30/01/2023
„…rodzice dadzą dzieciom kartki i długopisy i będą świadkami odrodzenia spontanicznych śladów dzieci. Pod warunkiem, że nie podadzą im wzorów, konturów do pokolorowania, sądząc, że bez tych protez dziecko nie będzie wiedziało, co rysować. Świat dziecka, który odzwierciedla jego osobowość, nie przystaje do wzorów. Nie dziw się, jeśli dziecko z początku będzie zachowywało się jak uczeń przyzwyczajony do wykonywania poleceń. Jednak kiedy uwolni się od tej postawy, będzie czerpało prawdziwą przyjemność z odkrywania siebie i z uświadamiania sobie swojego niepowtarzalnego geniuszu.
Twoje dzieci odkryją swoje zdolności twórcze dzięki Twojej stymulującej obecności. Niektóre warunki muszą stać się częścią nawyków wszystkich dzieci – stać się częścią ich higieny. Wzywam Was, abyście nie brali udziału w paraliżowaniu dziecka. Wykorzystaj obecną sytuację, stwórz ten dobry nawyk: każdego dnia poświęć się tej chwili porozumienia z dzieckiem. Daj mu to, co niezbędne: arkusz papieru A4 i długopis. Stań obok dziecka i obserwuj jego zabawę. Nie dawaj żadnych porad. Niczego nie sugeruj. Twoja obecność sama w sobie jest akceptacją, stymulującą porozumienie. Kiedy dziecko skończy rysunek, wymień kartkę na nową. Stwórz i utrzymuj tę zachęcającą atmosferę. Pozbądź się nawyku – tak powszechnego! – proszenia o komentarze. Wiedz, że to, co wyraża ślad, jest nieprzekładalne na język werbalny.
To, co Wam proponuję, praktykowałem ze swoimi dziećmi, a obecnie praktykuję z wnukami. To jest bardzo przyjemne. Jeśli ofiarujesz ten rytuał swoim dzieciom, to uwierz mi – przekonasz się, że on leczy wiele ran. Nie eksponuj śladów swojego dziecka, przechowuj je w szafce lub w szufladzie. Kiedy zostaną skończone i ostygną, nie powinny być już więcej aktualne. Zabawa to nie to samo, co tworzenie dzieła, ponieważ w zabawie niczego nie produkujemy. W zabawie chodzi o to, by jej doświadczać” - Arno Stern
́ladu ́lad ̨cy
