22/10/2024
𝐃𝐫𝐨𝐝𝐳𝐲 𝐬𝐲𝐦𝐩𝐚𝐭𝐲𝐜𝐲 𝐬𝐨𝐜𝐣𝐨𝐭𝐞𝐫𝐚𝐩𝐢𝐢!
Wychodząc naprzeciw potrzebom zgłaszanym zarówno przez adeptów jak i kandydatów do Psychodynamicznego Studium Socjoterapii i Psychoterapii Młodzieży, postanowiliśmy odpowiedzieć na najczęściej pojawiające się pytania, dotyczące specyfiki zawodu socjoterapeuty. Pytania i kwestie, które pojawiają się zarówno w trakcie szkolenia, jak i podczas procesu rekrutacyjnego, postanowiliśmy przedyskutować z profesjonalistami w tej dziedzinie. Mamy nadzieję, że uda nam się, przybliżyć zarówno specyfikę zawodu socjoterapeuty, jego perspektywy i wyzwania, jak i przedstawić Wam sylwetki osób, które w różnych warunkach i systemach, z zaangażowaniem i pasją od lat pracują socjoterapeutycznie, wspierając rozwój dzieci i młodzieży.
Osobą, która zgodziła się podzielić z nami swoim wieloletnim doświadczeniem w pracy socjoterapeutycznej, jest Pani 𝐌𝐚𝐠𝐝𝐚𝐥𝐞𝐧𝐚 Łą𝐜𝐤𝐚 - 𝐋𝐢𝐩𝐬𝐤𝐚.
𝟏. 𝐍𝐚 𝐜𝐳𝐲𝐦 𝐩𝐨𝐥𝐞𝐠𝐚 𝐫𝐨𝐥𝐚 𝐬𝐨𝐜𝐣𝐨𝐭𝐞𝐫𝐚𝐩𝐞𝐮𝐭𝐲 𝐰 𝐦𝐢𝐞𝐣𝐬𝐜𝐮 𝐠𝐝𝐳𝐢𝐞 𝐏𝐚𝐧𝐢 𝐩𝐫𝐚𝐜𝐮𝐣𝐞?
Pracuje w placówce publicznej w Szkole Podstawowej w Gdańsku. Jestem tam odpowiedzialna za organizację i prowadzenie grup socjoterapeutycznych (nabór i kwalifikacja do grup), oraz tworzenie programu pracy dla tych grup.
Moja rola polega również na kontakcie z rodzicami uczestników zajęć socjoterapeutycznych, w postaci konsultacji, omówienia trudności u dziecka i rodziny, psychoedukacji rodzica (przed zajęciami, w trakcie ich trwania oraz po zakończeniu - w zależności od potrzeb), wsparcia emocjonalnego rodzica. Czasami rola ta wymaga też współpracy z zewnętrznymi instytucjami, świadczącymi większy zakres usług pomocy psychoterapeutycznej i psychiatrycznej, a niekiedy kontaktu z policją, MOPS - em czy PCPR- em (np. przy założeniu niebieskiej karty w oparciu o ustawę Kamilkową).
Czasami rola ta polega również na psychoedukacji oraz konsultacji z wychowawcami uczniów.
𝟐. 𝐉𝐚𝐤𝐚 𝐣𝐞𝐬𝐭 𝐤𝐨𝐧𝐬𝐭𝐫𝐮𝐤𝐜𝐣𝐚 𝐳𝐚𝐣ęć 𝐬𝐨𝐜𝐣𝐨𝐭𝐞𝐫𝐚𝐩𝐞𝐮𝐭𝐲𝐜𝐳𝐧𝐲𝐜𝐡?
Program zajęć i plan pisze w oparciu o moje doświadczenie zawodowe, znajomość dzieci i ich problematyki, środowisko w którym pracuje oraz literaturę (m.in. książki pod redakcja naukową Ewy Grudziejewskiej m.in. „Socjoterapia w pracy z dziećmi i młodzieżą”). Wykorzystuję liczne gry i zabawy terapeutyczne. Olbrzymie oparcie znajduję w metodzie psychodynamicznej, której nauczyłam się wiele lat temu w Krakowskim Centrum Psychodynamicznym.
Pozwala mi ona napisać ogólny plan zajęć dla grupy, skonstruować cele i założenia.
Jednak przede wszystkim, w socjoterapii patrzymy i obserwujemy co się dzieje w dynamice grupy i wtedy dostosowujemy narzędzia i techniki. Pracuję według metody szkoły, którą ukończyłam i jest to stały element.
𝟑. 𝐊𝐢𝐦 𝐬ą 𝐮𝐜𝐳𝐞𝐬𝐭𝐧𝐢𝐜𝐲 𝐠𝐫𝐮𝐩 𝐬𝐨𝐜𝐣𝐨𝐭𝐞𝐫𝐚𝐩𝐞𝐮𝐭𝐲𝐜𝐳𝐧𝐲𝐜𝐡?
Uczestnikami zajęć, tam gdzie pracuje, są dzieci i młodzież od 6 do 15 roku życia. Grupy liczą od 4 do maksymalnie 10 osób. Jest to miejsce dla wielu obszarów terapeutycznych: młodzież z trudnościami emocjonalnymi, problemami adaptacyjnymi, w trudnych sytuacjach rodzinnych, po stracie bliskiej osoby, zaburzonych więziach, problemach relacyjnych, problemach w grupie rówieśniczej, obniżonym nastroju…
𝟒. 𝐉𝐚𝐤𝐢𝐞 𝐰𝐲𝐳𝐰𝐚𝐧𝐢𝐚 𝐬𝐭𝐨𝐣ą 𝐩𝐫𝐳𝐞𝐝 𝐬𝐨𝐜𝐣𝐨𝐭𝐞𝐫𝐚𝐩𝐞𝐮𝐭ą?
Wyzwaniem jest sama praca w placówce publicznej. Dopasowanie się z drugim socjoterapeutą - idealnie byłoby pracować w tej samej metodzie.
Wyzwaniem jest także prowadzenie grupy z wykorzystaniem elementów dynamiki procesu grupowego, gdyż jest to niezwykle cenne narzędzie terapeutyczne.
𝟓. 𝐂𝐨 𝐏𝐚𝐧𝐢 𝐥𝐮𝐛𝐢 𝐰 𝐩𝐫𝐚𝐜𝐲 𝐬𝐨𝐜𝐣𝐨𝐭𝐞𝐫𝐚𝐩𝐞𝐮𝐭𝐲?
W szczególności najbardziej zapamiętuje te grupy, u których było mi dane doświadczyć procesu grupowego. Tego się nie da opisać, to trzeba przeżyć razem z grupą. Widzieć, jak korygują się nawyki… jest to niezwykle inspirujące i zachęcające do dalszej pracy.
𝟔. 𝐃𝐥𝐚 𝐤𝐨𝐠𝐨 𝐏𝐚𝐧𝐢 𝐳𝐝𝐚𝐧𝐢𝐞𝐦 𝐣𝐞𝐬𝐭 𝐏𝐬𝐲𝐜𝐡𝐨𝐝𝐲𝐧𝐚𝐦𝐢𝐜𝐳𝐧𝐞 𝐒𝐭𝐮𝐝𝐢𝐮𝐦 𝐒𝐨𝐜𝐣𝐨𝐭𝐞𝐫𝐚𝐩𝐢𝐢 𝐢 𝐏𝐬𝐲𝐜𝐡𝐨𝐭𝐞𝐫𝐚𝐩𝐢𝐢 𝐌ł𝐨𝐝𝐳𝐢𝐞ż𝐲?
Dla terapeutów, coachów, wychowawców klas, wszystkich pracujących z dziećmi i młodzieżą, aby potrafili zobaczyć że każda grupa ma swoją dynamikę, tempo, swoje potrzeby (czasem niewypowiedziane), że pełnią one konkretną rolę. Dla wszystkich, którzy chcieliby prowadzić grupę warsztatową, rozwój osobisty. Często prowadząc grupę, a nie mając odpowiednich narzędzi, nie znając metody, nie rozumiejąc jej dynamiki, grupa potrafi się nagle rozpaść, a my nie umiemy temu zapobiec, ani tym bardziej jej pomóc.
𝐌𝐚𝐠𝐝𝐚𝐥𝐞𝐧𝐚 Łą𝐜𝐤𝐚 - 𝐋𝐢𝐩𝐬𝐤𝐚 - pedagożka, psychoterapeutka, socjoterapeutka. W roku 2005 ukończyła szkolenie w Krakowskim Centrum Psychodynamicznym. Jako socjoterapeutka pracuje od około 15 lat. Prowadzi swój prywatny gabinet psychoterapeutyczny „ Dla rodziny”, gdzie pracuje z dziećmi, młodzieżą, rodzicami oraz młodymi dorosłymi.
Udziela się jako wolontariuszka w Rodzinnym Domu Dziecka.
W wolnym czasie uprawia jeździectwo.
Pani Magdalenie bardzo dziękujemy za rozmowę, a wszystkich tych, którzy pracują socjoterapeutycznie i zechcieliby podzielić się z nami swoją wiedzą i doświadczeniem, zapraszamy do kontaktu.
Rozmowa pod red. Sylwii Świerczek - Gubała
