Ośrodek Wspomagania Rozwoju Dobre Miejsce

30/06/2025

Bycie rodzicem to na każdym etapie wyzwanie, ale bycie rodzicem nastolatka to prawdziwy hard core. Często jest to czas trudnych emocji, wzajemnego niezrozumienia wobec zachodzących zmian. Jak znaleźć własną tożsamość bez narażania się dorosłym? Jak pozwolić dziecku na autonomię, nie odchodząc od zmysłów z niepokoju? Jak poradzić sobie z burzą hormonów, zmianami neurologicznymi i nie zerwać relacji, nie ranić się wzajemnie?

Coś, co najczęściej rozmontowuje w miarę spokojny dotąd system rodzinny, to komunikacja. Starzy nie rozumieją młodych, młodzi nie chcą słuchać starych, wszystko zanurzone w pretensji i frustracji. Rodzice często mają poczucie, że nie nadążają za dzieckiem, nie są na bieżąco. Jak więc pogodzić dojrzewanie z troską? Czy w ogóle się da?
Co muszą zrobić nastolatki, żeby dorosnąć? Co powinni wiedzieć rodzice, żeby im w tym nie przeszkodzić?

Dołącz do naszej rozwojowej grupy wsparcia!
Dlaczego „rozwojowej”?
Część wspólnego czasu przeznaczona jest na dostarczanie i przepracowywanie wiedzy.
Dlaczego „wsparcia”?
Przebywając wśród ludzi, którzy w danym momencie doświadczają podobnych trudności czy wątpliwości, doświadczamy wsparcia i ulgi.
Dlaczego „grupa”?
Zajęcia odbywać się będą co drugi piątek od września do grudnia 2025 r., następnie w jeden piątek miesiąca do czerwca 2026 r. W stałej grupie, nie przekraczającej 20 osób.

Otrzymasz:
Zrozumienie i akceptację
Narzędzia komunikacyjne
Wsparcie specjalisty
Perspektywa innych rodziców
Czas i sposoby do pracy nad sobą
Zmniejszysz doświadczanie stresu w obszarze rodzicielstwa
Narzędzia do budowania pozytywnych relacji z twoim nastolatkiem .
Podniesienie jakości życia rodzinnego.

Tematy, których możecie się spodziewać:
- CO to znaczy „zwykły nastolatek”
- Co MUSI zrobić każdy nastolatek, żeby dorosnąć??
- Jakie są sposoby na nawiązanie relacji z nastolatkiem?
- Jaki styl rodzicielstwa uprawiasz i kto ma z tego korzyści?
- Dlaczego nastolatki TAK się zachowują?
- Jak motywować nastolatka przy pomocy zachęty (i czy w ogóle jest to możliwe?)?
- Jak wspólnie rozwiązywać problemy?
- Jak w ogóle rozmawiać ze sobą?
- Co w komunikacji wzmacnia, a co osła

18/05/2025

28/04/2025

Dziecko, które idzie do szkoły powinno już wymawiać wszystkie głoski języka polskiego. Co to znaczy? Np.:
Mówi SZAFA nie SAFA
Mówi KACZKA nie KACKA
Mówi TRUDNY nie TLUDNY i nie TJUDNY.
Czyli wszystkie dźwieki brzmią prawidłowo.
To ważne, bo może wpływać na trudności w czytaniu, w pisaniu że słuchu, czyli ważne kompetencje szkolne.
I to jest jedna strona tej historii.
Druga dotyczy tego: JAK WYMAWIA TE GŁOSKI, chodzi o mechanikę😁.
Bo może mówić LAS, ale "produkując" głoskę L, wkłada czubek języka między zęby i mamy gotowy przepis na wadę zgryzu.
Chcecie wiedzieć więcej? Zapraszam do kontaktu🍀

07/04/2025

Wystraczający rodzic - warsztaty poszerzające umiejętności wychowawcze

Co znajdziecie w programie?
- Logiczną, spójną i pełną szacunku do ciebie i twojego dziecka koncepcję wychowawczą z mnóstwem praktycznych narzędzi rozwiązujących codzienne trudności.

- W trakcie wielu ćwiczeń będziecie mieć możliwość nie tylko zrozumieć, ale przede wszystkim POCZUĆ na sobie, o co chodzi w wychowaniu, jakie bagaże zabraliśmy z domów rodzinnych, jak je rozpakować bezpiecznie i jak nie obarczać nimi naszych dzieci.

- Spotkanie z innymi rodzicami, wymiana doświadczeń, dyskusje i rozmowy pozwalają doświadczyć łączności, uzyskać wsparcie i odetchnąć, bo ze swoimi zmaganiami nie jesteście sami.

- Już na samym początku warsztatu zrozumiecie, że kary, nagrody, przekupstwo, szantaż, krzyki, wyręczanie i rozpieszczanie nie pomogą ani wam, ani waszemu dziecku.

Jeśli...
- masz kłopot z niewłaściwym zachowanie twojego dziecka
- cierpliwość w twoim wydaniu po prostu nie istnieje
- frustracja i bezradność to twoje towarzyszki
- będąc dla wszystkich, siebie zostawiasz na koniec, a teksty o balansie w życiu to bajki z krainy wróżek i elfów
- zależy ci na tym, żeby twoje dziecko wiedziało, że może na tobie polegać, ale nie wiesz, jak to zrobić
- chciałbyś rozmawiać ze swoim dzieckiem, nie tylko korygować jego zachowanie, moralizować, pokrzykiwać, wzdychać i wywracać oczami
- jesteś po prostu zmęczony byciem rodzicem
- chciałbyś rodziny a nie pola minowego
… to czas spędzony na warsztatach może rozwiązać znakomitą ilość twoich problemów. Daj sobie szansę!

Konkretne zyski dla ciebie:
– gotowe wskazówki wychowawcze, z których możesz skorzystać natychmiast,
– nauczysz się wyznaczać granice oraz dbać o swoje potrzeby szanując potrzeby dziecka,
– dowiesz się jak mieć więcej cierpliwości,
– zrozumiesz lepiej dziecięcą złość i inne trudne emocje, dostaniesz wiele sposobów na radzenie sobie z nimi w konstruktywny sposób
- nauczysz się skutecznych i sprawdzonych sposobów komunikacji, stanowczej i uprzejmej równocześnie CD w komentarzu

29/03/2025

PRZYTUL!
Najlepiej od razu. Najlepiej wielokrotnie. Najlepiej długo. Najlepiej za nic.
Ilu z nas ma kłopot z przytulaniem, z dawaniem bliskości gestem dziecku czy partnerowi?
Rytualne na dzień doby i dobranoc - to za mało.
Kiedy dziecko wraca ze szkoły, zamiast pytać "jak było", przytul je. Zaskocz przytuleniem bez powodu. Przytul, kiedy jest smutne, rozczarowane. Możesz zapytać, czy chciałoby. Często jest tak, że jak dziecko jest w silnych emocjach, to nie chce, mówi, że nie chce. To usiądź obok. Posiedź blisko. Nie gadaj, nie pocieszaj, nie uspokajaj. Pobądź. Czasami pomaga siedzenie "udo w udo".
Innym razem pomaga, że ty poprosisz o przytulenie.
Przytulaj naprawdę, nie tylko zdawkowo i symbolicznie. Pozwól obu stronom poczuć.
Niektórzy myślą, że dziecko może dostać wsparcie i czułość wtedy, kiedy się dobrze zachowuje. To jakby oczywiste. Ale nie wydaje się Wam, że właśnie wtedy, kiedy ma się źle - potrzebuje najbardziej?
A wielu dorosłych ma szalony pomysł: idź do pokoju, uspokój się, przyjdź jak już się uspokoisz, wtedy cię przytulę. No naprawdę?
Przytulenie pozwala poczuć się lepiej. Jak czujesz się lepiej, zachowujesz się lepiej. Proste?

19/03/2025

Obudź się!
Dużo słyszę o "nie takich dzieciach": agresywnych, wulgarnych, przemocowych, pozbawionych empatii, zapatrzonych w siebie, nie szanujących ludzi i rzeczy, bez wartości, chamskich, dokuczliwych, opryskliwych.
I nie chodzi o to, że to zupełnie nieprawda. Wychowane w dobrobycie (niezależnie od zasobności naszych portfeli - staramy się robić tak, by im było lepiej niż nam) rzadko muszą baaaardzo na coś czekać, skladać, szanować. Niezależnie od skali.
Wychowane w kulcie wolności, nie mają kłopotu z dbaniem o siebie i swoje interesy, nieprzyzwyczajeni do rezygnacji z siebie w imię czyichś potrzeb.
Tak.
Ale zobaczcie też to morze dorosłych oczekiwań wobec dzieci. A na każdym etapie porażki dziecka są dorośli, którzy czegoś nie dowieźli.
Dalej.
Zobaczcie to pole minowe relacji rowieśniczych. Ile trzeba wysiłku, by sprawnie się tam poruszać, by nie zostać zauważonym ŹLE, żeby zostać zauważonym WŁAŚCIWIE, włączonym a nie wykluczonym.
Kiedy myślę o nastoletniej dniówce w szkole, to wiem, że oni psychicznie wracają do domu jak z wojny.
A w domu co?
Niekompetentny dorosły. Bo z całym szacunkiem do nas wszystkich, ile wysiłku, czasu, uwagi, troski i czułosci włożyles wczoraj w swój kontakt ze swoim dzieckiem? Szczególnie tym starszym?
Ile uwagi? Takiej nastawionej na dostrzeganie, a nie na omijanie. Na bycie przy kłopotach, a nie na próbach ich minimalizowaniu?
Jeśli na ten przykład jesteś w gronie ( któremu szczerze zazdroszczę) i rozumiesz matematykę i tłumaczyles ja wczoraj swojemu dziecku, to jeszcze nie jest troska. Myślę tu raczej o wspólnym westchnięciu, że dużo tego, że trudne rzeczywiście, że dobrze mu idzie. Chodzi mi o troskę o ducha, psychikę, o teraz, o zmęczenie, przeciążenie.
I tak, wiem, też jesteśmy przeciążeni i czasem zagonieni w kąt. Ale jesteśmy dorośli. W relacji z dzieckiem może ono liczyć na naszą kompetencję w byciu dorosłym.
Pomyśl o swoim ostatnim pół roku. Czy w tym czasie szukałeś rozwiązań dziecięcych kłopotów poza sobą? Czytałeś? Słuchales? Uczyłeś się?
Obudź się, twoje dziecko potrzebuje, żebyś przy nim był.

Koniecznie obejrzyjcie serial DOJRZEWANIE.
Sami zobaczcie, przebudzeni dorośli są naprawdę w deficycie.

12/03/2025

SŁUCHAJ!
Chciałbyś pewnie, żeby twoje dziecko słuchało tego, co do niego mówisz, słuchało ciebie.
Czy ty umiesz słuchać jego? Bez przerywania, pouczania, moralizowania, wypytywania, przemycania rad, własnych mądrości, bez przymuszania jego pomysłów?
Umiesz pozwolić się wygadać, bez spieszenia z natychmiastową pomocą?
Umiesz słuchać i czekać?
Umiesz na koniec zapytać: co mogę dla ciebie zrobić? Czego ode mnie potrzebujesz? Chcesz, to mogę cię przytulić?
Umiesz powiedzieć "O! To ciekawe." i powstrzymać się od dalszego ciągu?
Umiesz powiedzieć "Hmm, nie myślalm tak do tej pory, powiesz coś więcej na ten temat?"
Umiesz powstrzymać się od natychmiastowego skrytykowania?
Słuchania też możemy uczyć przez przykład.
Słuchaj więc.
Jeśli twoje dziecko, niezależnie od tego małe czy duże, ma kłopot z opowiadaniem, wyrażaniem myśli, zaproponuj mu jakąś malutka pomoc. Malutką.
Zapytaj o 4 superowe rzeczy dzisiaj i 1 trudną.
Zapytaj o 5 osób, które dziś spotkało.
Zapytaj o coś, co je zaskoczyło lub wystraszyło.
Zapytaj o jego 3 ulubionych....
Jedno na raz.
Nie wszystko.
I słuchaj❤️

03/03/2025

Bardzo ciekawa rozmowa z Patrycją Błaszczyk
ttps://youtu.be/TfEfXcOoUi4?si=7mqA6lzJxUwShg5D.

01/03/2025

KONSEKWENCJA
Czasem myślę sobie, że gdyby ktoś wymyślił tabletkę na konsekwencję rodzica, tak że bierzesz wieczorem, nawet przez miesiąc i robisz się coraz bardziej konsekwentny - byłby bohaterem ludzkości.
Na razie jednak nie ma. Trzeba ją wykuwać (konsekwencję, nie - tabletkę) w codzienności.
O co w niej chodzi?
Jeśli wiesz, na czym ci zależy, co jest dla ciebie ważne i myślisz, że to jest również ważne w kontekście twojego dziecka, to już jesteś blisko. Na przykład, chciałbyś, żeby twoje dziecko nie ruszało twojego telefonu, tabletu, kluczyków do samochodu, perfum ... (wstaw dowolne). Na pewno wiesz, dlaczego byś nie chciał. Odpowiedź "nie bo nie" jest raczej z gatunku mało sensownych. No to ma nie ruszać telefonu i tabletu, bo np. dzieci nie powinny ich używać bez pozwolenia, masz na nim ważne sprawy, kluczyki mogą się zgubić, perfumy są drogie, mogą uczulać. Rozumiemy dlaczego.
I mamy teraz tego słodkiego bąbelka. Mówisz mu, że nie wolno. Ale on tak baaaaaardzo chce, jest w takiej rozpaczy, histerii, fochu, że myślisz sobie: no dobra, raz nie zawsze, masz tu dobie pooglądaj, tylko bądź ostrożny. Bąbelek zadowolony. Ty we mgle świętego spokoju. Nic się nie stało. Chyba. Chyba, żeby tak...
Twój bąbelek wie, jak lubisz święty spokój lub jak nie lubisz, kiedy on się wścieka, cierpi, ofochowuje rzeczywistość. I wie, że kiedy mówisz "Nie" to najczęściej znaczy "za chwile będziesz mógł".
I teraz wracamy na początek tego postu, to jak jest naprawdę: wiesz dlaczego twoje dziecko coś powinno albo czegoś nie może? Bo jeżeli wiesz, że to jest dobre dla niego, to się tego trzymasz, prawda? Nie odpuszczasz. A jeśli zasadniczo nie ma wielkiego wpływu, to nie o co kruszyć kopii.
Konsekwencja jest wtedy, kiedy wiesz, jak powinno być, wiesz dlaczego tak ma być i potrafisz wytrzymać emocje dziecka, nie krytykując go, ale udzielając wsparcia. Bo przecież jego smutek z powodu tego, że nie może wlać do wanny całej butelki płynu do kąpieli jest autentyczny i adekwatny. Może się w tych okolicznościach dziecko rozpłakać, zezłościć. Oczywiście, że może.
A ty, skoro wiesz, że z wielu powodów nie jest dobre marnowanie rzeczy, wiesz, że mu na to nie pozwolisz. I wytrzymasz to.

24/02/2025

BŁĄD
Czy twoje dziecko może się mylić?
Pewnie może.
Co jednak dzieje się, kiedy się pomyli?
Słyszy zirytowany komentarz, uszczypliwą uwagę, sapnięcie, westchnięcie, wywrócenie oczu?
Lubimy powtarzać, że błędy to wspaniała okazja do nauki. Ale czy naprawdę tak myślimy?
Wyobraźmy sobie taki obrazek:
Dziecko biegnie. Od rodzica słyszy: Nie biegnij, bo się wywrócisz! Upada.
I słyszy: A nie mówiłem!
No to w tym najprostszym scenariuszu nie ma miejsca na pomyłki. Jest miejsce na posłuszeństwo, niebieganie i nudę. A przecież, kiedy mam kilka lat uwielbiam ruch, jestem ciekawy, chce próbować róznych rzeczy, jak inaczej się nauczę?

Nie wymaga od nas wiele drobna zmiana w komunikacji.
Czego potrzebuje twoje dziecko, kiedy już leży na tej ziemi z potłuczonym kolanem? Naprawdę myślisz, że pseudomentorskiej uwagi " a nie mówiłam", która tylko tobie robi dobrze? Bo podkreśla twoje doświadczenie?
Jak już leży i płacze, to raczej potrzebuje wsparcia, przytulenia, ojojania rany, zdumienia, że biegło jak wiatr. Być może po chwili można pogadać o tym, jak biegać bezpieczniej, być może nie jest to w ogóle potrzebne. Bo w dzieciecość wpisane jest upadanie.
Krytykowanie sprawi, że z doroślejszymi błędami nie przyjdzie do ciebie po pomoc. Bo jaka to będzie pomoc: narzekanie, obwinianie itd.
Wychowujemy każdego dnia, w najdrobniejszych działaniach.
Czy twoje dziecko może popełniać błędy?
Co z nimi robisz?

12/02/2025

Kilka zdań o pracy logopedycznej☘️
Ci, którzy mnie znają, wiedzą, że w gabinetach mam tysiące (nie zmyślam) pomocy, od guzików, klamerek, figurek, kulek, perełek, naklejek, pudełek, gier, przez klasyczne materiały, które ma każdy logopeda, po odjechane nowoczesne, w trendach. Proces zbieractwa się nie kończy. I to jest jedna strona. Druga stroną jest to, co mam wewnątrz, czyli wiedza, kompetencje, doświadczenie, rozumienie procesu terapeutycznego, jego etapów, możliwych kryzysów. Trzecią jest coś nieuchwytnego🙃
Taka sytuacja z dzisiaj. Pacjentka czterolatka, powiedzmy, że jej wiodącą (nie jedyną) trudnością jest seplenienie międzyzębowe, czyli wymawianie głosek S,Z,C,Dz z językiem między zębami. W języku polskim bezwyjątkowo (tak, są sytuacje, kiedy nie ma wyjątków: szok i niedowierzanie) uznane za wadę wymowy.
I teraz, ja oczywiście wiem, jakie są przyczyny, jak wygląda scieżka terapeutyczna, co po kolei powinno się robić, umiem wyjaśnić to rodzicowi i zjednać go do współpracy, mam mnóstwo pomocy, dzięki którym mogę "namówić" dziecko do wspólnej zabawy, której efektem będzie mały kroczek przybliżający nas do prawidłowej wymowy.
I tu przyjrzyjcie się dwóm pierwszym zdjęciom. DZIECKO MA SWOJE PLANY😁 Najwidoczniej nie czytało o procedurach terapeutycznych🫣
I tu wkracza to coś nieuchwytnego, co się trudno definiuje, co wywraca plan na zajęcia, ale prawie zawsze przynosi efekt w postaci SPOTKANIA, trzecie zdjęcie.
Podążanie za dzieckiem. Czasem oznacza rezygnację z mojego planu, mimo że jest na pewno mądry, muszę się więc przygotować, że nie będzie po mojemu, tylko po dziecięcemu. Ale i tak dojdziemy do celu☘️

11/02/2025

A praca logopedyczna trwa... Z pomocami od jest naprawdę łatwiej. Bardzo je lubię❤️

.kuznik