INTRO - Prywatny Gabinet Psychologiczny Marta Lemańska Chylińska

22/11/2025

Lubicie wracać do podstaw, sięgać do książek, wywiadów, rozmów i odświeżać to co już czytane, znane?
Dziś PETER A. LEVINE twórca metody Somatic Experiencing ® O TRAUMIE:

🌀 „Trauma jest najbardziej lekceważoną, pomijaną, negowaną, opacznie rozumianą nieleczoną przyczyną ludzkiego cierpienia. Gdy używam słowa , wtedy mówię o negatywnych objawach, na które wielu ludzi cierpi w następstwie doświadczeń, które postrzegają jako zagrażające życiu lub przytłaczające. W ostatnich czasach trauma stała się modnym słowem określającym zwykły stres, jak na przykład w zdaniu „miałem dziś traumatyczny dzień w pracy”. Jednak takie użycie jest całkowicie mylące. Wprawdzie wszystkie zdarzenia traumatyczne są stresujące, to jednak nie wszystkie zdarzenia stresujące są traumatyczne.”
(…)
🌀 „Ludzie często pytają mnie o definicję traumy. Po trzydziestu latach zajmowania się traumą jest to dla mnie nadal wielkie wyzwanie. Na pewno wiem, że zostajemy straumatyzowani, gdy nasza zdolność reakcji na postrzegane zagrożenie zostaje jakoś zaburzona. Skutki niezdolności do adekwatnej reakcji mogą być oczywiste lub mnie dostrzegalne. Przez lata możemy być nieświadomi wpływu traumy. (…) wielu z nas, jeśli nie większość, zostało przygniecionych przez serię mniej dramatycznych wydarzeń i nasze reakcje nie są tak oczywiste.”

🌀 „Trauma, mówiąc najkrócej, dotyczy utraty więzi - z samym sobą, z własnym ciałem, z rodziną, innymi i całym otaczającym światem. Ta utrata więzi jest czasami trudna do rozpoznania, ponieważ nie następuje od razu. Może postępować powoli, przez dłuższy czas, a my przyzwyczajamy się do tych subtelnych zmian, czasami nawet ich nie zauważając. Są to ukryte skutki traumy i większość z nas zachowuje je dla siebie. Możemy tylko uzmysławiać sobie, że nie czujemy się za dobrze, jednak nie rozumiemy, co się właściwie stało; stopniowo podważa to naszą samoocenę, zaufanie do siebie, zdolność do odczuwania szczęścia oraz więzi z życiem.
Nasze wybory zawężają się, gdy unikamy pewnych uczuć, ludzi, sytuacji i miejsc. W rezultacie stopniowego ograniczania wolności tracimy witalność oraz potencjał do spełniania naszych snów i marzeń.”

Cytaty wybrane z książki:
„Uleczyć traumę. 12-stopniowy program wychodzenia z traumy.”
Wydana przez CZARNA OWCA

Dobrego dnia 🙂. Oby to był dzień, w którym nasze ciała i układy nerwowe częściej będą w trybie regeneracji niż walki i reagowania na zagrożenia 🤗, Beata Muszyńska-Dębska psychoterapia,

17/11/2025

14 listopada 2025 roku miałam przyjemność prowadzić oraz wziąć udział jako jedna z ekspertek w forum eksperckim „Niewidzialne dzieci – o relacjach, komunikacji i przemocy”. Wydarzenie zostało zorganizowane przez Grudziądzkie Towarzystwo Pomocy Dziecku i Rodzinie HOMINI w ramach akcji „Dzieciństwo bez przemocy”.

Forum rozpoczął poruszający wykład Moniki Wirżajtys , a następnie odbyła się pogłębiona, uważna rozmowa panelowa.

Szeroko pochyliliśmy się nad problemem „niewidzialności dzieci” — nad tym, jak często dziecko pozostaje niezauważone tam, gdzie najpierw powinno zostać zobaczone.
• Niewidzialność w domu – kiedy potrzeby dziecka giną pod ciężarem dorosłych konfliktów, obowiązków, kryzysów czy oczekiwań.
• Niewidzialność w instytucji – gdy struktura, procedury czy nadmiar obowiązków odbierają przestrzeń na uważny kontakt, a sygnały cierpienia mieszczą się „pomiędzy” systemowymi rubrykami.
• Niewidzialność w przepisach prawa – tam, gdzie dobro dziecka deklarowane jest jako nadrzędna wartość, a jednocześnie realne wsparcie, ochrona i reprezentacja jego praw wciąż bywają niewystarczające.

Ta szeroka perspektywa pokazała, jak wiele poziomów składa się na realną obecność dziecka w naszym systemie — i jak ważne jest, byśmy potrafili dostrzec jego głos, emocje, sygnały i potrzeby, zanim staną się krzykiem.

To było spotkanie pełne uważności, bliskości perspektyw i prawdziwej troski o dobrostan tych, którzy najłatwiej pozostają „niewidzialni”.

Dziękuję wszystkim uczestnikom za obecność, wrażliwość i poruszające pytania. Wracam z poczuciem wdzięczności oraz z jeszcze większą motywacją do pracy, która zaczyna się od uważnego kontaktu z drugim człowiekiem — i z samym sobą.

28/10/2025

Październik jest Miesiącem Świadomości ADHD. To czas, by mówić o ADHD z wiedzą i szacunkiem – nie jako o „problemie do naprawienia”, lecz jako o innym sposobie funkcjonowania układu nerwowego i doświadczania świata.

Dzieci i nastolatki z ADHD codziennie mierzą się z wyzwaniami, których często nie widać:

➡ starają się sprostać wymaganiom szkolnym mimo trudności z utrzymaniem uwagi,
➡ zmagają się z frustracją, gdy emocje wymykają się spod kontroli,
➡ doświadczają przeciążenia bodźcami i mają trudność z odpoczynkiem,
➡ noszą w sobie napięcie i niepokój, że popełnią błąd lub zapomną o czymś ważnym,
➡ czują się niezrozumiane, gdy słyszą, że „mogłyby, gdyby tylko chciały”.

Dlatego tak ważne jest, by najpierw rozumieć i wspierać, a nie krytykować czy porównywać do innych. Każde dziecko ma prawo być sobą i rozwijać się w atmosferze zrozumienia, cierpliwości i akceptacji, oraz do pomocy dostosowanej do jego możliwości.

➡ Zamiast „poprawiać” dzieci z ADHD – uczmy się je wspierać.
➡ Zamiast wymagać bezwzględnego dopasowania – twórzmy warunki, w których dzieci mogą rozkwitać 🫶

Bo dobro dziecka zawsze zaczyna się od empatii i wiedzy.

27/10/2025

Dziś miałam przyjemność współprowadzić konferencję „Siła relacji – jak słuchać, by usłyszeć” – spotkanie, które połączyło specjalistów, nauczycieli, rodziców i młodzież wokół jednego, bardzo ważnego tematu: relacji i bezpieczeństwa.

Rozmawialiśmy o słuchaniu, które nie zaczyna się w głowie, ale w ciele.
O obecności, która reguluje.
O tym, że – jak powiedział Stephen Porges – „Bezpieczeństwo nie jest stanem, to relacja.”

Dziękuję za ten dzień pełen refleksji, wymiany i autentycznych spotkań.
Za otwartość, wzruszenie i wspólne poczucie, że zmiana zaczyna się w relacji – w małych gestach uważności, zaufania i troski.

To ogromna radość być częścią wydarzenia, które tak pięknie łączy naukę, serce i społeczny wymiar troski o człowieka. 💚

21/10/2025

05/06/2025

https://droga-do-rownowagi.pl/nie-gra-lecz-opowiesc-o-stracie-traumie-i-powolnym-odzyskiwaniu-nadziei

„Expedition 33”* – nie gra, lecz opowieść o stracie, traumie i powolnym odzyskiwaniu nadziei.Czasami pojawiają się gry, które nie są jedynie rozrywką czy wyzwaniem intelektualnym. Gry, które poruszają coś głębszego – coś, co rezonuje z naszymi najtrudniejszymi doświadczeniami.....

28/05/2025

25/05/2025

Dziś już nie tylko wiem, ale doświadczam, jaką moc ma wsłuchiwanie się w ciało. Pozwolenie, by to ono przejęło prowadzenie, nie jest utratą kontroli, ale wyrazem troski i głębokiego kontaktu ze sobą.

Kiedyś usłyszałam: „Lubisz się nadużywać”. Wtedy zabolało. Z czasem zrozumiałam, że to była prawda — trudna, ale potrzebna. Nadużywanie siebie oznaczało ignorowanie sygnałów ciała, przekraczanie własnych granic, życie w rytmie „muszę” zamiast „potrzebuję”.

Dziś to się zmienia. Wczoraj odpuściłam bieg. Dawniej pojawiłoby się poczucie winy, głos: „powinnaś, nie poddawaj się”. Ale tym razem usłyszałam coś innego — ciszę, ulgę i wyraźne „dziękuję” od ciała. Odpuszczenie nie było
rezygnacją, lecz gestem opieki.

W podejściu Somatic Experiencing, Peter Levine pisze:

„Uzdrowienie nie polega na tym, by rozumieć traumę. Polega na tym, by nauczyć się ją czuć — bez przytłoczenia.”

Dla mnie to właśnie się wydarzyło — nie analizowałam, nie tłumaczyłam sobie decyzji. Po prostu zaufałam. I to ciało powiedziało mi, co jest dobre.

11/05/2025

Traumę wzmacnia poczucie osamotnienienia. Tym bardziej, jeśli krzywdzicielem jest człowiek - a w przypadku nadużyć s3ksualnych jest to nierzadko osoba, której się ufało: domownik, krewny, przyjaciel domu, nauczyciel, trener...
Jeśli jesteś osobą pokrzywdzoną w ten sposób, możesz powstrzymywać się z opowiedzeniem, co cię spotkało z wielu powodów:
.. bo chronisz w ten sposób swoich bliskich lub bliskich sprawcy.. bo nikt dotąd nie zareagował właściwie, zostawił cię z tym samą/samego.. bo obawiasz się niedelikatności, osądzania.. bo wpojono ci, że o "takich rzeczach" się nie mówi.. bo nauczono cię, że nie powinno się ulegać silnym emocjom.. bo nie powinno się mącić spokoju innych.. bo uznajesz, że trzeba zacisnąć zęby i przetrzymać ból .. bo czujesz się bezwartościowa/y.. bo chronisz z pewnych powodów sprawcę.. bo nie wierzysz, że możesz dojść do siebie

🌸Oczywiście, czujesz wstyd, w końcu chodzi o bardzo delikatną sferę, ale uleczenie twojego cierpienia wymaga odsłonięcia się przed drugim człowiekiem - osobą, której możesz zaufać.
Wybierz odpowiednią porę, miejsce i odpowiednią osobę. Zadecyduj o formie kontaktu: czy spotkanie czy e-mail czy rozmowa telefoniczna? Będziesz w towarzystwie przyjaciela czy sam/a? Zadecyduj, ile powiesz. Wybór da ci poczucie kontroli. Daj sobie prawo, aby nie opowiadać wszystkiego naraz, tzn. miareczkuj twoją opowieść.

Przemyśl, czy osoba, do której się zwracasz nie ma przypadkiem interesu w tym, aby zniekształcać lub taić prawdę.

❗️Jeśli poczujesz się w takiej rozmowie niekomfortowo: zawstydzan/a lub osądzany/a, pamiętaj - świadczy to źle o twoim rozmówcy, nie o tobie!

👥 Jeśli nie ma takiej odpowiedniej osoby w twoim otoczeniu, zwróć się do terapeuty traumy lub psychoterapeuty. Albo zacznij od telefonu zaufania (np. całodobowo 7 dni w tygodniu działa telefon 800 702 222 lub 116 123).

W poradniku Eriki Shershun "Uleczyć traumę s3ksualną" (GWP, 2023) GWP Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne przeczytasz na str. 94-99, jak się do tego przygotować. I czy rozważyć zgłoszenie przestępstwa. Pamiętaj, w Polsce brak jasnego zakomunikowania zgody na zachowania s3ksualne ze strony osoby , która doświadczyła przemocy s3ksualnej, kwalifikuje czyn jako przestępstwo.
Poznasz też sporo ćwiczeń somatycznych, które dobrze przygotują twój układ nerwowy na takie kroki. I rozpoczną twój proces zdrowienia. Ono przyjdzie w kontakcie z życzliwym, współczującym człowiekiem.



Autorka: Honorata Łukaszewska Somapsyche - psycholog Honorata Łukaszewska, praca ze stresem i traumą
Źródło ilustracji: Canva..

07/05/2025

Drodzy MATURZYŚCI

:
👉 To szczególny test - pamięci, wiedzy, logicznego myślenia i przewidywania intencji zadań egzaminacyjnych.
👉 Presja czasu podczas egzaminów, świadomość mijających minut może paraliżować i utrudniać myślenie.
👉 Myślenie o punktach i ocenach potrzebnych do następnego etapu - studiów zwiększa i potrafi odebrać pewność siebie i lekkość myślenia.

🔷 Dlatego ważne jest to jak Wy się będziecie czuli, na ile potraficie zredukować własny stres i przekierować uwagę na zadania jakie w najbliższym czasie przed Wami.

🤭 Matura to , sprawdzian - wiele podobnych już macie za sobą, a skoro doszliście do tego momentu, to znaczy, że sporo potraficie.

👉 Nie wybiegajcie tak bardzo do przodu myślami, to nie pomaga w dogadywaniu się z własnym stresem w najbliższych tygodniach. Skupcie się na pojedynczych zadaniach.

👉 Zadbajcie o Siebie w tych dniach, dbajcie o swoją wygodę. Potrzebujecie dobrego snu i wsparcia od bliskich. Umówcie się w domu na takie jedzenie jakie lubicie. Idźcie na spacer po egzaminie.

❔❔ A co możecie zrobić chwilę przed egzaminem i kiedy znajdziecie się już na sali z arkuszem egzaminacyjnym?

🙂👉 Oto kilka podpowiedzi i inspiracji obniżających stres:

👉🪑 USIĄDŹ stabilnie i pewnie na krześle, poczuj na nim swój ciężar. Spędzisz tu najbliższe godziny, więc rozsiądź się najwygodniej jak tylko się da. Poczuj oparcie za plecami, znajdź wygodną pozycję.
👉 👣 Postaw STOPY na podłodze, delikatnie poruszaj nogami, stawami, niech opadnie z nich pośpiech i niepewność. Poruszaj palcami w butach.
👉 👀 ROZEJRZYJ się po sali - powoli, wokoło, zauważając drobne szczegóły - wtedy prawa półkula mózgu nawiązuje połączenie z lewą, a to dziś potrzebne. Zobacz gdzie jesteś, jak daleko jest okno i co w nim widać, jaka jest tego dnia pogoda?
👉👂 Rozejrzyj się po sali. USŁYSZ dźwięki jakie się pojawiają.
Oddychaj i współpracuj ze swoim ciałem zauważając jak siedzisz na krześle.
👉 🫁 Zauważ swój ODDECH, jaki jest ? Weź głęboki wdech, nie spiesz się. Zatrzymaj go chwilę w płucach i powoli wypuść powietrze. Weź jeszcze jeden wdech tak, żebyś poczuł/poczuła powietrze w swoich ramionach i w unoszącej się klatce piersiowej. Zatrzymaj i wolno wypuść przez nos zauważając jak twoje ciało reaguje na wdech i wydech. Weź kolejny wdech i zauważ czy on dociera do twojego brzucha, czy unosi go? Wydech. Powtórz tyle razy, ile potrzebujesz.
👉 🖐️ Pomasuj i rozćwicz PALCE dłoni i nadgarski, rozciągnij i porusz nimi- niech swobodnie poruszają się po maturalnych arkuszach.

🔷 Skupiaj się na ciele kiedy irytacja, stres albo niepewność będą zabierały Twoją uwagę i przeszkadzały w myśleniu. To pomaga.
✊✊✊ Powodzenia ✊✊✊

Tekst - Beata Muszyńska-Dębska psychoterapia,

Zdjęcie z Pixabay