
23/06/2025
„𝐒𝐤ó𝐫𝐚 𝐣𝐞𝐬𝐭 𝐩𝐢𝐞𝐫𝐰𝐬𝐳𝐲𝐦 𝐰𝐨𝐫𝐤𝐢𝐞𝐦, 𝐤𝐭ó𝐫𝐲 𝐦𝐢𝐞ś𝐜𝐢 𝐝𝐨𝐛𝐫𝐨 𝐢 𝐬𝐲𝐭𝐨ść 𝐳𝐠𝐫𝐨𝐦𝐚𝐝𝐳𝐨𝐧𝐞 𝐩𝐫𝐳𝐞𝐳 𝐤𝐚𝐫𝐦𝐢𝐞𝐧𝐢𝐞, 𝐨𝐩𝐢𝐞𝐤ę 𝐢 𝐤ą𝐩𝐢𝐞𝐥 𝐰 𝐬ł𝐨𝐰𝐚𝐜𝐡."
– pisał francuski psychoanalityk 𝐃𝐢𝐝𝐢𝐞𝐫 𝐀𝐧𝐳𝐢𝐞𝐮, twórca pojęcia „𝐬𝐤ó𝐫𝐧𝐞𝐠𝐨 𝐣𝐚” (𝐦𝐨𝐢-𝐩𝐞𝐚𝐮).
👶 Dla dziecka skóra to nie tylko bariera ochronna. To pierwsza „misa bezpieczeństwa”, w której magazynują się doświadczenia: czułość, bliskość, kontakt, głos opiekuna.
💡 Anzieu zwracał uwagę, że 𝐜𝐢𝐚ł𝐨 𝐢 𝐝𝐨𝐭𝐲𝐤 𝐨𝐝𝐠𝐫𝐲𝐰𝐚𝐣ą 𝐤𝐥𝐮𝐜𝐳𝐨𝐰ą 𝐫𝐨𝐥ę 𝐰 𝐫𝐨𝐳𝐰𝐨𝐣𝐮 𝐩𝐬𝐲𝐜𝐡𝐢𝐤𝐢 – szczególnie w kształtowaniu granicy między „ja” a światem.
🤱 Brak wystarczającego kontaktu fizycznego i emocjonalnego we wczesnym dzieciństwie może wpływać na:
– trudności w budowaniu tożsamości,
– zaburzenia emocjonalne i lękowe,
– nadwrażliwość (lub odcięcie) od bodźców.
📌 Jego myśli są szczególnie ważne w pracy z:
– dziećmi z trudną historią wczesnych relacji,
– osobami z doświadczeniem hospitalizacji we wczesnym okresie życia,
– osobami neuroatypowymi (np. w spektrum autyzmu), dla których ś𝐰𝐢𝐚𝐭 𝐳𝐦𝐲𝐬łó𝐰 może być źródłem wyzwań.
📖 Czasem wystarczy chwila bliskości, delikatny dotyk, słowo… żeby w kimś zapisać poczucie: „jestem bezpieczny, jestem ważny, jestem w kontakcie”.
🎧 Pracując na co dzień z dziećmi, młodzieżą i rodzinami – wiemy, że warto wracać do takich refleksji. Psychika ma swoją skórę. Wrażliwą, zapamiętującą więcej, niż myślimy.