Co to jest strona internetowa?

Rehsi, Bytom (2025)

Rehsi to serwis w którym znajdziecie odpowiedzi na pytania z zakresu rehabilitacji i terapii sensorycznej (SI) oraz w niedługim czasie pojawi się sprzęt do rehabilitacji w atrakcyjnych cenach. Rehsi to serwis poświęcony fizjoterapii, terapii Integracji Sensorycznej dzieci, ukazaniu zależności między dojrzewaniem układu nerwowego a rozwojem ruchowym oraz wpływem terapii SI na rozwój dziecka.

29/08/2025

Kochani, w związku z likwidacją naszej strony www przenieśliśmy treści artykułów ze strony do ich odpowiednich postów zgodnych z datą publikacji. Pojawiły się również 3 nowe wpisy, lecz oficjalna data publikacji jest z 2017r.
Dziękujemy wszystkim za obserwowanie przez tyle lat :)

29/08/2025

Nadreaktywność sensoryczna - wstępne rozpoznanie

Prowadząc obserwację zachowań dziecka oraz rzetelny wywiad z rodzicem możemy wstępnie sklasyfikować małego pacjenta. Nadreaktywność jest to zaburzenie modulacji sensorycznej, w którym człowieka przytłaczają normalne (codzienne) bodźce sensoryczne, wywołując reakcje obronne i wycofywanie się, czemu często towarzyszą silne emocje negatywne i aktywacja układu współczulnego. Istnieją cechy, które mogą świadczyć o nadreaktywności sensorycznej, możemy je rozpatrywać pod kątem każdego ze zmysłów osobno bądź obserwując ogólne zachowanie dziecka.

Cechy nadreaktywności sensorycznej globalnie

Dzieci z nadreaktywnością sensoryczną reagują na bodźce intensywniej, szybciej, reakcja na bodziec może trwać dłużej. Zaburzenia modulacji sensorycznej tego typu mogą dotyczyć jednego lub wielu układów zmysłowych, możemy je rozpatrywać pod kątem danego zmysłu lub zachowania ogólnego.

Zachowania, które możemy obserwować u dzieci w związku z nadreaktywnością sensoryczną, bez rozpatrywania pod kątem poszczególnych zmysłów:

1. Dzieci te często są impulsywne, agresywne, histeryczne.
2. Występuje przeciążenie sensoryczne.
3. Występują trudności w relacjach rodzic-dziecko, koleżeńskich.
4. Nadmiernie ostrożne, bojące się spróbować nowych rzeczy.
5. Reagowanie na bodziec dotykowy intensywniej, szybciej, reakcja jest wydłużona w czasie.
6. Negatywna reakcja na dotyk spodziewany, jak i niespodziewany.
7. Postrzeganie wielu wrażeń dotykowych jako niekomfortowe, przerażające.
8. Dziecko nie lubi:
- nagłych zmian
- określonych materiałów
- piasku, błota, kleju na rękach
- okruszków wokół ust
- obcinania paznokci, włosów
- określonych konsystencji pokarmów
- dźwięków, gdy chce się skoncentrować
- chodzenia na boso, np. po trawie, dywanie
- dźwięków w restauracji, szkole, sklepie, kościele.
- zjeżdżalni na placu zabaw, karuzel, huśtawki
- jasnego światła, słońca
- ćwiczeń z głową w dół.

Wpływ na funkcjonowanie

W wyniku braku odpowiedniej reakcji na bodziec, wydłużania tej odpowiedzi, nieadekwatnej odpowiedzi do bodźca organizm jest przeciążony, procesy poznawcze, kontrolne i sensoryczne przebiegają nieprawidłowo. Dzieci te w wyniku przeciążenia OUN prezentują często zachowania agresywne, impulsywne, histerie, zmienne nastroje, impulsywność, irytację, nadruchliwość. W wyniku nawarstwiających się trudności w selekcji bodźców ważnych i mniej istotnych i nieadekwatnej na nie odpowiedzi pojawiają się trudności w słuchaniu, obserwowaniu, przetwarzaniu, zapamiętywaniu, co bardzo negatywnie wpływa na procesy uczenia się. Niepowodzenia i ciągłe sensoryczne "rozdrażnienie" skutkują problemami emocjonalnymi, społecznymi, niskim poczuciem wartości, brakiem pewności siebie.

Nadreaktywność w obrębie poszczególnych układów zmysłowych

Rozpoznaniem, który układ zmysłowy ma trudności z modulacją odbieranych bodźców oraz czy zaburzenie obejmuje tylko modulację czy również rejestrację informacji zmysłowych zajmuje się terapeuta SI w porozumieniu z innymi specjalistami. Stwierdzenie, czy u dziecka występuje obronność dotykowa, nietolerancja ruchu, niepewność grawitacyjna czy inne zaburzenia nadreaktywne to punkt wyjścia do ustalenia terapii.

Terapia

Postępowanie terapeutyczne obejmuje nie tylko terapię SI, ale często również skierowanie na diagnostykę medyczną (np.wzroku czy słuchu, alergiczną), zmiany w otoczeniu dziecka, współpracę z innymi specjalistami, zalecenia do realizacji w domu.

Bibliografia:
1. L.J. Miller, „Dzieci w świecie doznań”, Gdańsk, 2016
2. A. Jean Ayres, „Dziecko a integracja sensoryczna”, Gdańsk, 2016
3. K.Johansen, „Słuch a uczenie się”, Akademia Pedagogiki Specjalnej, Warszawa, 2011
4. Lucy Jane Miller, „Dzieci w świecie doznań”, Gdańsk, 2016
5. Polly Godwin Emmons, Liz McKendry Anderson, „Dzieci z zaburzeniami Integracji Sensorycznej”, Warszawa, 2007
6. Bloomquist, M. „Trening umiejętności dla dzieci z zachowaniami problemowymi. Podręcznik dla rodziców i terapeutów”, Kraków, WUJ, 2011

29/08/2025

Podreaktywność sensoryczna - wstępne rozpoznanie

Apatyczne, powolne, wycofane, "bujające w obłokach" dziecko to nie zawsze kwestia charakteru. Dzieci podreaktywne prezentują szereg zachowań, które warunkują ich postępowanie, wpływają na chęć poznawania świata, nawiązywania kontaktów społecznych. Przy wnikliwej obserwacji można zauważyć cechy wspólne występujące u dzieci podrektywnych sensorycznie.

Podreaktywność sensoryczna

Zachowania i objawy ogólne świadczące o podreaktywności sensorycznej:

1. Szukanie ekstremalnych ruchów - szybkich, głównie obrotowych.
2. Lubienie pozycji „z głową w dół”.
3. Trudności z usiedzeniem w miejscu.
4. Domaganie się bujania, huśtania .
5. Częste doznawanie urazów.
6. Nie ustalona do końca lateralizacja.
7. Jest to tzw. „biegające dziecko”, „skaczące dziecko”.
8. Nie płacze, gdy się skaleczy, nie reaguje na niewielkie urazy.
9. Wydaje się nie zauważać, gdy inni go dotykają.
10. Nie lubi nowych aktywności ruchowych.
11. Wolno uczy się samoobsługi.
12. Wydaje się nie czuć głodu, zimna czy ciepła.
13. Nie potrafi wykonywać czynności bez patrzenia na nie.
14. Je niechlujnie.
15. Nie reaguje na brzydkie zapachy.
16. Wydaje się być nieobecny, jakby nie wiedział, co dzieje się wokół niego.
17. Dzieci reagują na bodźce z niewystarczającą intensywnością.
18. Reakcja na bodziec jest wolniejsza.
19. Bodziec musi trwać dłużej, aby wywołać odpowiedź.
20. „dobre dziecko” – spokojne, nie domaga się uwagi, towarzystwa,wycofane.

Dziecko podreaktywne

Wycofanie społeczne, bierność, apatyczność i duża męczliwość powodują brak zainteresowania otaczającym środowiskiem,zaburzenia sfery poznawczej. Dzieci te przeważnie mają również obniżone napięcie mięśniowe, wolą zadania w statyce niż dynamiczny ruch, mają słabe reakcje obronne (często się potykają, mają siniaki na goleniach, nie zauważają innych osób i "wpadają" na nie, itd.). Podreaktywność sensoryczna może obejmować jeden lub więcej układów zmysłowych. Najczęściej występujące podreaktywności dotyczą układu dotykowego i proprioceptywnego.

Terapia

Wprowadzenie dziecka w stan aktywizacji i gotowości do pracy wymaga większej ilości bodźców, wspomagania pracy obrazem, dźwiękiem, podpowiedzią werbalną i pozawerbalną, wydłużenia działania bodźca, czasem jego intensyfikacji. Terapia prowadzona przez terapeutę SI opracowana jest indywidualnie, po konsultacjach z innymi specjalistami, zapoznaniem się z dokumentacją dziecka. W wyniku spotkań diagnostycznych rodzice często otrzymują wskazówki do pracy z dzieckiem w domu, jak i środowisku szkolnym/przedszkolnym.

Bibliografia:
1. A. Jean Ayres, „Dziecko a integracja sensoryczna”, Gdańsk, 2016
2. Lucy Jane Miller, „Dzieci w świecie doznań”, Gdańsk, 2016
3. Polly Godwin Emmons, Liz McKendry Anderson, „Dzieci z zaburzeniami Integracji Sensorycznej”, Warszawa, 2007
4.Podstawy diagnozy i terapii integracji sensorycznej w "Podstawy Diagnostyki i Rehabilitacji Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej", red. prof. Cz. Szmigla. I Kraków.2001r. i II 2010 r.

29/08/2025

Jak wstępnie rozpoznać osobę z CAPD?

Szacuje się, że w populacji dziecięcej zaburzenia przetwarzania słuchowego ma jedna trzecia dzieci z dysleksją rozwojową (Dawes i Bishop, 2011) i połowa dzieci ze specyficznymi trudnościami w nauce (Sharma, Purdy i Kelly, 2009). Badania te zostały wykonane kilka lat temu, a tendencja występowania zaburzeń słuchu jest wzrostowa. Jak rozpoznać osobę z CAPD? Kto powinien to zrobić?

Diagnoza i odpowiedzialność

Badanie diagnostyczne to badanie audiometryczne i funkcjonalne, funkcji słuchowych na specjalistycznym sprzęcie, szczegóły wywiad, w zależności od występujących zaburzeń nawet rezonans magnetyczny.
W każdym przypadku liczy się czas - im szybciej dziecko zostanie zdiagnozowane i włączone w terapię, tym mniejsze będą konsekwencje jego zaburzeń w przyszłości (proces edukacji, socjalizacja, itd.)
Specjaliści, nauczyciele, rodzice - to osoby, które powinny obserwować i kierować dzieci na badania specjalistyczne. Można spostrzec objawy, które powinny Nas zaniepokoić.

Niepokojące objawy

1. Ma trudności z czytaniem i pisaniem.
2. Wymaga częstego powtarzania poleceń.
3. Odwraca dźwięki i litery.
4. Ma problem z wykonywaniem poleceń.
5. Lepiej uczy się wzrokowo niż słuchowo.
6. Ma trudności z zapamiętaniem, co zostało powiedziane.
7. Ma trudności z lokalizacją kierunku dźwięku.
8. Ma trudności z wyrażaniem myśli.
9. Ma monotonny, słaby głos.
10. Ma trudności ze słyszeniem w głośnych dźwiękach.
11. Ma trudności z koncentracją w otoczeniu z dźwiękami w tle.
12. Nie reaguje na swoje imię.
13. Jest nadwrażliwy na dźwięki.
14. Wydaje się nie słyszeć tego, co mówią inni.
15. ma spowolnione przetwarzanie poleceń, a co za tym idzie często też reakcje.
16. Jest nadwrażliwy na dźwięki, może zasłaniać uszy dłońmi.
17. Często ma spowolniony rozwój mowy.
18. Może być, ale nie musi –niezgrabny ruchowo.
19. W wywiadzie często występują przebyte zapalenia ucha środkowego.
20. Ma trudności z równowagą, pracą układu przedsionkowego.

Obserwuj i reaguj

Pracując z dziećmi, które prezentują chociażby niektóre z wyżej wymienionych objawów warto zastanowić się, jaki jest ich powód. Czy może to być zaburzone przetwarzanie słuchowe? Jeśli masz wątpliwości - przedstaw je rodzicowi, zarówno on jak i ty możecie wpłynąć na rozwój młodego człowieka. Coraz więcej badań potwierdza, że osoby z CAPD nie mają obniżonego poziomu inteligencji, ich "braki" niejako nadbudowują, nawarstwiają się na bardziej pierwotnych dysfunkcjach, jak brak prawidłowego przetwarzania słuchowego. Wiedząc, że dziecko ma zaburzenia przetwarzania słuchowego możemy dostosować proces edukacji, wspomóc rozwój i nie dopuścić do nawarstwiania się kolejnych trudności, braków.

Bibliografia:
1. K.Johansen, „Słuch a uczenie się”, Akademia Pedagogiki Specjalnej, Warszawa, 2011
2. A. Senderski, „Diagnostyka centralnych zaburzeń przetwarzania słuchowego”, IFiPS, Warszawa, 2002
3. A. Senderski, „Diagnostyka centralnych zaburzeń przetwarzania słuchowego. Algorytm postępowania diagnostycznego”
4. Zbigniew Przyrowski, „Centralne zaburzenia słuchu w teorii integracji sensorycznej”, Biuletyn SI nr.3 rok 6. 2006
5. B. Odowska-Szlachcic, B.Mierzejewska, „Wzrok i słuch”, Harmonia, Gdańsk, 2013
7. https://capd.nal.gov.au/

Adres

Bytom

Strona Internetowa

http://www.rehsi.pl/

Ostrzeżenia

Bądź na bieżąco i daj nam wysłać e-mail, gdy Rehsi umieści wiadomości i promocje. Twój adres e-mail nie zostanie wykorzystany do żadnego innego celu i możesz zrezygnować z subskrypcji w dowolnym momencie.

Skontaktuj Się Z Praktyka

Wyślij wiadomość do Rehsi:

Rehsi

29/08/2025

29/08/2025

29/08/2025

29/08/2025

Adres

Strona Internetowa

Ostrzeżenia

Skontaktuj Się Z Praktyka

Skróty

Udostępnij

Kategoria