Ogólnopolski Instytut Badań Psychologicznych "Empiria.pl"

04/07/2025

W 2025 roku zakończymy badania nad zjawiskiem alienacji rodzicielskiej

Badanie objęło do tej pory 240 osób – zarówno sprawców izolowania dziecka/dzieci od drugiego rodzica, jak i rodziców, których dziecko/dzieci zostały bezzasadnie odseparowane od niego.

Badanie polega na ocenie osobowości i ewentualnych zaburzeń psychicznych za pomocą Kwestionariusza MMPI-2 – Minnesockiego Wielowymiarowego Inwentarza Osobowości (ang. Minnesota Multiphasic Personality Inventory), autorstwa: James N. Butcher, John R. Graham, Yossef S. Ben–Porath, Auke Tellegen, W. Grant Dahlstrom. W polskiej normalizacji U. Brzezińska, M. Koć-Januchta, J. Stańczak.

Badanie nie uwzględniało sytuacji kiedy w systemie rodzinnym wystąpiła jakakolwiek forma przemocy – fizyczna, psychiczna, seksualna lub ekonomiczna czy rodzaj przemocy - gorąca (związana z ekspresją emocji) lub chłodna (pozbawiona ekspresji emocji).
Nie uwzględniono więc materiału badawczego, gdy występowała przemoc np.: uruchomiono procedurę Niebieskiej Karty, rodzic izolowany od dziecka/dzieci został skazany za stosowanie przemocy, rodzic izolowany od dziecka/dzieci został objęty zakazem zbliżania się do dzieci lub drugiego rodzica, rodzic izolowany od dziecka/dzieci został pozbawiony praw rodzicielskich, itp. W dokumentacji a także w wypowiedzi dzieci w sprawach, które wzięto pod uwagę jako materiał badawczy nie było także wypowiedzi dzieci lub rodziców odnośnie występowania w rozbitym systemie rodzinnym przemocy w jakiejkolwiek formie czy rodzaju.

Badaniem objęto kobiety i mężczyzn, zarówno kobiety jak i mężczyźni znajdują się w obu grupach rodziców izolowanych od dziecka/dzieci jak i izolujących dziecko/dzieci od drugiego rodzica.

Pytanie badawcze dotyczy zagadnienia - czy istnieją ściśle określone cechy osobowości/kompozycji cech osobowości lub zaburzeń psychicznych/kompozycji zaburzeń psychicznych, które mogą stanowić psychologiczny osobowościowo-zaburzeniowy predyktor alienacji rodzicielskiej. Ponadto badanie może odpowiedzieć na podobne zagadnienie w stosunku do rodzica niezasadnie izolowanego od dziecka/dzieci.

Psycholog, psychoterapeuta, biegły sądowy, analiza OZSS, alienacja rodzicielska, konflikt lojalnościowy, testy psychologiczne, psycholog dziecięcy, badania psychologiczne, psycholog sądowy, seksuolog, rozwód, opieka naprzemienna, opieka wiodąca, terapia.

03/07/2025

W 2025 roku w dalszym ciągu prowadzimy badania nad galloterapią. W 2024 roku w czasopiśmie medycznym MEDICAL TRIBUNE (6/2024) ukazał się artykuł psycholog, psychoterapeutki, biegłej sądowej Anny Miżowskiej oparty na naszych badaniach. Artykuł zatytułowano:
"Galloterapia jako skuteczna metoda wpływająca na nastrój i emocje człowieka".

W artykule zaprezentowano teoretyczne podstawy galloterapii - odmiany zooterapii z wykorzystaniem kury domowej oraz założenia i wyniki badań własnych w tym zakresie (Miżowska A. (2024) Galloterapia jako skuteczna metoda wpływająca na nastrój i emocje człowieka. Medical Tribune, 2024/6, s. 61-68).

02/07/2025

Prowadzimy badanie metodą:
• Skala Inteligencji Stanford-Binet 5 (SB5)
autorstwa G. H. Roid, w polskiej adaptacji - U. Sajewicz-Radtke, B. M. Radtke, M. Lipowska.

Jest to badanie indywidualne inteligencji dla grupy wiekowej od 2,0 do 69,11 lat, metoda posiada także tzw. „tabele wieków umysłowych”, które służą ocenie poziomu funkcjonowania osób niepełnosprawnych intelektualnie.
Metody tej można używać do badania osób słabosłyszących, z zaburzeniami komunikacji, autyzmem, trudnościami w nauce, poważnym uszkodzeniem mózgu w przypadku występującej u osoby badanej afazji lub osoby po udarze mózgu, które to stany negatywnie wpływają na zdolności językowe. Test ten można także stosować u osób posługujących się językiem polskim w sposób ograniczony, z osłabionym wzrokiem, niepełnosprawnych ruchowo, etc.
Test jest stosowany m.in. w przypadku podejrzeń, że rozwój osoby nie jest w pełni typowy, np. grupy specjalne, zaburzenia neurorozwojowe, wybitne uzdolnienia oraz jako jedyna metoda precyzyjnie różnicująca stopnie niepełnosprawności intelektualnej. Metoda ta przydatna jest m.in. w diagnozie klinicznej, przy badaniu do uzyskania orzeczenia poradniach psychologiczno-pedagogicznych, rent z tytułu niezdolności do pracy, oceny dojrzałości szkolnych, specyficznych zaburzeń językowych, dyskalkulii, dysleksji - specyficznych trudności w uczeniu się, ADHD (ang. Attention Deficit Hyperactivity Disorder), ADD (ang. attention-deficit disorder), itp.
Diagnoza umożliwia także rozpoznanie mocnych i słabych stron osoby badanej w zakresie inteligencji - zdolności intelektualnych i funkcjonowania poznawczego. Co z kolei umożliwia opracowanie indywidualnego planu ścieżki edukacyjnej czy planu terapii.

Test ten oparty jest o najbardziej aktualną teorię inteligencji CHC – „Cattell-Horn-Carroll”. Jest to psychologiczna teoria dotycząca struktury ludzkich zdolności poznawczych, oparta na pracy trzech psychologów: Raymonda B. Cattella, Johna L. Horna oraz Johna B. Carrolla. Teoria ta jest uważana za najważniejszą w badaniu ludzkiej inteligencji.
Specjalistą, który stosuje tę metodę może być jedynie psycholog posiadający odpowiednie szkolenie kwalifikacyjne z nadanym numerem uprawnień do posługiwania się narzędziem Skala Inteligencji Stanford-Binet 5.

Wyniki badania testem SB5 to tzw. wechslerowskie ilorazy inteligencji IQ (ang. Intelligence Quotient). Wyniki pełnego badania testem obejmują iloraz ogólny, iloraz werbalny, iloraz niewerbalny oraz wyniki poszczególnych czynników oraz wiek umysłowy.
(Pracowania Testów Psychologicznych i Pedagogicznych w Gdańsku https://pracowniatestow.pl/pl/p/Skala-Inteligencji-Stanford-Binet-5-SB5/187).

W przypadku zainteresowania badaniem testem Stanford-Binet 5 (SB5) zapraszamy do kontaktu telefonicznego:
• 698 092 159,
• 510 771 120,
• 691 071 809,
lub:
• e-mail: instytutbadanpsychologicznych@gmail.com,
• strona: www.instytutbadanpsychologicznych.pl.

11/06/2025

Alienacja rodzicielska - skutki dla rodzica izolowanego

O skutkach alienacji dla dziecka napisano już wiele pozycji naukowych nie tylko w języku angielskim, skutki te opisuje także literatura krajowa. Najistotniejsze są oczywiście negatywne skutki dla dziecka, w tym wpisie przedstawimy następstwa tego zjawiska dla wykluczonego rodzica.

Rodzic alienujący dąży do tego, aby dziecko stało się aktywnym uczestnikiem kampanii oczerniania rodzica wykluczonego, a nie tylko biernym obiektem jego oddziaływań. Efektem działań alienatora może być wytworzenie się u dziecka autentycznej, choć bezpodstawnej wrogości, wobec rodzica wykluczonego.
Rozwój badań nad PA (Parental Alienation) w tym roli dziecka w tym działaniu dały asumpt do wyodrębnienia Rodzicielskiego Zaburzenia Wyobcowania – ang. Parental Alienation Disorder – PAD (Bernet W. (2008). Parental Alienation Disorder and DSM-IV. „American Journal of Family Therapy”, No 5, pp. 349–366; Bernet, W., Von Boch-Galhau, W., Baker, J. L. A., Morrison, S. L. (2010). Parental Alienation, DSM-V, and ICD-11. „American Journal of Family Therapy”, No 2, pp. 76–187).

Istotą tego zjawiska jest fakt, iż dziecko, znajdujące się pod wpływem wiodącego opiekuna, zawiera przymierze z rodzicem preferowanym i odrzuca bez obiektywnych podstaw całkowicie relację z drugim rodzicem (Doughty, J., Maxwell, N., Slater, T. (2018) Review of research and case law on parental alienation. Welsh Government Cathays Park: Cardiff).
W takiej sytuacji jedną z ofiar PA (Parental Alienation) jest rodzic wykluczony, doświadczający wrogości ze strony dziecka/dzieci nie tylko ze względu na celowe oddziaływanie na nie rodzica-alienatora, ale także ze względu na mniej lub bardziej świadomy wybór dziecka. De facto wchodzi ono w rolę alientora - rodzica alienowanego, jego sojusznika.
Warunkiem koniecznym wystąpienia PAD (Parental Alienation Disorder) jest, podobnie jak w przypadku PA (Parental Alienation) to, aby wrogość dziecka była bezpodstawna i nie miała oparcia w materialnych przesłankach (np. przemoc psychiczna czy fizyczna, znęcanie się). Nie powinno więc diagnozować się PAD w systemie, w którym dzieci były narażone na znęcanie się, były świadkami przemocy. Trudności sprawia także taka diagnoza w przypadku występowania u dziecka zaburzeń np. lękowych, nastroju opozycyjno buntowniczych czy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) (Walker L. E., Shapiro, D. L. (2010) Parental Alienation Disorder: Why Label Children with a Mental Diagnosis? Journal of Child Custody, 7(4), 266–286).
Wyobcowanie rodzica spowodowane alienacją dziecka istnieje jeżeli dziecko nie chce spotykać się z rodzicem i nie istnieją jakikolwiek „racjonalne” ku temu powody (np. przemoc, znęcanie się): „Oczywiście definicja „racjonalnego” w tych przypadkach pozostaje całkowicie subiektywna dla osoby dokonującej oceny” (Walker, Shapiro, 2010).

PAD jest więc powiązany z PAS (Parental Alienation Syndrome), które może prowadzić do aktywnej roli dziecka w budowaniu wrogości do rodzica i nie jest tylko skutkiem przejściowym przemocy emocjonalnej ze strony rodzica preferowanego, efektem podporządkowania się jego woli, przy pozorach samodzielności wyboru takiego postępowania (Doughty, Maxwell, Slater 2018).

Literatura przedmiotu wskazuje że zaburzenia osobowościowe u dziecka spowodowane PAS nie muszą być postrzegane w kategoriach syndromalnych, jako odrębna, samodzielna jednostka nozologiczna. Są propozycje, by zaburzenia te postrzegać kontekstowo (jako współwystępujące), w związku z sytuacją, jako skutek zaburzenia relacji rodzinnych, spowodowanych dysfunkcjonalnym oddziaływaniem na system rodzinny - rozumianego jako zamknięty układ zależności, zaspokajający potrzeby rodzica alienującego („alientanig” parent). Układ ten prowadzi do zaburzeń osobowościowych tak u dziecka, jak i u rodzica wykluczonego na tle zaburzonych relacji między nimi (Siracusano, A., Barone, Y., Lisi, G., Niolu C. (2015). Parental alienation syndrome or alienating parental relational behaviour disorder: a critical overview. „Journal of Psychopathology”, vol. 21, pp. 231-238).

Literatura przedmiotu podaje, że wyobcowani rodzice czują się, jak by stracili swoje dziecko/dzieci z powodu ich alienacji (Baker A. J. L. (2008) Parental Alienation Syndrome — The Parent/Child Disconnect. Social Work Today, Vol. 8 No. 6, p. 26).
Dla rodzica utrata dziecka jest najdramatyczniejszym przeżyciem, które może go spotkać, rodzice ci zgłaszają uczucie utraty część swojej tożsamości z powodu utraty dziecka/dzieci i roli rodzica (Harman J. J., Warshak R. A., Lorandos D., Florian M. J. (2022) Developmental psychology and the scientific status of parental alienation. Dev Psychol; 58:1887–911).
U rodziców tych dominuje poczucie smutku, lęku, depresji, problemy z nawiązaniem relacji, poczucie braku perspektyw na „odzyskanie” dziecka/dzieci, bezradność, uczucie bycia ofiarą nie tylko drugiego rodzica, ale także systemów państwa - prawnego, zdrowotnego, oświatowego, itp., które to systemy „nie zawsze reagują na potrzeby rodziców będących celem ataków” (Baker A. J. L. 2008).
Rodzice wyobcowani muszą nauczyć się odpowiednich reakcji na zaistniałą sytuację alienacji rodzicielskiej, reakcje te nie mogą być zarówno nadmiernie bierne jak i zbyt reaktywne: „tacy rodzice potrzebują ciągłej walidacji i wsparcia w radzeniu sobie z bólem i cierpieniem związanym z alienacją rodzicielską” (Baker A. J. L. 2008).
Depresja i obniżony nastrój oraz samopoczucie są stanami zgłaszanym przez rodziców wyobcowanych, których dzieci padły ofiarą alienacji czy restrykcyjnego ograniczenia kontaktów (Meland, E. Furuholmen D., Jahanlu D. (2023). Parental alienation – a valid experience? Scandinavian Journal of Public Health. 52 (5): 598–606; Lee-Maturana S, Matthewson ML, Dwan C. Targeted parents surviving parental alienation: Consequences of the alienation and coping strategies. J Child Fam Stud 2020;29:2268-80).
Wyobcowani rodzice często zgłaszają znaczny niepokój, stres i różnorakie objawy fizyczne, wyizolowanie oraz inne problemy charakterystyczne także dla ofiar przemocy psychicznej - kontroli przymusowej (Balmer S, Matthewson M, Haines J. (2017) Parental alienation: Targeted parent perspective. Australian J. Psychol., 70:(1)).

Ponadto wśród rodziców takich może występować wysoki poziom skłonności samobójczych (Harman J. J., Warshak R. A., Lorandos D., Florian M. J. (2022) Developmental psychology and the scientific status of parental alienation. Dev Psychol; 58:1887–911). Występowanie tendencji samobójczych wśród tych rodziców jest zgodne z silnym związkiem tego zjawiska z problemami zdrowotnymi o charakterze depresyjnym oraz obniżoną jakością życia i samopoczuciem (Meland E., Furuholmen D., Jahanlu D. 2023).
W związku z szkodliwością tego zjawiska (PAD) w tym możliwym występowaniem tendencji samobójczych niektóre opracowania naukowe wskazują na wpływ tego zjawiska na zdrowie publiczne (Meland E., Furuholmen D., Jahanlu D. 2023).

W przypadku zainteresowania badaniem, ekspertyzą czy opinią w zakresie PAD zapraszamy do kontaktu telefonicznego:
• 698 092 159,
• 510 771 120,
• 691 071 809,
lub:
• e-mail instytutbadanpsychologicznych@gmail.com,
• strona www.instytutbadanpsychologicznych.pl.

10/06/2025

Przywództwo – leadership

Przez przywództwo współczesna psychologia rozumie wywieranie wpływu na innych, używanie posiadanego autorytetu do kierowania ludzkimi zachowaniami, funkcjonowanie w roli lidera (Reber A. (2000), Słownik Psychologii, Wyd. Naukowe Scholar, Warszawa, s. 580). Sprawowanie roli przywódcy jest narzucaniem swojej woli, swoich decyzji dla realizacji wspólnych celów dla grupy. Dzieje się to nie tyle dzięki zajmowanemu stanowisku, ale dzięki specyficznym cechom osobowości przywódcy – lidera. Chociaż określona grupa może sformalizować stanowisko lidera przez uczynienie go legalnym przywódcą w grupie. Wg klasycznego podziału styl sprawowania przywództwa jest zależny od cech osobowości przywódcy, może być demokratyczny, autorytarny lub liberalny. Przeprowadzone w Polsce badania rozwinęły klasyczny podział przywództwa na: Menedżer Kryzysów – Strażak, demokrata, biurokrata, autokrata, zwolennik partycypacji i delegowania) (źródło: http://www.hrmapa.pl/aktualnosci/pokaz/12/preferowane-przez-polakow-style-zarzadzania-wyniki-badan). Świat zwierząt zna pojęcie przywódcy, lidera np. wśród lwów przywódcą jest samiec, którego rolą jest przetrwanie stada, z kolei hieny cętkowane mają przywódcę w dominującej samicy alfa.

Świat zwierząt zna jednak pojęcie przywództwa rozproszonego, które znakomicie sprawdza się gdy jednostki łączy poczucie wspólnoty, wspólnego celu. Przykładem przywództwa rozproszonego są gęsi, ich lot w kluczu w kształcie litery V z przywódcą na przedzie stada. Dzięki rotacji na stanowisku lidera, stado może przelecieć tysiące kilometrów, gęsi lecąc komunikują się ze sobą - co słyszymy w trakcie przelotu klucza nad naszymi głowami.

Współczesna psychologia może dokonać pomiaru cech lidera, metody te wykorzystuje się głównie w kontekście organizacyjnym. Do metod tych zalicza się np.:
• Sytuacyjny Test Menedżerski. Wersja LJI-2 oraz S-LJI (ang. Leadership Judgment Indicator),
• Bochumski Inwentarz Osobowościowych Wyznaczników Pracy.
Metody te są przeznaczone do pomiaru różnych aspektów osobowościowych związanych z funkcjonowaniem w organizacji, także w procesach selekcyjnych czy rozwojowych, w doradztwie zawodowym, przy określaniu kompetencji kadry zarządzającej.

W przypadku zainteresowania badaniem Sytuacyjnym Testem Menedżerskim czy Bochumskim Inwentarzem Osobowościowych Wyznaczników Pracy zapraszamy do kontaktu telefonicznego:
• 698 092 159,
• 510 771 120,
• 691 071 809,
lub:
• e-mail instytutbadanpsychologicznych@gmail.com,
• strona www.instytutbadanpsychologicznych.pl.

Poniżej - przywódca wyznaczający kierunek bezpiecznego, nocnego odpoczynku dla grupy.

10/06/2025

Diagnoza zaburzeń osobowości

W obowiązującej w Polsce Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych, Rewizja 10 - ICD-10 (ang. International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems) opracowanej przez Światową Organizację Zdrowia zaburzenia osobowości umieszczone są pod kodem F60 (od F60.0 do F60.9). Zaburzenia osobowości występujące w tej części klasyfikacji nie są związane z uszkodzeniami czy chorobami mózgu.

Ponadto Klasyfikacja ICD-10 uwzględnia np. zaburzenia osobowości i zachowania spowodowane chorobą, uszkodzeniem lub dysfunkcją mózgu (F07) do których zalicza się m.in. organiczne zaburzenie osobowości (F07.0) czy zespół psychoorganiczny - nieokreślone organiczne zaburzenia osobowości i zachowania spowodowane chorobą, uszkodzeniem lub dysfunkcją mózgu (F07.9). Innym rodzajem zaburzeń osobowości są np. schizotypowe zaburzenia osobowości (F21), cyklotymia - afektywne zaburzenia osobowości, osobowość cykloidalna osobowość cyklotymiczna (F34.1) i inne.

Klasyfikacja ICD-10 wśród zaburzeń osobowości, które nie są bezpośrednim następstwem choroby, urazu czy innego uszkodzenia mózgu ani innego zaburzenia psychicznego, wyróżnia osobowość paranoiczną (F60.0), osobowość schizoidalną (F60.1), osobowość dyssocjalną (F60.2), osobowość chwiejną emocjonalnie (F60.3), osobowość histroniczną (F60.4), osobowość anankastyczna (F60.5),osobowość lękliwa [unikająca] (F60.6), osobowość zależna (F60.7), inne określone zaburzenia osobowości (F60.8 ), w tym osobowość: ekscentryczna, uległa, niedojrzała, narcystyczna, bierno-agresywna, psychoneurotyczna oraz zaburzenia osobowości nieokreślone (F60.9) - nerwica charakteru (bliżej nieokreślona) osobowość patologiczna (bliżej nieokreślona).

Obecnie na rynku narzędzi psychologa dostępne są testy służące do badania zaburzeń osobowości ujętych zarówno w stosowanej w Polsce Klasyfikacji ICD-10 jak i w klasyfikacji zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego DSM-IV (ang. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders).

Do narzędzi tych można zaliczyć np.:
• MMPI-2 – Minnesocki Wielowymiarowy Inwentarz Osobowości-2,
• EPQ-R - Kwestionariusz Osobowości Eysencka, Kwestionariusz Osobowości Eysencka w Wersji Skróconej (EPQ-R(S)),
• DROM - Diagnoza Rozwoju Osobowościowego Młodzieży Niedostosowanej Społecznie,
• SCID-5-PD - Ustrukturalizowany Wywiad Kliniczny do Badania Zaburzeń Osobowości według DSM-5.

W przygotowaniu do wydania znajdują się natomiast metody badawcze:
• MMPI-A-RF - Minnesocki Wielowymiarowy Inwentarz Osobowości dla Młodzieży – Wersja Zrestrukturyzowana,
• SCID-5-AMPD- Ustrukturalizowany Wywiad Kliniczny do Badania Zaburzeń Osobowości według Alternatywnego Modelu Zaburzeń Osobowości DSM-5.

W przypadku zainteresowania badaniem osobowości zapraszamy do kontaktu telefonicznego:
• 698 092 159,
• 510 771 120,
• 691 071 809,
• e-mail: instytutbadanpsychologicznych@gmail.com,
• strona: www.instytutbadanpsychologicznych.pl.

05/06/2025

GALLOTERPIA

Galloterapia, jest to jedna z odmian zooterapii, określanej także mianem animaloterapii. Galloterapia jest to terapia z wykorzystaniem zwierząt domowych – kur. Kura domowa (Gallus gallus domesticus) jest ptakiem hodowlanym z rodziny kurowatych, pochodzi od ptaka kura bankiwa (Gallus gallus), żyjącego dziko w dżunglach centralnych i północno wschodnich okolic Indii oraz na wyspach Sundzkich (Lubicz Niezabitowski E. (1935) Szczątki zwierzęce i ludzkie z osady przedhistorycznej w Biskupinie. Przegląd Archeologiczny s. 153-154).W ocenie amerykańskiego National Center for Health Research (NCHR; Narodowe Centrum Badania Zdrowia), odwołującego się w tej mierze do wyników badań naukowych, „[…] ludzie, którzy mają zwierzęta domowe, mają zdrowsze serca, rzadziej chorują w domu, rzadziej odwiedzają lekarza, więcej ćwiczą i są mniej przygnębieni. Zwierzęta domowe mogą mieć również znaczący wpływ na alergie, astmę, wsparcie społeczne i interakcje społeczne z innymi ludźmi” (Kuroterapia – na czym polega? Źródło: https://www.printfriendly.com/p/g/SLzRgu). Badania i praktyka terapeutyczna dowodzą, iż: „Bliski kontakt z kurami poprzez dotyk, zapach, dźwięk ma działanie uspakajające i relaksujące. Przyczynia się także do poprawy mobilności osób starszych, lepszego samopoczucia oraz ułatwia nawiązywanie więzi społecznych” (Kuroterapia – na czym polega? Źródło: https://www.printfriendly.com/p/g/SlzRgu). Terapeutyczna wieź człowieka z kurami stała się podstawą jednego z programów angielskiej organizacji Hen Power ukierunkowanego na aktywizację życiową ludzi starszych. Program ten miał na celu poprawę społecznego funkcjonowania tych ludzi, zwiększenie aktywności emocjonalnej i poznawczej oraz zmniejszenia poczucia osamotnienia. Skuteczność galloterapii u osób starszych zależy od szeregu uwarunkowań, m.in. takich jak stan zdrowia tych osób, ich sytuacja finansowa, warunki mieszkaniowe, ukształtowanych na wcześniejszych etapach życia postaw wobec zwierząt, zwłaszcza stopnia przywiązania do zwierząt domowych, w rozważanym przypadku – kur. Galloterapia stosowana jest także w terapii dzieci i młodzieży, zwłaszcza nieporadnych społecznie i wycofanych oraz ze spektrum autyzmu. Jest odmianą zooterapii mniej znaną od dogoterapii czy hipoterapii, aczkolwiek znajdującej coraz więcej zwolenników tak wśród badaczy, jak i w środowisku psychoterapeutów.

05/06/2025

Diagnostyka psychologiczna z elementami zooterapii

Wśród naszych usług znajduje się diagnostyka psychologiczna z elementami zooterapii. Na korzyści wynikające z kontaktu człowieka ze zwierzęciem, zwraca się uwagę nie tylko w literaturze przedmiotu, ale także w dokumentach UE rekomendujących określone rozwiązania w polityce zdrowotnej państw członkowskich.
W jednym z nich zwraca się uwagę, iż: „Więź człowieka ze zwierzęciem jest istotnym czynnikiem promowania zdrowego trybu życia. Może ona być także tworzeniu, tak ogólnych, jak i indywidualnych, programów rehabilitacji leczniczej chorób somatycznych, psychicznych czy zaburzeń kontaktów społecznych. Programy takie mogą być skuteczne w przezwyciężaniu problemów zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży, ale również osób zmagających się z chorobami nowotworowymi czy kardiologicznymi” (Contribution to the European Commission Consultation on the Green Paper. Promoting healthy diets and physical activity: a European dimension for the prevention of overweight, obesity and chronic diseases. Źródło: https://ec.europa.eu/health/ph_determinants/life_style/nutrition/green_paper/nutritiongp_co266_en.pdf).
Przebywania człowieka w towarzystwie zwierząt może być także korzystne nie tylko w terapii, ale także w prowadzeniu diagnozy psychologicznej. Czynniki mające pozytywny – terapeutyczny wpływ na człowieka, pozytywnie wpływają także na efekt diagnozy. Pozytywnie – nie oznacza, że diagnoza będzie pozytywna, ale bardziej obiektywna. Towarzystwo zwierząt w trakcie diagnozy zwiększa otwartość osób diagnozowanych, chęć do współpracy, obniża ewentualny niepokój, stres czy lęk.

05/06/2025

Pedofilia znaczenie potoczne, naukowe i prawne.
Pedofilia jest to termin wywodzący się z greki, będący połączeniem wyrazów „dziecko” i „miłość”. Termin używany jest w języku potocznym do określenia osób podejrzanych lub popełniających przestępstwa na tle seksualnym ukierunkowane na dzieci. Termin jest obecnie powszechnie używany do tego stopnia, iż wszedł nawet do katalogu zabaw dziecięcych. Na niektórych podwórkach dzieci bawią się w „pedofila”, zabawa ta zastąpiła popularną zabawę w „berka”, polegającą na uciekaniu przed osobą goniącą, aby nie zostać złapanym, i samemu nie stać się „berkiem”. Termin ten staje się potoczny i „zastępuje” naukowe ujęcie pedofilii, rozumianej jako specyficzne zaburzenie seksualne, które podlega podanym w klasyfikacji kryteriom diagnostycznym.
Silny, negatywny wydźwięk hasła „pedofil” i reakcja na nie społeczeństwa powoduje, że jest ono nadużywane, ma stanowić etykietowanie osoby. Zjawisko potępienia społecznego „pedofili” wykorzystywane jest czasami w konfliktach okołorozwodowych. Zjawisko to uzyskało w literaturze przedmiotu definicję Sexual Allegations In Divorce – SAID (Fałszywe oskarżanie o wykorzystywanie seksualne). U rodziców, oskarżających drugiego rodzica o wykorzystywanie seksualne, w badaniach psychologicznych i psychiatrycznych istotnie częściej niż u innych wykazywano zaburzenia osobowości, głównie o charakterze histrionicznym, pasywno-agresyjnym i paranoicznym. Osoby wykazujące SAID mają skłonność do manipulowania swoim wizerunkiem społecznym. Rodzice mają skłonności do przedstawiania siebie bądź jako „straszliwej ofiary” (fearful victim), bądź „uprawnionego windykatora” (justified vindicator), a więc albo jako osoby skrzywdzone, albo prawe, walczące o należne im prawa, ale także o prawa dla innych, demonstrujące swoje dążenia poprzez tworzenie wokół siebie zaplecza specjalistów oraz szukający oparcia instytucjonalnego (sąd, policja, prokuratura, gmina, itp). W omawianej grupie mieszczą się także osoby psychotyczne, które oskarżając drugiego rodzica o wykorzystywanie seksualne ich dziecka (dzieci) odreagowują stres spowodowany rozwodem.
Termin „pedofilia” pojawił się w polskim Kodeksie karnym (Dz. U. z 1997 r. nr 88 poz. 553, z późn. zm.) w art. 200b:
• „Kto publicznie propaguje lub pochwala zachowania o charakterze pedofilskim, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2”
(Źródło: https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU19970880553/U/D19970553Lj.pdf).
Poza tym artykułem termin „pedofilia” nie występuje w polskim Kodeksie karnym. Kodeks karny penalizuje natomiast obcowanie płciowe z osobą małoletnią poniżej 15 roku życia. Karane jest także dopuszczenie się wobec takiej osoby innej czynności seksualnej oraz doprowadzenie jej do poddania się takim czynnościom albo do ich wykonania (art. 200 § 1 Kk).
Penalizowane jest także prezentowanie małoletniemu poniżej lat 15 treści pornograficznych oraz udostępnianie takiej osobie przedmiotów mających taki charakter lub rozpowszechniane treści pornograficznych w sposób umożliwiający małoletniemu zapoznanie się z nimi, prezentowanie małoletniemu poniżej lat 15 wykonania czynności seksualnej, reklama lub promocja działalności polegającej na rozpowszechnianiu treści pornograficznych w sposób umożliwiający zapoznanie się z nimi małoletniemu poniżej 15 roku życia (art. 200 § 3, § 4, § 5 Kk).
Czynem zabronionym jest także dążenie do spotkania z osobą poniżej 15 roku życia celem produkowania lub utrwalania treści pornograficznych, oraz nawiązywanie kontaktu za pośrednictwem systemu teleinformatycznego lub sieci telekomunikacyjnej z małoletnim za pomocą wprowadzenia małoletniego w błąd, wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania sytuacji albo przy użyciu groźby bezprawnej, celem produkowania lub utrwalania treści pornograficznych. Odpowiedzialności karnej podlega także składanie propozycji obcowania płciowego, poddania się lub wykonania innej czynności seksualnej lub udziału w produkowaniu lub utrwalaniu treści pornograficznych, i zamiar realizacji takiego czynu za pośrednictwem systemu teleinformatycznego lub sieci telekomunikacyjnej (art. 200a § 1, § 2, Kk).
W opracowanej przez WHO Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (rewizja dziesiąta) ICD-10, (Źródło: https://stat.gov.pl/Klasyfikacje/doc/icd10/pdf/ICD10TomI.pdf) pedofilia ujęta jest w rozdziale V, w grupie „Zaburzenia osobowości i zachowania dorosłych” (F60-F69), pod kodem F65 „Zaburzenia preferencji seksualnych”, sprecyzowana pod kodem F65.4 – „Pedofilia”: Kontakty seksualne osoby dorosłej z dziećmi, najczęściej w wieku przed pokwitaniem lub pokwitania.
Natomiast w klasyfikacji następczej dla ICD-10 - Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (rewizja 11) - ICD-11 (Źródło: https://icd.who.int/browse11/l-m/en #/http://id.who.int/icd/entity/517058174) pedofilia znajduje się w części dotyczącej „Zaburzeń parafilnych”, pod kodem 6D32 - „Zaburzenie pedofilskie”. Zgodnie z opisem zawartym w ICD-11: zaburzenie pedofilskie charakteryzuje się utrzymującym się, skupionym i intensywnym wzorcem podniecenia seksualnego – objawiającym się uporczywymi myślami, fantazjami, pragnieniami lub zachowaniami seksualnymi – obejmującymi dzieci przed okresem dojrzewania. Ponadto, aby można było zdiagnozować zaburzenie pedofilskie, dana osoba musiała działać zgodnie z tymi myślami, fantazjami lub popędami lub być przez nie wyraźnie zaniepokojona. Diagnoza ta nie dotyczy zachowań seksualnych wśród dzieci przed lub po okresie dojrzewania z rówieśnikami w podobnym wieku.

Call now to connect with business.

02/06/2025

Urząd Miasta w Łodzi
Łódzkie Centrum Kontaktu z Mieszkańcami
https://lckm.uml.lodz.pl/zglos-interwencje

Brak znaku D-6 na przejściu dla pieszych.

Szanowni Państwo przejście dla pieszych - skrzyżowanie ul. Wielkopolskiej - J.P. Woronicza (przez ul. Woronicza) nie jest oznakowane znakiem D-6, natomiast pasy przejścia są wytarte. Stwarza to poważne niebezpieczeństwo dla pieszych ponieważ kierowcy, którzy nie znają tego miejsca mogą nawet nie zdawać sobie sprawy z istnienia tam przejścia dla pieszych. W związku z dużym ruchem w tym miejscu - zarówno pieszych jak i pojazdów, proszę o podjęcie pilnych działań celem doprowadzenia stanu przejścia dla pieszych do stanu zgodnego z przepisami.

Psycholog, psychotraumatolog, psycholog biegły sądowy z zakresu psychologii transportu mgr Anna Miżowska.

www.instytutbadanpsychologicznyuch.pl

instytutbadanpsychologicznych@gmail.com

Tel. 698 092 159

27/05/2025

Oferujemy usługi z zakresu psychotraumatologii.

W naszym zespole posiadamy specjalistę o kwalifikacjach psychotraumatologa. Zgodnie z obowiązującym rozporządzeniem Min. Rodziny i Pol. Społ. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. z 2014 r., poz. 1145, z późn. zm.) jest to specjalista ochrony zdrowia, ujęty pod kodem rozporządzenia - 229910.

Trauma - zgodnie z definicją to trwała zmiana w psychice spowodowana gwałtownym, przykrym przeżyciem. (Słownik języka polskiego PWN, źródło: https://sjp.pwn.pl/slowniki/trauma.html). Przy czym osoba, która doświadcza traumy nie musi być np. ofiarą wypadku, może być świadkiem traumatycznego wydarzenia.
W słownikowej definicji dyskusyjny pozostaje fakt, czy zmiana ta jest trwała, skoro obecnie np. osobowość uważa się za cechę względnie stałą, kształtującą się w toku interakcji między jednostką, a środowiskiem (Strelau J. (2000) Psychologia. Podręcznik akademicki. GWP, Gdańsk, s. 561).

Psychotraumatolodzy w swojej praktyce zawodowej spotykają się najczęściej z osobami dotkniętymi PTSD (ang. Post-Traumatic Stress Disorder) - zespołem stresu pourazowego (także: zaburzenie stresowe pourazowe).
Właściwa diagnoza występowania PTSD wymaga zarówno posiadania przez pchotraumatologa odpowiednich narzędzi jak i umiejętności pracy z tymi narzędziami - do diagnozowania i pomiaru PTSD.
Przez diagnozowanie rozumie się proces diagnozy - gr. diagnosis rozpoznawanie, przed podjęciem decyzji o formie jaką ma przyjąć pomoc należy zdiagnozować problem.

PTSD – zespół stresu pourazowego znajduje swoje miejsce w obowiązującej jeszcze Międzynarodowe Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych Światowej Organizacji Zdrowia ICD-10 (ang. International Classification of Diseases) oraz w następczej dla niej klasyfikacji ICD-11, a także w klasyfikacji Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego DSM - Diagnostycznym i statystycznym podręczniku zaburzeń psychicznych (ang. Diagnostic and statistical manual of mental disorders) – DSM-IV i DSM-V.

W klasyfikacji ICD-10 PTSD zdefiniowana jest jako „Zaburzenie stresowe pourazowe” i znajduje się pod kodem F43.1. Klasyfikacja ta opisuje zaburzenie to jako opóźnioną lub przedłużoną reakcję na wydarzenie czy sytuację stresową (krótką lub długotrwałą) o wyjątkowo zagrażającym lub katastroficznym charakterze, która mogłaby wywołać niezwykle ciężkie przeżycia nieomal u każdego.

Nowa Klasyfikacja ICD-11 (jeszcze nie obowiązująca) rozróżnia dwa terminy PTSD oraz cPTSD.
W klasyfikacji tej PTSD zdefiniowana jest jako (ang. „post traumatic stress disorder”) „Zespół stresu pourazowego” i znajduje się pod kodem 6B40.
Natomiast cPTSD zdefiniowana jest jako (ang. „complex post traumatic stress disorder”) „Złożone zaburzenie stresu pourazowego” i znajduje się pod kodem 6B41. Klasyfikacja ICD-11 podaje, że kompleksowe zaburzenie stresu pourazowego (Complex PTSD) to zaburzenie, które może rozwinąć się po narażeniu na zdarzenie lub serię zdarzeń o wyjątkowo groźnym lub przerażającym charakterze, najczęściej przedłużających się lub powtarzających się, z których ucieczka jest trudna lub niemożliwa (np. tortury, niewolnictwo, kampanie ludobójstwa, przedłużająca się przemoc domowa, powtarzające się seksualne lub fizyczne znęcanie się w dzieciństwie).

Stres traumatyczny związany z wojnami, torturami, gwałtami, wypadkami, klęskami żywiołowymi, katastrofami, urazami, napadami, pobiciami, znęcaniem się, powodujący zagrożenia dla zdrowia lub życia albo bycie świadkiem takich wydarzeń stanowi bardzo duże ryzyko wystąpienia PTSD.

Zespół PTSD są to odległe skutki zdrowotne, które rozwijają się dopiero po jakimś czasie po ekspozycji na działanie stresora. U niektórych osób w wyniku utrzymującego się przez dłuższy czas PTSD może dojść nawet do zmian osobowości.

Profesjonalne opinie psychotraumatologa mogą stanowić zarówno źródło zarówno informacji do podjęcia oddziaływania terapeutycznego jak i źródło dowodowe.

Psychotraumatologia może mieć szerokie zastosowanie w opiniowaniu na potrzeby zarówno postępowań cywilnych (np. odszkodowawczych, rodzinnych) jak i karnych. Profesjonalne opinie mogą stanowić cenne źródło dowodowe.

W przypadku zainteresowania naszymi usługami zapraszamy do kontaktu:
tel.: 698 092 159,
510 771 120,
691 071 809.
instytutbadanpsychologicznych@gmail.com
www.instytutbadanpsychologicznych.pl