Bliżej siebie Gabinet Psychologiczno- Pedagogiczny Joanna Krawczyk

01/07/2025

„Komentarz kliniczny nie polega na wyjaśnianiu pacjenta, ale na uwikłaniu go w proces rozumienia samego siebie.”
Wilfred Bion "Po namyśle" (tłum. Danuta Golec)
fot. Arina Krasnikova

24/06/2025

"Pogodzenie się z tym co nie jest możliwe,
przygotowuje nam grunt pod radość z tego, co jest."
Nancy McWilliams

fot. Dave Goudreau

21/06/2025

Każdy z nas nosi w sobie historię dłuższą niż nam się wydaje i różne rodzaje tragedii.

Gdy wchodzimy ze sobą w relacje, nie spotykają się ze sobą wyłącznie osobiste przekonania i intencje, pragnienia i oczekiwania, ale też te ukryte dynamiki, które zachowują się jak uciekinierzy, wojownicy, kaci, ofiary, łowcy, umarli.

Uciekinier zawsze będzie w alercie. Nie przywiązuje się, aby uciec, gdy będzie trzeba. Ucieczka i migracja staje się stylem życia.

Wojownik będzie walczył nawet wtedy, gdy walka jest zbędna. Wojna jest jego naturą, a więc nawet w czasach pokoju nie zazna spokoju.

Kat zamiennie z ofiarą wykonują ciągły taniec dominacji, uległości, nacisku i łaski. Jedno zamienia się w drugie. Zadawanie cierpienia i cierpienie uzależnia.

Łowcy będą zawsze polować na więcej, nawet gdy nie mieszczą w sobie tego, co już mają. Pielęgnują nie intuicję, a instynkt, który zawsze każe zdobywać.

Umarli odeszli od życia, nie dlatego, że nie żyją, ale dlatego, że coś w ich środku wybrało nie czuć. Czasem to lojalność dla zmarłych w rodzie, ale częściej to oddzielenie od świętego TAK dla życia.

Każdy z nas nosi w sobie historię dłuższą niż nam się wydaje. Można uznać te wszystkie części w sobie, widząc je świadomie i bez oceny. Zauważyć, co robią nam inni i czym my im odpłacamy.

A następnie powoli, poWOLI - iść po swoje, po to, co przynależne każdej istocie, która wybrała ŻYĆ pełnią - po Miłość bez poświęceń, Więź, która nie potrzebuje wyjaśnień, Obecność, która nie odwraca wzroku, Bliskość, która nie rani.

Co wybierasz?

Klaudia

18/06/2025

13/06/2025

❤️

Zobacz 🎵Przebaczyłam Sobie Łzy | Jakub Storm feat. JuliaCzasem trzeba usiąść sam na sam ze sobą. Bez masek. Bez wymówek.Tylko z cichym „przepraszam” szeptan...

13/06/2025

"Spokój zaczyna się tam, gdzie kończy się walka"

Autor nieznany

13/06/2025

Zmiana to ryzyko. Nie tylko dlatego, że może się nie udać, ale też dlatego, że oznacza rozstanie z tym, co znane, zrzucenie starych kapci.

Agnieszka Jucewicz
"Żyj wystarczająco dobrze"
fot. Ashford Marx

08/06/2025

Czasami trzeba powrócić do punktu wyjścia, aby móc ruszyć do przodu.
Kristin Hannah "Wielka samotność" (tłum. Anna Zielińska)

fot. leo asher

08/06/2025

Wstyd to głębokie przekonanie, że " coś jest ze mną nie tak", " nie zasługuję na miłość i akceptację". Łączy się z oceną siebie, doklejeniem sobie etykiety: " głupia", " słaby", " nieudacznik".

Ćwiczenie na pracę ze wstydem może pomóc w uświadomieniu sobie jego źródła, złagodzeniu jego wpływu i budowaniu większej odporności psychicznej oraz samoakceptacji. Oto jedna z propozycji ćwiczeń:

🧠 Ćwiczenie: Nazwij, Uzdrów, Zmień perspektywę

1. NAZWIJ j swój wstyd (uświadomienie)

Weź kartkę i długopis. Odpowiedz szczerze na te pytania:

Czego się wstydzę?

Kiedy ostatni raz poczułem/am wstyd?

Co myślałem/am wtedy o sobie?

Czyje głosy słyszę w głowie, gdy czuję wstyd (rodzice, nauczyciele, społeczeństwo, koleżanka, mąż/ żona, partner, ksiądz )?

Zapisanie tego na papierze pozwala „wyciągnąć” emocję z wnętrza i przyjrzeć się jej z dystansu.

2. UZDRÓW przez współczucie (przytulenie emocji)

Zamknij oczy, połóż dłoń na klatce piersiowej i powiedz sobie (na głos lub w myślach):

„Widzę, że czuję wstyd. To trudne uczucie, ale jestem z nim teraz bez uciekania.”

„Każdy człowiek czasem czuje wstyd. Nie jestem sam/a.”

„Wybieram teraz być dla siebie łagodny/a.”

To technika z nurtu self-compassion Kristin Neff.

3. ZMIEŃ PERSPEKTYWĘ (praca z przekonaniami)

Zadaj sobie pytania:

Czy to, czego się wstydzę, naprawdę czyni mnie „złym” lub „gorszym”?

Jak spojrzałby na mnie ktoś, kto mnie kocha i akceptuje?

Gdyby mój przyjaciel powiedział mi to samo, co ja sobie – co bym mu odpowiedział/a?

Zapisz nową, bardziej wspierającą myśl. Przykład:

> „Nie jestem nieudacznikiem. Po prostu czegoś się uczę i mam prawo do błędów.”

---
To ćwiczenie warto powtarzać – wstyd często pojawia się falami. Kluczem jest świadome, życzliwe towarzyszenie sobie.
Zrozumienie, przyznanie się do tego uczucia, podzielenie się tym z kimś bliskim, samowspółczucie, codzienna praktyka bycia niedoskonałym.

Pozdrawiam serdecznie i trzymam kciuki za Nas wszystkich byśmy żyli autentycznie 🥰.