psychoterapeutów w trakcie szkolenia, jak i terapeutów po zakończonym szkoleniu (różnych modalności).

W naszej Pracowni dążymy do stworzenia przestrzeni, w której psychologowie i psychoterapeuci mogą nie tylko rozwijać swoje umiejętności (rozumienia pacjenta, formułowania interwencji dostosowanych do potrzeb pacjentów) ale także zrozumieć swoją rolę w konteście pracy z pacjentami.

Serdecznie zapraszamy do współpracy i uczestnictwa w superwizji.

Więcej infomacji i zapisy: https://www.lodzpsychoterapia.com/superwizja

05/02/2025

Z radością chcemy poinformować, że do naszego zespołu dołączyła Pani Magdalena Malczewska.

Pani Magdalena Malczewska jest psychologiem, certyfikowaną psychoterapeutką Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. Jest absolwentką psychologii i historii sztuki na Uniwersytecie Łódzkim oraz studiów doktoranckich na Uniwersytecie Medycznym w Łodzi. Ukończyła czteroletnie Studium Psychoterapii oraz dwuletnią Szkołę Psychoterapii Par i Rodzin w Laboratorium Psychoedukacji, ośrodku rekomendowanym przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne i atestowanym przez Polskie Towarzystwo Psychiatryczne. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.

​Doświadczenie zdobywała m.in. na oddziale ogólnopsychiatrycznym Kliniki Psychiatrii Dorosłych UM w Łodzi, na oddziale leczenia zaburzeń psychotycznych Centralnego Szpitala Klinicznego UM w Łodzi, w Poradni Zdrowia Psychicznego szpitala im. Babińskiego w Łodzi oraz w placówkach prywatnych.

Pracuje w nurcie terapii psychodynamicznej.
W Pracowni Psychoterapii VIOMA prowadzi psychoterapię indywidualną osób dorosłych oraz superwizję.

Dostępne terminy:

https://www.lodzpsychoterapia.com/magdalena-malczewska

06/11/2024

Z radością chcemy poinformować, że do naszego zespołu dołączyła Pani Monika Zaręba.

Pani Monika Zaręba jest psycholożką, psychoterapeutką i psychotraumatolożką.

Pani Monika pisze o sobie:

"Bycie terapeutą rozumiem jako towarzyszenie ludziom w (czasem trudnej) drodze ku zobaczeniu siebie w rzeczywistej odsłonie: ze swoimi mocnymi i słabymi stronami, wszystkimi blaskami i cieniami. W związku z tym moim zadaniem jest pomóc im w ułożeniu się ze sobą i otoczeniem na tyle, aby mogli wieść satysfakcjonujące ich życie. Osoby przychodzące do gabinetu postrzegam przez pryzmat tego jak przeżywają siebie i otaczającą ich rzeczywistość, w jaki sposób komunikują swoje trudności, nie zaś z perspektywy konkretnych diagnoz czy jednostek chorobowych.

Jestem absolwentką psychologii (specjalność: psychologia zdrowia i kliniczna) na Wydziale Nauk o Wychowaniu Uniwersytetu Łódzkiego. Ukończyłam czteroletnie, całościowe szkolenie w zakresie psychoterapii na studiach podyplomowych w Katedrze Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Podczas stażu w Klinice Psychiatrii Dorosłych Uniwersytetu Medycznego w Łodzi doskonaliłam swoje umiejętności w dziedzinie diagnozowania i opiniowania psychologicznego. Dbam o ciągły rozwój zawodowy korzystając z grup seminaryjnych prowadzonych w podejściu psychoanalitycznym. Ukończyłam 2-letnie szkolenie w leczeniu głębokich zaburzeń osobowości organizowanego przez Krakowską Szkołę Psychoterapii Psychoanalitycznej. Obecnie kształcę się z zakresu psychotraumatologii praktycznej w Pomorskim Centrum Psychotraumatologii. Jestem członkiem Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Pracuję z pacjentami dorosłymi zarówno indywidualnie jak i grupowo. Pomagam w trudnościach związanych z relacjami interpersonalnymi (w rodzinie, w pracy), brakiem satysfakcji życiowej, mam doświadczenie w kontaktach z pacjentami w kryzysie, depresji, cierpiących z powodu zaburzeń lękowych i zaburzeń osobowości.

Mam doświadczenie w prowadzeniu psychoterapii indywidualnej w Poradni Zdrowia Psychicznego SPZOZ Szpitala im. Babińskiego w Łodzi i Poradni Zdrowia Psychicznego Synapsis w Łodzi, a także w prowadzeniu psychoterapii grupowej i arteterapii na Oddziale Dziennym Leczenia Nerwic i Zaburzeń Osobowości oraz w pracy w Zespole Leczenia Środowiskowego Poradni Ego w Łodzi."

Konsultacje można umawiać telefonicznie lub poprzez kalendarz dostępny na stronie: https://www.lodzpsychoterapia.com/monika-zareba

23/09/2024

W sobotę, 21 września, w naszej Pracowni odbyło się kolejne seminarium Pani Joanna Chmarzyńska-Golińska, na którym spotkaliśmy się w grupie psychoterapeutów różnych modalności by zgłębić temat mechanizmów dysocjacyjnych. Poruszaliśmy się w obrębie teorii, praktyki klinicznej i nie zabrakło emocji, gdyż raczej nie może być inaczej na spotkaniach z Panią Joanną, która w sposób wrażliwy wnika w różne obszary ludzkiego cierpienia. Nieustannie zaprasza ona psychoterapeutów do własnych przeżyć, do bycia poruszonymi, „by potem w gabinetach dać się poruszać w przestrzeni dotąd zagubionych doznań czy nieprzeżytego cierpienia naszych pacjentów, które szukają swojego pulsu.” Serdecznie dziękuję Pani Joannie 🌸. Uczestnikom również dziękuję - za czujną obecność, zaangażowanie i otwartość.
Mam nadzieję, że do zobaczenia 🍂
Andreea Perlanovschi

„Traumatyczne doznania nie są jak «wspomnieniowy film», a ich skutki istnieją w psychice jako komponent emocjonalnie odtwarzany. Skutki traumy są jak bezwiednie odtwarzany zapis pobudzeń i reaktywnych reakcji, wyzwalany w nieoczekiwanych momentach, często z pozoru nieznaczącymi wydarzeniami. Trauma istnieje jako optyka „tu i teraz” - jako emocjonalna percepcja środowiska zewnętrznego, w tym innych ludzi, która zamienia świat z miejsca do życia, w miejsce zagrożenia. Pamięć niejawna, szczególnie niejawna wiedza relacyjna, czyli zdysocjowane „wspomnienia” rozwojowej traumy relacyjnej, opowiadają swoją „historię” w działaniu, w lękach, w tym ile dobrego, a ile złego spodziewamy się od świata i od ludzi. Tak powstaje mózg przetrwania i tryb przetrwania, toksyczny wstyd i cierpienie tożsamościowe, które sprawia, że człowiek nie bardzo wie kim jest. Dobrze uchwyciła te zjawiska Anna Janko w książce «Mała zagłada»: «Czyli żyjesz sobie normalnie, wszystko normalnie się przemieszcza z przyszłości do przeszłości, ale na drugim planie coś jakby się zacięło i się powtarza. Jak na winylowej płycie, efekt zadrapania, igła gramofonu skacze w tył na pewnym wybranym odcinku utworu. I stąd napady paniki, które w ogóle nie są związane z bieżącą chwilą. Albo nagłe poczucie opuszczenia gdy siedzisz w domu pełnym ludzi. (…) Dlatego tak się dzieje, że kiedyś dawno, to co ci się przydarzyło, nie zostało tak doświadczone i przyswojone, jakby należało. Można powiedzieć: oczy tego nie uznały za swój widok, świadomość tego nie wchłonęła. Tak jakby kawałek twojego życia stanął w jakimś czasowym gardle i nie dawał się przełknąć.»
Gdy np. w „tu i teraz” zachodzi stresująca okoliczność, to u osób po traumie relacyjno-rozwojowej może wywoływać ona o wiele większą dysregulację, a w konsekwencji przesadną reaktywność - nagłe uruchamianie walki, ucieczki, zamrożenia czy przymilania się.

Ludzie straumatyzowani przychodzą do psychoterapeuty, by ten uchwycił czuciem to, co ich spotkało - co nie znaczy, że to przeżyli - a jedynie wchłonęli w niescalonej formie. Próby „odszukania siebie", czyli wczytania na nowo tych zagubionych, oddysocjowanych części, wymagają obecności innego człowieka, który wchłonie nadmiar napięcia, "uziemi" je, tym samym wznowi procesy integracyjne pomiędzy afektem a poznaniem.” (Joanna Chmarzyńska-Golińska, fragment wykładu)

14/09/2024

18/02/2024

Wczoraj w naszej Pracowni odbyło się seminarium Pani Joanna Chmarzyńska-Golińska na temat traumy relacyjno-rozwojowej.
Pragniemy serdecznie podziękować Pani Joannie za jej inspirującą obecność, za dzieleniem się swoją wiedzą, wrażliwością i doświadczeniem.
Bardzo dziękujemy również uczestniczącym psychoterapeutom za współtworzenie bezpiecznej przestrzeni, sprzyjającej uczeniu się oraz dzieleniu się myślami i uczuciami.
Do zobaczenia 🌿

„By ponownie włączyć się w nurt życia, potrzebujemy połączyć się z wcześniej dysocjowanymi energiami. Potrzeba dostępu do ludzkiego wsparcia, do czyjejś obecności, do dodatkowego umysłu, który upewni nas, że te wszystkie energie są normalne i właściwe. Potrzebujemy kogoś, kto podzieli się swoją pojemnością i wytrzymałością - kogoś, kto przez jakiś czas będzie jak rusztowanie, czy jak gąbka, która wchłonie nadmiar lęku. W ten sposób można oswoić dotąd niezbadane, i dlatego przerażające, rejony swojego ciała i umysłu. Taka droga powrotna do siebie prawdziwego bezpiecznie może się wydarzyć jedynie „w naczyniu relacji”– prawo półkulowych emocjonalnych kompetencji umysłu do umysłu. Integracja ze zranionymi częściami, nabycie zdolności świadomego posiadania tych cierpiących części - to ważne cele terapii. Zwłaszcza gdy w dzieciństwie, z braku opieki emocjonalnej, jedynym sposobem na przeciążenie i ból psychiczny było dysocjowanie go i nie było szansy nauczenia się jak towarzyszyć sobie w trudnych emocjach. W drodze do siebie potrzebujemy bezpiecznych warunków i kogoś, kogo nie straumatyzuje nasza pełna bólu, lęku i rozpaczy zawartość. Potrzebujemy osoby, która pozostanie przytomna i empatycznie obecna. Wtedy wnikanie w ból ma szansę nie stać się procesem retraumatyzującym. Ból nie będzie wszechogarniający, nie weźmie nas w swoje panowanie. Jest szansa, że będzie można z nim wejść w kontakt i niejako „odmieszać” ból wczesnych zranień, od siebie całego. Powstaje wówczas w psychice dojrzała kompetencja, która pozostaje świadoma przeszłości i psychobiologicznej spuścizny traumy , a to pozwala być bardziej w teraźniejszości - tu i teraz.” (fragment wykładu Pani Joanny Chmarzyńskiej-Golińskiej)

14/02/2024

"Miłość to magnetyczna siła, której źródłem jest jedna tylko osoba: jedno ciało i jedna dusza. Miłość jest wyborem, erotyzm - akceptacja. Bez erotyzmu - bez widzialnego kształtu, który przenika przez zmysły - nie ma miłości, ale miłość przekracza upragnione ciało i szuka w tym ciele duszy, a w duszy - ciała. Szuka pełnej osoby."

Octavio Paź - Podwójny płomień. Miłość i erotyzm

Obraz: Marc Chagall - Zakochani nad miastem

04/09/2023

"Rezygnując z nierealnych oczekiwań, stajemy się osobą kochającą innych i złączoną z innymi, znajdujemy także radość nie w wizji doskonałych przyjaźni, dzieci, małżeństwa i życia rodzinnego, a w cudownych niedoskonałościach ludzkich (aż za bardzo ludzkich) więzi."

Judith Viorst, To co musimy utracić

zdjęcie:
Pablo Picasso and Françoise Gilot in France, 1948. Photographer: Robert Capa.

23/08/2023

„….straumatyzowani pacjenci mogą sprawiać wrażenie, że duszy opuściły ich ciała. Jednak według starożytnej mądrości rozmaitych tradycji dusza nie może powrócić do świata ducha, jeżeli ciało fizyczne nie jest martwe. W rezultacie dusza ofiary pozostaje uwięziona w rodzaju otchłani, między pomiędzy. Odzyskanie duszy z tej otchłani jest zadaniem szamana – lub analityka. W analizie praca polega na ponownym uczynieniu z ciała niezagrażającego miejsca, tak aby dusza mogła do niego bezpiecznie powrócić.”

Ursula Wirtz, Umieranie i stawanie się

Obraz: H. Matisse - Zulma

21/08/2023

"Złość, jak wiadomo, jest przydatnym uczuciem. Służy temu, żebyśmy zrozumieli, że doświadczamy jakiegoś zagrożenia czy ataku, czasem również w sensie metaforycznym, dotyczącym właśnie wartości. Dziecko jest w stanie wyrazić złość bezpośrednio, jeżeli nie zostało uprzednio spacyfikowane. Dorosły - zależnie od sytuacji. Jak jest zły na szefa, to niekoniecznie będzie wrzeszczał i kopał. Nie zawsze możemy spoliczkować kogoś, kto nas skrzywdził, czy wycofać się z sytuacji, która jest nie do zniesienia. Ale coś z tą złością jednak można zrobić, choćby opracować ją wewnętrznie: poczuć ją, potraktować jako drogowskaz. Uraza natomiast to złość, która nie została rozładowana i opracowana, więc w nas zalega. Czasem mówi się o niej z angielskiego – „resentyment". I to „re" jest tutaj ważne, oznacza powtarzanie. Bo uraza jest trochę jak czkawka. Odtwarza się i odtwarza na nowo, nasilając się coraz bardziej. Już prawie 75 lat ma prawo psychologa i neurofizjologa Donalda Hebba: neurony jednocześnie wzbudzone łączą się na zawsze, ale to połączenie można wzmacniać lub osłabiać. Przeżywając ponownie urazę, wzmacniamy połączenia neuronalne między daną sytuacją a urazą, nie dając sobie szansy wyjścia z błędnego koła."

Zofia Milska-Wrzosińska w rozmowie z Agnieszką Jucewicz, 18.08.2023 Wolna Sobota, Gazeta Wyborcza

obraz: Evening on the Loire, 1923 - Felix Vallotton

26/05/2023

„Co do mnie, widzę już, jak wielką rolę odgrywało w mojej pracy pragnienie, by znaleźć i docenić zwyczajnie dobrą matkę. (…) Jeśli nie uznajemy w pełni roli matki, to musimy czuć niejasny lęk przed zależnością. Przybiera on czasem postać lęku przed KOBIETĄ lub lęku przed kobietą, a kiedy indziej przybiera mniej rozpoznawalne postaci, zawsze zawierając w sobie lęk przed dominacją.”

D.W. Winnicott – Wkład matki do społeczeństwa

obraz: Bob Thompson - Mother and child