Centrum Aktywnego Rozwoju i Edukacji - Szkoła Terapeutów Uzależnień "Brok"

04/10/2023

04/10/2023

Kompromis, który polega na tym, że rezygnuję z czegoś i nie mówię o towarzyszących temu uczuciach tylko milcząco się poddaję, macham ręką i mówię – A niech już tak będzie, muszę się z tym pogodzić – jest tzw. zgniłym kompromisem i wcześniej czy później da o sobie znać w postaci wybuchu nagromadzonej złości, niechęci, żalu. Jeżeli z czegoś rezygnuję, to mówię o tym otwarcie, na przykład tak: ok. zgolę tę brodę, chociaż będzie mi trudno, bo ją lubię, przyzwyczaiłem się i nie lubię się codziennie golić, ale zdecydowałem się zrobić to dla ciebie. Mówię bardzo wyraźnie, że ponoszę ten koszt, bo to wybieram, a nie udaję, że mnie to nic nie kosztuje, że mi na tym nie zależy, że to naturalne, że ode mnie tego wymagasz.

Andrzej Wiśniewski

30/09/2023

Najważniejsze, mieć obok siebie życzliwych ludzi.

"Poczucie bezpiczeństwa
nie polega na nieistnieniu zagrożenia,
ale na istnieniu
bliskich więzi."
Gabor Maté

fot. Robert Euro Djojoseputro

29/09/2023

Są tacy, którym wydaje się, że poznali uniwersalne recepty na rodzinne szczęście i udane relacje z bliskimi.

28/09/2023

"Dziecko pozostawiane, żeby się wypłakało, nie tyle uczy się samo sobie radzić, ile uczy się, że nie ma sensu płakać – a to jest duża różnica. Badania nie potwierdzają też tezy, że zimny chów sprzyja samodzielności – wręcz przeciwnie. Zimny chów w praktyce sprowadza się za to do ogromnych ilości kortyzolu, jakie uwalniają się w mózgu noszeniaka z niezaspokojoną potrzebą bliskości. Hormon ten działa niszcząco na połączenia neuronalne. Dziecku, które nie jest przytulane, trudniej jest nawiązać z opiekunem więź prawidłowego typu, a to z kolei rzutuje na wszystkie inne więzi, które nawiąże potem w życiu – na to, jak będzie w przyszłości obchodziło się z ryzykiem, radziło sobie ze stresem. I czy nie będzie koncentrować się na swoim lęku zamiast na zadaniu."

Evelin Kirkilionis, antropolożka badająca więź.
fot unsplash

26/09/2023

W temacie polecam film „Gaslight”.
~~~

22/09/2023

"Praca z mężczyznami w depresji i ich partnerkami przekonała mnie, że sławetny męski lęk przed kobietą i intymnością w rzeczywistości nie dotyczył żadnej z tych rzeczy. Tak naprawdę mężczyźni boją się ujarzmienia. W ich tradycyjnym, hierarchicznym świecie każdy albo włada innymi, albo poddaje się czyjejś władzy. Wrażliwość, szczerość, spełnianie życzeń drugiej strony - a więc niezbędne cechy zdrowych związków - mogą być przez nich odczuwane jako wystawianie się na atak. Ten lęk przed schwytaniem w pułapkę, przed zniewoleniem przez kobietę, w istocie wcale nie ma związku z kobietami. Wynika z przeniesienia do salonu i sypialni męskiego modelu interakcji. Kiedy mężczyzna boi się, że kobieta go "zniewoli", tak naprawdę boi się, że kobieta zachowa się jak mężczyzna."

Terrence Real, Nie chcę o tym mówić. Jak przerwać dziedziczenie męskiej depresji.
fot quinn buffing

19/09/2023

Dorota Krzemionka: Alkohol daje 'schronienie'? W ich (osób uzależnionych) odczuciu to nie jest niszczyciel czy wróg, lecz wierny towarzysz, zawsze można po niego sięgnąć?
Bożena Maciek-Haściło: Zwykle uzależnienie kojarzy się z utratą kontroli i na jakimś poziomie jest to prawdą. Pacjenci często, gdy zaczną pić lub używać, nie potrafią przestać. Z drugiej strony, gdyby patrzeć na to z perspektywy teorii więzi, te osoby mają za sobą doświadczenie, gdy bliscy ich ranili, zawstydzali, bili i zaniedbywali. Często mówią, że różne relacje w życiu im się posypały. A alkohol jest czymś stałym i przewidywalnym; „nie opuści” ich, jak kiedyś matka czy ojciec. Gdy po niego sięgną, zawsze znajdą ulgę. W filmie w którym Denzel Waschington gra pilota – alkoholika, w jednej ze scen krzyczy, że nie miał w życiu żadnych relacji oprócz alkoholu.

DK: Relacja z alkoholem wydaje się im zastępować to, czego im brakowało, a zarazem blokuje możność budowania relacji w realnym życiu.
BMH: Z jednej strony chroni ich, przynajmniej na początku, ratuje im życie, a potem, gdy się uzależnią, zaczyna niszczyć ich samych oraz ich relacje. Na przykład, kiedy rozmawiam z parami, w których mąż albo żona pije, to druga strona żali się: „alkohol jest ważniejszy ode mnie”, „alkohol kochasz, a mnie masz gdzieś”. W tym sensie substancja uniemożliwia rozwój relacji albo wręcz ją niszczy. Zarazem dobra relacja może sprawić, że ktoś nie będzie już chciał sięgać po alkohol. Z tym, że żona czy mąż, którzy też mają swoje zranienia w relacjach, zwykle nie potrafią być przy uzależnionym partnerze w taki sposób, który mu pomoże. Nie powinni pełnić w związku roli „dobrego rodzica”, ponieważ nie są w stanie wypełnić tej pustki, bez względu na to jak się będą starać.

DK: Ani terapeuty.
BMH: Tę funkcję powinien przejąć właśnie terapeuta albo grupa. W relacji z nimi osoba uzależniona uczy się dobrej, bezpiecznej więzi, która daje ukojenie i akceptację, stając się z czasem konkurencją dla alkoholu czy innych substancji. Nie potrzebuje już pić i zaczyna odzyskiwać zdolność, by budować relacje na zewnątrz, na przykład z żoną czy mężem.

fragment rozmowy dla czasopisma Charaktery
fot Jesús Rocha

18/09/2023

"Kiedy wychowano Cie na osobę uległą ,każda forma oporu będzie wywoływać w Tobie dyskomfort,ponieważ nigdy nie nauczono Cię,że masz prawo powiedzieć 'Nie',
nauczono Cię wręcz ,że Ci tego wolno.Skradziono Ci poczucie,że masz prawo stawiać własne granice.
To sytuacja,w której wiele osób spycha swoje "nie" gdzieś w głąb siebie i zaczyna próbować zadowolić wszystkich dookoła.

Ja sama należę do tej kategorii .Przez wiele lat zgadzałam się na rzeczy, których tak naprawdę nie chciałam , albo unikałam trudnych rozmów , ponieważ nie byłam w stanie żyć z dyskomfortem, jaki pojawiał się, gdy stawałam po SWOJEJ stronie "..

- Oprah Winfrey

17/09/2023

Opublikowane w ostatnich tygodniach badania irlandzkich naukowców z Uniwersytetu Limerick pokazują, że ćwiczenia fizyczne już od 20 minut dziennie zmni...

16/09/2023

"Dzięki kontaktom z rodzicem określa się sposób, w jaki dziecko postrzega świat: czy będzie to świat miłości i akceptacji, świat lekceważącej obojętności, w którym zaspokojenie własnych potrzeb wymaga nieustannych zabiegów, czy też - co gorsza - świat wrogi, zmuszający do ciągłego zachowywania bojaźliwie, nadmiernej czujności."

Gabor Mate „Kiedy ciało mówi nie”
fot shahin khalaji

02/09/2023

Dzis moje urodziny! Z tej okazji zycze sobie kolejnych 51 lat w zdrowiu szczesciu i milosci!!!
www.katarzynamajak.com
----
-&-&
----
----
Graf lepiej.nie.bedzie

01/09/2023

30/08/2023

Dlaczego warto pomyśleć zanim ukarze się dziecko.

Dlaczego kara nie uczy Twojego dziecka odpowiedzialności? 8 kroków prowadzących do zmiany zachowania bez zastosowania kary.

27/08/2023

PSYCHOLOGIA W LITERATURZE

Są takie chwile w życiu człowieka i takie spojrzenia, których nigdy się nie zapomina, które zabiera się ze sobą na zawsze, niesie wszędzie, zasypia się i budzi z nimi, by w końcu zabrać je Tam. Te chwile, kiedy kochaliśmy, kiedy nas kochano, kiedy niewyobrażalnie mocno czuliśmy pokrewieństwo dusz, umiłowanie podobnego, zawsze będzie można przywołać, wyczarować w dowolnym momencie i w ich objęciach znaleźć ukojenie, gdy nie będzie już przy nas mamy, taty, ukochanego ani nikogo (...).

Artur Cieślar - Ułuda

27/08/2023

[…] znaczącym argumentem za podejmowaniem prób leczenia pacjentów narcystycznych, mimo wielu trudności, jest pewność, że w drugiej połowie życia czeka ich dotkliwe cierpienie. W społeczeństwie, które obawia się starości i śmierci, starość terroryzuje tych, którzy obawiają się zależności i których wysokie mniemanie o sobie domaga się podziwu, zwykle zarezerwowanego dla młodości, piękna, sławy czy wdzięku. Zwyczajowe mechanizmy obronne przed dolegliwościami starości – identyfikacja z wartościami etycznymi lub artystycznymi, wykraczająca poza bezpośredni interes własny, intelektualna ciekawość, emocjonalne ciepło pochodzące ze szczęśliwego związku z przeszłości - nie działają w przypadku narcyza. Niezdolny jest on do czerpania jakiejkolwiek ulgi psychicznej, pochodzącej z identyfikacji z historyczną ciągłością. Wręcz przeciwnie, za niemożliwą uważa akceptację faktu, iż obecnie to młodsze pokolenie korzysta z piękna, bogactwa, władzy, a w szczególności kreatywności. Radość życia poprzez stopniowe utożsamianie się ze szczęściem innych ludzi i ich osiągnięciami jest całkowicie niemożliwa dla osobowości narcystycznej.

Christopher Lash, Kultura narcyzmu
Obraz: Caravaggio

18/08/2023

chodźcie, idziemy!

17/08/2023

PSYCHOLOGIA W LITERATURZE

Nieprawda, że czas leczy rany i zaciera ślady. Może tylko łagodzi przykrywając wszystko osadem kolejnych przeżyć i zdarzeń. Ale to, co kiedyś bolało, w każdej chwili jest gotowe przebić się na wierzch i dopaść. Nie trzeba wiele, żeby przywołać dawne strachy i zmory. Gdyby nawet trwały w ukryciu, zepchnięte na samo dno, to przecież gniją gdzieś tam, na spodzie, i zatruwają duszę, zawsze pozostawiając jakiś ślad - w twarzy, w ruchach, w spojrzeniu - tworzą bariery psychiczne, kompleksy. Nie pomoże wódka, nie pomoże szarpanie się w skrajnościach, od usprawiedliwiania do potępiania.

Lucjan Nowakowski - Mummi

17/08/2023

12/08/2023

Nie trzeba być idealną mamą, wystarczająco dobra jest ok.

Nie jestem dokładnie taką mamą, jaką chciałam być.
Nie jestem mamą, która dba o to, aby wszystko, czym karmię moje dzieci, było zdrowe i organiczne.
Nie jestem mamą, która robi wszystko na swojej liście rzeczy do zrobienia.
Nie jestem mamą, która czuje się pewna każdej swojej decyzji.
Nie jestem mamą, która kładzie się wcześnie spać, żeby codziennie rano budzić się świeża i gotowa. Zamiast tego do późna oglądam Netflixa lub... martwię się.

Nie jestem super ogarniętą mamą, która zna wszystkie odpowiedzi, a do kompletu ma idealny strój, makijaż i włosy.
Nie jestem mamą, która zachowuje spokój przy każdym guzie i siniaku, a czasami wręcz swoją reakcją pogarszam sytuację.

Ale jestem mamą, która może powiedzieć, że coś jest nie tak, tylko po jednym spojrzeniu.
Jestem mamą, która płakała, gdy zostawiła dziecko w przedszkolu, siłą oderwane od moich nóg.

Jestem mamą daleką od ideału.
Ale nikt nie zna i nie kocha moich dzieci bardziej.
A w ich oczach jestem wszystkim.

Więc, będąc po prostu mną,
Jestem mamą, której potrzebują moje dzieci.
Bo nie potrzebują ideału,
potrzebują mamy, która jest prawdziwa i je kocha.

Więc może jestem mamą, którą powinnam być,
i to jest lepsze niż ideały...

✍️:
📸:

-------
Mamo, kup sobie książkę!
Promocja z kodem WAKACJE trwa ---> natuli.pl

08/08/2023

„Co się z Panią dzieje?" spytała terapeutka, w której gabinecie – za namową koleżanki– w końcu się znalazłam.
A ja milczałam. I strasznie się wstydziłam. Że jestem u terapeutki. Ja taka silna, taka mocna. Co mogło mnie tak rozbić? Śmierć matki, zdrada męża czy to, że wciąż muszę być silna? Że żyję w takich czasach, że nie mogę mieć kryzysu?(...)
Nie płakałam ani razu. Więc powiem wszystkim: płaczcie, kiedy trzeba, przeżywajcie kryzysy, bo inaczej któregoś dnia po prostu nie wstaniecie z łóżka. To cena za siłę. I perfekcjonizm."

Katarzyna Troszczyńska

04/08/2023

Tak zachowują się dorośli nie tylko w stosunku do swoich dzieci, ale również do partnerów. Jak się chronić przed taką manipulacją i dlaczego warto powstrzymać się przed uszczęśliwianiem bliskiej osoby wbrew jej woli? – wyjaśnia psychoterapeuta Piotr Sarnowski.

04/08/2023

"Wystarczająco dobrzy rodzice nie chcą, by dzieci ich uwielbiały. Umieją znieść zarówno to, że są idealizowani, jak i to, że są nienawidzeni. I mają nadzieję, że w końcu dzieci zobaczą w nich to, kim naprawdę są. Zwykłymi ludźmi."

Donald Winnicott

02/08/2023

Szanowni Państwo,

Gdy myślimy na temat przemocy, o tym czym jest to zjawisko, warto wziąć pod uwagę mechanizmy jakich może używać osoba stosująca przemoc w celu jeszcze większego kontrolowania drugiej osoby, obniżenia jej poczucia własnej wartości, odebrania poczucia sprawstwa i wpływu na swoje życie, odebrania poczucia niezależności, poczucia bezpieczeństwa jak również odcięcia od zasobów i wsparcia.

Jednym z takich mechanizmów jest PRANIE MÓZGU. Polega ono na świadomym i celowym wpływaniu na drugą osobę, jej uczucia oraz przekonania, tak aby osoba doznająca przemocy działała zgodnie z oczekiwaniami osoby, która tą przemoc stosuje.

Dziś zapraszamy do zapoznania się z najczęściej używanymi metodami prania mózgu, jakimi są: izolacja, poniżanie i degradacja, monopolizacja uwagi. W kolejnym poście, który ukaże się jeszcze w tym tygodniu opisane zostaną metody takie jak: demonstracja wszechmocy oraz sporadyczne okazywanie pobłażliwości.

02/08/2023

„Osoby bezpiecznie przywiązane w dzieciństwie do swoich opiekunów są w życiu dorosłym bardziej optymistyczne i ufne, spokojniejsze, chętniejsze do poznawania tego, co nowe. Mają w sobie przekonanie, że kiedy zrobi się groźnie, będzie w pobliżu osoba, która da oparcie. Nie muszą tego stale sprawdzać, potwierdzać i upewniać się.”
Prof. Mario Mikulincer, fragment wystąpienia na konferencji

31/07/2023

Dziecko, którego potrzeby nie były zaspokojone, wyrasta na potrzebującego dorosłego – czuje, że potrzebuje kogoś, kto trwałby przy nim i żył dla niego. Uczucie to jest szczere, jednak nie dotyczy teraźniejszości i nie może zostać w niej zaspokojone. Jeśli ktoś stara się odpowiedzieć na tę potrzebę, infantylizuje taką osobę, tak naprawdę jej nie pomagając. Jej teraźniejszą potrzebą jest nabycie umiejętności funkcjonowania jako osoba dorosła. Dokonuje się tego poprzez ożywienie przeszłości z jednoczesnym zrozumieniem teraźniejszości. Poprzez oddech i głęboki płacz można odczuć ból braku wsparcia i miłości w dzieciństwie. Możliwe staje się wówczas zaakceptowanie straty przeszłości, aby być w pełni obecnym w teraźniejszości.

Alexander Lowen - Radość. Naucz się wyzwalać energię stłumionych uczuć (tłum. Kamila Jakimowicz)