Wizyty u pacjenta obejmujące:
- przeprowadzenie diagnozy,
- wykonanie Chińskiego masażu leczniczego stóp (30-60 min. w zależności od potrzeby),
- zaproponowanie terapii i terminów zabiegów (masaży),
- przepisanie mieszanek ziołowych na dolegliwości, które pomogą poprawić Państwa stan zdrowia i przyśpieszyć leczenie,
- w razie potrzeby zasugerujemy dodatkowe badania lub wizytę u odpowiedniego lekarza specjalisty,
- na życzenie przygotujemy wskazane mieszanki i specyfiki ziołowe.
2. Przygotowanie mieszanek i specyfików. Po kontakcie z nami możemy przygotować mieszanki i specyfiki ziołowe na wskazane przez Państwa dolegliwości i choroby oraz wysłać za pomocą Poczty lub Kuriera we wskazane miejsce. Akupresura -
to jedna z najstarszych metod leczenia wywodząca się z chińskiej medycyny. Sztuka leczenia dotykiem, jaką jest bez wątpienia Akupresura z czasem ewoluowała w Akupunkturę, nigdy jednak nie straciła na znaczeniu. Była stosowana już kilka tysięcy lat temu do walki z najpoważniejszymi chorobami czy dolegliwościami. W świadomości człowieka zachodu powszechnie znana jest jako Refleksoterapia. Polega na masażu i ucisku określonych miejsc na ciele (w tym przypadku na stopach), zwanych punkami akupunkturowymi, receptorami, lub też refleksami, które to odpowiedzialne są za nasze organy. Istnieje kilka technik i odmian tej niekonwencjonalnej metody leczenia oraz walki z bólem i łagodzenia dolegliwości. Jak dotąd nie stwierdzono w żadnej z nich negatywnego wpływu na zdrowie. Wręcz przeciwnie, znani specjaliści medycyny zachodniej uważają, iż jest to bezpieczny i skuteczny sposób, nie przynoszący negatywnych skutków ubocznych. Mówią o dobroczynnym działaniu tej techniki w przypadku łagodzenia dolegliwości u pacjentów po przebytych zabiegach operacyjnych i chirurgicznych czy w drobnych przypadłościach, ostrożnie podchodząc jednak do informacji o wyleczeniach ciężkich chorób traktując je z lekkim niedowierzaniem. Jako sztuka masażu nie tylko leczy, ale i wpływa na poprawę samopoczucia i ogólnej kondycji psychofizycznej - zwiększa ilość energii oraz sił regenerujących organizmu człowieka, zmniejsza stres, usuwa zmęczenie i napięcie mięśniowe, poprawia krążenie, wspomaga układ odpornościowy. Masaż można wykonywać różnymi technikami: pukając opuszkami palców, uciskając palcami lub kostkami, masując paznokciami. Zaczynamy od śródstopia lewej nogi. Stopy należy natłuścić kremem by zabezpieczyć skórę przed podrażnieniem oraz ułatwić masaż. Należy pamiętać o zachowaniu pewnej kolejności, by np. nie zanieczyścić toksynami innych organów. Każdy z punktów bólowych należy uciskać ok. 2-5 minut. Możliwe, że w trakcie terapii lub po niej pojawią się zaczerwienienia, podrażnienia skóry, podwyższona temperatura czy nasilenie parcia na pęcherz. W następnych dniach po zabiegu, gdy zaczyna się proces oczyszczania organizmu z toksyn mogą się pojawić takie efekty jak wyjątkowo nieprzyjemny zapach potu, ciemny, niekiedy aż ciemnobrązowy mocz. Nie wolno się tym jednak zrażać, gdyż są to tylko normalne przejściowe efekty, które z czasem mijają a nie stanowią żadnego zagrożenia dla naszego zdrowia. Czas masażu może być różny, w zależności od tego ile mamy receptorów, którym musimy poświęcić więcej uwagi, średnio kompletny masaż trwa ok. 50 do 60 min. Przed przystąpieniem do zabiegu należy się odpowiednio przygotować. Przede wszystkim pomieszczenie, w którym przeprowadzany będzie masaż powinno być przewietrzone. Należy wygodnie się ubrać i przyjąć swobodną postawę ( może być siedząca lub leżąca) tak by nic nas nie krępowało. Przed samym zabiegiem nie należy spożywać posiłków lub odczekać aż uczucie sytości minie. Warto również zaopatrzyć się w wodę mineralną abyśmy mieli do niej łatwy dostęp. Przygotowując się do zabiegu warto również przyjąć do świadomości, iż ta metoda jest bolesna. Receptory odpowiedzialne za organy z dolegliwościami, chorymi czy nadmiernie obciążonymi przy ich ucisku bolą. Niestety, aby zabieg był skuteczny masaż musi być robiony na granicy wytrzymałości bólowej Pacjenta. Udowodniono, że masaż stóp przywraca prawidłowe działanie tkanek, mięśni, gruczołów czy narządów, wyrównuje poziom hormonów i energii, działa znieczulająco jak środek przeciwbólowy, reguluje procesy przemiany materii, zmniejsza skutki stresu i związanych z nim dolegliwości a także poprawia kondycję oraz samopoczucie. Podane powyżej efekty dobroczynnego wpływu terapii refleksowej na życie i zdrowie człowieka to coś co każdy z nas osiągnąć może sam przy odrobienie zaangażowania i chęci. Udokumentowano wiele innych przypadków, gdzie ludzie z poważnymi schorzeniami, dzięki zabiegom akupresury wracali do pełni sił. Przeciwwskazania - dawniej w czasach rozkwitu tej metody była ona stosowana zawsze, wszędzie i przy każdej dolegliwości. Z czasem i z postępem wiedzy medycznej (konwencjonalnej) zostały wprowadzone ograniczenia - przeciwwskazania. Obecnie nie powinno się wykonywać masażu przy rozległych skaleczeniach skóry, w trakcie ciąży, w przypadkach ciężkich chorób krążenia krwi lub niewydolności serca, podczas wysokiej gorączki i w przypadku schizofrenii. Nie wykonujemy również masażu po przejściu ciężkiej operacji, w przypadkach wszystkich chorób wrodzonych, po przeszczepach narządów czy zaawansowanej chorobie nowotworowej, przypadki wymagające interwencji chirurga tj. złamania, przedziurawienia żołądka i dwunastnicy, niedrożność jelit itp. Nie wolno masować receptorów organów gdzie znajdują się wszelkiego rodzaju wkładki nieorganiczne tj. rozrusznik serca, spiralki, szkła kontaktowe. Uwaga - zabiegów akupresury nie należy traktować jak środka uniwersalnego, a jedynie jako dodatku do medycyny konwencjonalnej. Akupresura nie zastąpi profesjonalnej i nowoczesnej opieki medycznej. Ziołolecznictwo (fitoterapia) -
oznacza leczenie z wykorzystaniem roślin leczniczych lub ich wyciągów. Od pewnego czasu obserwuje się powszechny powrót do ziołolecznictwa. Jest wiele powodów, dla których warto sięgnąć po leki roślinne:
- ogromna większość z dostępnych obecnie na rynku leków ma naukowo udowodnione działanie terapeutyczne. Przekonanie pacjenta o skuteczności stosowanego leczenia w wielu przypadkach faktycznie jeszcze zwiększa jego skuteczność.
- fitoterapia jest obarczona znacznie mniejszą ilością działań szkodliwych (jest mniej toksyczna), a także nieprzyjemnych działań ubocznych.
- fitoterapia obejmuje zarówno leczenie, jak i profilaktykę schorzeń
- w większości przypadków jest znacznie tańsza w porównaniu z terapią klasyczną
- można ją stosować w połączeniu z terapią klasyczną: zwiększamy skuteczność terapii łączonej lub możemy osiągnąć ten sam efekt terapeutyczny zmniejszając liczbę i nasilenie objawów ubocznych. Starożytność
Pierwsze wiadomości o ziołolecznictwie znajdują się w dokumentach historycznych Babilonii i Asyrii z okresu ok. 2000 lat p.n.e. Wśród roślin leczniczych wymieniano już wówczas: rumianek, lulek, szafran, piołun, lukrecję gładką, babkę, nagietek, fenkuł włoski i inne. Jednak za kolebkę wiedzy lekarskiej uważany jest starożytny Egipt. Źródłem wiedzy o stanie lecznictwa egipskiego są napisy i rysunki zachowane na budowlach, odnalezione na papirusach oraz dzieła starożytnych pisarzy: Herodota i Pliniusza Starszego. W starożytnym Egipcie lecznictwem zajmowali się kapłani. Przy świątyniach uprawiano rośliny lecznicze, a leki były sporządzane w specjalnych komnatach, według ściśle ustalonych przepisów. O lecznictwie egipskim najwięcej wiadomości przekazuje papirus Ebersa, zawierający około 900 recept różnych leków. Wśród surowców pochodzenia roślinnego (były też pochodzenia zwierzęcego) wymieniano: jałowiec jako lek moczopędny, korę granatowca jako środek przeciwrobaczy, bylicę piołun jako lek zwiększający łaknienie. Poza tym wymieniane były: tatarak zwyczajny, mięta pieprzowa, lulek czarny, mirra, mak polny, aloes i wiele innych. Na kontynencie europejskim ogólną wiedzę medyczną zapoczątkowali starożytni Grecy, którzy przejęli wiele z kultur egipskiej i egejskiej. Rozkwit nauk przypadał na V i IV wiek p.n.e. Lecznictwo w Grecji związane było z kultem religijnym i początkowo skupiało się w świątyniach. Stopniowo eliminowano z niego pierwiastki magiczne i teurgiczne, nadając mu coraz bardziej świecki charakter. Z upływem czasu rozwinęły się także specjalizacje ludzi zajmujących się sporządzaniem leków. Pojawili się farmakopole, odpowiedzialni za przyrządzanie leków i rizotomowie zajmujący się szukaniem, zbieraniem i przygotowywaniem ziół. Zioła były sprzedawane lekarzom i pacjentom w składach zwanych po grecku apotheke. Od tego słowa wywodzi się dzisiejsze słowo apteka
Średniowiecze
W czasach średniowiecza, rozwój ziołolecznictwa kontynuowany był w chrześcijańskich klasztorach w ramach tradycji zakonnej, szczególnie benedyktyńskiej. Zioła były hodowane w ogródkach przyklasztornych. Rozwinęła się wtedy sztuka prowadzenia bardzo obszernych i bogato ilustrowanych zielników będących swoistymi katalogami roślin leczniczych. Przełomowej zmiany w dziejach ziołolecznictwa dokonał Paracelsus, który uważał, że Bóg dał ludziom lek (arcanum) na każdą chorobę i aby ułatwić im szukanie, dodał odpowiednie znaki zewnętrzne (sygnatury). W związku z tym Paracelsus ordynował rośliny o liściach nerkowatych na choroby nerek, surowce żółte na żółtaczkę, a makówki na bóle głowy. Paracelsus opracowywał też metody przetwarzania surowców roślinnych tak, aby wydobyć z nich to, co dziś nazwalibyśmy substancją aktywną. Z tego względu uważa się go za ojca fitochemii i farmakognozji
Czasy współczesne
Wiele leków obecnie dostępnych dla lekarzy ma długą historię zastosowania jako środki ziołowe, w tym także opium, czy kwas acetylosalicylowy. Współcześnie zastosowanie oraz poszukiwanie leków i suplementów diety pochodzących z roślin znacznie wzrosło. Farmakolodzy, mikrobiolodzy, botanicy i chemicy poszukują wciąż nowych leków ziołowych i substancji czynnych pochodzenia roślinnego. Wg danych Światowej Organizacji Zdrowia:
obecnie 80% światowej populacji stosuje fitoterapię jako element opieki zdrowotnej
wśród 120 aktywnych związków chemicznych szeroko stosowanych w nowoczesnej medycynie 80% wskazuje pozytywny związek między ich nowoczesnym zastosowaniem terapeutycznym i tradycyjnym zastosowaniem roślin, od których one pochodzą
przynajmniej 7.000 związków chemicznych współczesnej farmakopei pochodzi z roślin
ok. 24% nowoczesnych leków stosowanych w Stanach Zjednoczonych jest pozyskiwanych z roślin
Ziołolecznictwo w medycynie alternatywnej
Ziołolecznictwo jest również praktykowane przez osoby zajmujące się medycyną alternatywną. Tak rozumiana fitoterapia czerpie swoją wiedzę z wielu tradycji:
- systemu ziołolecznictwa starożytnych Greków i Rzymian
- systemów medycznych Indii: Siddha i Ayurveda
- medycyny chińskiej
- medycyny tybetańskiej
- ziołolecznictwa szamańskiego. Zwolennicy ziołolecznictwa związanego z medycyną alternatywną twierdzą, że medycyna konwencjonalna jest bardziej efektywna w sytuacjach zagrożenia, gdy czas odgrywa bardzo ważną rolę. Natomiast odpowiednie i konsekwentne leczenie ziołami może pomóc pacjentowi zatrzymać rozwój przewlekłej choroby, wesprzeć system immunologiczny. Ich zdaniem, celem terapii ziołami jest przede wszystkim profilaktyka. Nowoczesne ziołolecznictwo nie jest dziedziną tzw. medycyny alternatywnej, ale wchodzi w skład medycyny konwencjonalnej, opartej na badaniach naukowych. Obecnie fitoterapię możemy podzielić na tradycyjną (opartą o wykorzystanie w lecznictwie ziół lub mieszanek) i nowoczesną, która wykorzystuje izolowane z roślin czynne substancje, otrzymywane w oparciu o najnowsze zdobycze nauki i procesy technologiczne. Lek nazywamy roślinnym, jeśli substancje czynne pochodzenia roślinnego stanowią co najmniej 60% jego składu.
