Centrum Terapii Depresji

08/07/2025

💡 O lęku w nas💡wywiad w Gazeta Wyborcza
Wychodzę z założenia, że lękowe ja jest naszą częścią, czy nam się to podoba, czy nie. Czasem przysparza nam kłopotów, ale to od nas zależy, jaką relację z nim zbudujemy.

Większość osób żyjących z zaburzeniami lękowymi chce jednego - pozbyć się go. A później drzwi i okna zabić deskami, żeby nie wrócił.
- Prowadziłem przedwczoraj warsztat. Na początek poprosiłem uczestników, żeby jednym słowem wyrazili, jakie uczucia żywią do swojego lęku. „Nienawiść", „niechęć", „wyniszczający", „mroczny" – usłyszałem. Było też parę przekleństw. Dla mnie to jest klucz! Jeśli postrzega się swoje lękowe ja wyłącznie jako negatywny aspekt siebie, jako coś absolutnie strasznego, to tym się ono staje.

- Ludzie doświadczają lęku na wiele sposobów. Jedni czują go bardziej w ciele. U innych przejawia się on katastroficznym myśleniem, ciągłym zastanawianiem się „a co, jeśli?". U jeszcze innych to myślenie skupia się wokół jednego tematu, np. zdrowia. Może to być też mieszanka wszystkich tych objawów.

Większość z nas zamieszkuje mała, przestraszona istota - to nasze lękowe ja, tak to widzę. Ono się w nas pojawia z najróżniejszych powodów – uwarunkowań rodzinnych, kulturowych, religijnych. Na skutek traum, trudnych doświadczeń. Na to wszystko mogą się nałożyć biochemiczne zmiany zachodzące w ciele, np. związane z menopauzą. Lęk może też być pochodną neuroróżnorodności, np. ADHD. Jest zawsze wieloczynnikowy.

Rozmowa Agnieszki Jucewicz z Owen O’Kanem, brytyjskim psychoterapeutą w Gazeta Wyborcza.
https://wyborcza.pl/magazyn/7,124059,32060128,psychoterapeuta-niektorzy-rezygnuja-przez-to-z-zycia.html =S.index-K.C-B.1-L.1.duzy
💡Obraz: Autorstwa Edvard Munch - Narodowe Muzeum Sztuki, Architektury i Projektowania, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=69541493

07/07/2025

👶💞 Noszenie niemowląt – więcej niż wygoda! 💞👶
Czy wiesz, że noszenie niemowlęcia w chuście lub nosidle to praktyka znana od tysięcy lat i obecna niemal we wszystkich kulturach świata? 🌍

To coś więcej niż tylko sposób na wolne ręce – to fundament budowania więzi między rodzicem a dzieckiem. Badania pokazują, że:

🔹 Noszenie zwiększa wrażliwość rodzica na potrzeby niemowlęcia
🔹 Wspiera rozwój bezpiecznego przywiązania
🔹 Zmniejsza negatywne emocje rodziców w odpowiedzi na płacz dziecka
🔹 Wzmacnia funkcjonowanie refleksyjne – czyli zdolność do rozumienia emocji i intencji dziecka
🔹 Zwiększa poziom oksytocyny – hormonu miłości i bliskości 💗

W kulturach zachodnich, od czasów industrializacji, dzieci coraz rzadziej są noszone, a częściej spędzają czas w wózkach czy fotelikach. Ale dziś coraz więcej rodziców wraca do tej naturalnej i wspierającej praktyki.

📚 „Noszenie dzieci to nie moda – to powrót do biologicznej mądrości rodzicielstwa.”

🔁 Udostępnij, jeśli też wierzysz w moc bliskości i badań z zakresu psychologii rozwoju;)!
📸 A może masz zdjęcie z chustonoszenia? Oznacz nas!
Zdjęcie: pinterest

Post powstał na podstawie artykułu:
Linde-Krieger, L. B., & Rankin, L. (2025). Infant carrying to enhance parental reflective functioning in early childhood: a model of direct and indirect pathways in a sample of adolescent mothers. Attachment & Human Development, 27(3), 456–479. https://doi.org/10.1080/14616734.2025.2480066

07/07/2025

seminaryjno-superwizyjna poświęcona pracy z kobietami/rodzinami w okresie okołoporodwym
Matka to kraina, z której pochodzimy, czasem, przytulając córkę, staram się wyobrazić sobie, jak ona odbiera tę przynależność, staram się odczuć siebie jako coś stałego i niezmiennego, uchwycić swój zapach, ukształtowanie i aurę. (...) Usiłuję wyobrazić sobie, jak to jest mieć mnie za matkę, i zawsze się dziwię, że ta tajemnicza i doniosła transakcja nastąpiła tutaj, w moim domu. Nie mówię o transakcji, której córka zawdzięcza swoje istnienie, lecz o procesie w trakcie którego stałam się matką.
Rachel Cusk "Praca na całe życie. O początkach macierzyństwa".
Serdecznie zapraszamy na seminarium "Córka - Kobieta - Matka", podczas którego będziemy badać różne doświadczenia, wachlarz emocji związany z wczesnym macierzyństwem. Opierając się na koncepcjach psychoanalitycznych (Selmy Fraiberg, Ronalda Fairbairna, Bertranda Cramera, Terry'ego Brazeltona, Betrice Beebe, Monique Bydlowski) będziemy starali się przybliżyć i rozumieć te doświadczenia by rozumieć, towarzyszyć i wspierać - kobiety, rodziców, ale też często personel medyczny - zarówno w perspektywie indywidualnej jak i systemowej (obie prowadzące współtworzyły programy profilaktyczne np. Macierzyństwo krok po kroku", Przystanek MAMA).
Zapraszamy na grupę seminaryjno - superwizyjną. Więcej informacji tu:
https://www.gdanskipsycholog.pl/corka-kobieta-matka/
Obraz : Macierzyństwo. Elizabeth Garnder, 1837 - 1922.

06/07/2025

Mam 88 lat, ale wcale nie czuję się stara i wciąż mi się chce wszystkiego. To moje hasło, że najważniejsze, żeby się chciało chcieć.
I mnie się chce.

Rozmowa z Elżbietą Dzikowską, Miesięcznik ZNAK

Zdjęcie: album Elżbiety Dzikowskiej, Uśmiech świata, zdjęcie z wystawy zdjęć do książki w Rybniku.

05/07/2025

Małgosia Bela, polska modelka i aktorka sfotografowana na kozetce Zygmunta Freuda w 2006 roku przez Juergena Tellera.

Zdjęcie było pokazane podczas retrospektywnej wystawy w 2013 roku w retrospective at the Institute of Contemporary Art in London .

05/07/2025

Czy uważność może wspierać zmianę nawyków żywieniowych?
Medytacja jedzenia rodzynki to jedna z tych, których twórca uważności, Kabata-Zinn, nauczył się od swojego mistrza Thicha Nhata Ha­nha.
Buddyjski nauczyciel przekonywał, że warto każdą mandarynkę jeść przez osiem minut, a rodzynkę – przez dwie. Twierdził, że dopiero wtedy można zobaczyć cały zawarty w niej wszechświat: ziemię, z której wyrosła, wodę, którą piła, człowieka, który ją pielęgnował, gdy jeszcze była winogronem.
W programie Kabata-Zinna uczestnicy nie dążą do poczucia buddyjskiej jedności wszystkiego ze wszystkim, poprzestają na świadomości tego, co czują i myślą.
Mimo że niewiele osób rozpoczyna naukę uważności z powodu trudności ze stosunkiem do swojego ciała/jedzenia, okazuje się, że po ukończeniu kursu większość uczestników zmienia swoje nawyki związane z jedzeniem.
Zaczynają jeść wolniej i mniej, a zarazem – jak deklarują – czują przy stole o wiele większą przyjemność.
„Wielu z nas wykorzystuje jedzenie do osiągnięcia emocjonalnego zaspokojenia, zwłaszcza gdy czujemy niepokój, przygnębienie albo zwyczajną nudę, dlatego to proste ćwiczenie polegające na zwolnieniu tempa i zwracaniu bacznej uwagi na to, co robimy, pokazuje, jak silne, niekontrolowane i szkodliwe bywają nasze odruchy, gdy w grę wchodzi jedzenie. Oraz że proste czynności mogą nam dawać dużo satysfakcji, gdy nasze działanie jest świadome” – tłumaczy w Życiu, pięknej katastrofie Kabat-Zinn.

04/07/2025

🌍 Podróże – nie tylko w przestrzeni, ale i w głąb siebie 🌿

Czy każda podróż to tylko zmiana miejsca? A może – jak w noweli „Gradiva” Wilhelma Jensena, analizowanej przez Zygmunta Freuda – to może być także wędrówka w głąb własnej psychiki?

W „Gradivie” młody archeolog wyrusza do Pompejów, by odnaleźć kobietę ze swojego snu. Ale tak naprawdę odkrywa coś znacznie ważniejszego – siebie samego, swoje uczucia, pragnienia i zapomniane wspomnienia. Freud widział w tej historii metaforę procesu terapeutycznego – podróż jako sposób na dotarcie do tego, co ukryte.

🧠 Takie podróże możemy odbywać wszyscy – nie tylko z walizką, ale też z otwartością na to, jacy jesteśmy, co przeżyliśmy, jakie znaczenie niesiemy, co zapomnieliśmy.

Może właśnie tego lata warto zapytać siebie:
✨ Jaka jestem? Jaki jestem?
✨ Co chcę odkryć?
✨ Co zostawić za sobą i dlaczego?
Niech każda podróż – ta daleka i ta całkiem bliska – będzie okazją do twórczych odkryć !

# ́josobisty
Zdjęcie: pixabay

03/07/2025

Trójmiasto!
Czy ktoś planuej stać dzisiaj w korku z uwagi na openaira, remont ul. Niepodległości w Sopocie lub inne niewyjaśnione zjawiska ruchu drogowego;)?
Zachęcmay by czas w korku lub w innym miejscu poświecić na posłuchanie audycji Radio Gdańsk S.A. : rozmowy z Natalią Murawską, psycholożką, doktorantką w Instytucie Psychologii Uniwersytet Gdański, wolontariuszką.
Rozmowa jest o życiu, realizacji marzeń, badaniach dotyczących traumy porodowej, ale też proszeniu o pomoc - co jest ważną umiejętnością, z którą wszyscy czasem możemy mieć kłopot, ale też życiu z chorobą. Wiele zagadnień i w różny sposób można się zainspirować - zachęcamy!
Link do rozmowy poniżej:

Jest psycholożką, wolontariuszką, autorką książek. W audycji „Więcej Serca i Mniej Barier” Natalia Murawska, gość Beaty Gwoździewicz, opowiadała o tym, że marzenia się spełnia, a nie na nie czeka. Sama, mimo życia z rdzeniowym zanikiem mięśni, nie postrzega siebie prze...

03/07/2025

!
Najlepszym pojedynczym wskaźnikiem zdrowia psychicznego jest liczba i jakość bliskich przyjaciół, jakich posiadasz.
Brak przyjaciół nie tylko radykalnie wpływa na długość życia. Jak wskazują w pracy opublikowanej na łamach „Psychological Medicine" przez zespół Roya Lay-Yee z nowozelandzkiego University of Auckland, izolacja społeczna jest związana ze starzeniem się mózgu.
Izolacja społeczna to brak interakcji społecznych. W przeciwieństwie do samotności jest stanem obiektywnym, może dotyczyć osób w każdym wieku. Przyczynia się do obniżenia odporności, nasila ryzyko depresji, osłabia funkcjonowanie pamięci czy funkcji poznawczych.
Średni wiek mózgu osób, które doświadczyły izolacji społecznej tylko w wieku dorosłym, był o 1,73 roku wyższy niż u osób, które nigdy nie doświadczyły izolacji społecznej.
Co ciekawe, naukowcy odkryli, że doświadczanie izolacji społecznej tylko w dzieciństwie nie było związane ze starzeniem się mózgu w wieku dorosłym.
- Przesłanie, jakie płynie z naszych badań, to: utrzymuj relacje społeczne, bo to zapewni ci zdrowszy mózg i lepsze funkcje poznawcze - plus inne korzyści - w dłuższej perspektywie. Co więcej, staraj się dotrzeć do innych, którzy mogą potrzebować kontaktu społecznego - komentuje Lay-Yee w rozmowie z portalem PsyPost.
Cały artykuł tu: https://wyborcza.pl/7,75400,30110778,izolacja-spoleczna-w-okresie-doroslosci-przyspiesza-starzenie.html

02/07/2025

Z okazji , wszystkie psy Centrum Terapii Depresji 🐶🐕🐩.
Wszystkiego dobrego dla psów i ich właścicieli!!

01/07/2025

„Śniąc, wcale nas nie dziwi, gdy pies cytuje wers poezji.” - Zygmunt Freud nie tylko, być moze śnił i pisał o psach, ale też był miłośnikiem psów, a nawet zabierał psa do gabinetu pracując z pacjentami:
W połowie lat 20. Freud poznał Wilka - Wolfa. Kupił psa dla swojej córki Anny, jednak tak bardzo zakochał się w psie, że Anna zażartowała w liście do przyjaciółki, iż doszło do przeniesienia — jej ojciec przeniósł całą swoją uwagę z niej na owczarka.”
Następnie był właścicielem dwóch chow-chowów. Miał wtedy ponad 70 lat, a jeden z psów — puchaty, krępy Jofi — stał się jego szczególnym towarzyszem.
„Kiedy Jofi wstawała i ziewała, wiedział, że godzina minęła” — wspominał Martin Freud, najstarszy syn Zygmunta.
Chociaż nie wszyscy byli zadowoleni z obecności psa na sesjach - jedna z pacjentek Freuda, poetka Hilda Doolittle, była tak zirytowana tym, jak Jofi kręciła się po gabinecie pod koniec sesji, że miała wrażenie, iż „Profesor bardziej interesuje się Jofi niż moją opowieścią”.

Więcej o Freudzie i jego psach tutaj: https://www.fastcompany.com/3037493/dog-complex-analyzing-freuds-relationship-with-his-pets

01/07/2025

💡Czy widzieliście krótkometrażowy film Łódź podwodna Oliwii Zakrzewskiej?
💡 Artystka opowiada o doświadczeniu macierzyństwa w tym depresji poporodowej, poniżej fragmenty wywiadu opublikowanego w Gazeta Wyborcza - a my przypominamy! wciąż mamy wolne miejsca na 3 edycję seminarium Córka - Kobieta - Matka.

Lubisz być mamą?
Oliwia Zakrzewska: : Czasem lubię, czasem kocham, a czasem nienawidzę. To zależy od dnia. Są takie, że jak synek śpi, to mam ochotę się położyć przy nim i go przytulić. Tak zresztą robię. Ale bywają dni, gdy mały zasypia na łóżku, a ja kładę się na ziemi, bo już tak bardzo jestem przestymulowana byciem z dzieckiem, że chcę po prostu leżeć na podłodze. Zwykle jednak w ogóle się nad tym nie zastanawiam. Po prostu nią jestem.

Oliwia Zakrzewska: Musiałam zmierzyć się z czymś, czego nigdy nie doświadczyłam i do czego nie czułam się w żaden sposób przygotowana. Nawet jeżeli wcześniej przeczytałam milion książek i wysłuchałam mnóstwa podcastów, nie byłam przygotowana na przykład na sypianie po dwie godziny z przerwami.
W filmie, w trakcie rozmowy z mamą, mówisz: "Moje potrzeby zniknęły, kiedy urodziło się dziecko".
OZ: To było wyrażenie frustracji. Miałam poczucie, że wszyscy, w tym ja sama, wymagają ode mnie, by potrzeby dziecka były zaspokojone nawet kosztem moich własnych. Ale z drugiej strony, to dzieje się samo. Czasami na przykład nawet nie czuję głodu, bo mam tak dużo zadań związanych z dzieckiem. To zostaje zepchnięte na dalszy plan.

Informacje o seminarium: https://www.gdanskipsycholog.pl/corka-kobieta-matka/
Zdjęcie: 'Łódź podwodna', reż. Oliwia Zakrzewska Fot. Andrii Shostak za wysokieobcasy

Całą rozmowa tu: https://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/7,157211,32051358,moje-potrzeby-zniknely-po-porodzie-matka-i-rezyserka-opowiada.html?_gl=1*88kka5*_gcl_au*MTMwOTM5OTgzOS4xNzQ0NjYwMzg3*_ga*NTM5Mzg3MTM5LjE3MjgyMzM5Njc.*_ga_6R71ZMJ3KN*czE3NTEzNTU3ODEkbzE5NyRnMSR0MTc1MTM1NTk3NyRqNDUkbDAkaDA. =S.index-K.C-B.1-L.2.duzy