Opis zabiegów
„Naturalna siła uzdrawiająca w każdym z nas jest największym źródłem dobrego samopoczucia.” Hipokrates
Technika Bowena pochodzi z Australii. Jej autor odkrył, że organizm ludzki posiada zdo
lność do samoregeneracji oraz dążenia do przywrócenia równowagi w ciele, z czasu zanim doszło do zmian chorobowych lub zwyrodnieniowych. Stosowana jest przy dolegliwościach wewnętrznych i zewnętrznych. Terapia tą techniką oparta jest na wykonywaniu palcami delikatnych lecz znaczących ruchów w ściśle określony sposób w różnych miejscach na ciele człowieka ( tzn. na mięśniach, ścięgnach, powięziach, więzadłach, nerwach). Może być wykonywana zarówno przez odzież jak i bezpośrednio na skórze. Po wykonaniu określonej sekwencji ruchów następuje kilkuminutowa przerwa ( w zależności od potrzeby), po czym terapeuta przystępuje do kontynuacji zabiegu. Odstępy między kolejnymi ruchami są konieczne, aby dać czas organizmowi na reakcję. Działania te mają za zadanie pobudzić do pracy przywspółczulny układ nerwowy odpowiadający za odprężenie i regenerację, gdyż tylko organizm zrelaksowany, wolny od stresu może uruchomić tzw. „wewnętrznego lekarza” i rozpocząć naprawę. W trakcie zabiegu można zaobserwować różne reakcje, indywidualne dla każdego pacjenta np. stan całkowitego odprężenia, mimowolne ruchy mięśni, a nawet głęboki sen. Wszystkie te zjawiska fizyczne są prawidłowe i oznaczają rozpoczęcie pracy przez ciało. Pojedyncza sesja trwa od 15 do 45 minut i należy wykonywać je najlepiej w odstępach 7-dniowych, gdy nie występują inne zalecenia. U niektórych osób efekty można zaobserwować już po pierwszym spotkaniu z terapeutą. W celu przywrócenia równowagi zwykle zaleca się przeprowadzenie 5- 10 zabiegów, chociaż nie jest to regułą i zależy od czasu trwania danego schorzenia oraz od jego nasilenia. Co odróżnia tę technikę od innych? Przede wszystkim jej nieinwazyjność. Zabiegi są całkowicie bezbolesne oraz nie wymagają siłowej manipulacji, dzięki czemu terapia jest bezpieczna i bardzo skuteczna. Podczas sesji uruchomiony zostaje układ odpornościowy, który rozpoczyna bardziej intensywną pracę, dając tym samym początek procesom samoleczenia. Technika Bowena jest odpowiednia i skuteczna w każdym stanie zdrowia oraz wieku. Poszczególne procedury mogą być wykonywane nawet kobietom ciężarnym oraz przed i w trakcie porodu ( nie ma żadnych możliwości wyrządzenia szkody czy pogorszenia stanu pacjenta). Jej zaletą jest odniesienie się do organizmu jako całości, ale również możliwość skupienia się na konkretnym schorzeniu czy dolegliwości. Technika Bowena uchodzi za jedną z najskuteczniejszych, holistycznych metod na świecie. Stosowana jest od przeszło 20 lat w ponad 25 krajach i wciąż zyskuje nowych zwolenników- terapeutów i zadowolonych z efektów leczenia pacjentów. Daje nam do zaoferowania znacznie więcej, niż klasyczne metody terapii. Terapię techniką Bowena stosuje się m.in. w przypadkach takich jak: dolegliwości układu kostno- stawowego ( skrzywienia kręgosłupa, reumatyzm, rwa kulszowa, rwa ramienna, urazy, wszelkiego rodzaju dolegliwości bólowe), oddechowego (astma, alergia, zapalenie zatok), trawiennego (wzdęcia, zgaga, nudności, przepuklina), moczowego (problemy z nerkami lub pęcherzem, wyczerpanie nadnerczy, infekcje przewodów moczowych), a także stres, bóle i zawroty głowy, problemy z oczami, blokada limfatyczna, bezpłodność oraz wiele innych. Rejuvance to naturalna terapia odmładzania twarzy, działająca w oparciu o fizjologię organizmu. Nie wymaga używania kremów, serum ani urządzeń elektrycznych. Polega na wykonywaniu delikatnych ruchów palcami dłoni w obrębie twarzy, szyi, dekoltu oraz barków. Efekty zabiegów można porównać do operacji liftingu lecz nie są one związane z interwencją chirurgiczną i nie powodują żadnych efektów ubocznych. To metoda holistyczna gdyż oprócz efektu estetycznego wprowadza ciało w stan głębokiego odprężenia, odświeża umysł( zmniejszenie napięcia nerwowego i stresu) oraz koi duszę- podobnie jak każda inna metoda medycyny alternatywnej. Technika Rejuvance opiera się na metodzie Integracji Strukturalnej (Rolfingu), która została stworzona przez Amerykanina Stanleya Rosenberga. Opiera się ona na technikach powodujących uwolnienie tkanki łącznej oraz odblokowanie mięśni twarzy, przykurczonych z powodu częstego przyjmowania pewnego wyrazu twarzy, charakterystycznego dla danej osoby. Tak więc wykonując serię zabiegów Rejuvance fizycznie działamy na poziomie tkanki łącznej i mięśni przywracając im właściwe napięcie oraz strukturę. Już po pierwszym zabiegu, w trakcie którego pracujemy głównie na tkance łącznej możemy zaobserwować, że twarz wygląda na bardziej odprężoną, jaśniejszą i pełną życia. Efekty początkowe jakich możemy się spodziewać (dzięki uwolnieniu tkanki łącznej) to:
-poprawa krążenia krwi ( w tkance łącznej przebiegają naczynia krwionośne)
-poprawa nawodnienia (tk. łączna w większości składa się z płynno-żelowej substancji międzykomórkowej, która odżywia komórki)
-przywrócenie elastyczności skóry (tk. łączna zostaje uwolniona z miejsc, w których nastąpiło jej przyklejenie do mięśni czy kości). Przy kolejnych zabiegach efekty estetyczne będą stopniowo się poprawiać natomiast po zakończeniu serii sześciu zabiegów u większości klientów będzie można zaobserwować następujące zmiany:
-poprawa jakości skóry ( zwłaszcza zmniejszenie się wcześniej znacznie rozszerzonych porów)
-całkowite zaniknięcie drobniejszych zmarszczek; zmarszczki głębsze spłycają się
-właściwe napięcie i sprężystość mięśni
-usunięcie toksyn poprzez układ limfatyczny
-poprawa wchłaniania przez skórę
-zmniejszenie się opuchlizny pod oczami oraz cieni
Inne korzyści zabiegów rejuvance (oprócz efektów estetycznych) to:
-ulga w bólach głowy i migrenach
-poprawa jakości snu
-większa jasność myśli
-uczucie dobrostanu i zdrowia
-głębokie odprężenie fizyczne i emocjonalne
-poprawa oddechu
-lepsza funkcja żuchwy
-łatwość uśmiechu
Wielkość zaobserwowanych efektów zależy od wieku, zdrowia, typu skóry, głębokości zmarszczek oraz indywidualnych cech fizjologicznych organizmu. Terapia składa się z sześciu zabiegów( trwających zwykle ok godziny) odbywających się co 2-3 dni. Najdłuższa przerwa między kolejnymi spotkaniami może wynosić maksymalnie 7 dni, aby nie przerywać ciągłości uzyskanych postępów. Po zakończeniu serii 6 zabiegów zaleca się wykonać zabieg podtrzymujący, jeden do dwóch razy w miesiącu. Mają na celu podtrzymanie i wzmocnienie pierwotnego efektu zabiegów i przyczyniają się do spowolnienia procesów starzenia. przeciwwskazania:
-poważne problemy skórne (trądzik, owrzodzenie, brodawki, opryszczka)
-chorzy na nowotwór w czasie przyjmowania chemioterapii
-kobiety w ciąży
-głębokie problemy psychiczne
-cukrzyca
-epilepsja
-po zastrzykach Botoksu lub innych ostrzyknięciach (np. kwas hialuronowy)
Elektroterapia- to dział lecznictwa fizykalnego, gdzie do celów leczniczych wykorzystuje się prąd stały oraz prądy impulsowe małej i średniej częstotliwości. Tkanki człowieka (głębsze warstwy) ze względu na dość dobre uwodnienie oraz obecność elektrolitów umożliwiają odpowiedni przepływ prądów, które w efekcie wywołują działanie terapeutyczne. Odbywa się to m.in. przez znajdujące się w skórze ujścia i przewody wyprowadzające gruczołów potowych i łojowych. Prąd przepływa również wzdłuż naczyń krwionośnych , limfatycznych i nerwów. Podczas zabiegu dochodzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych, co powoduje lepsze odżywienie tkanek oraz przyspieszenie procesów regeneracyjnych. Obniżony zostaje również próg pobudliwości nerwów i mięśni. Elektroterapia działa przeciwbólowo, przeciwzapalnie, przeciwobrzękowo, pobudza krążenie oraz regenerację stymulowanej tkanki. ELEKTROTERAPIA – PRĄDY:
• interferencyjne
• TENS
• Kotz’a/rosyjska stymulacja
• tonoliza
• prądy diadynamiczne
• impulsowe
• unipolarne falujące
• galwaniczne ( anoda, katoda)
• mikroprądy
WSKAZANIA DO ELEKTROTERAPII:
• nerwobóle
• zespoły pourazowe narządu ruchu, utrudniony zrost kostny
• bóle mięśniowe, przykurcze
• choroby reumatoidalne
• polineuropatie
• zespoły bólowe pooperacyjne narządu ruchu
• zespoły bólowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów kręgosłupa
• artrozy
• obwodowe porażenia
• choroby przebiegające z zaburzeniami napięcia mięśniowego lub zanikami mięśni
• Stany zapalne, przeciążeniowe, degeneracyjne mięśni, stawów, ścięgien, rozcięgien, pochewek ścięgnistych, kaletek maziowych, okołostawowe (m.in. zespół bolesnego barku, łokieć tenisisty, golfisty, ostroga piętowa, choroba Dupuytrena i inne)
• Stany po urazie i udarze mózgu
• Zaburzenia krążenia obwodowego
• Trudno gojące się rany i owrzodzenia, odleżyny, blizny
