Barbara Szymańska Psycholog

25/07/2025

📣 Dziś mamy wiadomość od naszych Koalicjantów! 📣Specjaliści z MOPS Gdynia rozpoczynają nabór do dwóch grup terapeutyczno-rozwojowych.

Grupy dla młodzieży w wieku 13-16 lat oraz 16-20 lat, która:

👉 doświadcza nadużyć w bliskich relacjach (przemoc psychiczna i/lub fizyczna),
👉 doświadcza trudności w budowaniu satysfakcjonujących relacji rówieśniczych,
👉 doświadcza trudności w relacjach rodzinnych, szczególnie wynikających z faktu wychowywania się w rodzinie z problemem alkoholowym.

Celem grupy jest rozwój umiejętności społecznych, poszerzanie umiejętności współpracy w grupie, komunikacji, stawiania granic; budowanie i rozwijanie satysfakcjonujących relacji rówieśniczych; poszerzanie świadomości w obszarze zasobów i ograniczeń w kontakcie z innymi ludźmi, radzenie sobie z emocjami; budowanie poczucia własnej wartości.

🗓 Termin realizacji wrzesień 2025 r. -czerwiec 2026 r.
☎️ Informacje i zapisy pod nr. tel. 58 663 03 35 (rejestracja Zespołu Pomocy Psychologicznej MOPS) oraz u psychoterapeutów prowadzących:
👉 Magdalena Świstun, pod nr. tel. 503 800 122,
👉 Magdalena Jabrocka, tel. 502 156 113.

14/07/2025

𝐎𝐝𝐝𝐚ł𝐚 𝐠𝐨. 𝐎𝐝𝐝𝐚ł𝐚 𝐠𝐨 𝐝𝐨 𝐨𝐩𝐢𝐞𝐤𝐢. 𝐎𝐝𝐝𝐚ł 𝐛𝐚𝐛𝐜𝐢𝐞̨. 𝐏𝐨𝐳𝐛𝐲ł 𝐬𝐢𝐞̨ 𝐩𝐫𝐨𝐛𝐥𝐞𝐦𝐮. 𝐔𝐰𝐨𝐥𝐧𝐢ł𝐚 𝐬𝐢𝐞̨ 𝐨𝐝 𝐤ł𝐨𝐩𝐨𝐭𝐮.

💭 Wyobraź sobie, że Twój bliski wymaga całodobowej opieki i przychodzi moment, gdy uświadamiasz sobie, że bez wsparcia innych nie dasz rady. Czujesz złość, żal i ogromne wyrzuty sumienia, że prosisz o pomoc nie dla kogoś, ale dla siebie. Myślisz, że nie kochasz swojego bliskiego wystarczająco, nie dbasz o niego dostatecznie, by mógł zostać w domu. Wydaje ci się, że ludzie wokół mówią, że porzucasz osobę, którą się opiekujesz. A Ty właśnie dotarłaś/eś do granicy wytrzymałości – fizycznej i emocjonalnej ⛔

‼️Zwrócenie się o pomoc innych osób lub instytucji to nie porzucenie bliskiego chorego, to nie „oddanie problemu”. To często ostatnia deska ratunku – przed frustracją na granicy szaleństwa, zrujnowaniem własnego zdrowia, a nawet życia. Jeśli podjąłeś/ęłaś taką decyzję, to zapewne dlatego, że inaczej nie mogłeś/aś. Zrobiłaś/eś to z miłości, bo tak będzie lepiej ❤

❌ Nie „oddajesz” nikogo, bo Twój bliski nie jest rzeczą, którą się oddaje.
✅ Powierzasz go pod opiekę – osób profesjonalnych, z kwalifikacjami, doświadczeniem i wiedzą, jak opiekować się osobami chorymi. Instytucje opiekuńcze są właśnie po to, by ulżyć w cierpieniu Twojemu bliskiemu czy pomóc odpocząć Tobie, byś miał siłę kochać dalej.

❌ Zwrot „oddać kogoś do hospicjum” nie tylko uprzedmiatawia osoby chore czy niesamodzielne, ale także stygmatyzuje tych, którzy się nimi opiekują – wywołując wyrzuty sumienia, poczucie winy i wstyd.
✅ Zamiast mówić „oddaję”, powiedz „powierzam pod opiekę”.

____________________
𝗭𝗺𝗶𝗮𝗻𝗮 zaczyna się od słów to publikacji, w których poruszamy tematy dotyczące języka jako narzędzia, które buduje i mebluje naszą rzeczywistość. Nie jest przecież tajemnicą, że to, jak nazywamy rzeczy, wpływa na to, jakimi je widzimy. 👁
🗣 To dzięki słowom możemy się komunikować, rozumieć i być ze sobą blisko. Zdarza się jednak, że słowa, zamiast łączyć, budują w naszych głowach mury: szkodzą nam, utrwalają stereotypy, odbierają sprawczość, ranią, dystansują nas i zamykają na różnorodność. 😞 Spróbujmy zatem przyjrzeć się naszym słowom. Może rzeczy można powiedzieć/rozumieć inaczej?

02/07/2025

Kocham las i drzewa. Kiedy wchodzę do lasu, wszystko zwalnia i często mam wrażenie, że wśród drzew przenoszę się do innego wymiaru. Takiego trochę nie z tego świata, nieco bardziej duchowego i tajemniczego. W przestrzeni lasu w jakiś sposób łatwiej jest odzyskiwać zagubiony chwilowo kontakt ze sobą.

https://barbaraszymanska.pl/forest-therapy-jak-natura-obniza-stres-i-poprawia-samopoczucie

09/06/2025

"Nie ma prawdziwego odsłonięcia się, kiedy odsłania się w nas tylko dorosły.
Bycie dorosłym jest zawsze pozostawaniem w masce.
Człowiek prawdziwie dojrzały sprowadza się do dziecka, od którego się zaczął.
Tylko to dziecko zawiera całą naszą prawdę, bo cała nasze prawda tkwi w samotności, opuszczeniu, straconych złudzeniach, dziecinnym oczekiwaniu uwagi ze strony całego świata. (...)
To, co później robi się w życiu, jest ciągłym prowadzeniem dialogu ze sobą jako dzieckiem".
Olga Tokarczuk

"Nie ma prawdziwego odsłonięcia się, kiedy odsłania się w nas tylko dorosły.
Bycie dorosłym jest zawsze pozostawaniem w masce.
Człowiek prawdziwie dojrzały sprowadza się do dziecka, od którego się zaczął.
Tylko to dziecko zawiera całą naszą prawdę, bo cała nasze prawda tkwi w samotności, opuszczeniu, straconych złudzeniach, dziecinnym oczekiwaniu uwagi ze strony całego świata. (...)
To, co później robi się w życiu, jest ciągłym prowadzeniem dialogu ze sobą jako dzieckiem".
Olga Tokarczuk

fot.
mokhalad musavi

27/04/2025

Ciekawa rozmowa

https://youtu.be/rCtvAvZtJyE?si=QOkKY0gEQHqSrVlI

17/04/2025

„Babcia odeszła, zanim przyswoiłam sobie lekcję, zawartą w jej listach: podstawą przetrwania jest zdrowie psychiczne, a podstawą zdrowia psychicznego – uważność. Tak – mówiły jej listy – tatuś ma coraz gorszy kaszel, straciliśmy dom, nie ma pieniędzy ani pracy, ale lilie tygrysie kwitną, jaszczurka wygrzewa się na słońcu, a róże trzymają się mimo upału.
Moja babcia wiedziała to, czego nauczyło ją trudne życie: wśród sukcesów czy porażek, wydarzenia nie mają wielkiego wpływu na jakość życia. Jest ona zawsze wprost proporcjonalna do naszej zdolności do zachwytu. A zdolność do zachwytu jest owocem uważności”

Julia Cameron, „Droga artysty. Jak wyzwolić w sobie twórcę”

07/03/2025

"Następnym razem, kiedy poczujesz lęk, uznaj się za szczęściarza, bo w tym właśnie miejscu rodzi się odwaga." (Pema Cziedryn – Kiedy Życie nas przerasta)

22/02/2025

"Jeśli masz zbyt dużo spraw do załatwienia, problemów do rozwiązania reakcja stresowa w twoim organizmie wchodzi w tryb przewlekły. Wówczas nawet najmniej stresujący bodziec uruchamia reakcję tak silną, jakby twoje życie było zagrożone.

Twój układ nerwowy staje się nadmiernie reaktywny i każde najprostsze zadanie, np. wyjście do sklepu po zakupy, może wywołać w twoim ciele uczucia typowe dla sytuacji bardzo nie OK, np. ataku przez stado wilków.

Te mechanizmy z czasem mogą stać się domyślnym sposobem reagowania, który uruchamia się, zanim zdasz sobie sprawę z tego, co się właściwie dzieje. Twój umysł podąża za reakcjami somatycznymi, zamiast nimi kierować."

Ciało chore ze stresu [Psychosomatyka – w kontakcie z ciałem]
Ewa Klepacka-Gryz

https://zwierciadlo.pl/psychologia/523748,1,cialo-chore-ze-stresu-psychosomatyka--w-kontakcie-z-cialem.read?fbclid=IwY2xjawImchxleHRuA2FlbQIxMQABHaRoITxhlrzM_RFYZHP4UCRnRMvdQf-7_190M42rBWIgxLmzANsYA-y0sg_aem_ujNhA32_wwFk5nfRW0xA1g

17/01/2025

Każda relacja jest niepowtarzalnym dziełem sztuki.
💬 Virginia Satir
fot. Anete Lusina

14/01/2025

Psycholog rozwojowy Jean Piaget odkrył, że aby ludzie mogli się nauczyć czegoś nowego, ich stare wzorce umysłowe muszą się rozpaść i zreorganizować ponownie wokół nowo nabytej wiedzy. Ten proces wewnętrznego rozpadania się i przystosowywania odgrywa zasadniczą rolę w nieprzerwanym rozwoju intelektualnym. Polski psychiatra Kazimierz Dąbrowski zaproponował podobną teorię, według której cierpienie emocjonalne niekoniecznie bywa oznaką choroby, lecz może również świadczyć o dokonującym się rozwoju. Uważał, że źródłem bolesnych objawów natury psychicznej jest dopiero co wykształcone pragnienie rozwoju, ukuł też pojęcie „dezintegracji pozytywnej” na określenie chwil, gdy ludzie rozpadają się wewnętrznie na kawałki, aby przejść wewnętrzną reorganizację i stać się jednostkami bardziej złożonymi emocjonalnie.
Lindsay C. Gibson
„Dorosłe dzieci niedojrzałych emocjonalnie rodziców” (tłum.
Marzena Szymańska-Błotnicka)
fot. Hub JACQU

Psycholog rozwojowy Jean Piaget odkrył, że aby ludzie mogli się nauczyć czegoś nowego, ich stare wzorce umysłowe muszą się rozpaść i zreorganizować ponownie wokół nowo nabytej wiedzy. Ten proces wewnętrznego rozpadania się i przystosowywania odgrywa zasadniczą rolę w nieprzerwanym rozwoju intelektualnym. Polski psychiatra Kazimierz Dąbrowski zaproponował podobną teorię, według której cierpienie emocjonalne niekoniecznie bywa oznaką choroby, lecz może również świadczyć o dokonującym się rozwoju. Uważał, że źródłem bolesnych objawów natury psychicznej jest dopiero co wykształcone pragnienie rozwoju, ukuł też pojęcie „dezintegracji pozytywnej” na określenie chwil, gdy ludzie rozpadają się wewnętrznie na kawałki, aby przejść wewnętrzną reorganizację i stać się jednostkami bardziej złożonymi emocjonalnie.

Lindsay C. Gibson
„Dorosłe dzieci niedojrzałych emocjonalnie rodziców” (tłum.
Marzena Szymańska-Błotnicka)

fot. Hub JACQU

25/11/2024

"Jednym z uczuć niosących najwięcej zadowolenia, a zarazem jednym z tych, które najbardziej przyczyniają się do rozwoju jednostki, jest - moim zdaniem - uczucie wynikające z cieszenia się drugim człowiekiem tak, jak cieszymy się zachodem słońca. Ludzie są równie wspaniali jak zachody słońca, kiedy tylko po prostu pozwolimy im być sobą. Możliwe, że zachody słońca tak nas cieszą właśnie dlatego, że nie możemy ich kontrolować. Kiedy obserwuję zachód słońca, nie myślę: Trochę złagodzić pomarańcz w prawym rogu i dodać trochę fioletu u podstawy, a chmurom dodać trochę różu. Nie robię tego. Nawet nie próbuję panować nad zachodami słońca. Po prostu podziwiam je z zapartym tchem."

Carl R. Rogers

02/11/2024

C.S Lewis, autor m.in. "Opowieści z Narnii" w swojej (podobnie jak Barnes, napisanej po śmierci żony) książce pt. "Smutek" (w oryginale "A Grief observed" - obserwowanie żałoby), pisze:

"Mówią, że tchórz umiera wiele razy.
Podobnie jak ci, których kochamy.
Czy nie było tak, że sęp (orzeł) za każdym razem odnajdywał w Prometeuszu kawałek świeżej wątroby do zjedzenia?"

Warto pamiętać, że każda, nawet tzw. domknięta żałoba, zostawia po sobie ślad, smugę cienia.

Czasem wydaje się, że ktoś pogodził się ze śmiercią bliskiego i jest zaskoczony szarpnięciem bólu czy nagłym smutkiem pojawiającym się znienacka.

Czasem dlatego, bo jest się w miejscu w którym było się z kimś wcześniej.
Czasem, bo jest się w takim w którym jest się pierwszy raz, ale jest tak piękne, że boli świadomość, że tamta osoba już tego nie zobaczy.
Szczególnie trudne bywają okazje powtarzające się co roku jak na przykład święta, rocznice, świętowanie radosnych okazji wśród bliskich czy znajomych.

Ból po stracie bywa jak wątroba Prometeusza - wydaje się w pewnych momentach odrastać.
A bliscy umierają dla nas wiele razy.
To normalne.

Ważne, aby z biegiem czasu stawało się to bardziej smugą cienia, niż mrokiem trwającym cały czas.

A książkę "Smutek" Lewisa polecam.
Pomaga, podobnie jak wiele innych, znaleźć słowa na to, co dzieje się w środku.

Anna Krol-Kuczkowska, fragment tekstu "Procesy żałoby w psychoterapii", w przygotowaniu.

Ilustracja: zdjęcie C.S. Lewisa z żoną, amerykańska poetką Joy Davidman. Para była małżeństwem przez 4 lata.