Psychoterapia Gestalt. Ciałoczułość - Kasia Koczwara

10/10/2025

Dziś obchodzimy Dzień Zdrowia Psychicznego. Dzień, który zwraca uwagę, że nasza psychika jest ważna. W świecie informacji, ogromnej ilości bodźców, presji i wymagań, kultu wiedzy, codzienność może przytłaczać. A przecież nie ma siły bez słabości, mobilizacji bez bezruchu, zawsze można powiedzieć "mam dość", "nie wiem", "potrzebuję odpocząć", "potrzebuję inaczej", "nie daję rady".

Zapraszam do szukania swoich sposobów wspierania swojej głowy. Przestrzeni, gdzie może odpocząć, gdzie natłok myśli ustaje. Dla mnie jest to joga i taniec. Ale także dynamiczna medytacja podczas spaceru, bycie w lesie.

A jeśli zmagasz się z trudnościami, pamiętaj, że nie one Ciebie definiują! Nie bój się sięgać po wsparcie, szukać pomocy. Ufaj swoim odczuciom. Unikaj tych, którzy nie wiedząc co przeżywasz mówią: "będzie dobrze" albo "nie przesadzaj", "ja mam gorzej"...

Pozwól sobie czuć także to co trudne.

Z czułością
Kasia

07/10/2025

W trakcie warsztatu wysłałam wiadomość do Przyjaciela: ależ to dobre uczucie być w swojej przestrzeni. Masz tak gdzieś? Nie mówię o domu, bardziej o pasji, grupie…

Masz tak?

Dla mnie od lat, z różną częstotliwością, zawsze w ogromnym czuciu, takim miejscem jest dla mnie warsztat biodanzy. Nigdzie nie doświadczam tak bezwarunkowej akceptacji, tak intensywnej w swojej różnorodności obecności, gdzie więcej mówi spojrzenie w oczy, gest, uścisk. Gdzie spotkanie z drugim człowiekiem, ale i z sobą, jest tak pełne uważności. Gdzie jestem prowadzona z zaufaniem, w lekkości, dotykając poczucia wolności, z przestrzenią na zabawę ale i rozpadanie się na kawałki. Zawsze wracam inna, zawsze bliżej siebie. Nieraz słyszałam, że po mnie widać, kiedy byłam na biodanzie, że jestem bardziej świetlista. W sobotę odkryłam, że biodanza pomaga mi być przede wszystkim lepszą dla siebie. I z tego miejsca wypływa energia, którą widać na zewnątrz.

Biodanza zmienia moje życie. Jak bardzo? Pierwszy raz o Gestalcie usłyszałam od Cristiano w 2022 r. Roku, kiedy po każdym warsztacie pękały struktury i pewne miejsca, nie tylko zawodowe, były już nie do wytrzymania. A moje pójdzie za głosem serca nie do zatrzymania 🙂

Co Ciebie inspiruje, co karmi, gdzie jest Twoja przestrzeń wzrastania, transformacji, pasji? A może wciąż szukasz… polecam uwadze biodanze!

19/09/2025

Być. Tylko tu i teraz. Udostępniam słuchając mruczenia leżącego na kolanach Ancymona.

28/08/2025

Nie ma złego ruchu. Nie ma choreografii. Nie ma ocen. Jest za to ciekawość. Inspiracja. Czas. Jak zmieni się ruch z tygodnia na tydzień? Z czym zatańczysz?

Zapraszam!! Wtorki godzina 19.10. Hufiec Ziemi Cieszyńskiej

22/08/2025

Jeszcze

Słowo przywiezione z warsztatu.

Jeszcze nie umiem
Jeszcze nie wiem
Jeszcze nie rozumiem
Jeszcze mi się miesza

Jeszcze mam czas
Jeszcze sobie daję czas

Jeszcze mi się chce
Jeszcze próbuję
Jeszcze czekam
Jeszcze daję szansę
Jeszcze sprawdzam

Jeszcze przeżywam
Jeszcze się boję
Jeszcze się zaciekawiłam
Jeszcze ufam
Jeszcze kocham
Jeszcze mam nadzieję

Jeszcze żyję
Jeszcze jestem

A w jakie rejony Ciebie zaprasza jeszcze?

14/07/2025

Taka sytuacja. Zabrałam chrześniaka i jego dziewczynę na spacer na wzgórze. Miejsce piękne, widok na miasteczko w dole, w oddali góry. Młodzi krążyli, zatraceni w patrzeniu na siebie, w uścisku i czułości dla siebie. Przysiadłam na ławce i zbierałam moc emocji, których teraz doświadczam. Na ławce po drugiej stronie siedziała kobieta chwilę temu spotkana w kawiarni. Wiedziałam, że skądś ją znam, ale zupełnie nie umiałam wydobyć z pamięci punktu zaczepienia. Podeszła do mnie. Faktycznie widziałyśmy się raz w życiu, dobry czas spotkania przy kawie. Cenny powrót do ważnej dla mnie przyjaźni. Ona była osobą towarzyszącą.

Wróciłyśmy do tematów z tamtej kawy, ale zawróciłyśmy też do tu i teraz. Spojrzałyśmy na miasteczko w dole, na Beskidy ciut dalej ale w całym swoim pięknie, na kwietną łąkę na wyciągnięcie dłoni, zastygłyśmy w ciszy.
- doceniam to miejsce, zawsze tu tak spokojnie - powiedziała
- ja na występach gościnnych, ale tak dobrze jest się tu zatrzymać i rozejrzeć, docenić miejsce, gdzie żyjemy - odpowiedziałam
- wiesz, moja siostra jest od miesiąca na OIOMie, tu zbieram siły nim jadę tam - wyznała
- patrz, a te dwa gruchające gołąbki, mój chrześniak i jego dziewczyna, wczoraj grali dla mojej umierającej przyjaciółki - powiedziałam i dodałam - ta historia uczy mnie sięgania po wsparcie i doceniania chwil wytchnienia
- tak… to ta lekcja. Trzeba nauczyć się sięgać po wsparcie, by móc je dawać w innym miejscu.

Posiedziałyśmy jeszcze chwilę w milczeniu.
Nie ma przypadkowych spotkań.

A ja wzruszam się dziękuję za moją sieć wsparcia, wciąż uczę się po nie sięgać. I Ciebie też zapraszam.

08/07/2025

Język ruchu to nasz pierwszy język, ciało prowadzi, pozwalamy się prowadzić, przeżywać, doświadczać przepływu. To wzmacnia naszą witalność i ruch do życia. Zapraszam we wrześniu na Roztocze.

𝙆𝙖𝙨𝙞𝙚̨ 𝙆𝙤𝙘𝙯𝙬𝙖𝙧𝙚̨ 𝙥𝙤𝙯𝙣𝙖ł𝙖𝙢 𝙣𝙖 𝙟𝙚𝙙𝙣𝙮𝙢 𝙯 𝙬𝙖𝙧𝙨𝙯𝙩𝙖𝙩𝙤́𝙬 𝙥𝙧𝙖𝙘𝙮 𝙯 𝙘𝙞𝙖ł𝙚𝙢 – 𝙞 𝙤𝙙 𝙩𝙖𝙢𝙩𝙚𝙟 𝙥𝙤𝙧𝙮 𝙬𝙧𝙖𝙘𝙖𝙢 𝙙𝙤 𝙣𝙞𝙚𝙟 𝙯𝙖𝙬𝙨𝙯𝙚, 𝙜𝙙𝙮 𝙥𝙤𝙩𝙧𝙯𝙚𝙗𝙪𝙟𝙚̨ 𝙬𝙧𝙤́𝙘𝙞𝙘́ 𝙙𝙤 𝙨𝙞𝙚𝙗𝙞𝙚. Jest kimś więcej niż terapeutką, więcej niż trenerką ruchu – jest przewodniczką, która z niezwykłą czułością i uważnością pomaga dotknąć tego, co w nas prawdziwe, zapomniane, nieoswojone.

Jej obecność daje poczucie bezpieczeństwa, przestrzeni i wolności – dokładnie tyle, ile potrzeba, by naprawdę spotkać się ze sobą. Pracuje z ogromnym szacunkiem do indywidualnego tempa i granic każdego uczestnika. Tu nic nie jest wymuszone – wszystko płynie z ciała, w zgodzie z jego rytmem i gotowością.

𝙒𝙖𝙧𝙨𝙯𝙩𝙖𝙩𝙮 𝙯 𝙆𝙖𝙨𝙞𝙖̨ 𝙩𝙤 𝙙𝙤𝙨́𝙬𝙞𝙖𝙙𝙘𝙯𝙚𝙣𝙞𝙚 𝙥𝙚ł𝙣𝙚 ł𝙖𝙜𝙤𝙙𝙣𝙤𝙨́𝙘𝙞, 𝙘𝙞𝙨𝙯𝙮, 𝙜ł𝙚̨𝙗𝙤𝙠𝙞𝙚𝙜𝙤 𝙤𝙙𝙙𝙚𝙘𝙝𝙪 𝙞 𝙨𝙪𝙗𝙩𝙚𝙡𝙣𝙚𝙜𝙤 𝙧𝙪𝙘𝙝𝙪. Ruch intuicyjny, praca z dźwiękiem, sesje relaksacyjne – wszystko, co prowadzi, ma jeden cel: pozwolić nam poczuć więcej, głębiej, prawdziwiej. Ciało staje się drogowskazem, językiem, który w końcu ktoś potrafi usłyszeć i zrozumieć.

Kasia uczy, że nie trzeba się spieszyć, naprawiać, poprawiać. Wystarczy być. Zaufać. Pozwolić ciału mówić. Jej podejście – łączące psychoterapię Gestalt, psychodietetykę, język ruchu Laban/Bartenieff i terapię somatyczną – jest niezwykle spójne, całościowe, głęboko ludzkie. Czuć w tym doświadczenie, wiedzę i prawdziwe zaangażowanie.

Jest w niej coś niezwykle kojącego. Może dlatego tak wiele osób – w tym ja – odnajduje przy niej swój rytm, swoją ciszę, swój głos. Jak często powtarza:
„Ciało zna drogę, wystarczy mu zaufać.”
I rzeczywiście – przy niej to zaufanie staje się możliwe.

Z serca polecam jej warsztaty każdemu, kto chce naprawdę poczuć siebie. Nie tylko głową – ale całym sobą.

Uczestniczka i sympatyczka pracy z Kasią

15/06/2025

Bo zranienia z relacji możemy uleczyć tylko w drugiej relacji.

W terapii najważniejsza jest relacja, bycie w kontakcie, obecność. Przyjęcie siebie takim jakim się jest. Każda zmiana zaczyna się od akceptacji miejsca, w którym jesteśmy.

Potrzebujesz wsparcia? Myślisz o terapii? Zapraszam do kontaktu.

Warsztaty, np. takie jakie prowadzę, nie zastąpią psychoterapii. Nie zastąpi jej ceremonia ayahuaski, poradniki, suple ani rozmowy z chatem gpt. Nic nie zastąpi relacji, a to ona jest w terapii kluczowa. Regularne spotkania z drugim, żywym człowiekiem, które budują w nas nową matrycę połączenia z tym co zdrowe.
Proces, który ZAJMUJE CZAS.

Wielu prowadzących warsztaty zachłyśniętych własnymi możliwościami, niesionych narcystyczną iluzją omnipotencji, wprowadza ludzi w intensywne stany, które mają dowodzić ich rzekomej skuteczności. Jednak te cudowne "uwolnienia traumy" niewiele wnoszą do zwykłego życia, a niekiedy bywają retraumatyzujące.

Dlatego uważam, że moim obowiązkiem jako liderki, jest świadomość własnych limitów. To moje człowieczeństwo (a nie "niezwykłe moce") daje kobietom poczucie bezpieczeństwa, bez którego coś tak wrażliwego jak głos nie ma szansy się otworzyć. Wiem, co robię. Wiem, jak mogę pomóc. I wiem też, gdzie kończą się moje kompetencje, a także możliwości związane z formułą jednorazowego zdarzenia, jakim jest warsztat.

Możesz więc ze mną usłyszeć swój prawdziwy głos, odzyskać świadomość jego mocy, odwagę wyrażania, poczucie sprawczości i dostęp do uciszonych części siebie.
Ale jeśli od dawna żyjesz w cierpieniu, to nie pomogę Ci w jeden dzień uporać się z tym, co uwiera od lat. Nie spotkasz mnie też na "rozwojowym festiwalu", hasającej pośród wystrzelających w kosmos warsztatów w wersji instant. Za mocno stoję na ziemi. Za bardzo szanuję złożoność ludzkiej psychiki.

W ślepej koncentracji na potencjale tracimy z oczu ważny kawałek bycia człowiekiem.
To świadomość własnych ograniczeń czyni nas prawdziwie dojrzałymi, umożliwia uczestnictwo w realnym (nieidealnym!) życiu i pomaganie innym ze zdrowego miejsca w sobie.

26/05/2025

Mamo,
Bądź dla siebie czuła
Bądź na siebie uważna
Bądź odważna
Bądź spełniona
Bądź radosna
Bądź spontaniczna
Bądź wdzięczna
Bądź ufająca
Bądź akceptująca (także siebie i swoje ciało)
Bądź… sobą

Twoje dziecko patrzy, obserwuje, naśladuje

Obraz: Gustav Klimt

20/05/2025

Dużo się od nich uczę! I wzruszam jak zaczynamy budować relacje :) jak do mnie mówią, uśmiechają się i przytulają.