Karol Walas - Gabinet Psychoterapii Indywidualnej i Rodzinnej

11/08/2025

🌿 Nie wszystkie drzewa zakwitają w tym samym czasie — żyj swoim rytmem

W świecie, który nieustannie mierzy tempo — w pracy, w efektywności, w sukcesie — łatwo poczuć, że jesteśmy “za wolni”. Często porównujemy się do innych i dziwimy, że “jeszcze nie jestem tam, gdzie bym chciał/a”.

„Ludzie z nastawieniem na rozwój wiedzą, że potrzeba czasu, aby rozwinąć potencjał.”
(Carol S. Dweck)

To przypomnienie, że zmiana i rozwój to procesy, które wymagają cierpliwości i własnej przestrzeni. Są od tego momenty “korzenienia” — kiedy może nic się nie dzieje na zewnątrz — i momenty “kwitnienia”, kiedy to, co wcześniej rosło, zaczyna się ujawniać.

🌲 W lesie nie ma dwóch takich samych drzew:
• Brzoza może zakwitnąć szybko,
• Dąb potrzebuje więcej czasu i warunków.
Każde rośnie w swoim rytmie — i każdy spełnia się w swoim czasie.

🔸 A Ty?
💬 Może żyjesz w rytmie narzuconym przez innych, a nie przez siebie?
💬 Może teraz Twój czas to “zima” albo “wiosna w glebie”, której jeszcze nie widać?

To nie słabość, że jesteś w napięciu, czekasz, nie kwitniesz tak jak inni.
To naturalna część rytmu życia — Twój rytm.

⸻

🌱 Co dziś możesz zrobić?
• Zadaj sobie pytanie: „Czy to, w jakim jestem miejscu, naprawdę mi służy?”
• Narysuj w myślach dokładnie, jakie drzewo reprezentuje Twoje “ja” teraz — i w jakiej jest porze.
• Daj sobie prawo do tego, że Twój rytm może odbiegać od oczekiwań — i że to w porządku.

Pozwól sobie rosnąć swoim tempem.
Bo każdy krok — nawet jeśli powolny — to krok w dobrą stronę.

04/08/2025

🌿 Obserwacja sygnałów z ciała – pierwsze drzwi do zrozumienia emocji

Czasem trudno jest powiedzieć, co dokładnie czujemy. Emocje nie zawsze przychodzą z nazwą. Ale często… z ciałem przychodzą jako pierwsze.

Może napina Ci się kark, kiedy ktoś podnosi głos. Może oddech staje się płytki, gdy stajesz przed wyzwaniem. Może w brzuchu czai się ucisk, kiedy masz coś ważnego do powiedzenia.

Zatrzymanie się przy tych sygnałach to jak uchwycenie poruszenia liścia, zanim jeszcze poczujemy powiew wiatru. Ciało zna emocje, zanim głowa zdąży je nazwać.

🌿
Wyobraź sobie liść unoszący się na tafli spokojnego leśnego jeziora. Kiedy zaczyna wiać wiatr, nie zawsze widać go od razu — ale liść porusza się jako pierwszy. To właśnie Twoje ciało. Zanim dotrze do Ciebie, co się dzieje emocjonalnie, ono już reaguje.

Nie musisz nic robić – tylko zauważyć. To wystarczy na początek.

🟩 Może w tym tygodniu warto zapytać siebie:
„Co dziś czuje moje ciało?”
„Jak oddycham, kiedy jestem spokojny/a?”
„A co się zmienia, kiedy coś mnie poruszy?”

Czasem jedno zauważenie może otworzyć drzwi do głębszego zrozumienia siebie.

28/07/2025

Nieprzeżyte emocje nie znikają.
Zamiecione pod dywan — zaczynają działać z ukrycia.

Nie mówienie o złości, smutku, zazdrości czy wstydzie może prowadzić do:
– napięcia w ciele,
– drażliwości lub wybuchowości,
– zmęczenia psychicznego,
– trudności w relacjach.

Czasem reakcja „przesadzona” (np. wybuch złości o drobiazg) to skumulowane emocje, które nie miały wcześniej przestrzeni.

🔸 Unikanie emocji to sposób, który kiedyś mógł Cię chronić.
Ale z czasem… oddziela Cię od kontaktu z własną prawdą.

📎 Małe pytanie na dziś:
„Czego dziś nie chciało mi się czuć?”
Zapisz odpowiedź – bez oceny. To już pierwszy krok.

21/07/2025

Regulacja emocji to nie „bycie opanowanym” za wszelką cenę.
To nie tłumienie złości, zamrażanie smutku, ani uśmiechanie się, gdy w środku coś boli.

To umiejętność:
🔹 rozpoznania emocji,
🔹 nazwania jej (np. „jestem spięty – może to lęk?”),
🔹 zatrzymania się, zanim zareaguję automatycznie,
🔹 podjęcia świadomej decyzji: co chcę zrobić z tym, co czuję.

To proces, który zaczyna się od zauważenia sygnałów z ciała i umysłu.
Nie zawsze wychodzi od razu. Ale da się tego nauczyć.

🧠 To, że czasem „wybuchasz” albo się wycofujesz – to nie dowód słabości.
To informacja, że coś Cię przerasta i brakuje narzędzi.

I to jest w porządku.

Regulacja to praktyka, nie perfekcja. Zaczyna się od ciekawości wobec siebie.

18/06/2025

Czasem życie naprawdę jest ciężkie. Zdarzają się momenty, które wydają się nie mieć końca – przytłaczające emocje, lęk, zmęczenie, poczucie utknięcia. I chociaż te stany mogą trwać długo, nie są wieczne.

Emocje, nawet te trudne, są cenną informacją – pokazują nam, że coś potrzebuje uwagi, że coś w nas domaga się troski, zmiany, czasem ukojenia. Nie trzeba ich tłumić. Warto je zauważyć i nazwać, bo to pierwszy krok do poruszenia się z miejsca.

www.karolwalas.pl

01/06/2025

To zdanie Janusza Korczaka towarzyszy nam dziś nie tylko jako cytat z historii.
To też myśl, która codziennie wraca w gabinecie.

Bo nawet dorośli mają w sobie kogoś małego.
Czasem przestraszonego. Czasem zagubionego.
Czasem pełnego tęsknoty za tym, co nie wydarzyło się wtedy, kiedy było najbardziej potrzebne.

To wewnętrzne dziecko nie potrzebuje „naprawienia”.
Ono czeka, aż ktoś przy nim usiądzie z łagodnością.
Zobaczy. Usłyszy. Zapyta: „co Cię boli?”

Dobrego Dnia Dziecka :)

27/05/2025

Czasem to, czego najbardziej potrzebujemy, to ciepło, spokój i poczucie bezpieczeństwa.
Takie swoje wewnętrzne hygge — przestrzeń, w której możemy po prostu być. Bez przymusu działania, bez oceniania siebie, bez presji.

Hygge to duńskie słowo, które opisuje stan przytulności, komfortu, ciepła i wewnętrznego spokoju. To momenty zanurzone w prostocie i obecności — herbata, koc, cicha muzyka, rozmowa z bliską osobą.

W świecie pełnym bodźców i wymagań, warto przypominać sobie, że odpoczynek, cisza i komfort to nie kaprys.
To troska. To regulacja. To psychiczne schronienie.

Dbaj o swoje wewnętrzne hygge.
Twój spokój ma znaczenie. Ty masz znaczenie.

A dziś? Może spróbujesz jednej z tych małych rzeczy:
– zapal świecę i przez chwilę po prostu popatrz na jej światło
– otul się kocem i zrób sobie herbatę z ulubionym miodem
– przeczytaj kilka stron książki, którą dawno odłożyłeś
– napisz wiadomość do kogoś, kogo lubisz
– usiądź w ciszy i posłuchaj swojego oddechu
– zrób coś wolno — bez pośpiechu, bez celu
– wyłącz powiadomienia na godzinę

www.karolwalas.pl

07/05/2025

Są momenty, gdy nawet nie zauważamy, że się oddalamy od siebie.
Że coś się w nas zaciska, coś przemilczamy, coś nosimy zbyt długo.
To nie wydarza się nagle. Zmęczenie, napięcie, drażliwość — one nie przychodzą znikąd.

W terapii często wracamy do pytań:
Co zaniedbałem w sobie? Kiedy przestałam się słuchać? Dlaczego tak trudno mi było się zatrzymać?
Troska o siebie to nie zawsze świeca, kąpiel i spacer.
Czasem to trudna decyzja, że dziś nie dam rady.
Czasem to powiedzenie „nie” komuś, kogo kocham.
Czasem — to rozmowa, której bardzo się boję.

Nie musisz umieć wszystkiego unieść.
Wystarczy, że raz na jakiś czas zapytasz siebie: czy jeszcze jestem w tym wszystkim?

www.karolwalas.pl

21/05/2024

Ciało ma swoją mądrość. Chroni nas lub komunikuje światu zakodowaną, ważną wiadomość…

Wiedzy nigdy dość 🙂

24/01/2024

„Jeśli zrobisz wszystko, co możesz, by wspomagać osobisty rozwój swego potomka, przygotuj się na to, że będziesz musiała radzić sobie z niepokojącymi skutkami tego rozwoju. Jeśli twoje dzieci w ogóle siebie odnajdą, to nie zadowolą się, dopóki nie odnajdą całych siebie, a to będzie obejmowało zarówno agresję i niszczycielskie elementy destrukcyjne, jak i elementy, które określamy jako miłosne. Nastąpi długa szarpanina, którą musisz przeżyć.” (Donald Winnicott)

16/01/2024

Bajki od zawsze niosły dla słuchającego coś wartościowego, zmieniającego i ubogacającego. No więc wzbudzając refleksję zostawiam bajkę:

Umarł bardzo bogaty przemysłowiec, który cały swój majątek zapisał sprawiedliwie,bliższej i dalszej rodzinie, nie zapominając przy tym o przyjaciołach i znajomych.
Na niezwykle uroczystym pogrzebie uwagę wszystkich przykuwał pewien mężczyzna, który płakał od początku ceremonii, roniąc rzęsiste łzy. Nie uspokoił się ani na chwilę.

Po pogrzebie kilka osób podeszło do niego z wyrazami współczuciai wsparcia, ale przede wszystkim z pytaniem, kim był zmarły dla niego, że tak mocno po nim rozpacza.

- Czy dobrze znał pan zmarłego? - ktoś zapytał.
- Nie - odpowiedział płacząc.
- Był panu bardzo bliski?
- Nie.
- Był pana przyjacielem?
- Nie.
- Czy był członkiem pana rodziny?
- Nie.
- To dlaczego pan tak rozpacza ?
- Właśnie dlatego - odrzekł mężczyzna, zalewając się Izami.

(Bajki chińskie dla dorosłych, Z. Królicki)

Głębokich refleksji!

Pomagam ludziom przejść przez trudny moment. Gabinet Psychoterapii Indywidualnej i Rodzinnej

15/01/2024

Nasza zdolność pomieszczania cudzych stanów emocjonalnych (bez znaczenia czy przyjaciólki, dziecka, partnera) wynika częściowo z tego, w jaki sposób jesteśmy zaciekawieni poznaniem wewnętrznych przeżyć drugiej istoty. Im większy deficyt zaciekawienia, tym więcej trudności w tym, aby dostrzec i zrozumieć, co może zadziać się w drugiej osobie.

Można przecież utknąć na poziomie: "On cały czas jest na telefonie". Ale można też nauczyć się: "On cały czas jest na telefonie. Coś sprawia, że odsuwa się ode mnie. Być może ucieka, albo czymś się znieczula".

Ciekawienie się cudzym umysłem sprawia, że poszerzamy horyzont dostępnych rozwiązań.