Bliżej siebie Adriana Cylwik, psychoterapia, EMDR, psychoterapia somatyczna

23/11/2025

8 minut na dobranoc... i na dzień, gdyby ktoś potrzebował.

Ta krótka medytacja somatyczna została stworzona specjalnie dla osób w stanie nadmiernego pobudzenia: kiedy ciało jest napięte, oddech przyspieszony, trudno ...

20/11/2025

Wielu ludzi w naszej kulturze, zajętych ubieganiem się o szczęście jest przekonanych, że jeśli tylko zostaną spełnione ich pragnienia, to będą mieć dobre samopoczucie. W istocie zaś jednym z najważniejszych ustaleń badań psychoanalitycznych jest to, że nasze pragnienia są zarówno bezgraniczne jak i pełne konfliktów. Wynika z tego, że drogą do odczuwania satysfakcji z życia nie jest akumulacja dóbr, doświadczeń lub sławy, ponieważ nigdy nie będziemy mieć »dosyć«, ale odkrycie, jak cieszyć się z tego, co mamy”.
~Nancy McWilliams.

18/11/2025

17/11/2025

Svenja Taubner, ur. w 1973 roku, jest niemiecką psycholożką i psychoanalityczką.

Pracuje jako profesorka prewencji psychospołecznej na Uniwersytecie w Heidelbergu oraz jako dyrektorka Instytutu ds. Prewencji Psychospołecznej przy Uniwersyteckim Szpitalu w Heidelbergu. Prowadzi badania nad zaburzeniami osobowości, zaburzeniami zachowania u młodzieży i terapiami opartymi na mentalizacji.

12/11/2025

Kiedy udostępniasz post Laboratorium psychoedukacji, które udostępnia Twoje słowa 🌞

Sojusz terapeutyczny to kręgosłup terapii. Bez niego nawet najlepsze techniki będą działały „na pół gwizdka”. To nie jest abstrakcja — to bardzo konkretne doświadczenie pacjenta: „czy czuję się tu bezpiecznie, zauważony i czy idziemy w tym razem?”.
Czym właściwie jest sojusz?
W skrócie: wspólna robocza umowa + relacja. Składają się na niego trzy rzeczy:
Cel – po co się spotykamy.
Zadania – co robimy na sesjach, żeby do celu dojść.
Więź – ton, klimat, poczucie bycia po jednej stronie.
Jeśli choć jeden z tych elementów kuleje, sojusz „szumi”.
Cechy terapeuty, które sojusz budują (i te, które go podkopują)
Co pomaga
Ciepło i ciekawość: „Chcę zrozumieć, jak to jest po Pani/Pana stronie.”
Elastyczność: dopasowujesz tempo i styl pracy do osoby przed Tobą.
Spójność i przewidywalność: ramy, punktualność, jasne zasady.
Pokora i refleksyjność: umiesz powiedzieć „to nie wybrzmiało trafnie — spróbujmy inaczej”.
Co szkodzi
Sztywność – trzymanie się protokołu mimo że pacjent „znika” w sesji.
Chłód/dystans – poprawnie, ale bez człowieka w głosie.
Napięcie terapeuty – pacjent czuje Twoje pośpiech/nerwowość jak radar.
Niepewność maskowana mądrymi słowami – dużo teorii, mało kontaktu.
Krytycyzm i mikro-deprecjacje – nawet w intencji „mobilizacji”.
Skupienie na sobie – własne historie w centrum, pacjent na widowni.
Szybki autocheck po sesji (30 sek.):
Czy byłem_łam ciekawy/a? Czy byłem_łam elastyczny/a? Czy powiedziałem_am coś, co mogło zabrzmieć oceniająco? Co wziąć na superwizję?

Adriana Cylwik, psychoterapeutka, autorka strony "Rozwój Psychoterapeuty.

fot Olena Bohovyk

02/11/2025

Odcinek 1: Miłość ucieleśniona: o przepływie pomiędzy sercem a miednicą

Miłość to nie tylko uczucie w sercu — to doświadczenie, które żyje w ciele.
W tym odcinku zapraszam Cię w podróż pomiędzy sercem a miednicą – dwoma biegunami miłości, które razem tworzą przepływ życia.
To opowieść o tym, jak poprzez ciało możemy odzyskiwać zdolność do czucia, bliskości i przyjemności.
O miłości, która nie jest ideą, ale rytmem oddechu, ruchem, obecnością.
Zatrzymaj się. Oddychaj. Poczuj.
Bo tam, gdzie serce spotyka ciało – zaczyna się życie. Link do odcinka w komentarzu.

01/11/2025

Justyna Dąbrowska: Wiktorze, myślisz czasem o śmierci, porządkujesz sprawy?
Wiktor Sedlak, psychoanalityk: Dość często. Napisaliśmy z żoną testamenty. W Anglii, gdy rodzice umierają, to spadkobiercy muszą płacić trzydzieści pięć procent podatku, ale gdy rodzice obdarują dzieci na siedem lat zanim umrą, to żadnego podatku nie ma. Więc jakieś trzy lata temu zaczęliśmy rozdawać to, co mamy. Ja teraz zarabiam o wiele więcej, niż potrzebujemy, więc resztę dajemy dzieciom.

JD: I co one na to? Nie mówią: przestańcie, jeszcze nie umieracie?
WS: Mówimy im bardzo wprost, że mamy nadzieję, że jeszcze będziemy ze dwadzieścia lat żyli, ale skoro mamy te pieniądze teraz, to wolimy im je dać teraz. Po co oni mają czekać, aż umrzemy, a potem jeszcze płacić podatek? Dla córki to miało wielkie znaczenie, bo dzięki temu mogła kupić dom w Portugalii. Starszy syn nie potrzebuje naszej pomocy, sam bardzo dobrze zarabia. A młodszy, który teraz jest w Turcji, ale prawdopodobnie przeprowadzi się do Hiszpanii, będzie miał dzięki temu gdzie mieszkać.
Mówimy im wprost: kiedyś przyjdzie nasz koniec. Taka jest rzeczywistość.

JD: A o swoim pogrzebie myślisz?
WS: Myślę, co o mnie powiedzą.

JD: I co powiedzą, jak ci się zdaje?
WS: Mam nadzieję, że dobre rzeczy. Że ktoś coś powie o zawodowym życiu, że dzieci coś powiedzą. W Anglii jest tak, że najpierw wszyscy się zbierają w kościele, a potem dopiero wchodzi trumna. Bardzo kibicuję klubowi Everton, gdy oni wchodzą na boisko, to zawsze grają hymn. Więc poprosiłem syna, żeby ten hymn puszczono, kiedy trumnę będą wnosić do kościoła. Nie chcę smutku. (...)

JD: A co jest według ciebie najbardziej warte starania?
WS: Miłość i pasja oczywiście. Nie tylko do bliskich, ale także do zawodu. Mogę powiedzieć bardzo serio, że kocham analizę!
Ona naprawdę może pomóc. Bardzo pomału, ale bardzo realnie. I to mi się podoba. To są bardzo małe kroki, dzięki którym przez lata buduje się coś solidnego, trwałego. Kiedyś miałem pacjenta, który bardzo chorował na depresję po śmierci swojego ojca. Okropnie bał się śmierci ten mój pacjent.
Pewnego dnia jechałem autem do pracy i tak sobie myślałem, że ja już tak bardzo się nie boję śmierci jak ten mój pacjent, a tu nagle w radio ktoś mówi, że jakiś antropolog odkrył, że po trzech pokoleniach to zwykle nikt już o nas nie pamięta. Pomyślałem, wnuki będą mnie pamiętały, ale ich dzieci już nie.
Wyobrażasz to sobie – po trzech pokoleniach nikt już o nas nie myśli, nie ma śladu. I to mnie jednak bardzo dotknęło. Myślałem, że jestem przygotowany na śmierć, ale przecież nie na wieczne zapomnienie...

fragment książki "Zawsze jest ciąg dalszy", wyd Agora
fot Raj Rana

16/10/2025

Kiedy ciało zostało utracone...

Wielu ludzi, którzy przeszli przez przemoc, zaniedbanie, poważny uraz czy chorobę, mówi, że czują się tak, jakby ich ciało już do nich nie należało.
Jakby coś im je odebrało.

W teorii traumy wiemy, że w chwili traumatycznego doświadczenia ciało często „odłącza się” od umysłu. To mechanizm przetrwania. Ale z czasem ten rozdział może stać się trwały - i człowiek przestaje naprawdę zamieszkiwać swoje ciało.

Ciało przestaje być całością. Staje się zbiorem części - jedne wydają się dobre, inne złe, a jeszcze inne budzą wstręt. Niektóre odczucia zostają zupełnie odcięte, wypchnięte z pola świadomości.

Takie pofragmentowane ciało nadal jednak pamięta. Pamięta to, czego umysł wolałby nie wiedzieć.
I dopiero w bezpiecznej relacji - najczęściej z terapeutą, który rozumie, jak trauma zapisuje się w ciele - można zacząć je odzyskiwać.
To proces powolny, wymagający zaufania i ciekawości wobec samego siebie.

Wielu ludzi nie zdaje sobie sprawy, jak bardzo unikają własnego ciała. Jak rzadko naprawdę czują kontakt, dotyk, oddech.
Niektórzy wręcz budują wokół ciała fasadę - ćwiczą, dbają o wygląd, wydają się pewni siebie - a pod spodem czują wstręt, wstyd albo pogardę wobec siebie.

Inni całkowicie zrezygnowali z przyjemności cielesnej - bo każda bliskość może uruchomić bolesne wspomnienia zapisane w ciele.
Zamiast czułości pojawia się lęk. Zamiast przyjemności - wstyd.

W pracy z ciałem można to jednak powoli odzyskać.
Zrozumieć, co ciało wciąż pamięta. Uczyć się go słuchać, a nie zwalczać. I stopniowo odzyskiwać zdolność do cieszenia się dotykiem, ruchem, ciepłem drugiej osoby.

Bo odzyskanie ciała to w gruncie rzeczy odzyskanie siebie.
To powrót do domu, w którym przez długi czas nikogo nie było.

Czasem pierwszy krok to tylko zauważyć, że ciało jest. Jakie sygnały wysyła dziś Twoje?

---------

Jeśli czujesz, że Twoje ciało jest dla Ciebie trudnym miejscem – nie musisz wracać do niego sam_a. Bezpieczna relacja terapeutyczna może być początkiem tego powrotu.

15/10/2025

👉 Terapia EMDR to nie tylko, jak się często wydaje, „ta technika z szybkim poruszaniem oczami”
Wielu z nas kojarzy EMDR głównie z fazą przetwarzania traumy – tą „spektakularną” częścią, gdzie widać szybkie efekty. I faktycznie, to właśnie wtedy dzieje się coś niezwykłego – trudne wspomnienia tracą swoją emocjonalną moc.
Ale prawda jest inna.
EMDR to ośmiofazowy proces psychoterapeutyczny, który prowadzi od ciężaru przeszłości, przez 🌿 spokój tu i teraz, aż po otwarcie się na przyszłość 🌅
🧠 Dlaczego to działa?
Bo nie opiera się tylko na świadomej analizie.
"EMDR angażuje głębsze mechanizmy pracy mózgu i układu nerwowego.
Badania fMRI i EEG pokazują, że w trakcie terapii:
→ zmniejsza się reaktywność ciała migdałowatego
→ rośnie integracja z obszarami korowymi
W praktyce oznacza to, że nie musisz już „walczyć z objawem”. To, co było przeszkodą, traci swoją moc 💫
4️⃣ faza (przetwarzanie) działa tak skutecznie właśnie dlatego, że jest osadzona w całym procesie – od przygotowania po integrację i budowanie nowych wzorców.
Czasem pacjenci są kierowani „na EMDR” tylko w celu przetworzenia jednej traumy. To zrozumiałe – spektakularność efektów robi wrażenie ✨
Ale pełna siła tej metody ujawnia się, gdy pracujemy systemowo".

👉 Terapia EMDR to nie tylko, jak się często wydaje, „ta technika z szybkim poruszaniem oczami”

Wielu z nas kojarzy EMDR głównie z fazą przetwarzania traumy – tą „spektakularną” częścią, gdzie widać szybkie efekty. I faktycznie, to właśnie wtedy dzieje się coś niezwykłego – trudne wspomnienia tracą swoją emocjonalną moc.

Ale prawda jest inna.

EMDR to ośmiofazowy proces psychoterapeutyczny, który prowadzi od ciężaru przeszłości, przez 🌿 spokój tu i teraz, aż po otwarcie się na przyszłość 🌅

🧠 Dlaczego to działa?

Bo nie opiera się tylko na świadomej analizie.
EMDR angażuje głębsze mechanizmy pracy mózgu i układu nerwowego.

Badania fMRI i EEG pokazują, że w trakcie terapii:
→ zmniejsza się reaktywność ciała migdałowatego
→ rośnie integracja z obszarami korowymi

W praktyce oznacza to, że nie musisz już „walczyć z objawem”. To, co było przeszkodą, traci swoją moc 💫

4️⃣ faza (przetwarzanie) działa tak skutecznie właśnie dlatego, że jest osadzona w całym procesie – od przygotowania po integrację i budowanie nowych wzorców.

Czasem pacjenci są kierowani „na EMDR” tylko w celu przetworzenia jednej traumy. To zrozumiałe – spektakularność efektów robi wrażenie ✨
Ale pełna siła tej metody ujawnia się, gdy pracujemy systemowo.

📌 W kolejnych postach pokażemy, jak wygląda początek terapii EMDR – pierwsze spotkania i fundamenty, na których buduje się prawdziwą zmianę.

13/10/2025

Kiedy para decyduje się na terapię, często niesie ze sobą ciężar: poczucie porażki, lęk, wstyd i nadzieję. Dlatego fundamentem skutecznej terapii jest bezpieczeństwo - to ono pozwala odważyć się mówić o tym, co boli, i zaryzykować zmianę.

Przez lata pracy z parami stworzyłam 10 zasad, które pomagają, by gabinet stał się przestrzenią wolną od winy i wstydu - miejscem, gdzie można naprawdę się spotkać:
* Bez winy i wstydu
* Bez roli sędziego
* Równa troska o oboje
* Szacunek dla strategii przetrwania
* Transparentność terapeuty
* Bezpieczeństwo emocjonalne jako priorytet
* Prawo do niezmiany
* Wspieranie zasobów, nie patologii
* Neuroedukacja i świadomość procesów
* Przenoszenie bezpieczeństwa do domu
Właśnie wtedy terapia par staje się laboratorium więzi - miejscem, gdzie można uczyć się bliskości na nowo.

10/10/2025

Nie, Kuba Wojewódzki Jednoosobowa subkultura, bieda to nie stan umysłu❌O tym, jak ubóstwo wpływa na dzieci i ich późniejsze szanse na ogólnie rozumiany “sukces w życiu” pisała na łamach Miesięcznika Anna Cieplak.

Kiedy burczy Ci w brzuchu i chodzisz w brudnych ubraniach, afirmowanie sukcesu nie sprawi, że pojawi się przed Tobą ciepły obiad i czyste skarpetki. 📚 Kiedy bogatsze dzieci spędzają całe dnie na zajęciach językowych, muzycznych i sportowych, a Twoi rodzice nie mają pieniędzy na podręczniki potrzebne do szkoły, afirmowanie sukcesu nie sprawi, że magicznie znajdziesz zestaw nowych książek na ławce w parku.

Kiedy Twoja rodzina ledwo wiąże koniec z końcem, rodzice niemal na pewno nie mają czasu i przestrzeni emocjonalnej, aby wesprzeć nawet najbardziej uzdolnione dziecko. 💸 Nie mają pieniędzy na dodatkowe zajęcia, nie mają znajomości, których potrzebują nawet pociechy lepiej sytuowanych rodziców. Lepszy lub gorszy start w życiu to nie wymysł “leniwych”, a fakt, który potrafi zaważyć na całej przyszłości danej osoby.

👉Tekst Anny Cieplak do końca weekendu przeczytacie za złotówkę. Z kodem “1zł” otrzymacie także dostęp do całego archiwum ZNAKu oraz październikowego numeru za 1zł. Polecamy lekturę tekstu nie tylko osobom, które oburzył głośny wywiad Kuby Wojewódzkiego z , ale jeszcze bardziej tym, których nie oburzył 🙂

Do prenumeraty możecie dołączyć tutaj 👉https://www.miesiecznik.znak.com.pl/subskrypcja/

Link do tekstu w komentarzu 👇🏻