Gabinet Nanovo

25/08/2025

STALOWA WOLA!!! Zapraszamy do współpracy.

20/08/2025

💬 „To, jak kochamy, nie jest kwestią romantycznego talentu. To neurologiczna mapa utworzona w najwcześniejszych relacjach.” — John Bowlby

💖 Style przywiązania opisują, w jaki sposób budujemy bliskość, regulujemy lęk i interpretujemy sygnały drugiej osoby. Powstają w pierwszych latach życia, kiedy mózg dziecka dopasowuje rytm serca i oddechu do opiekuna niczym metronom. W dorosłości nie znikają — stają się autonomicznym pilotem, który potrafi pomóc w bezpieczeństwie albo roztrzaskać relacje o skały niepewności. Przyjrzyjmy się czterem podstawowym konfiguracjom.

🌱 1. BEZPIECZNY (SECURE)
Dziecko bezpieczne płacze, gdy opiekun wychodzi, ale natychmiast się uspokaja po jego powrocie. Dorosły z tym stylem potrafi jednocześnie kochać i zachować autonomię. W badaniach fMRI (Coan 2006) osoby bezpieczne miały większą aktywność kory przedczołowej podczas stresu i mniejszą w ciele migdałowatym — potrafią regulować emocje, bo nauczyły się, że bliskość = ulga, a nie zagrożenie. W związku bezpieczny partner pyta wprost o potrzeby („Chciałbym jutro pobyć sam, a w sobotę razem wyjść”), bo ma przekonanie, że druga strona nie zniknie od zwykłego „nie”.

⚡ 2. LĘKOWO‑AMBWIWALENTNY (ANXIOUS‑PREOCCUPIED)
W dzieciństwie opiekun jest czasem ciepły, a czasem niedostępny. Układ nerwowy uczy się, że uwaga rodzica jest jak loteria – premierowy dreszcz wygranej i częste pustki. W dorosłym życiu rodzi się hiper‑czujność: każde opóźnione „odczytane” w messengerze podnosi kortyzol; ciało migdałowate szuka sygnału odrzucenia jak radar burzy. Badanie Mikulincer 2002 pokazało, że osoby lękowe potrzebują zaledwie 40 ms, by rozpoznać grymas dezaprobaty, ale ignorują neutralne twarze. W praktyce oznacza to wzrost SMS‑ów, pytań „czy wszystko ok?” i strategię cling‑and‑worry: trzymam Cię blisko, bo boję się stracić, ale jednocześnie martwię się, że uciekasz.

🛑 3. UNIKAJĄCY (DISMISSIVE‑AVOIDANT)
Tu opiekun był fizycznie obecny, lecz emocjonalnie chłodny. Dziecko odkrywa, że wyrażona potrzeba = brak reakcji lub irytacja, więc uczy się potrzeb nie pokazywać. Dorosły z tym stylem kocha „na dystans trzech kroków”: jest czarujący przy kawie, ale zapraszany na święta czuje klaustrofobię. Neuroobrazowanie (Gillath 2005) wskazuje mniejszą aktywność w insuli — mniej sygnałów ciała = łatwiej „wyłączyć” emocję. Problem w tym, że unikanie napięcia zabiera też przypływy radości. W konflikcie unikający używa żargonu logicznego, skraca rozmowę: „Emocje nic tu nie dadzą, porozmawiajmy jutro” — i rzadko wraca. Partner może czuć się niewidzialny.

🌪️ 4. ZDESORGANIZOWANY (FEARFUL‑AVOIDANT / DISORGANIZED)
To mieszanka sygnałów opiekuńczych i przerażających: rodzic bywał źródłem bezpieczeństwa i strachu jednocześnie (np. przemoc, uzależnienie). Dziecko nie ma strategii: czasem przytula, czasem ucieka. Dorosły ma podobny paradoks ‑ pragnie bliskości, lecz budzi się w nim lęk zranienia. W badaniu Lyons‑Ruth 2006 osoby z tym stylem reagowały skokiem tętna na pozytywne gesty partnera ‑ bliskość = alarm. W relacji pojawia się dynamika „ciągnij‑odpychaj”: po czułej nocy może nadejść dzień ciszy, bo układ nerwowy interpretuje intymność jako ryzyko utraty kontroli.

📌 Dwa sygnały, że Twój styl Cię sabotuje:
• 🚦 Przy drobnej zwłoce w wiadomościach czujesz tsunami lęku lub chłodny mur obojętności.
• 🔁 Konflikt kończy się tym samym zdaniem („Zawsze mnie zostawiasz!” / „Nie mogę oddychać w tym związku!”).

❓ Rozpoznajesz w sobie któryś schemat? Pamiętaj, że styl przywiązania to nie wyrok, lecz Mapa 1.0. Neuroplastyczność pozwala dodać nowe drogi. W gabinecie pracujemy nad świadomym uzupełnieniem doświadczeń: lękowe uczą się dawkować dystans, unikający – praktykować wyrażanie potrzeb, zdezorganizowani – budować koherentną narrację ciała.

🔍 Tip badawczy: 8‑sekundowy uścisk z osobą zaufaną podnosi oksytocynę o 17 % (Light 2005). To mały reset stylu – ciało dostaje fizyczny dowód, że bliskość nie parzy.

👉 Jeśli chcesz sprawdzić swój styl i opracować plan „bezpiecznej aktualizacji”, umów konsultację: nanovo.calendesk.net | +48 796 759 395.

14/08/2025

💬 „Odwaga nie polega na braku lęku, lecz na umiejętności siadania z nim przy jednym stole i rozmowie o tym, co dla nas ważne.” — Brené Brown

🎤 Lęk przed wystąpieniami publicznymi plasuje się w ankietach wyżej niż lęk przed lataniem czy wysokością. Z neurologicznej perspektywy to pełnoprawny alarm: ciało migdałowate interpretuje wzrok kilkudziesięciu osób jako „oczy drapieżników”. Ale mózg da się prze uczyć, jeśli zamiast walczyć z adrenaliną, nadamy jej zadanie – przekierujemy ją z „ucieknij” na „pokaż energię”.

Mechanizm „Re label & Re purpose” (Jamieson 2013) opiera się na dwóch krokach. Najpierw nazywasz somatyczny sygnał: „Serce wali jak bęben”. Nazwa już obniża aktywność migdałowatą. Następnie nadajesz mu cel: „Ten bęben to mój głośnik energii”. Badanie z testem GRE wykazało, że studenci stosujący tę technikę osiągali o 10 % lepsze wyniki niż grupa tłumiąca lęk.

🛠 Protokół Nanovo 4–7–8 + Re label
1. Tuż przed wejściem na scenę wykonaj oddech 4–7–8 (wdech 4 s, wstrzymanie 7 s, wydech 8 s) – aktywuje nerw błędny, spowalnia tętno.
2. W myślach opisz słownie maksimum trzech wrażeń (spocone dłonie, gorące policzki).
3. Wypowiedz na głos zdanie „Ta adrenalina to paliwo dla klarowności”.

🔍 Fakt: meta analiza meta emocjonalnego prze etykietowania (Brooks 2014) pokazuje, że „podekscytowany” działa lepiej niż „spokojny” – chodzi o to, by nie negować wysokiego pobudzenia, lecz zmienić jego walor z negatywnego na pozytywny.

🩺 Przykład – Ola, 35 l., menedżerka HR. Po czterech sesjach Re label + ćwiczeń 4–7–8 potrafiła poprowadzić warsztat dla 60 osób. Feedback od uczestników: „Energia prelegentki dodawała odwagi do dyskusji”. To dowód, że adrenalina może być sprzymierzeńcem narracji.

💡 Domowa próba: nagraj 60 sekundową prezentację do lustra. Zastosuj 4–7–8, nazwę wrażeń, zdanie o «paliwie». Obejrzyj – zobacz, czy mowa ciała jest żywsza, a głos mniej „zaciśnięty”.

❌ Pułapka paraliżu perfekcjonisty: jeśli Twój skrypt ma 10 stron, mózg trzyma się kartek, a nie publiki. Zredukuj do 3 kluczowych idei i trzech zdań pomostowych; resztę dopowie adrenalina.

🔔 Chcesz warsztat 1:1 z kamerą i biofeedbackiem pulsu? nanovo.calendesk.net | +48 796 759 395. 💚

09/08/2025

💬 „Nie jesteśmy więźniami swoich genów ani wieku. Mózg tworzy naszą przyszłość na bieżąco.” — dr Norman Doidge

🤯 Neuroplastyczność to zdolność układu nerwowego do nieustannego przepisywania siebie. Jeszcze pod koniec XX w. większość podręczników medycznych twierdziła, że po zakończeniu dzieciństwa neurony tylko powoli się starzeją i umierają. Dziś – dzięki setkom badań rezonansowych, eksperymentom z osobami po urazach i obserwacjom sportowców czy muzyków – wiemy, że mózg🧠 działa raczej jak inteligentna masa plastyczna niż jak betonowa konstrukcja.

🛠Jakie „remonty” są w nim możliwe? Neurolodzy wyróżniają dwa rodzaje przebudowy.
• Plastyczność funkcjonalna polega na tym, że zdrowe okolice przejmują zadania uszkodzonego obszaru; klasyczny przykład to pacjent po udarze, u którego sąsiedni fragment kory zaczyna sterować utraconą funkcją mowy, choć dotąd odpowiadał jedynie za ruchy twarzy.
• Plastyczność strukturalna zachodzi wtedy, gdy rosną realne, fizyczne wypustki dendrytyczne, a synapsy gęstnieją i tworzą bardziej złożoną siatkę.

🔍 Fakt: Badanie taksówkarzy z Londynu (Maguire 2000) wykazało, że tylna część hipokampa – odpowiedzialna za orientację przestrzenną – jest u nich statystycznie większa aż o 13 %. Praktyka czyni… fizycznie większy mózg.

Co z tej wiedzy wynika w praktyce terapeutycznej?🔎
Na przykład w zaburzeniach lękowych korzystamy z plastyczności: stopniowa ekspozycja na to, czego się boimy, osłabia wrażliwość ciała migdałowatego, czyli naszego neuronalnego systemu alarmowego.
Powtarzanie jest tutaj kluczem – starzy neuropsychologowie mawiają, że „powtórzenie to klej do pamięci”.

Domowy eksperyment: „3 × NOWE” (5 minut dziennie)
✋ Nowy dotyk – przejedź dłonią po fakturze, której rzadko dotykasz (kora somatosensoryczna).
👄 Nowe słowo – naucz się obcego zwrotu i użyj go głośno (ośrodek Broki).
👀 Nowy widok – zamknij jedno oko i zrób 10 kroków (móżdżek re kalibruje równowagę). Spróbuj codziennie innej kombinacji – to jak siłownia dla synaps! 🏋️‍♂️⚡️

❌Dlaczego trzeba uważać?
Ta sama właściwość, która ratuje po wypadku, może nas wpędzić w kłopoty⚠️ Kilkugodzinne doom scrollowanie „ćwiczy” sieci nagrody w stronę uzależnienia od krótkich dawek dopaminy. Wielogodzinne ruminacje nad przeszłością wzmacniają połączenia odpowiedzialne za pesymistyczne patrzenie w przyszłość. Prokrastynacja nagradza szybkim komfortem i utwardza ścieżki unikania wysiłku. Mózg nie ocenia moralnie naszych zachowań – po prostu wzmacnia to, co otrzymuje najczęściej.

W Gabinecie Nanovo traktujemy neuroplastyczność jako główne narzędzie pracy z osobami po wypadkach, w których doszło do uszkodzenia głowy, ale również z każdym, kto chce odzyskać koncentrację, spokój albo motywację. 👉 Zamiast pytania „czy można coś zmienić?” wolimy pytać „jak zorganizować ćwiczenia, aby mózg chciał się zmienić?”. 🔔

Jeśli potrzebujesz indywidualnego programu neuro treningu – online lub w gabinecie – ➡️ Napisz wiadomość, umów się na wizytę: nanovo.calendesk.net lub zadzwoń: +48 796 759 395.
Razem zaplanujemy trening mózgu skrojony na Ciebie. 💚

05/08/2025

💬 „Obecna chwila ma zawsze grubość oddechu.” — Jon Kabat Zinn

Kiedy lęk pędzi jak pociąg ekspresowy, na pierwszy rzut oka niespotykanie trudno jest „wysiąść”. Układ nerwowy, uruchamiając tryb walki lub ucieczki, wyłącza korytarz pomiędzy płatem czołowym a korą wyspową, przez co wychwytujemy coraz mniej danych z otoczenia i coraz więcej katastroficznych obrazów kręci się już tylko na wewnętrznym ekranie. Zanim pojawiły się aplikacje do mindfulness, ludzie stosowali prosty, ewolucyjny manewr: zanurzenie w pięciu zmysłach.

W Nanovo nazywamy to „3×5” – trzy serie bodźców, każdy angażuje komplet receptorów. Ćwiczenie jest jak awaryjny hamulec: spowalnia oddech, zwalnia mięśnie i pozwala mózgowi przypomnieć sobie, że zagrożenie istnieje głównie w narracji, a nie w powietrzu, którym oddychasz.

🛠 Co dokładnie robimy?
• Seria 1 — Wzrok 👀: wyszukaj pięć drobnych szczegółów (nierówny szew na bluzie, słoneczny refleks w klamce).
• Seria 2 — Dotyk ✋: dotknij czterech powierzchni + połóż dłoń na własnej klatce piersiowej, rejestrując ciepło skóry.
• Seria 3 — Dźwięk 👂: wyłap pięć odgłosów od najgłośniejszego do najcichszego, aż usłyszysz własny oddech.

🔍 Badania: Schauer & Elbert 2012 udowodnili, że 60 sekundowe skupienie na bodźcach dotykowych obniża aktywność ciała migdałowatego o 21 %. To tak, jakby ktoś ściszył alarm o jedną czwartą – bez leków, bez sprzętu, tylko dzięki zmysłom.

🔎 Dlaczego praktyka, a nie tylko teoria? Neuron potrzebuje ≈ 80 powtórek w warunkach spokoju, by w sytuacji kryzysowej wybrać nową ścieżkę automatycznie. Dlatego w Nanovo prosimy pacjentów po amputacji, urazie rdzenia czy głowy o poranny i wieczorny trening przez trzy tygodnie. Po takim cyklu mózg traktuje 3×5 jak znany skrót klawiaturowy.

🩺 W gabinecie uczymy też kotwicy mobilnej: niewielki kamyk o charakterystycznej fakturze noszony w kieszeni. Gdy czujesz przyspieszone tętno, wystarczy zamknąć dłoń na kamieniu, nazwać w głowie trzy detale powierzchni i powrócić do serii dźwięków. Kamień staje się fizycznym skrótem do pełnego 3×5.

💡 Pamiętaj: ćwiczenie działa najszybciej, gdy:
1. wykonujesz je codziennie 🌅/🌙,
2. angażujesz pełną ciekawość, opisując detale („filiżanka ma dwie kobaltowe plamki”).

❌ Pułapka: czekać, aż poziom pobudzenia sięgnie sufitu. Kiedy alarm już wyje, trudniej go ściszyć. Trenuj 3×5, zanim burza nadejdzie – to jak zapinanie pasów przed ruszeniem auta.

🔔 Chcesz nauczyć się łączyć 3×5 z oddechem przeponowym lub kotwicą sensoryczną? Umów trening online lub w gabinecie: nanovo.calendesk.net | +48 796 759 395. Razem ustawimy Twój awaryjny hamulec na najwyższą skuteczność. 💚

01/08/2025

💬 „Pamięć robocza to biurko umysłu. Im większe i sprytniej zorganizowane, tym więcej pomysłów zmieści.” — Alan Baddeley

🧠 Pamięć robocza (working memory) jest jak aplikacja wielozadaniowa: przechowuje numer telefonu, gdy szukasz długopisu, jednocześnie planując, co powiesz rozmówcy. W badaniu Klingberg 2005 trening pamięci roboczej zwiększył aktywność płata ciemieniowego i poprawił koncentrację u dzieci z ADHD. Podobny mechanizm wspiera rehabilitację osób po urazach głowy, gdzie sieci łączące korę czołową i ciemiątkową są osłabione.

Dlaczego gry N back są skuteczne? To zadanie wymaga porównania aktualnego bodźca z bodźcem sprzed „n” kroków. Mózg musi jednocześnie przechowywać, aktualizować i hamować nieaktualne dane. fMRI pokazuje, że 2 back podnosi aktywność w zakręcie kątowym nawet o 25 %.

🛠 Domowy trening „karty i litery”
1. Tasujesz talię i odkrywasz kolejno karty, głośno wypowiadając kolor. Za trzecią kartą spróbuj powtórzyć kolor pierwszej – to 2 back na papierze.
2. W wersji słownej powtarzasz alfabet, ale każdą trzecią literę zamieniasz na liczbę (A, B, 1, C, D, 2…).

🔍 Fakt rehabilitacyjny: u pacjentów po urazie czołowym 15 min treningu 3× w tygodniu przez 8 tyg. podniosło wyniki w teście PASAT (przetwarzanie informacji) o 12 pkt (Salminen 2019).

🩺 Historia – Krzysztof, 48 l., amputacja nogi i „mgła poznawcza” po sepsie. Połączenie N back 15 min dziennie + gra w szachy korespondencyjne (2 ruchy dziennie) odbudowało jego poczucie „ostrzejszego” umysłu. Raportuje, że szybciej ogarnia rachunki i planuje rehabilitację, a to skróciło jego codzienny stres o „pół baterii nerwów”.

💡 Mały eksperyment: przez dwa tygodnie graj w 2 back 10 min dziennie. Na początku zanotuj, ile czasu potrzebujesz, by zapamiętać 7 cyfrowy numer. Po 14 dniach sprawdź ponownie – większość osób notuje poprawę o 1–2 cyfry.

❌ Pułapka „ciągłego zwiększania trudności” – jeśli wejdziesz na 4 back zbyt szybko, mózg wyłączy dopaminę nagrody i ćwiczenie stanie się frustrujące. Zasada: kiedy dokładność spada poniżej 70 %, zmniejsz poziom o 1.

🔔 Chcesz dobrany do Twojej neurologii plan pamięci roboczej? nanovo.calendesk.net | +48 796 759 395. 💚

03/07/2025

Wielkie podziękowania dla nowych liderów wśród moich fanów! 💎 Magdalena Pi

Dodaj komentarz, aby powitać fanów w Twojej społeczności. wśród fanów

26/06/2025

ZAMOŚĆ!!! Zapraszamy do współpracy.

06/06/2025

28/05/2025

Dołącz do nas jako psycholog/psychoterapeuta w Zamościu!

08/05/2025

🖤 Męska depresja – cichy wróg, który zbiera śmiertelne żniwo
Kiedy myślimy o depresji, często wyobrażamy sobie osobę smutną, wycofaną, przygnębioną. Jednak depresja u mężczyzn może wyglądać zupełnie inaczej – i właśnie dlatego tak często pozostaje niezauważona.

💭 Dlaczego mężczyźni rzadziej mówią o depresji?
W społeczeństwie wciąż funkcjonuje przekonanie, że „prawdziwy facet” powinien być silny, niezależny i radzić sobie ze wszystkim sam. Od dziecka chłopcy słyszą:
🔹 „Nie mazgaj się”
🔹 „Nie bądź mięczakiem”
🔹 „Facet nie płacze”
Dorastając w takim środowisku, wielu mężczyzn nie uczy się wyrażania emocji, tłumi je, a w dorosłym życiu nie wie, jak poprosić o pomoc. Efekt? Depresja pozostaje nierozpoznana i nieleczona – aż do momentu, gdy staje się zagrożeniem życia.

🩶 Jak wygląda depresja u mężczyzn?
Często różni się od tej, którą diagnozuje się u kobiet. Zamiast jawnego smutku czy wycofania, może objawiać się w mniej oczywisty sposób:
⚡ Złość i drażliwość – łatwe irytowanie się, wybuchy gniewu
🍺 Ucieczka w używki – alkohol, narkotyki, hazard, nadmierna praca
🛑 Izolacja społeczna – odsuwanie się od bliskich, brak zainteresowania relacjami
💪 Ukrywanie cierpienia pod maską „mam wszystko pod kontrolą”
🌑 Bóle fizyczne, problemy ze snem, chroniczne zmęczenie
🚫 Niechęć do szukania pomocy – bagatelizowanie problemu, unikanie rozmów

📢 Męska depresja jest stygmatyzowana – i to zabija
Statystyki są przerażające. Mężczyźni rzadziej zgłaszają się do psychologa, ale aż trzy do czterech razy częściej niż kobiety popełniają samobójstwo. Dlaczego? Bo zamiast mówić o problemach, tłumią je, uważając, że muszą „samodzielnie się pozbierać”.

🆘 Jak możemy to zmienić?
💬 Normalizujmy rozmowy o zdrowiu psychicznym – depresja to choroba, a nie oznaka słabości.
🫂 Wspierajmy mężczyzn w mówieniu o emocjach – zamiast wymagać „radzenia sobie”, słuchajmy bez oceniania.
📢 Przełamujmy tabu – niech szukanie pomocy stanie się czymś normalnym, tak jak wizyta u lekarza z bólem głowy.

💡 Jeśli jesteś mężczyzną i czujesz, że coś jest nie tak – pamiętaj, że nie musisz przechodzić przez to sam. Szukanie pomocy to dowód siły, a nie jej braku.

💬 Znasz kogoś, kto może potrzebować wsparcia? Udostępnij ten post i pomóż przełamać milczenie.