12/08/2019
Do końca sierpnia w gabinecie DietActiv "walczymy z celiakią".
Krótki test przesiewowy na obecność przeciwciał występujących w celiakii w promocyjnej cenie!!!!!
SERDECZNIE ZACHĘCAM DO WALKI O WŁASNE ZDROWIE Czy warto?... przekonajcie się sami ;)
Celiakia, czyli inaczej choroba trzewna, to trwała glutenozależna enteropatia jelita cienkiego. Innymi słowy jest to autoimmunologiczna choroba o podłożu genetycznym, charakteryzująca się trwającą całe życie nietolerancją glutenu, białka zapasowego zawartego w zbożach (pszenicy, życie, jęczmieniu, owsie). Uważa się, że białko zawarte w owsie (awenina) nie powoduje reakcji autoimmunologicznej typowej dla celiakii w stopniu takim jak pszenica, żyto czy jęczmień. Dlatego dopuszcza się spożycie specjalnego certyfikowanego bezglutenowego owsa z czystych upraw. Należy jednak pamiętać o pewnych ograniczeniach w jego spożyciu. Działający toksycznie na organizm chorego gluten prowadzi do zaniku kosmków jelita cienkiego, wypustek błony śluzowej, które zwiększają powierzchnię jelita i są odpowiedzialne za wchłanianie składników odżywczych. W efekcie wchłanianie pokarmu jest upośledzone, co prowadzi do wystąpienia różnorodnych objawów klinicznych. Jedyną metodą leczenia celiakii jest stosowanie przez całe życie ścisłej diety bezglutenowej.
Celiakia nie jest alergią, choć często jest z nią mylona.
Do niedawna uważano celiakię za „rzadkie schorzenie małych dzieci, z którego wyrasta się po kilku latach diety”. Nic bardziej błędnego! Mit celiakii jako choroby wieku dziecięcego jest wciąż obecny. Nadal można spotykać osoby „wyleczone” z celiakii w dzieciństwie, które w dorosłym życiu zapadają na poważne schorzenia spowodowane nieprzestrzeganiem diety bezglutenowej. Tymczasem badania dowodzą, iż cierpi na nią przynajmniej 1% populacji, także w Polsce. Co więcej, pojawiają się doniesienia mówiące o tym, iż częstość występowania celiakii ciągle wzrasta. Wydaje się, iż jest to związane z coraz większym spożyciem glutenu (m.in. korzystaniem z wysoko glutenowych odmian zbóż i zmianą nawyków żywieniowych) oraz coraz lepszą diagnostyką choroby.
Choroba może ujawnić się w każdym wieku.
Zarówno wkrótce po wprowadzeniu glutenu do diety dziecka, jak również podczas dorastania, ciąży u kobiet, dużego stresu, po silnej infekcji, poważnej operacji itd. Obecnie najczęściej wykrywa się celiakię u osób 30-50-letnich, choć zdarzają się przypadki choroby u osób 80-letnich. Kobiety chorują dwa razy częściej niż mężczyźni.
Objawy nieleczonej celiakii.
Tak jak różny jest wiek chorych, u których wykrywa się celiakię, tak też różny jest zwykle obraz kliniczny choroby. Należy pamiętać o tym, że u każdej osoby objawy mogą być różne. Ze względu na rodzaj i nasilenie objawów powszechnie wyróżnia się trzy typy celiakii:
Pełnoobjawowa (jawna, klasyczna) – ta postać celiakii występuje najczęściej u dzieci, kobiet w ciąży, osób starszych (ale nie tylko) i choć ze względu na charakterystyczne objawy jest stosunkowo łatwa do rozpoznania, statystycznie występuje zdecydowanie rzadziej niż postać niema (u ok. 10% wszystkich chorych). Mimo to często pozostaje nierozpoznana, a poniższe dolegliwości uznawane błędnie za np. objawy zespołu jelita drażliwego, alergii pokarmowej czy zwykłego stresu.
Charakteryzują ją:
• bóle i wzdęcia brzucha,
• biegunki tłuszczowe lub wodniste,
• utrata masy ciała, chudnięcie,
• zaburzenia rozwoju u dzieci,
• niski wzrost,
• zmiana usposobienia, często depresja,
• objawy niedoborowe (np. uporczywa anemia), będące efektem zespołu złego wchłaniania.
Skąpoobjawowa (ubogoobjawowa lub nawet bezobjawowa) – zmiany chorobowe występują tylko w błonie śluzowej jelita cienkiego i zwykle nie towarzyszą im objawy typowe dla formy jawnej (czasem np. afty w ustach są jedynym objawem). Ta postać choroby występuje zdecydowanie najczęściej, u większości chorych (kilkadziesiąt procent).
Najczęstsze objawy:
• niewyjaśniona niedokrwistość z niedoboru żelaza,
• podwyższony poziom cholesterolu,
• afty i wrzodziejące zapalenia jamy ustnej (bardzo charakterystyczne),
• niedorozwój szkliwa zębowego,
• ciągłe zmęczenie,
• zaburzenia neurologiczne (neuropatia obwodowa, ataksja, padaczka),
• uporczywe bóle głowy,
• depresja,
• wczesna osteoporoza, bóle kostne i stawowe,
• problemy ze skórą (sugerujące chorobę Dühringa – skórną postać celiakii),
• nawykowe poronienia, problemy z płodnością,
• współistniejące choroby autoimmunologiczne.
Ukryta (latentna, utajona) – mówimy o niej, kiedy we krwi osób z prawidłowym obrazem jelita stwierdzamy obecność charakterystycznych przeciwciał. U osób tych można spodziewać się zaniku kosmków w przyszłości i pełnego rozwoju choroby.
Nasilenie objawów celiakii bywa różne, od łagodnego osłabienia, przez bóle kostne, zapalenie jamy ustnej do przewlekłej biegunki i poważnej utraty masy ciała.
Zaostrzenie objawów i ujawnienie się celiakii może także mieć związek z ciążą, infekcją, silnym stresem lub zabiegiem chirurgicznym.
W przypadku rozpoznanej celiakii, nieprzestrzeganie ścisłej diety bezglutenowej będzie miało poważne konsekwencje dla zdrowia.
