Metanoia - gabinet psychoterapii i hipnoterapii - Anna DziwiorDudek

26/02/2022

Cel niby prosty, ale sami wiecie, że prosto się go nie realizuje😆 I wcale nie szybko.
Jednak warto! 😍W każdym momencie swojego życia!

30/03/2020

"Żyj tak, jakbyś miał umrzeć jutro. Ucz się tak, jakbyś miał żyć wiecznie."
Gandhi Mahatma
j

17/03/2020

Tegoroczna wiosna zapisze się niewątpliwie w mojej pamięci.Zwykle o tej porze poddaję się wirowi niecierpiących zwłoki obowiązków. Nie mam czasu, by dobrze poczuć zapach budzącej się do życia ziemi i nasycić się ekstazą, którą czuć w powietrzu. Ogródek zostawiam samemu sobie.Regularnie nie zdążam przyciąć ukochanej lawendy i oczyścić z suchych części. Tymczasem w okolicach wakacji pozostaje mi już tylko odnotować fakt, że natura poradziła sobie tak, jak umiała. Z rachitycznych, zgrubiałych fragmentów odbijają boczne , walczące o przetrwanie odnóżki .Życie zawsze znajdzie sobie drogę.Z każdym rokiem krzaki stają się jednak coraz bardziej zdziczałe, kostropate i nie tworzą regularnych kęp, a co gorsza nie kwitną tak gęsto, jak młode pędy.
Tego roku z powodu koronawirusa weszłam dzielnie w rolę ogrodnika. Przycięłam, co się dało. Niektóre zdrewniałe krzaki lawendy niemalże do samej ziemi.
Robiąc to nie mogłam pozbyć się myśli, że archetyp ogrodnika potrzebny jest każdemu z nas wiosną.
Potrzebujemy dokonać rozrachunku, co zdrewniało w wyniku przystosowania do trudnych warunków życiowych i nie może już
wydać zielonych, zdrowych pędów. Co uschło i nie jest w stanie przepuścić życiodajnych soków?
Potrzebujemy zrezygnować ze starych, nieefektywnych programów, które wynikają z rodzinnych skryptów i obecnie zamiast pomagać, zatrzymują energię i przysparzają
jedynie cierpienia, a w dodatku ze względu na swój automatyzm są trudno zauważalne.
Problem w tym jednak, że są nasze, osobiste i tak trudne do rozgraniczenia.
Identyfikujemy się z nimi - są z nami bowiem całe nasze życie.
Trudno jest więc sobie samemu'' odciąć'' kawałek siebie i oczekiwać cudu.
Człowiek jest jednak częścią natury i tak jak ona może zaufać procesowi... mimo iż teraz prawie nie widać w ogródku odbijającej od ziemi lawendy, latem po wykonaniu obecnie stosownych zabiegów ,spodziewam się fioletowego, pachnącego łana pod oknem.
Dlaczego? Bo ufam procesowi życia...

08/03/2020

Kiedy najczęściej trafiamy do psychoterapeuty?
Ja nazywam to okrążaniem swojej góry...po raz któryś z kolei... Trudno wówczas nie zorientować się, że te niezwykle synchroniczne wypadki we własnym życiu coś chcą nam przekazać.Trudno wówczas nie poczuć dyskomfortu, że w jakiś dziwnie zaskakujący sposób mimo dobrych zamiarów wracamy do punktu , z którego właśnie usiłowaliśmy się wydostać. Trzeba być bardzo znieczulonym na rzeczywistość, aby nie mieć choćby chwilowej refleksji, że jakoś współtworzę te ''dziwne'' zbiegi okoliczności...
Więcej na ten temat w artykule, który serdecznie polecam

"Co to znaczy 'dobra psychoterapia'?
Dużo znaczy. Na przykład: pomaga zrozumieć na co mamy w naszym życiu wpływ, co możemy zmienić, a czego nie. Ktoś przychodzi, bo nie rozumie, jak to jest, że wszystko w życiu wydarza się niezgodnie z jego pragnieniami, praca marna, przyjaciele go opuścili, żona natrętna, a on źle sypia. W terapii ma szansę zobaczyć, w jaki sposób sam się do tego przyczynia - czyli, że jednak ma jakiś wpływ na swoje życie. I odwrotnie - ludzie czasem toczą latami z góry przegrane bitwy - np. żeby tata tak samo lubił ze mną rozmawiać jak ze starszą siostrą. A starsza siostra zawsze była 'tatusiowa', tak się w tej rodzinie ułożyło. Walka by z nią 'wygrać' w wieku prawie czterdziestu lat nie ma sensu, a angażuje naszą energię. Terapia pomaga to zobaczyć.
Ale przede wszystkim pod wpływem dobrej terapii człowiek prędzej czy później powinien poczuć się lepiej, być bardziej zadowolony ze swojego życia, ono powinno się zmieniać. Jeśli przychodzi kobieta w wieku 35 lat z nadzieją, że wreszcie zbuduje udany związek, mijają lata, związku jak nie było, tak nie ma, pacjentka wciąż cierpi, a terapia już odbywa się nie jeden, tylko trzy razy w tygodniu, to miałabym wątpliwości co do rzetelności psychoterapeuty...
Oczywiście czasem psychoterapia jest jedyną bezpieczną relacją w życiu, tam czujemy się akceptowani, traktowani z uwagą i szacunkiem. Ale na dłuższą metę terapia nie ma zastępować bliskich relacji, raczej powinna pomóc je tworzyć w realnym, pozaterapeutycznym, życiu."
Zofia Milska-Wrzosińska w rozmowie z Agnieszką Jucewicz dla Wysokich Obcasów Extra

08/03/2020

Jestem pedagogiem z 22 letnim stażem.

Pracuję metoda Gestalt z dorosłymi
i młodzieżą.

Możesz się do mnie zwrócić jeśli:
- znajdujesz się w kryzysie osobistym,
- masz trudności z emocjami, samooceną
i w relacjach,
- chcesz uporać się z przeszłością,
- cierpisz na nerwicę, depresję,
- zaburzenia psychosomatyczne i nałogi,
- chcesz poczuć ulgę i poprawić jakość
swojego funkcjonowania,
- potrzebujesz rozwoju i wglądu w swój
wewnętrzny świat.

Anna Dziwior-Dudek
Nr do kontaktu
535 954 509

23/02/2020

Dziś 23 lutego -Międzynarodowy Dzień Depresji. I mam dla Was dobrą nowinę, odkłamującą utrwalone stereotypy.
Depresja wcale nie musi być oznaką Twojej słabości. Jest jedynie sygnałem kumulowanej latami energii, której nie pokazałaś, -eś światu.
Przychodzi podstępnie właśnie wtedy, gdy jesteś zbyt silna i nie umiesz pozwolić sobie na słabość. Kiedy poddajesz się powszechnemu kultowi mocy. W systemie, w którym żyjemy i który współtworzymy słabości uważane są za wady. Nie należy, nie wolno być słabym. Trzeba poradzić sobie ze wszystkim, w każdych okolicznościach, trzeba'' ścisnąć pośladki, bo dopiero wówczas jest powód do dumy!
Tymczasem siła tkwi w słabości. Jeśli regularnie sobie na nią pozwalasz, jeśli uświadamiasz sobie swoje negatywne emocje i pozwalasz je sobie przeżyć, a potem dać im odejść, będziesz jak dziecko, które po upadku i łzach niezdarnie wstaje ,siłę czerpiąc z podparcia o podłoże, które przed chwilą było przyczyną jego porażki.
Tylko wypierane smutki, rozczarowania przykrywane uśmiechem i połykane łzy rodzą agresję i chorobę duszy, jaką jest właśnie depresja.
Zatem od dziś zachęcam, by w ciągu dnia dać sobie poczuć słabość jako rodzaj higieny wewnętrznej. Wiem, co mówię - ja też jestem siłaczką...jednak ''nawróconą'' i praktykującą od kilku lat uważność na siebie...

21/02/2020

Czym jest według mnie psychoterapia?
Psychoterapia to najlepszy prezent,jaki kiedykolwiek otrzymałam, a zasadniej byłoby stwierdzić- jaki ofiarowałam sobie samej.
Sto procent obecności. Sto procent czasu dla mnie. Sto procent czasu o mnie. Całe sto procent na zajęcie się tym, co do tej pory krzyczało ,potrzebowało zauważenia i opatrzenia, a gotowało się jak w tyglu.
Dla mnie proces terapii przypomina starojapońską sztukę KINTSUGI, wynalezioną w XV w. technikę naprawiania uszkodzonych przedmiotów. To sztuka uszlachetniania okaleczeń. Zachęca do przezwyciężania bolesnych doświadczeń i przemiany ołowiu naszego życia w złoto. Przypomina, iż wszystkie pokonane trudności ucieleśniają naszą historię i stanowią o niepowtarzalności.
Wszyscy mamy swoje czułe punkty, skrywamy jakieś okaleczenia. Wszyscy cierpieliśmy i mamy za sobą trudne chwile, traumy i momenty odradzania się jak feniks z popiołów .
Moja droga jest taka jak inne, unikalna a zarazem uniwersalna. Psychoterapia pomogła mi z miłością pochylić się nad moimi ranami, zabliźnić je, uodpornić się oraz odzyskać oddech...