Karol Walas - Gabinet Psychoterapii Indywidualnej i Rodzinnej

22/11/2025

Odkąd pracuję jako terapeuta, coraz bardziej doceniam znaczenie drobnych detali. Każdy z nich jest jak fragment większej opowieści, która dopiero zaczyna się układać.

Weźmy na przykład… pukanie.

Ktoś puka do drzwi tak intensywnie, że sam podskakuję w fotelu. Czy to napięcie? Złość? A może potrzeba zaznaczenia swojej obecności, ostrzeżenia, że zaraz wejdzie ktoś z dużym ładunkiem emocji?

Ktoś inny w ogóle nie puka. Czy poczuł się na tyle swobodnie, że nie potrzebuje tego gestu? A może trudniej mu zauważać granice - swoje i cudze? Może to pośpiech, życiowa gonitwa, nawyk?

Bywa też, że ktoś lekko puka, po czym wychyla głowę i pyta: „Można?”.
I wtedy znów pojawia się refleksja - czy potrzebuje dodatkowego pozwolenia? Czy trudno mu brać przestrzeń, która mu przysługuje? A może kryje się za tym coś jeszcze, o czym dopiero się dowiem.

Krótki moment.
Zaledwie kilka sekund.
A tyle możliwych historii o człowieku.

19/11/2025

Są rozmowy, które zostają na dłużej. Oto jedna z nich.

Dziękuję!

28/10/2025

Nietzsche napisał kiedyś:

„Kto ma dlaczego, zniesie prawie każde jak.”

Ostatnio coraz częściej mam taką refleksję, że wokół nas jest mnóstwo odpowiedzi na pytanie „jak”.

„10 sposobów jak…”
„Jak poradzić sobie z…”
„Co robić, gdy…”

Internet zalewa nas gotowymi receptami i listami pomysłów.
Ale odpowiedzi na pytanie „dlaczego” nie znajdziemy ani w Google, ani w ChatGPT.

To pytanie wymaga innej podróży - tej, która prowadzi do środka.
Czasami trwa długo, ale właśnie tam można znaleźć coś, co zaczyna nadawać sens.

Udanego odkrywania 🙂

21/10/2025

Jestem przekonany, że psychoterapia nie zaczyna się w momencie pierwszego spotkania z terapeutą.

Czasami słyszę w gabinecie zdania typu:

„Rok się zbierałam, żeby zadzwonić.”
„Kilka razy wybierałem numer, ale coś mnie wstrzymywało.”

Myślę, że terapia już wtedy trwa.
Coś już się zmienia.
To już jakieś spotkanie z terapeutą – choć jeszcze nie padły żadne słowa.

To jak zasiane ziarno, które – choć jeszcze niewidoczne – wprowadza delikatne zmiany.
Lubię myśleć, że gdy ktoś puka do gabinetu,
to trochę jak moment, w którym roślina zaczyna kiełkować.

18/10/2025

Pamiętam, jak kiedyś obserwowałem terapię grupową w szpitalu psychiatrycznym - na oddziale dziennym.
Podczas przerw między sesjami na pacjentów zawsze czekał drobny poczęstunek.
Nic wielkiego - zwykły, śmietankowy wafelek.

Dzisiaj myślę, że była w tym dobrze zapakowana interwencja terapeutyczna.
Ktoś o kimś pomyślał.
Czasami, by poczuć się inaczej, trzeba coś przyjąć.
Drobne gesty potrafią mieć wielkie znaczenie.
To zawiły, ale piękny świat terapeutycznych sugestii.

Pamiętam też moment, gdy przed Bożym Narodzeniem w sali pojawiła się mała choinka - ozdobiona prostymi, świątecznymi dekoracjami.
A w ostatnią sesję przed świętami pacjenci dostali od szpitala małe prezenty.

Zapamiętałem tę lekcję.
Od tamtej pory, kiedy zmienia się pora roku, staram się, by mój gabinet też się zmieniał.
Nie chodzi o wielkie rzeczy.
Czasami to nie pora roku jest trudna - tylko sposób, w jaki o niej myślimy.

A kiedy dziś mijam w sklepie śmietankowego wafelka…często się uśmiecham i biorę go ze sobą.

15/10/2025

Jak mówił Erickson: Człowiek jest jak żaglowiec, ma swój żagiel, ma ster i wszystko, co potrzebne, żeby popłynąć.

Udanego dnia! :)

Milton H. Erickson był jednym z najbardziej inspirujących terapeutów XX wieku. Nie dlatego, że stworzył nową teorię, ale dlatego, że rozumiał człowieka.

06/09/2025

„Między bodźcem a reakcją istnieje przestrzeń. W tej przestrzeni leży nasza wolność i siła wyboru naszej reakcji. W naszej reakcji leży nasz rozwój i szczęście.” – Viktor Frankl

Nie masz wpływu co cię spotka, ale masz wybór jak na to zareagujesz.

www.karolwalas.pl

11/08/2025

🌿 Nie wszystkie drzewa zakwitają w tym samym czasie — żyj swoim rytmem

W świecie, który nieustannie mierzy tempo — w pracy, w efektywności, w sukcesie — łatwo poczuć, że jesteśmy “za wolni”. Często porównujemy się do innych i dziwimy, że “jeszcze nie jestem tam, gdzie bym chciał/a”.

„Ludzie z nastawieniem na rozwój wiedzą, że potrzeba czasu, aby rozwinąć potencjał.”
(Carol S. Dweck)

To przypomnienie, że zmiana i rozwój to procesy, które wymagają cierpliwości i własnej przestrzeni. Są od tego momenty “korzenienia” — kiedy może nic się nie dzieje na zewnątrz — i momenty “kwitnienia”, kiedy to, co wcześniej rosło, zaczyna się ujawniać.

🌲 W lesie nie ma dwóch takich samych drzew:
• Brzoza może zakwitnąć szybko,
• Dąb potrzebuje więcej czasu i warunków.
Każde rośnie w swoim rytmie — i każdy spełnia się w swoim czasie.

🔸 A Ty?
💬 Może żyjesz w rytmie narzuconym przez innych, a nie przez siebie?
💬 Może teraz Twój czas to “zima” albo “wiosna w glebie”, której jeszcze nie widać?

To nie słabość, że jesteś w napięciu, czekasz, nie kwitniesz tak jak inni.
To naturalna część rytmu życia — Twój rytm.

⸻

🌱 Co dziś możesz zrobić?
• Zadaj sobie pytanie: „Czy to, w jakim jestem miejscu, naprawdę mi służy?”
• Narysuj w myślach dokładnie, jakie drzewo reprezentuje Twoje “ja” teraz — i w jakiej jest porze.
• Daj sobie prawo do tego, że Twój rytm może odbiegać od oczekiwań — i że to w porządku.

Pozwól sobie rosnąć swoim tempem.
Bo każdy krok — nawet jeśli powolny — to krok w dobrą stronę.

04/08/2025

🌿 Obserwacja sygnałów z ciała – pierwsze drzwi do zrozumienia emocji

Czasem trudno jest powiedzieć, co dokładnie czujemy. Emocje nie zawsze przychodzą z nazwą. Ale często… z ciałem przychodzą jako pierwsze.

Może napina Ci się kark, kiedy ktoś podnosi głos. Może oddech staje się płytki, gdy stajesz przed wyzwaniem. Może w brzuchu czai się ucisk, kiedy masz coś ważnego do powiedzenia.

Zatrzymanie się przy tych sygnałach to jak uchwycenie poruszenia liścia, zanim jeszcze poczujemy powiew wiatru. Ciało zna emocje, zanim głowa zdąży je nazwać.

🌿
Wyobraź sobie liść unoszący się na tafli spokojnego leśnego jeziora. Kiedy zaczyna wiać wiatr, nie zawsze widać go od razu — ale liść porusza się jako pierwszy. To właśnie Twoje ciało. Zanim dotrze do Ciebie, co się dzieje emocjonalnie, ono już reaguje.

Nie musisz nic robić – tylko zauważyć. To wystarczy na początek.

🟩 Może w tym tygodniu warto zapytać siebie:
„Co dziś czuje moje ciało?”
„Jak oddycham, kiedy jestem spokojny/a?”
„A co się zmienia, kiedy coś mnie poruszy?”

Czasem jedno zauważenie może otworzyć drzwi do głębszego zrozumienia siebie.

28/07/2025

Nieprzeżyte emocje nie znikają.
Zamiecione pod dywan — zaczynają działać z ukrycia.

Nie mówienie o złości, smutku, zazdrości czy wstydzie może prowadzić do:
– napięcia w ciele,
– drażliwości lub wybuchowości,
– zmęczenia psychicznego,
– trudności w relacjach.

Czasem reakcja „przesadzona” (np. wybuch złości o drobiazg) to skumulowane emocje, które nie miały wcześniej przestrzeni.

🔸 Unikanie emocji to sposób, który kiedyś mógł Cię chronić.
Ale z czasem… oddziela Cię od kontaktu z własną prawdą.

📎 Małe pytanie na dziś:
„Czego dziś nie chciało mi się czuć?”
Zapisz odpowiedź – bez oceny. To już pierwszy krok.

21/07/2025

Regulacja emocji to nie „bycie opanowanym” za wszelką cenę.
To nie tłumienie złości, zamrażanie smutku, ani uśmiechanie się, gdy w środku coś boli.

To umiejętność:
🔹 rozpoznania emocji,
🔹 nazwania jej (np. „jestem spięty – może to lęk?”),
🔹 zatrzymania się, zanim zareaguję automatycznie,
🔹 podjęcia świadomej decyzji: co chcę zrobić z tym, co czuję.

To proces, który zaczyna się od zauważenia sygnałów z ciała i umysłu.
Nie zawsze wychodzi od razu. Ale da się tego nauczyć.

🧠 To, że czasem „wybuchasz” albo się wycofujesz – to nie dowód słabości.
To informacja, że coś Cię przerasta i brakuje narzędzi.

I to jest w porządku.

Regulacja to praktyka, nie perfekcja. Zaczyna się od ciekawości wobec siebie.