Od Słowa Do Słowa Anna Grabowska

20/09/2025

https://www.facebook.com/share/v/1BRd1rcLiS/

20/09/2025

https://www.facebook.com/share/r/1BJXK7mX17/

11/09/2025

Dostałam to dziś od bardzo ważnej osoby ❤ i postanowiłam udostępnić
Przytulam wszystkie mamy 🫶

https://www.facebook.com/share/1MxFBFRdGq/

DZIEŃ, W KTÓRYM MAMA ZNIKNĘŁA✨

Kuba miał 16 lat i miał już dość tego, że mama ciągle czegoś od niego chciała.

— Sprzątnij talerze.
— Wyłącz konsolę.
— Zrobiłeś lekcje?
— A ten bałagan w pokoju?

Zawsze to samo. W końcu wybuchł:
— Jakbyś dostawała pieniądze za to ciągłe marudzenie!

Trzasnął drzwiami i zamknął się w pokoju. Mama nic nie odpowiedziała.

Następnego ranka w domu panowała dziwna cisza.
Nie pachniało kawą. Pralka nie pracowała. Na lodówce nie było karteczki. Na stole nie czekało śniadanie.

— Mamo? — zawołał niepewnie.

Nikt się nie odezwał.

W łazience nie było jej szczotki ani szlafroka. Łóżko było pościelone, a telefon, płaszcz i torebka zniknęły.

„Może wyszła wcześniej?” – pomyślał. Ale to było dziwne.

Nie wróciła w południe. Ani wieczorem. Telefon był wyłączony. Wtedy Kuba się przestraszył.

Wszedł do jej pokoju i zobaczył kartkę:

„Synku,

Odeszłam.

Nie martw się, nic mi nie jest. Musiałam po prostu na chwilę zniknąć.

Czasem matki stają się niewidzialne. A kiedy nikt ich nie dostrzega, w końcu naprawdę odchodzą.

Poradzisz sobie.
Jadłeś, bo gotowałam.
Spałeś w czystej pościeli, bo prałam.
Chodziłeś do szkoły, bo cię budziłam.

Spróbuj teraz sam.

Ja dam radę. Chciałam tylko, żebyś zobaczył, jak wygląda życie, kiedy mnie nie ma.

Z miłością,
Mama.”

Kuba poczuł, jakby coś zamarzło mu w środku.

Nagle dom stał się pusty i zimny. Brudna podłoga, talerz na stole, niewyprane ubrania… brakowało nie tylko mamy, brakowało jej obecności.

Tego wieczoru zjadł suchy chleb i popił zimnym mlekiem.

Następnego dnia po raz pierwszy w życiu posprzątał łazienkę. Włączył pralkę, oglądając poradnik na YouTube. Spalił dwa steki. I płakał.

Nie dlatego, że nie umiał gotować. Ale dlatego, że dopiero wtedy zrozumiał, ile mama robiła każdego dnia – i jak bardzo tego nie doceniał.

Minęły trzy dni. Dom był w połowie czysty, lodówka w połowie pusta, a jego serce całkiem rozbite.

Czwartego dnia po szkole zobaczył, że łóżko mamy jest rozścielone. W łazience leżała szczotka, w przedpokoju – kapcie.

A w kuchni była ona. Stała przy zlewie i myła filiżankę. Spojrzała na niego w milczeniu.

Kuba podszedł i mocno ją objął. Płakał jak małe dziecko.

— Przepraszam, mamo. Nie rozumiałem.
— Wiem, synku. Dlatego musiałam odejść, żebyś to zobaczył.

— Odejdziesz znowu? — zapytał cicho.

Mama uśmiechnęła się łagodnie.
— To zależy tylko od ciebie.

Od tamtej chwili Kuba nie stał się idealny. Ale stał się uważny. I to zmieniło wszystko.

Bo zrozumiał, że mama to nie obsługa hotelu. To człowiek – ze zmęczeniem, marzeniami, uczuciami… i granicami🌹

✍️ Autor nieznany, tłumaczenie: Świat jego oczami
Fot net

11/09/2025

U Ciebie też już był niejeden koniec świata? Posłuchaj tej historii..
https://www.facebook.com/share/r/16e8LTnRAj/

11/09/2025

https://www.facebook.com/share/r/19rio9N3xD/

11/09/2025

Ludzie mogą być rozmaici – potwornie meczący, okropnie inwazyjni, pod żadnym względem mogą ci nie odpowiadać, ale mają prawo tacy być. Gdy jednak tobie coś nie odpowiada, to masz prawo nie ulegać, bronić się przed tym, stawiać granice, a w skrajnych przypadkach nauczyc....

11/09/2025

Do wszystkich rodziców: ufajcie sobie, ufajcie swojemu dziecku, bądźcie blisko, okazujcie miłość i zrozumienie. Reszta się jakoś ułoży. ☺️

11/09/2025

Ciekawe prawda?

"Profesor biologii Nathan H. Lents pisze, że „…przychodzimy na świat zbyt wcześnie. Przyczyną tego jest dysproporcja miedzy naszymi wielkim czaszkami a stosunkowo wąskimi biodrami kobiet. Czas trwania ciąży u ludzi jest porównywalny z tym u szympansów i goryli, mimo że znacznie większe ludzkie mózgi potrzebują więcej czasu, aby rozwinąć w pełni swój potencjał. Wielkość kobiecej miednicy ogranicza jednak wielkość głowy dziecka, do jakiej może ona dorosnąć w macicy. Jeśli stanie się zbyt duża, nie będzie mogła opuścić łona matki, przez co i matka i dziecko mogą umrzeć. Kompromisowym rozwiązaniem jest skrócenie życia płodowego, w wyniku czego ludzkie dzieci rodzą się na długo wcześniej, nim są do tego gotowe. Właściwie wszyscy jesteśmy wcześniakami. Zupełnie bezradnymi. W tym aspekcie różnimy się od większości ssaków - poza torbaczami, lecz one mogą dokończyć rozwój w torbie matki, więc trochę oszukują. Noworodki ssaków takich jak krowy, żyrafy i konie zaczynają życie z przytupem, i to dosłownie - nieomal od razu zaczynają brykać (…) Ludzkie dzieci potrzebują więcej niż roku, by zacząć się przemieszczać."

cyt. za Joanna Chmarzyńska-Golińska, Dziecięce lata są górami
fot Marek Mucha