Gabinet psychoterapii Dagmara Kiercel

02/03/2025

23/02/2025

W Ogólnopolskim Dniu Walki z Depresją Prof. Piotr Galecki, Konsultant Krajowy w dziedzinie psychiatrii i członek Zarządu Głównego PTP udzielił wypowiedzi dla PAP.
https://www.pap.pl/aktualnosci/psychiatra-mit-ze-depresji-nie-da-sie-wyleczyc-infografika
Prof. Piotr Gałecki wskazał, że „Mitem jest, że depresja zawsze nawraca i że nie da się jej wyleczyć. Depresja może nawracać u osób, u których występują czynniki ryzyka, takie jak zaburzenia osobowości czy choroby o podłożu zapalnym – zaznaczył”.
W artykule czytamy także, że : „W ocenie psychiatry obecnie dostępnych jest bardzo wiele skutecznych leków przeciwdepresyjnych. „Nowoczesne leczenie przeciwdepresyjne jest bardzo bezpieczne i nieuzależniające. Część leków można stosować bezpiecznie również u kobiet w ciąży i karmiących piersią” – zaznaczył specjalista.”
Natomiast Prof. Piotr Gałecki zaznacza „że u osób bardziej zagrożonych nawrotem depresji bardzo ważne są również działania profilaktyczne. „Jeśli u pacjenta epizody depresji nawracają, to zawsze rekomenduję psychoterapię”
Źródło: Psychiatra: to mit, że depresji nie da się wyleczyć PAP/ Strona główna/nauka.
Data: 2025-02-23
Link do materiału:

10/01/2025

Praca z grupami terapeutycznymi to ważna część mojej codzienności. Terapia grupowa daje unikalną możliwość obserwowania, jak w relacjach między ludźmi zachodzą zmiany, jak wzajemne wsparcie i szczerość otwierają przestrzeń do rozmowy i rozwoju. To niezwykle inspirujące doświadczenie.

Podczas Białowieskich Warsztatów Psychiatrycznych razem z Markiem Dawidowiczem, z którym na co dzień prowadzimy grupę w CZP „Leszczynowa”, poprowadziliśmy warsztat pt. “Psychoterapia grupowa jako lek na epidemię samotności”.

To była świetna okazja, żeby podzielić się naszymi doświadczeniami i wspólnie porozmawiać o tym, jak relacje mogą pomagać w procesie zdrowienia.

25/12/2024

Uczmy się bliskości i darujmy ją innym 🎄

21/12/2024

07/12/2024

09/11/2024

"Rezygnując z nierealnych oczekiwań, stajemy się osobą kochającą innych i złączoną z innymi.
Znajdujemy także radość nie w wizji doskonałych przyjaźni, dzieci, małżeństwa i życia rodzinnego, a w cudownych niedoskonałościach ludzkich więzi."
Judith Viorst

fot. Ricardo Moura

20/10/2024

"Czy żar mojej miłości stopi jego zbroję?"
Akurat. Gdybyśmy żarem miłości mogli stopić każdą zbroję, nikt nie używałby już mechanizmów obronnych. Psychiatrzy, od Brunona Bettelheima po Aarona Becka, głosili że miłość nie wystarczy. Skąd więc żywotność mitu o roli miłości? Bo to strategia, którą każdy przyjmował w dzieciństwie: „Jeśli kocham mamę i tatę, to oni będą kochać mnie”. Owszem, miłość jest potężna, ale nawet ona nie wyważy drzwi zamkniętych przez mechanizmy obronne. Dziecko zawsze siebie obwinia o brak miłości rodziców, jak gdyby to jego działania zamknęły ich serce. Liczy, że jeśli stanie się lepsze, bardziej kochające - znajdzie znów do nich drogę. Lubimy mamić się takim obrazem: jeśli będziemy dobrzy dla innych, oni odwzajemnią się nam tym samym. Jeśli obdarzymy kogoś miłością, i on nas pokocha. Ale czy miłość może przekreślić fakty?

fot Omid Armin

Jon Frederickson, "Kłamstwa, którymi żyjemy"

16/10/2024

08/10/2024

„Podobnie jak pierwsze relacje przywiązania umożliwiają rozwój dziecka, tak nowa relacja z terapeutą w ostatecznym rozrachunku pozwala pacjentowi na zmianę. Parafrazując Bowlby’ego, możemy powiedzieć, że taka relacja stanowi bezpieczną bazę, dzięki której pacjent potrafi podjąć ryzyko i poczuć to, czego nie mógł czuć, bądź dowiedzieć się tego, czego miał nie wiedzieć. Terapeuta pomaga mu w dekonstrukcji dawnych wzorców przywiązania i budowie nowych. Jak się przekonaliśmy, schematy utrwalone we wczesnych relacjach przywiązania nie tylko znajdują odzwierciedlenie w związkach, jakie tworzymy dzisiaj, lecz także warunkują sposób w jaki myślimy i czujemy. Relacja pacjenta z terapeutą działa na podobnej zasadzie: stwarza potencjał do budowy nowych wzorców regulacji afektów i myśli, nowego wzorca przywiązania. Innymi słowy, relacja terapeutyczna jest rozwojowym „tyglem”, w którym nastawienie pacjenta do tego, jak przeżywa rzeczywistość wewnętrzną i zewnętrzną, przechodzi zasadnicze zmiany.”
David J. Walllin: Przywiązanie w psychoterapii
fot Chris Lawton

30/09/2024

"(...) jeśli ktoś nie doświadczał bliskości w sposób właściwy albo miał jej za mało, to ma w sobie ogromną tęsknotę za nią, ale jest też w nim jakaś część, która nauczyła się bez tej bliskości żyć. I kiedy spotyka człowieka, który mógłby mu ją ofiarować, to może nie być w stanie jej przyjąć, bo nie będzie mu umiał zaufać. W sumie dlaczego miałby, skoro jego doświadczenia są inne?
I w bliskich związkach tak właśnie się dzieje: jest w nas część rozwojowa, która pragnie się zmieniać dzięki drugiemu człowiekowi, przekraczać swoje braki, ale jest też część defensywna, która nie wierzy, że to się może stać, która wraca do starego, dobrze znanego statusu quo".

- Stanley Ruszczynski
Rys. Giulia Rosa