Pracownia Psychologiczna Sensodia Magdalena Suchocka

07/10/2024

Dzień dobry ! ☀️
Będę wdzięczna za udostępnienia 😊

09/09/2024

Dzień dobry po dłuuugiej przerwie ☺️

Drodzy Klienci!
Ostatni rok był u mnie rokiem zmian.

W ubiegłym roku zostałam MAMĄ, a w międzyczasie uzyskałam CERTYFIKAT SPECJALISTY PSYCHOTERAPII UZALEŻNIEŃ.

Tak więc zakończyłam jedną ze swoich dróg edukacji, a rozpoczęłam życiową szkołę bycia mamą, a tym samym łączenia swojego zawodu z nową rolą.
Stąd też utrudniony był ze mną kontakt telefoniczny, ponieważ na pewien okres znacząco zmieniłam priorytety.

Aktualnie w gabinecie przyjmuję w wybrane dni tygodnia. Najlepiej jest się ze mną kontaktować przez wiadomości SMS.

Korzystając z okazji - w niedługim czasie w Sensodii rozpocznie się nabór do grup psychoterapeutycznych.
1. Grupa psychoterapeutyczna dla osób z problemem uzależnienia od substancji psychoaktywnych.
2. Grupa psychoterapeutyczna dla bliskich osób z problemem uzależnienia od substancji psychoaktywnych.

Grupy będą odbywać się w weekendy w godzinach porannych. Liczba miejsc będzie ograniczona.

Jeśli jesteś zainteresowany udziałem - zapraszam do wysłania wiadomości FB bądź wiadomości SMS na nr 789 279 991.

Z pozdrowieniami,
Magdalena Suchocka :)

10/09/2023

Bezpłatny dostęp do najwspanialszego filmu o traumie dr Gabora Mate! Dostępny tylko chyba 3 dni.
Poświęć chwile, by zrozumieć, co Ci się przydarzyło!

ZAPRASZAMY NA FILM z polskim lektorem z polskimi napisami Trauma jest niewidzialną siłą, która kształtuje nasze życie. Wpływa na sposób, w jaki budujemy relacje, kochamy, doświadczamy i postrzegamy nasz świat. Jest źródłem naszych NAJGŁĘBSZYCH RAN oraz drogą do naszego NAJGŁĘBSZEGO...

18/06/2023

I jak tu utrzymać abstynencję albo ograniczyć spożywanie alkoholu, jeśli mamy takie okazje?
Takiej ilości promocji nie widziałam na żadnych innych produktach.

18/04/2023

I tak w kółko…

"Pragnienie, by wyleczyć traumę dzięki powtórnemu jej odgrywaniu, potrafi być niezwykle silne, stać się przymusem. Nieuchronnie przyciągają nas sytuacje, które są powtórzeniem pierwotnej traumy – i oczywistym, i nieoczywistym."

Peter Levine, Uleczyć traumę
fot favim

17/04/2023

Dalej bez zmian…

11/04/2023

Sedno

Z teorii przywiązania Johna Bowlby’ego i badań, które później były prowadzone, między innymi przez Mary Ainsworth, jasno wynika, że znacznie większą szansę na budowanie zdrowej bliskości w dorosłym życiu mają ci, którzy w dzieciństwie mogli ufać - mieli tzw. bezpieczny wzorzec przywiązania. Tacy ludzie idą potem w świat z poczuciem, że bliski człowiek jest z grubsza przewidywalny, nie zniknie nagle po okresie przyciągania i uwodzenia. Nie odrzuci. Nie wyszydzi. Nie upije się na ponuro-agresywnie. Można więc bez obaw angażować się w bliskie relacje. Natomiast u tych, którzy mieli tzw. pozabezpieczny wzorzec przywiązania, bliskość i lęk tak się splotły, że trudno je oddzielić. Oni mają wdrukowany wzorzec - im bliżej, tym groźniej, bo to właśnie ta najbliższa kiedyś osoba zawiodła.

Zofia Milska-Wrzosińska
fot Adrian Swancar

09/04/2023

Po cichu…

"...trzeba może chronić się przed kontaktami z ludźmi, którzy mówią, że lepiej wiedzą od nas, jak należy żyć i w czym jest sens życia, źródło szczęścia. Ludzie, którzy naprawdę wiedzą jak żyć, raczej są cisi i milczący, nie zachwalają swoich pomysłów. Wiedzą, że każdy musi indywidualnie, w rozmowie ze sobą, odkryć sobie właściwy sposób na życie. Musi posłuchać wszystkich swoich ambiwalentnych myśli i uczuć – spotkać się ze swoimi „błogosławionymi wątpliwościami”. Pomęczyć się z nimi, porozważać… Przecież nie potrzeba nam tak wiele. Zbyszek de Barbaro mówi: „Udane życie ma ten, kto uważa, że ma udane życie”. Proste, prawda?

Andrzej Wiśniewski
fot Goutham Krishna

09/04/2023

🌷

Warto zadać sobie pytanie, co faktycznie oznacza dla nas bliskość w relacjach rodzinnych. Jak ją rozumiemy, jak możemy być blisko innych, ale też jaka jest nasza potrzeba bliskości, zwłaszcza taka, w której możemy dawać, nie tylko brać. Definicja bliskości zawsze będzie subiektywna, bo odnosi się do naszych potrzeb. (...) Święta to kulturowo czas, który spędza się razem z rodziną. I często stan relacji rodzinnych jaki mamy zbudowany z bliskimi, w święta skupia się jak w soczewce. Dla jednych będzie to faktycznie czas radości, dla innych powód do dużego wysiłku spędzenia świąt w otoczeniu ludzi, z którymi niekoniecznie chce się być. Inne pytanie, jakie należy sobie zadać, to czy święta to zadanie, które należy wykonać, czy może w tym czasie ważniejszy jest kontakt ze sobą…

Mieczysław Jaskulski w rozmowie z Katarzyną Sołtysik dla serwisu natemat
fot Kaia Reihardt

31/03/2023

Zmieniłabym tylko ostatnie zdanie - używając mniej stygmatyzujacych słów. Reszta to klucz, do poradzenia sobie z tym, czego większość zgubnie szuka…

"Znana psychoterapeutka psychodynamiczna Martha Stark nazwała taką nadzieję [ że rodzice się zmienią] "nieustępliwą”. Dorosłe już osoby często mają poczucie, że czegoś w dzieciństwie nie dostały, jeżdżą do domów rodzinnych, myśląc, że tym razem będzie inaczej. Że mama i tata w końcu ich docenią. Dlatego jeszcze bardziej się postarają, kupią lepszy prezent, będą bardziej potulni albo awansują w pracy tylko po to, by w oczach mamy lub taty pojawił się błysk dumy albo miłość. Ale to się nie dzieje. W terapii tym, co leczy, jest pozbawienie nadziei na to, że rodzic się zmieni. I że w dorosłym życiu da to, czego nie dał w dzieciństwie. Ta świadomość pozwala wejść w proces żałoby za tym brakiem. Kiedy żałoba zostaje przepracowana, można zaczynać budować nowe, dorosłe życie. Bo ci sami ludzie, którzy straceńczo jeżdżą do domów po zrozumienie, często sami nie "widzą" i nie akceptują swoich rodziców takimi, jakimi oni są.
A w tym nowym, dorosłym życiu można na swoich rodziców spojrzeć innym okiem. Dostrzec, że zimny, krytyczny ojciec nie jest może w stanie dać ciepła, ale może mi np. naprawić samochód. Albo że mama, choć kompletnie niezainteresowana tym, co się u mnie dzieje, to potrafi zrobić wyśmienitą kapustę. Nie kochała tak, jak tego oczekiwałam, ale kapusta jest OK. I że mogę przyjechać do niej po prostu na obiad, a nie po to, czego kiedyś nie dostałam.
Ale że tak jak ja nie zamierzam być dentystką z mężem i dwójką dzieci, tylko, powiedzmy, historyczką sztuki żyjącą w bezdzietnym związku z kobietą – tak moja mama nie będzie wrażliwą i empatyczną duszą, a tata intelektualistą. Im mniej wzajemnego oczekiwania zmiany, tym łatwiej się spotkać w dorosłym tu i teraz. Albo zadecydować o ograniczeniu kontaktu, jeśli ta niezmienność polega na tym, że np. tato jest alkoholikiem, stosuje przemoc psychiczną i nie chce się leczyć.

Katarzyna Szaulińska, psychiatrka, psychoterapeutka
fot Daniel Mirlea