Osteopata Jerzy Bryczek

11/06/2025

11/06/2025

Osteopatia uroginekologiczna to specjalistyczna dziedzina osteopatii, która koncentruje się na wspomaganiu funkcjonowania układu moczowo-płciowego kobiet (i czasem mężczyzn), ze szczególnym uwzględnieniem:

problemów ginekologicznych,

dolegliwości w ciąży i po porodzie,

zaburzeń pracy pęcherza i miednicy,

bólu w obrębie miednicy, krzyża, kości ogonowej, czy spojenia łonowego.

Czym zajmuje się osteopatia uroginekologiczna?
Osteopata uroginekologiczny pracuje manualnie na:

strukturach miednicy mniejszej (np. mięśnie dna miednicy, więzadła macicy, pęcherza, jelit),

narządach wewnętrznych (poprzez techniki wisceralne),

kręgosłupie, kości krzyżowej i miednicy,

układzie nerwowym i powięziach – które mogą wpływać na funkcje uroginekologiczne.

Wskazania do terapii osteopatii uroginekologicznej:
bolesne miesiączki, PMS,

endometrioza (wspomagająco),

ból przy współżyciu (dyspareunia),

nietrzymanie moczu,

wypadanie narządów miednicy (np. macicy, pęcherza),

problemy poporodowe (np. rozejście spojenia łonowego, blizny po CC),

przygotowanie do porodu i regeneracja po porodzie,

zaburzenia cyklu miesiączkowego (funkcjonalne, niehormonalne),

przewlekłe bóle krzyża związane z układem rozrodczym lub moczowym.

Jak wygląda terapia?
Terapia jest manualna i delikatna, często wykonywana przez powłoki brzuszne lub w okolicach miednicy. Czasami stosowane są również techniki wewnętrzne (np. przez pochwę lub odbyt), ale tylko za wyraźną zgodą pacjentki.

🩺 Jak wygląda pierwsza wizyta u osteopaty uroginekologicznego?
1. Wywiad medyczny
Na początku terapeuta przeprowadzi dokładny wywiad. Zapyta m.in. o:

historię cyklu menstruacyjnego (nieregularności, bolesność),

porody, cięcia cesarskie, blizny, urazy,

dolegliwości bólowe (np. kręgosłup, miednica, pachwiny, podczas współżycia),

problemy z pęcherzem (częstomocz, parcia naglące, nietrzymanie moczu),

operacje, urazy, stany zapalne.

Warto wcześniej przygotować:

dokumentację medyczną (USG, wyniki badań, wypisy ze szpitala),

listę przyjmowanych leków,

informacje o cyklu (np. daty miesiączki, intensywność).

2. Obserwacja i badanie ciała
Osteopata oceni:

postawę ciała, napięcia mięśniowe,

ruchomość kręgosłupa, miednicy, żeber,

funkcję mięśni dna miednicy (często przez powłoki brzuszne),

blizny (np. po cesarskim cięciu) i ich mobilność.

Czasami (ale nie zawsze) terapeuta może zaproponować badanie wewnętrzne (np. przez pochwę). Zawsze musi zapytać o Twoją zgodę i wyjaśnić, czemu ono służy.

3. Terapia
Leczenie jest manualne, bezbolesne i dostosowane do problemu.

Może obejmować pracę na brzuchu, miednicy, kręgosłupie, przeponie, narządach.

Często stosuje się techniki wisceralne (na narządach) oraz mięśniowo-powięziowe.

🧘‍♀️ Jak się przygotować?
Załóż wygodne ubranie (np. legginsy, koszulkę).

Możesz zabrać wodę i notatki.

Jeśli spodziewasz się badania wewnętrznego, warto wcześniej skorzystać z toalety.

Przykładowa technika osteopatyczna stosowana przy dysfunkcji spojenia łonowego

http://www.johngibbonsbodymaster.co.ukJohn Gibbons is a registered Osteopath, Lecturer and Author and is demonstrating how to assess and treat a dysfunction ...

07/06/2025

marea media

29/05/2025

Autonomiczny układ nerwowy (AUN) i układ limfatyczny są ze sobą funkcjonalnie powiązane, choć pełnią różne role w organizmie. AUN, składający się z części współczulnej i przywspółczulnej, reguluje mimowolne procesy fizjologiczne, takie jak ciśnienie krwi, tętno czy trawienie. Jego wpływ na układ limfatyczny przejawia się głównie w kontroli przepływu limfy i funkcji naczyń limfatycznych.

Impulsy nerwowe układu współczulnego mogą powodować skurcz mięśni gładkich naczyń limfatycznych, co wspomaga transport limfy i umożliwia skuteczniejsze usuwanie toksyn oraz nadmiaru płynów z tkanek. Ponadto AUN wpływa na funkcję narządów limfatycznych, takich jak śledziona i węzły chłonne, regulując odpowiedź immunologiczną. Dzięki tej współpracy układ nerwowy może pośrednio modulować reakcje odpornościowe organizmu, co ma istotne znaczenie m.in. w stanach zapalnych i chorobach autoimmunologicznych.
Ilustracją tego tematu w odniesieniu do praktyki osteopatycznej może być film dostępny w komentarzu do tego posta

19/05/2025

Anatomiczne podstawy bólów głowy
Bóle głowy należą do najczęstszych dolegliwości neurologicznych występujących u ludzi. Choć sam mózg nie jest wrażliwy na ból (nie zawiera receptorów bólowych), wiele struktur anatomicznych w obrębie głowy i szyi może stanowić źródło bólu. Zrozumienie anatomicznych podstaw bólów głowy jest kluczowe zarówno dla ich diagnozowania, jak i skutecznego leczenia.

Struktury wrażliwe na ból
Główne struktury anatomiczne wrażliwe na ból obejmują:

Naczynia krwionośne: Szczególnie tętnice oponowe, naczynia powierzchniowe mózgu oraz zatoki żylne. Ich rozszerzenie, zapalenie lub drażnienie mogą prowadzić do wystąpienia bólu.

Opony mózgowe: Zwłaszcza opona twarda (dura mater), która jest bogato unerwiona przez gałęzie nerwu trójdzielnego (V), nerwu błędnego (X) oraz nerwów szyjnych (C1–C3).

Nerwy czaszkowe i szyjne: Drażnienie nerwu trójdzielnego, językowo-gardłowego, potylicznego większego i mniejszego może prowadzić do bólów o charakterze neuralgii.

Mięśnie głowy i szyi: Napięcie mięśni karku, skroni, czoła i szczęki może wywoływać bóle głowy typu napięciowego.

Zatoki przynosowe i struktury oczodołowe: Zapalenie zatok czy problemy okulistyczne mogą również generować ból odczuwany jako ból głowy.

Rodzaje bólu głowy a anatomia
Bóle głowy pierwotne (np. migrena, napięciowy ból głowy, klasterowy ból głowy):

Migrena: Wiąże się z rozszerzeniem naczyń wewnątrzczaszkowych oraz aktywacją układu trójdzielno-naczyniowego.

Ból napięciowy: Często związany z przewlekłym napięciem mięśni czepca ścięgnistego, karku i obręczy barkowej.

Klasterowy ból głowy: Związany z aktywacją układu przywspółczulnego i drażnieniem nerwu trójdzielnego, szczególnie jego gałęzi ocznej.

Bóle głowy wtórne (np. spowodowane urazem, infekcją, zmianami naczyniowymi lub guzami):

Krwotok podpajęczynówkowy: Nagły, silny ból głowy, związany z podrażnieniem opon mózgowych przez krew.

Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych: Ból głowy związany z rozciąganiem i drażnieniem struktur oponowych.

Guz mózgu: Ból wynika ze wzrostu ciśnienia wewnątrzczaszkowego, ucisku na naczynia i opony.

Unerwienie a lokalizacja bólu
Topografia bólu głowy często koreluje z unerwieniem poszczególnych struktur:

Okolica czołowa i oczodołowa – nerw oczny (V1)

Skroń i policzek – nerw szczękowy (V2)

Okolica żuchwy i potylicy – nerw żuchwowy (V3) oraz nerwy potyliczne

Tył głowy i kark – nerwy szyjne C1–C3

Podsumowanie
Ból głowy to objaw, który może mieć zróżnicowane źródła anatomiczne. W większości przypadków wynika z podrażnienia struktur naczyniowych, oponowych lub nerwowych, a także napięcia mięśniowego. Zrozumienie anatomicznych podstaw tej dolegliwości ułatwia trafną diagnozę oraz wybór skutecznej terapii, zarówno farmakologicznej, jak i niefarmakologicznej.

Szczegółowe omówienie anatomicznych podstaw bólów głowy w filmie, do którego link znajduje się w komentarzu

16/05/2025

Autonomiczny układ nerwowy (AUN) i somatyczny układ nerwowy (SUN) to dwa główne komponenty układu nerwowego, które choć pełnią różne funkcje, są ze sobą ściśle powiązane. SUN kontroluje ruchy dowolne mięśni szkieletowych i umożliwia świadomą kontrolę ciała, natomiast AUN reguluje czynności niezależne od naszej woli, takie jak praca serca, oddychanie czy trawienie.

Między tymi układami istnieje dynamiczna interakcja – np. napięcie mięśniowe, kontrolowane przez SUN, może wpływać na aktywność AUN poprzez mechanizmy odruchowe i czuciowe. Przykładem jest wpływ stanu napięcia mięśniowego karku lub przepony na poziom pobudzenia układu współczulnego (części AUN).

W tym kontekście techniki osteopatyczne na tkankach (np. masaż, terapia powięziowa, terapia manualna) może modulować aktywność AUN. Poprzez oddziaływanie na receptory czucia głębokiego i zmniejszenie napięcia mięśniowego, możliwe jest przełączenie równowagi między współczulną a przywspółczulną aktywnością AUN – z dominacji stresowej (fight or flight) w kierunku stanu relaksacji (rest and digest). Oznacza to, że interwencje manualne mogą realnie wpływać na funkcje fizjologiczne organizmu, takie jak rytm serca, oddychanie czy trawienie, poprzez swoje działanie na zintegrowaną sieć nerwową ciała.
Komentarz do posta zawiera link do filmu przedstawiającego możliwości modulacji układu autonomicznego przez pracę osteopatyczną

14/05/2025

Wykład profesora Bogdana Ciszka wygłoszony podczas II Dnia Osteopaty w Podkowie Leśnej przedstawiający funkcjonalną budowę nerwowego układu autonomicznego, który ma kluczowe znaczenie dla pracy osteopaty

Zorganizowane 1 marca 2015 r. w Podkowie Leśnej przez Sutherland Medical Center oraz Wydział Medycyny Osteopatycznej PWSM ogólnopolskie sympozjum naukowe pt....

25/04/2025