Karol Piasecki psycholog w Bydgoszczy

08/07/2025

A tu ja na Politechnika Opolska , wspaniałej uczelni ze świetnymi ludźmi, którzy autentycznie chcą wspierać innych.

19/06/2025

Ten z brodą po prawej to ja. Ten pierwszy od prawej z brodą. Nie drugi od prawej z brodą. W każdym razie, byłem tam i jestem bardzo dumny z tego, że Atos w Polsce zaprosił mnie do tego niezwykle ważnego projektu, który uświadamia, że jesteśmy różni na wielu płaszczyznach, a jednocześnie możemy ze sobą doskonale współpracować. Dzięki!

31/05/2025

„Wiem, że dam radę!” – brzmi znajomo? Ale self-efficacy to coś więcej niż motywacyjny slogan z kubka.

🔍 To naukowe pojęcie stworzone przez Alberta Bandurę. I – uwaga – może całkowicie zmienić sposób, w jaki wspierasz ludzi jako szef, coach czy trener.

✅ Dlaczego niektórzy podejmują wyzwania, choć nie czują się gotowi?
✅ Jak styl zarządzania wpływa na to, czy ktoś wierzy w swoje kompetencje?
✅ Co może zrobić coach, gdy klient mówi „nie nadaję się”?
✅ Jak prowadzić szkolenie, które naprawdę działa?

👉 Przeczytaj tekst o self-efficacy i sprawdź, jak możesz wzmacniać to, co naprawdę pomaga ludziom działać – mimo wątpliwości i trudności.
To nie magia. To psychologia w praktyce.

Link do mojego tekstu dla Grupa SET w komentarzu!

03/03/2025

W weekend miałem przyjemność prowadzić zajęcia z psychologii społecznej w tym temacie. Nie, nie w temacie Marcin Meller czy Jan Śpiewak (chociaż o książce Janka mówiłem i polecam!). Ale o Henrin Tajfelu i jego teorii tożsamości społecznej. Ludzie mają tendencję do dzielenia świata na „naszych” i „obcych”, bo pomaga im to lepiej się w nim odnaleźć. Gdy identyfikujemy się z jakąś grupą, daje nam to poczucie przynależności i wpływa na to, jak siebie postrzegamy. Naturalnie porównujemy swoją grupę z innymi, często uznając ją za lepszą, co może prowadzić do stereotypów i uprzedzeń. Ponieważ przynależność do wartościowej grupy wzmacnia naszą samoocenę, staramy się dbać o jej dobrą pozycję. Jeśli traci na znaczeniu, próbujemy ją wzmocnić albo po prostu szukamy nowej. W 2025 w Polsce Tajfel miałby co robić - nawet w rodzinnym Włocławku.

Poniedziałek rano, wszyscy zaspani, to Wam podniosę ciśnienie polecając książkę „Patopaństwo. O tym jak elity pustoszą nasz kraj” Jana Śpiewaka.

Tu małe wyjaśnienie. Żyjemy w takim zrytym świecie, że jeśli powiem, iż kogoś szanuję za to albo za tamto, to od razu podniesie się krzyk, że ten ktoś w innej dziedzinie jest straszny, w związku z czym w ogóle jest straszny i ja jestem straszny, nie można podawać ręki, hańba na wieczność. Poglądy nie mają znaczenia, bo takich fundamentalistów dnia ostatniego pełno jest od lewa do prawa, pogląd, liczy się tylko chęć zamknięcia komuś twarzy i żeby moja prawda była najmojsza.

Mały przykład: jeżeli Jakub Żulczyk zdziwiony zauważa, że twardo prawicowy polityk Marek Jurek odczytał wnikliwie jak nikt inny jego ostatnią powieść, to znaczy, że pisarz Żulczyk popiera Jurkowe poglądy na abo.cję? Oczywiście, że nie, ale to „oczywiście” dzisiaj nie jest oczywiste.

Więc uważam, że czas Polski po 1989 roku był wspaniały, bez względu na to kto rządził szliśmy do przodu, sprawiając, że nasz kraj stawał się coraz lepszym miejscem do życia i możemy mieć powody do dumy i cieszę się, że mogę mieszkać w Polsce. A ten Śpiewak to cały czas szuka dziury w całym i napi..dala jak nieprzytomny, bo patodeweloperka, bo państwo z kartonu, bo sitwy i zdemoralizowane elity pouczające innych, a same nieprzestrzegające podstawowych zasad, bo kryminalna patoreprywatyzacja, bo patologiczny wymiar sprawiedliwości, bo zacietrzewione media na plemiennej wojnie, bo turbopato czyli branża alkoholowa.

Jak pisze wspomniany Żulczyk: „Janek Śpiewak bywa ostry, radykalny, niektórzy zzarzucają mu nawet swego rodzaju fanatyzm. I być może tak jest, ale gdy idziemy przez dżunglę, na przodzie musi iść ktoś , kto ma maczetę. Janek wycina nam drogę do trochę lepszego świata niż ten, który mamy.”

Jan Śpiewak nie bierze jeńców, spala się w trybie ciągłym. Sam to poczułem na własnej skórze. Gdy wrzuciłem kiedyś mema kpiącego z jego ułaskawienia przez Andrzeja Dudę, to grillował mnie na swoich storiskach przez dwa dni a określenie „salonowy libek oderwany od rzeczywistości” było najłagodniejsze. (W komentarzu wrzucam link do mojej Melliny, w której przepytywałem Śpiewaka a propos tego ułaskawienia.)

Kiedyś spierałem się ze znajomą o Śpiewaka: podważałem sens jego radykalizmu, że szkodzi on cennym sprawom, o które walczy, że po co się tak zacietrzewia, czemu nie może czasem odstawić nogi. Na co znajoma odpowiedziała: gdyby taki nie był, to by nie był Śpiewakiem i nikt by nie usłyszał o sprawach, o które walczy. I wolę stracić ze Śpiewakiem i wspierającymi go Twardochem czy Żulczykiem niż zyskać z atakującymi go Giertychem, Palikotem i gangsterami od reprywatyzacji.

Pokaż mi swoich wrogów, a powiem Ci kim jesteś.

Więc pozostanę ze Śpiewakiem w niezgodzie na wiele tematów, ale polecę Wam jego okraszone frapującymi cytatami i przypadkami, bardzo potoczyście napisane „Patopaństwo”. Choćby jako pobudzacz intelektualny.

Po więcej polecajek zapraszam na moją stronę: marcinmeller kropka pl

́łpracarecenzencka Wydawnictwo W.A.B.

10/01/2025

Polecam współpracę z Magdą. To nie jest praca nad żryj mniej i wpieprzaj jarmuż, to jest budowanie świadomej relacji z jedzeniem i sobą.

https://www.facebook.com/share/p/14iPLE3EML/

Jestem dyplomowaną dietetyczką, psychodietetyczką i praktykiem Dialogu Motywującego. Pomagam w zmianie nawyków żywieniowych poprzez pracę psychodietetyczną lub ułożenie spersonalizowanego jadłospisu. Pomogę Ci uporać się m.in. z: -insulinoopornością, stanem przedcukrzycowym, hipoglik...

25/11/2024

A ja tu sobie bloguję.

Czy oburzanie się może być sposobem na pokazanie się od jak najlepszej strony? Myślę, że tak. Całkiem niedawno miałem przyjemność współprowadzić w Bydgoszczy spotkanie z Marcinem Giełzakiem i Jakubem Dymkiem, twórcami podcastu Dwie Lewe Ręce. Po spotkaniu poszliśmy coś zjeść i w...

18/11/2024

I ja byłem na tej konferencji! :) Nawet na scenie, nawet dwa razy.
Raz, żeby opowiedzieć, czym jest różnorodność i inkluzywność w organizacji - o tym, że to wyrasta z równości w miejscu pracy, że każdy pracownik jest ważny, że każdy zasługuje na odpowiednie wsparcie, żeby móc pracować, rozwijać się, wzrastać, ale przede wszystkim móc godnie żyć.
A za drugim razem miałem przyjemność wziąć udział w panelu dyskusyjnym o neuroróżnorodności z przedstawicielkami Atos Poland Global Services, które opowiedziały o tym, jaką politykę w tym zakresie prowadzi ich organizacja. I jest to imponujące! A ja trochę się pomądrzyłem i pomachałem rękami, czego na szczęście nie widać na zdjęciach. ;)

Ale wiecie co? Ja to jestem mega dumny, że mogłem wziąć udział w pierwszej takiej konferencji w naszym mieście. Takiej - o takiej tematyce. I takiej, bo BCOPW Gdańska 5 naprawdę dobierając gości zadbało o to, że nie było to spotkanie o reprezentacji, a o właśnie o równości.

Jaka jest różnica? Reprezentacja: zatrudnijmy do zarządu 2 osoby o takich cechach, 3 o takim pochodzeniu, 1 o takiej tożsamości. A potem mówmy wszystkim, że my dbamy o ludzi.

Równość w pracy to coś więcej niż zasada – to sposób, w jaki budujemy zespół, gdzie każdy ma szansę pokazać, na co go stać. To nie tylko mówienie, że wszyscy są traktowani równo, ale też robienie tego, co trzeba, żeby nikt nie miał pod górkę przez swoją płeć, wiek, pochodzenie, religię, orientację czy niepełnosprawność. Równość to usuwanie barier, które mogą przeszkadzać, i dbanie o to, żeby każdy czuł się na swoim miejscu i mógł rozwijać się zawodowo.

Jest różnica? Jest.

Podobało mi się, co mówiła profesorka Renata Tomaszewska z Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, że tak, tu też chodzi o wspieranie osób będących w procesie korekty płci (bo to jest trudne. Czaisz chociażby wymianę dokumentacji? A to czubek góry lodowej), ale w większym stopniu dotyczy równego dostępu do pracy czy edukacji na uniwerku np. matek samodzielnie wychowujących dzieci czy osób, które są opiekunami bliskich z niepełnosprawnościami, albo osób z niepełnosprawnością.

Imponowało mi ogromnie, co mówiła dyrektorka Miejskie Centrum Kultury w Bydgoszczy Marzena Matowska na temat tego, co robią. A wiecie, co mi jeszcze bardziej zaimponowało? Że, kurczaki, pani Marzena mówiła prawdę. Bo jak zrobiłem obejście po obiekcie, a rzecz się działa w Kino Orzeł

01/11/2024

Piszę o sygnalizowaniu cnoty. A do napisania tekstu zainspirowała mnie rozmowa z 1/2 duetu Dwie Lewe Ręce. :)

Czy oburzanie się może być sposobem na pokazanie się od jak najlepszej strony? Myślę, że tak. Całkiem niedawno miałem przyjemność współprowadzić w Bydgoszczy spotkanie z Marcinem Giełzakiem i Jakubem Dymkiem, twórcami podcastu Dwie Lewe Ręce. Po spotkaniu poszliśmy coś zjeść i w...

23/10/2024

bardzo potrzebna inicjatywa!

Trwa nabór do grupy wsparcia dla rodziców, osób bliskich i opiekunów osób transpłciowych. Grupę prowadzi Jakub Hartung-Wójciak - polecam :)

17/10/2024

Praca zdalna.

05/10/2024

Napisane na szybko, na spontanie.

Od paru dni chodzi za mną ten tekst z „Po moim trupie” Kazika z Kwartetem ProForma. Nie, to nie będzie recka. Nie umiem w recenzje. Mnie się podoba. Uciekam z Polski, uciekam preczTak jak miliony innych, normalna rzeczUciekam przed plemienną napierdalankąMamusią, ona żoną ani kochanką T...

20/09/2024

Years and years ago moja znakomita superwizorka zaproponowała mi grę. Nie taką jak w Piła 8. Grę w "co ja muszę?".

Moim zadaniem było wskazywać, co wg mnie musi moja superka, a ona właściwie argumentowała jak to jest, że nie musi jednak. To była znakomita lekcja po pierwsze jak robimy psychoedukację, po drugie, jak pracować sobą w psychoterapii, po trzecie, na czym polegają zniekształcenia poznawcze, po czwarte, że to co sobie mówimy ma znaczenie, po piąte, że często to, co myślimy to wdrukowane w nas bardzo głęboko założenia, często niesione przez społeczeństwo, rodzinę.

Polecam wszystkim "Nie musisz" wyd. i tego również Wam życzę.

Ja lecę na urlop. Jeśli się spotkamy na plaży, to w ramach zdrowia psychicznego, będę udawać, że się nie znamy.

Ale przypominam również, że 5.10 z .psycholog robimy warsztaty i spoko, gdybyście wpadli ogarnąć temat związku i różnych ściem, którymi w relacjach żyjemy.

Wychodzi, że post to autopromocja. Ale za promocję książki nikt mi nie zapłacił, a i tak polecam.