24/08/2025
Reiki, technika duchowego uzdrawiania i forma medycyny alternatywnej, po raz pierwszy rozwinęła się i spopularyzowała na początku XX wieku w Japonii. Od tego czasu rozprzestrzeniła się na inne części świata. Według jej wyznawców, nie jest religią i może być stosowana przez członków każdej wiary lub orientacji duchowej. Reiki to japońskie słowo łączące terminy rei, odnoszące się do nadprzyrodzonej, uniwersalnej mocy lub energii, oraz ki (związane z chińską filozoficzną koncepcją qi ), czyli zlokalizowanej energii znajdującej się w każdym żywym organizmie. Reiki koncentruje się na przywróceniu tego, co wyznawcy i praktykujący uważają za zdrowy rozkład energii życiowej w ciele, zazwyczaj poprzez nakładanie rąk lub unoszenie ich nad ciałem pacjenta. Badania medyczne nie potwierdziły jeszcze jednoznacznie ani spójnie skuteczności reiki w zapobieganiu lub leczeniu jakichkolwiek schorzeń. Wielu pacjentów może stosować ją jako formę leczenia uzupełniającego, obok innych form opieki medycznej.
Historia
Mikao Usui
Mikao Usui Wizerunek założyciela Reiki, Mikao Usui.
Mikao Usui (1865–1926), japoński świecki mnich buddyjski, jest powszechnie uznawany za twórcę najpowszechniej praktykowanej formy Reiki, eponimicznie zwanej „Usui Reiki”. Forma Reiki Usui'ego jest uznawana przez praktykujących za współczesne odrodzenie starożytnych buddyjskich systemów uzdrawiania. Jak podają relacje profesjonalnych stowarzyszeń Reiki i praktykujących, Usui od dawna poszukiwał oświecenia odnośnie tych rzekomo zaginionych technik. Mieszkając w klasztorze zen poza Kioto, podjął się tygodniowego, intensywnego reżimu medytacji i postu. Usui twierdził, że 21-go dnia swojego odosobnienia postnego otrzymał wizję starożytnych symboli sanskryckich w jaskini na Górze Kurama. Według tej opowieści wizja ta stała się podstawą i impulsem do praktyki Reiki Usui'ego. Wydarzenia te miały rzekomo mieć miejsce około 1922 roku, choć źródła różnią się co do daty jego wizji. Góra Kurama jest popularnym miejscem pielgrzymek zwolenników Reiki, którzy oddają hołd tej legendzie założycielskiej.
Następnie Usui uczył uczniów sztuki Reiki, szkoląc niektórych na „mistrzów Reiki”, którzy z kolei mogli nauczać innych tej techniki. Jeden z byłych uczniów, emerytowany oficer marynarki wojennej Chujiro Hayashi, otworzył własną klinikę Reiki w Tokio. Hawayo Takata, japońska pacjentka kliniki pochodzenia hawajskiego, była podobno tak przekonana sukcesem terapii Reiki, że w 1937 roku przeniosła tę praktykę na Hawaje. Zaczęła nauczać Reiki i szkolić mistrzów Reiki w całych Stanach Zjednoczonych, gdzie zyskała ona szczególną popularność. System uzdrawiania jest obecnie oferowany w szpitalach, hospicjach i głównych placówkach medycznych, włączając w to praktyki medycyny alternatywnej.
Techniki i zasady
Standardowa sesja Reiki trwa od 60 do 90 minut. Osoba poddawana zabiegowi Reiki pozostaje w pełni ubrana i zrelaksowana na macie, krześle lub stole do masażu, podczas gdy dłonie praktyka Reiki delikatnie dotykają lub unoszą się bezpośrednio nad ciałem klienta w serii do 15 ustalonych pozycji. Pozycje mogą być dodawane do sesji w zależności od stanu zdrowia klienta (np. stopy i kostki nie zawsze są uwzględniane w typowej sesji, ale mogą być uwzględnione na życzenie). Ruch dłoni praktyka Reiki ma na celu przywrócenie równowagi energii życiowej w ciele odbiorcy, usuwając to, co w tradycji uważa się za blokady i zanieczyszczenia szkodliwe dla zdrowia i dobrostanu psychicznego. W przeciwieństwie do masażu, dotyk praktyka Reiki jest stosowany, jeśli w ogóle, delikatnie i bez manipulacji.
Podczas zabiegu niektórzy pacjenci zgłaszają doznania takie jak „ciepło” lub „mrowienie” w ciele podczas otrzymywania Reiki. Może wystąpić głębokie uczucie relaksu, a nawet sen. Wielu pacjentów uważa Reiki za szczególnie skuteczne w łagodzeniu stresu, lęku, depresji i bólu. Ponieważ uważa się, że energia oddziałująca na Reiki znajduje się we wszystkich organizmach żywych, można ją również stosować na roślinach i zwierzętach. Reiki można stosować na własnym ciele po odpowiednim przeszkoleniu w tej technice. Ta forma samoleczenia jest uważana za niezbędny krok, który muszą wykonać uczniowie Reiki, zanim zaczną stosować tę technikę na innych.
Sceptycyzm
Chociaż nie są znane żadne szkodliwe skutki tej techniki, Reiki spotkało się ze sceptycyzmem niektórych członków społeczności naukowej, szczególnie w odniesieniu do twierdzeń o jej zdolności do łagodzenia różnych dolegliwości i problemów ze zdrowiem psychicznym. Badania kliniczne koncentrują się na wpływie Reiki na lęk, depresję, ból i stres, ale naukowcy uważają, że dotychczasowe badania są niespójne i niewystarczająco rygorystyczne. Praktycy Reiki argumentują, że ilościowe badania medyczne ukierunkowane na badanie konkretnych schorzeń mogą być niewystarczające do zbadania bardziej holistycznych korzyści oferowanych przez tę technikę. Pomimo sceptycyzmu i niejednoznacznych dowodów, praktyka ta została włączona do wielu głównych ośrodków medycznych jako forma medycyny komplementarnej, oferowana obok konwencjonalnych metod leczenia.
Stephanie Triplett
& Katarzyna Gołębiak ✨️
